Ο Προκόπης κι ο Νευροκόπης... τα παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά, τα σνομπάρεις και δε δίνεις σημασία πια καμιάααα...

Ο Προκόπης σε ροζουλί, ο Νευροκόπης στα θαλασσιά του

Καλλιτέχνης ο Προκόπης, εραστής ο Νευροκόπης

της ποιήσεως κι όχι μόνο, στην καρδιά έχει ένα πόνο...

που ανεβαίνει κι όλο πάει, στο μυαλό και τον βαράει

Παλιοί φίλοι, καρδιοφίλοι, μια αγκαλιές, μια καριοφίλι.

Μαθητούδι το Προκόπη, δάσκαλος το Νευροκόπη.

Αν ακούς το δάσκαλό σου, πάντα θά 'μαι στο πλευρό σου.

Ζεν ακούω! Σα μιλάω! Μόνο μου σα τλαγουδάω.

Έχω άποψη κι εγώ, μόνος βγήκα από τ' αυγό.

Άποψη, είπες Προκόπη; Φρύαξε το Νευροκόπη.

Τι σε δίδασκα βρε ούφο, του Μολιέρου τον Ταρτούφο;

Ζε με νοιάζει τι μου λες! Ζεν ακούω συμβουλές!

Είμαι 'γω μεγάλος άντλας, κομπολόι δίχως χάντλας!

Μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές, χέστηκα για κουμπαλγιές.

Ζε σ' ακούω Νευλοκόπη. Σα κατακτήσω την Ευλώπη.

Πέφτει τούμπα ο Νευροκόπης στην ιδέα της Ευρώπης.

Βγάζει αφρούς κι απ' τα μαλλιά του, φωτιές λόγια στα γραπτά του.

Κοκορέτσι τα έντερά του, διακοσμούν τα ποιήματά του.

και διασχίζει την Ελλάδα, Κόρινθο για φασολάδα

Πάτρα, Πύργο στην Ηλεία, θεραπεία, μεγαλεία.

Πέφτει τούμπα το Προκόπη, χέστηκε για την Ευρώπη.

Τον καλό μου θέλω πίσω, να τονε ξαναγαπήσω.

Δάσκαλέ μου βασιλιά μου, μπούκλες κάνω τα μαλλιά μου.

Κελγιά ανάφτω στ' όνομά σου, να βλεθώ πάλι κοντά σου.

Λάδια βάζω στο καντήλι να ξαναγενούμε φίλοι.

Πέλδικες να κυνηγάμε, ίδια μούλη να πουλάμε

όλθια να κατουλάμε, σαν τλαγιά να κουτουλάμε

ιστολόγους να βαλάμε, άγλια να τους χτυπάμε

να τλολιάζουμε μαζί σε καινούλγιο μαγαζί.

Έλα δω μικρούλη Σάντσο. Θα σε κάνω εγώ ιππότη.

Θα σου μάθω πώς θα μοιάσεις στο μπαμπά το Δον Κιχώτη.

Θα σου μάθω γω κολπάκια, θα σου δώσω και κουκούλα

για να κρύβεσαι από κάτω. Πάρε μια χαρτοσακούλα.

Νευλοκόπη, αλχηγέ μου, σέλω να μας δούνε όλοι

αγκαλιά να πλοχωλάμε, για να σφίξουν κάποιοι κώλοι.

Να γελάσει πια λιγάκι το πικλαμένο μας χειλάκι

- Ε Νευλοκόπη; Καλά ζεν τα λέω; Σα μου πάλεις μια διπλή με γύλο;

- Θα σου πάρω μία με απ' όλα και θα σου χαρίσω κι ένα αλογατάκι, το Rocinante, να καλπάζουμε κόντρα στον άνεμο, να μη μυρίζουμε τζατζίκι στις όμορφες!


Αφιερωμένο εξαιρετικά στα φιλαράκια τα κουλά!