Γιάννης Τσαρούχης: Σπουδή για το μήνα Μάιο, 1967
ακρυλικό σε χαρτί 39,5 Χ 30,5
Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη
Τα λιβάδια του Μάη
Άλλοι θυμούνται τους ψεύτικους κήπους
του έρωτα και τις μέρες που αγάπησαν
ή νόμισαν ότι αγαπάνε, και άλλοι, τα βιβλία
που διάβαζαν παιδιά και σημάδεψαν
τη ζωή τους για πάντα, που ποτέ πια
δε μπόρεσαν να καταλάβουν πώς είναι ο κόσμος.
Και όλοι παρηγορούνται με αυτό τον τρόπο
κι ακόμη ενθουσιάζονται όταν νιώθουν
ότι η μνήμη μπορεί να καλουπωθεί
κατά βούληση και να δώσει αυτό που δεν έδωσαν
ο έρωτας, οι κήποι και τα βιβλία.
Εγώ θυμάμαι τα πράγματα που δεν έκανα:
τα λιβάδια του Μάη πάνω απ' όλα.
Julio Martínez Mesanza
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
.jpg)
5 σχόλια:
Μαριάννα μου τι θα απογίνουμε;
"Εγω θυμάμαι όσα δεν έκανα..."
Σπείραμε ανέμους θα θερίσουμε θύελλες...
Νίκο, ειλικρινά, τα έχω χαμένα. Σκέφτομαι τους τρεις ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους τόσο άδικα και τα δράματα που αφήνουν πίσω τους και μουδιάζω κυριολεκτικά.
Νομίζω ότι η κατρακύλα τελειωμό δεν έχει. Ούτε γυρισμός υπάρχει, ούτε και μέλλον...
Σπείραμε εμείς ανέμους Αλεξάνδρα μου; Άλλοι τα κάνανε, άλλοι την πληρώνουν.
Εμείς μια ζωή θύματα και μια ζωή φταίχτες.
H κατρακύλα αυτή είναι απαραίτητη για να συνειδητοποιήσει ο εργαζόμενος τι σημαίνει Κράτος! ¨αλλωστε τη μολότοφ το παραΚράτος την πέταξε: για να πάρει χαμπάρι ο εργαζόμενος ποια ακριβώς είναι η μοίρα του...άν δεν το έχει καταλάβει ομαλά, να το καταλάβει βιαίως!
Δημοσίευση σχολίου