Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

I walk in a yellow dress and a white pocketbook stuffed with cigarettes, enough pills, my wallet, my keys, and being twenty-eight, or is it forty-five? I walk. I walk...

Mercy Street...by Anne Sexton

45 Mercy Street

In my dream,
drilling into the marrow
of my entire bone,
my real dream,
I'm walking up and down Beacon Hill
searching for a street sign -
namely MERCY STREET.
Not there.

I try the Back Bay.
Not there.
Not there.
And yet I know the number.
45 Mercy Street.
I know the stained-glass window
of the foyer,
the three flights of the house
with its parquet floors.
I know the furniture and
mother, grandmother, great-grandmother,
the servants.
I know the cupboard of Spode
the boat of ice, solid silver,
where the butter sits in neat squares
like strange giant's teeth
on the big mahogany table.
I know it well.
Not there.

Where did you go?
45 Mercy Street,
with great-grandmother
kneeling in her whale-bone corset
and praying gently but fiercely
to the wash basin,
at five A.M.
at noon
dozing in her wiggy rocker,
grandfather taking a nap in the pantry,
grandmother pushing the bell for the downstairs maid,
and Nana rocking Mother with an oversized flower
on her forehead to cover the curl
of when she was good and when she was...
And where she was begat
and in a generation
the third she will beget,
me,
with the stranger's seed blooming
into the flower called Horrid.

I walk in a yellow dress
and a white pocketbook stuffed with cigarettes,
enough pills, my wallet, my keys,
and being twenty-eight, or is it forty-five?
I walk. I walk.
I hold matches at street signs
for it is dark,
as dark as the leathery dead
and I have lost my green Ford,
my house in the suburbs,
two little kids
sucked up like pollen by the bee in me
and a husband
who has wiped off his eyes
in order not to see my inside out
and I am walking and looking
and this is no dream
just my oily life
where the people are alibis
and the street is unfindable for an
entire lifetime.

Pull the shades down -
I don't care!
Bolt the door, mercy,
erase the number,
rip down the street sign,
what can it matter,
what can it matter to this cheapskate
who wants to own the past
that went out on a dead ship
and left me only with paper?

Not there.

I open my pocketbook,
as women do,
and fish swim back and forth
between the dollars and the lipstick.
I pick them out,
one by one
and throw them at the street signs,
and shoot my pocketbook
into the Charles River.
Next I pull the dream off
and slam into the cement wall
of the clumsy calendar
I live in,
my life,
and its hauled up
notebooks.

Anne Sexton

Peter Gabriel: Mercy Street. For Anne Sexton

Looking down on empty streets, all she can see
Are the dreams all made solid
Are the dreams all made real

All of the buildings, all of those cars
Were once just a dream
In somebodys head

She pictures the broken glass, she pictures the steam
She pictures a soul
With no leak at the seam

Lets take the boat out
Wait until darkness
Lets take the boat out
Wait until darkness comes

Nowhere in the corridors of pale green and grey
Nowhere in the suburbs
In the cold light of day

There in the midst of it so alive and alone
Words support like bone

Dreaming of mercy st.
Wear your inside out
Dreaming of mercy
In your daddy(s arms again
Dreaming of mercy st.
swear they moved that sign
Dreaming of mercy
In your daddys arms

Pulling out the papers from the drawers that slide smooth
Tugging at the darkness, word upon word

Confessing all the secret things in the warm velvet box
To the priest-hes the doctor
He can handle the shocks

Dreaming of the tenderness-the tremble in the hips
Of kissing marys lips

Dreaming of mercy st.
Wear your insides out
Dreaming of mercy
In your daddys arms again
Dreaming of mercy st.
swear they moved that sign
Looking for mercy
In your daddys arms

Mercy, mercy, looking for mercy
Mercy, mercy, looking for mercy

Anne, with her father is out in the boat
Riding the water
Riding the waves on the sea


Το εξαιρετικό ποίημα  "Mercy Street" της Anne Sexton 1969, ενέπνευσε το αντάξιο του ποιήματος,  τραγούδι "Mercy Street", του Peter Gabriel. Η ποιητική συλλογή, Mercy Street 45, κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο της Sexton. Και τα τρία βίντεο είναι υπέροχα...

10 σχόλια:

ΣΑΠΦΙΚΗ ΛΑΡΝΑΚΑ είπε...

ΚΙ ΕΣΥ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΟΤΑΝ Ο ΛΥΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΣΟΥ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΣΤΡΑΝΑΜΜΑΤΑ ΟΙΣΤΡΟΓΟΝΑ ΧΑΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΜΥΩΔΗ ΣΙΓΑΡΕΤΤΑ. ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ ΑΚΟΥΩ Ω ΜΗ ΜΕ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΟΥ ΚΛΑΙΩ ΚΑΙ ΓΕΜΙΖΩ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟ ΠΑΓΟΥΡΙ ΜΟΥ. ΠΟΙΑ ΝΥΧΤΩΔΙΑ ΠΡΟΦΕΡΕΙ ΤΟ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΑΚΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΠΟΥΝΕΝΤΕΣ ΦΥΣΑΕΙ ΣΤΙΣ ΟΛΟΞΑΝΘΕΣ ΜΠΟΥΚΛΕΣ ΣΟΥ. ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΛΟΡΚΑ ΕΣΥ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ ΤΩΝ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ. ΠΟΙΑ ΝΥΧΤΩΔΙΑ ΝΑ ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΕΜΙ ΤΟΥ ΧΑΛΕΠΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΥΑΚΙΑ ΤΗΣ ΣΑΠΦΟΥΣ...

ΦΕΥΓΩ ΤΩΡΑ
ΑΣ ΜΗΝ ΚΑΡΦΩΘΩ

μαριάννα είπε...

Κάτσε βρε. Πού πας; Αν είναι γράφεις τέτοια... άραξε και φέρνω καφεδάκι αχνιστό. ;)

BOSKO είπε...

δεν μου λες, ρε Μαριάννα, γιατί το εν λόγω νούμερο μας θυμάται μαζί πάντα; πολύ περίεργο...
ας κλείσω τό 'να μου μάτι μη μπει κάνα...οιστρογόνο χαλίκι!

χαχαχα

μαριάννα είπε...

Αντώνη, δεν έχεις καταλάβει ότι την εμπνέουμε τη γυναίκα; Ως δίδυμο... :Ρ

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Γειααααααα
Καλά, αυτη η Λάρνακα έχει, όντως, πλακα. Μα... ''το καλέμι του Χαλεπά''?!!!! Γδουπ!
Λοιπόν, Μαριάννα, μου φαίνεται ότι ξανάβεις τους ανθρώπους. αχαχχαχαχα!
Πριν ο φλαμενγκος, τώρα η λάρνακα. Άντε να δούμε τι άλλο μας περιμένει!

WCF είπε...

...'οπως σου έγραψα και στο Φέησμπουκ....συγκλονιστική, σύγχρονη, και διαχρονική η 'Αν Σέξτον. Και ο Πήτερ Γκέμπριελ, 'αρχάγγελος' μουσικής, θα έλεγα...

καλημέρα Μαριάννα μου :-)))

Ανώνυμος είπε...

ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ.
ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ,ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΣΑΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΩΡΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΗΧΩΡΙΤΟΥ-ΦΟΙΒΟΣ ΝΗΧΩΡΙΤΗΣ

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Κορίτσι μου αγαπημένο,
από καρδιάς ευχές για μια δημιουργική χρονιά με υγεία και χαμόγελο.
Να χαίρεσαι, Μαριαννίνα μου τη νεράιδα και τα παλληκάρια σου.
Καλά Χριστούγεννα!
Πάντα με ξεχωριστά και ειλικρινή αισθήματα!

IonnKorr είπε...

Χρόνια Πολλά
Μαριάννα και ας με ξέχασες

όμως εγώ δεν σε ξεχνώ

Να περάσεις τις γιορτές όσο καλύτερα γίνεται.

Υγεία και ευτυχία νάχεις.

μαριάννα είπε...

Αγαπημένοι φίλοι εκλεκτοί, μικροί και μεγάλοι, εύχομαι τα πιο γλυκά Χριστούγεννα σε σας και τις οικογένειές σας!