Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Κάποτε υπήρχε μια Μύγα που κάθε βράδυ ονειρευόταν πως ήταν Αετός και πετούσε πότε στις Άλπεις και πότε στις Άνδεις.


Η Μύγα που ονειρευόταν πως ήταν Αετός

Κάποτε υπήρχε μια Μύγα που κάθε βράδυ ονειρευόταν πως ήταν Αετός και πετούσε πότε στις Άλπεις και πότε στις Άνδεις.

Τις πρώτες στιγμές αυτό την τρέλαινε από ευτυχία· αλλά μετά από λίγο της προκαλούσε ένα αίσθημα αγωνίας, γιατί τα φτερά ήταν πολύ μεγάλα, το σώμα πολύ βαρύ, το ράμφος πολύ σκληρό και τα νύχια πολύ δυνατά· έτσι, όλα αυτά τα μεγάλα όργανα την εμπόδιζαν να κάθεται όπου ήθελε στα πλούσια γλυκά ή στις ανθρώπινες ακαθαρσίες και υπέφερε δίνοντας συνειδητά χτυπήματα με το κεφάλι στα τζάμια του δωματίου.

Στην πραγματικότητα δεν ήθελε να πάει στα μεγάλα ύψη ή στους ελεύθερους χώρους, ούτε καν.

Αλλά όταν επέστρεφε στον εαυτό της λυπόταν με όλη της την ψυχή που δεν ήταν ένας Αετός ν' ανεβαίνει στα βουνά, και ένιωθε τρομερά θλιμμένη να είναι μια Μύγα, και γι αυτό πετούσε τόσο πολύ, και ήταν τόσο ανήσυχη, και στριφογύριζε τόσο, μέχρι που αργά, τη νύχτα, επέστρεφε να βάλει τους κροτάφους της στο μαξιλάρι.


Augusto Monterroso
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

3 σχόλια:

Emelia είπε...

Συχνά οι μύγες και οι περήφανοι αετοί θυμίζουν ανθρώπους που συναντάμε δίπλα μας! Πολύ εύστοχη ιστορία!

μαριάννα είπε...

Ακριβώς... :) Να 'σαι καλά! Καλό φθινόπωρο εύχομαι!

Αστοριανή είπε...

Μαριάννα μου,
Καλό μήνα!
Έχουμε καιρό να τα... πούμε,
λόγω υποχρεώσεων... καταλαβαίνεις.
Συχνά σε παρακολουθώ,
με την αγάπη μου,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ