Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Η Κυριακή μυρίζει βασιλικό κι η φωνή της καμπάνας είναι γλυκιά.

Η μητέρα μου στην εκκλησία

Άλλαξε τη μπόλια* της η μητέρα μου κι ετοιμάστηκε 
να πάει στην εκκλησία. 
Καθαρή σαν αστέρι, 
παρόλα τα μαύρα της, κατεβαίνει τα πέτρινα 
σκαλοπάτια κοιτάζοντας την ευγένεια του ήλιου 
και τις άσπρες πορτοκαλιές. Δεν ξέρει η μητέρα μου 
τι είναι ο ήλιος. Τον φαντάζεται αγάπη 
που ανατέλλει στον ουρανό — δεν ξέρει η μητέρα μου.


Δεν ξέρει αν ήτανε Σάββατο χτες, 
δεν ξέρει αν αύριο είναι Δευτέρα. 
Ωστόσο τις μέρες τις γνωρίζει καλά. 
Η Κυριακή μυρίζει βασιλικό 
κι η φωνή της καμπάνας είναι γλυκιά. 
Δεν ξέρει πώς γίνεται. Γύρω της όλα 
φαίνονται φρέσκα, δείχνουν αλλιώς.

* (η) μπόλια: γυναικείο μαντίλι για το κεφάλι

Νικηφόρος Βρεττάκος

Δεν υπάρχουν σχόλια: