Η ντροπή της Ευρώπης
Günter Grass
Κοντά στο χάος, γιατί δεν ανταποκρίθηκες στην αγορά,
Είσαι μακριά από τη χώρα που σου δάνεισε το λίκνο.
Ό,τι με τη ψυχή έψαχνες και πίστευες πως βρήκες,
Το πετάς λοιπόν, το κατατάσσεις στη τιμή παλιοσίδερων.
Ως οφειλέτης γυμνός εκτίθεται στη χλεύη, υποφέρει μια χώρα,
Στην οποία συνήθιζες να λες πως χρωστάς ευγνωμοσύνη.
Στην φτώχεια καταδικασμένη χώρα που ο θησαυρός της,
Φροντισμένος κοσμεί μουσεία: λάφυρα από σένα φρουρούμενα.
Αυτοί που με την ένοπλη βία κατέλαβαν την ευλογημένη με νησιά χώρα,
Είχαν μαζί με τη στολή στο γυλιό τους τον Χέντερλιν.
Χώρα που διόλου δεν ανέχεσαι, ανέχτηκες όμως κάποτε
τους συνταγματάρχες της ως συμμάχους.
Χώρα αποστερημένη από το δίκαιο, που αυτός που με την εξουσία
νομίζει ότι μπορεί να αποδίδει δίκαιο,
Σφίγγει και σφίγγει όλο και πιο στενά το ζωνάρι.
Σε πείσμα σου μαυροφορεί η Αντιγόνη και ο λαός σε όλη τη χώρα
είναι ντυμένος στο πένθος, της χώρας που σε φιλοξένησε.
Εκτός της χώρας όμως φερέρωνα όμοια με αυτά του Κροίσου
αποθήκευσαν στα θησαυροφυλάκιά σου ό,τι χρυσάφι λάμπει.
Μέθυσε επιτέλους, μέθυσε! Κραυγάζουν στους επιτρόπους οι χειροκροτητές,
Αλλά ο Σωκράτης σου δίνει πίσω οργισμένος το κύπελλο γεμάτο μέχρι πάνω.
Εν χορώ θα καταριούνται οι θεοί ότι είναι δικό σου,
Αφού η θέλησή σου απαιτεί να απαλλοτριώσεις τον Όλυμπό τους.
Χωρίς πνεύμα θα μαραζώσεις, χωρίς τη χώρα που το
πνεύμα της σε επινόησε, Ευρώπη.
Μετάφραση: Σκεύος Παπαϊωάννου, Κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης
Πηγή πίνακα: desertpeace
%20(1).png)
.jpg)
1 σχόλιο:
Gedicht von Günter Grass
zur Griechenland-Krise.
Europas Schande
25.05.2012
Europas Schande
Ein Gedicht von Günter Grass
Dem Chaos nah, weil dem Markt nicht gerecht,
bist fern Du dem Land, das die Wiege Dir lieh.
Was mit der Seele gesucht, gefunden Dir galt,
wird abgetan nun, unter Schrottwert taxiert.
Als Schuldner nackt an den Pranger gestellt, leidet ein Land,
dem Dank zu schulden Dir Redensart war.
Zur Armut verurteiltes Land, dessen Reichtum
gepflegt Museen schmückt: von Dir gehütete Beute.
Die mit der Waffen Gewalt das inselgesegnete Land
heimgesucht, trugen zur Uniform Hölderlin im Tornister.
Kaum noch geduldetes Land, dessen Obristen von Dir
einst als Bündnispartner geduldet wurden.
Rechtloses Land, dem der Rechthaber Macht
den Gürtel enger und enger schnallt.
Dir trotzend trägt Antigone Schwarz und landesweit
kleidet Trauer das Volk, dessen Gast Du gewesen.
Außer Landes jedoch hat dem Krösus verwandtes Gefolge
alles, was gülden glänzt gehortet in Deinen Tresoren.
Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure,
doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurück.
Verfluchen im Chor, was eigen Dir ist, werden die Götter,
deren Olymp zu enteignen Dein Wille verlangt.
Geistlos verkümmern wirst Du ohne das Land,
dessen Geist Dich, Europa, erdachte.
Δημοσίευση σχολίου