Πράσινα για τελευταία φορά, τα φύλλα διηγούνται τις ιστορίες τους, τίθενται ερωτήματα, ανταλλάσσουν αναμνήσεις...

Κι άλλη σημαντική απώλεια μέσα στον Γενάρη για την ισπανόφωνη Ποίηση. Πέθανε σε ηλικία 74 ετών ο Μεξικανός ποιητής και συγγραφέας Jose Emilio Pacheco

Ένα σχεδίασμα του Οκτώβρη

Πράσινα για τελευταία φορά,

τα φύλλα διηγούνται τις ιστορίες τους,

τίθενται ερωτήματα,

ανταλλάσσουν αναμνήσεις,

συμφιλιώνονται ή αφήνονται να μιλούν

όσο ο άνεμος το επιτρέπει.

Αύριο, ολόκληρο το κορμί τους θα πληγωθεί.

Όλος ο χρόνος που έζησαν πέφτει πάνω τους

όπως ο όλεθρος ενός κεραυνού.

Μαραμένα και άχρηστα θα σέρνονται στο έδαφος,

θα στριφογυρίζουν στη φωτιά.

Έχοντας μετατραπεί σε καπνό

θα φτάσουν στη δόξα

την αβέβαιη και άστατη του δάσους των νεφών

José Emilio Pacheco

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Foto: Ahmet Fatih Tarıl

Ο José Emilio Pacheco (Μεξικό, 1939-2014) ποιητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, διηγηματογράφος. Ο ποιητής τιμήθηκε με το Βραβείο Cervantes y το Βραβείο Reina Sofía de Poesía Iberoamericana το 2009. Μεταξύ των πιο αναγνωρισμένων έργων του περιλαμβάνονται «Οι μάχες στην έρημο» που μεταφέρθηκαν και στον κινηματογράφο.

Ανήκει στη γενιά του '50, αποτελούμενη επίσης από τους Carlos Monsiváis, Eduardo Lizalde, Sergio Pitol, Juan Vicente Melo, Vicente Leñero, Juan García Ponce, Sergio Galindo y Salvador Elizondo.

Ο Pacheco υπήρξε καθηγητής στο UNAM, στο πανεπιστήμιο του Maryland (College Park), στο πανεπιστήμιο του Essex, και σε κάποια άλλα των ΗΠΑ, Καναδά και του Ηνωμένου Βασιλείου.

Μετέφρασε Έλληνες ποιητές, όπως Σεφέρη και Καβάφη. Βαθύς γνώστης του έργου του Jorge Luis Borges, το 1999 προσέφερε μια σειρά από εκτεταμένες διαλέξεις πάνω στο έργο της ιδιοφυΐας.

Τιμήθηκε με τα βραβεία: José Donoso (2001), Octavio Paz (2003), el Pablo Neruda (2004), el Ramón López Velarde (2003), el Alfonso Reyes (2003), el José Asunción Silva (1996), Xavier Villaurrutia (1973), García Lorca (2005) y el Premio Alfonso Reyes otorgado por El Colegio de México (2011).

Το ποιητικό του έργο περιλαμβάνει: Los elementos de la noche (1963), El reposo del fuego (1966); No me preguntes cómo pasa el tiempo (1969), Irás y no volverás (1973), Islas a la deriva (1976), Desde entonces (1980), Trabajos en el mar (1983). Όλα αυτά τα βιβλία ενώθηκαν κάτω απ' τον τίτλο Αργά ή Νωρίς. Κάποια από τα κείμενά του σε πρόζα είναι: El viento distante y otros relatos (1963), Morirás lejos (1967), El principio del placer (1972) y Batallas en el desierto (1981).

Αναμφίβολα, ο José Emilio Pacheco υπήρξε ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ισπανόφωνη λογοτεχνία.