Επιστρέφει ο Μάρτης με το κρυμμένο φως του...

ΣΟΝΕΤΟ LXXXVIII

Επιστρέφει ο Μάρτης με το κρυμμένο φως του
και γλιστρούν τεράστια ψάρια από τον ουρανό,
μια πάχνη αχνή βγαίνει αθόρυβη απ’ τη γη,
ένα προς ένα πέφτουν στη σιωπή τα πράγματα.

Ευτυχώς σ’ αυτή την κρίση της περιπλανώμενης ατμόσφαιρας
ένωσες τις ζωές της θάλασσας και της φωτιάς,
τη γκρίζα κίνηση του πλοίου του χειμώνα,
τον τρόπο που ο έρωτας αποτυπώνεται στην κιθάρα.

Ω έρωτα, ρόδο μουσκεμένο από σειρήνες και αφρούς,
φωτιά που χορεύει κι αναρριχάται στην αόρατη σκάλα
και ξυπνά το αίμα στη σήραγγα της αγρύπνιας

για να ολοκληρωθούν τα κύματα στον ουρανό,
να ξεχάσει η θάλασσα τα αγαθά και τα λιοντάρια της
και να πέσει ο κόσμος μέσα στα σκούρα δίχτυα.

Pablo Neruda
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Φωτό: ©Funda Ergene Atabaş