...ένα σμαράγδι μνήμης χρωματιστό, ένα όνειρο που θέλουμε να υπερασπιστούμε, όπως υπερασπίζονται δυο κορμιά όταν είναι αγκαλιασμένα,

Η Πόλη τον Αύγουστο

Χαμηλώνει το αεροπλάνο επιτέλους,
κατεβαίνω στην πόλη του Αυγούστου.
Η σκιά των φτερών αφήνει ίχνη γαλάζια
πάνω στην ξεραμένη γη
και διατρέχει τις πεδιάδες μ' ένα τρεμούλιασμα
παλιάς ταινίας.
Κατεβαίνω, φτάνω
στην πόλη την αγκαλιασμένη από γυμνά χέρια,
φτάνω στη βραδύτητα των μουσείων,
στις βεράντες που βάζουν στα δέντρα
μια λάμψη μπύρας.
Βρίσκομαι στην πόλη της αντοχής στη ζέστη,
στην πόλη που ζει στο ρυθμό της μετακίνησης.
Οδός Αγίας Ισαβέλλας, αριθμός 19,
όπου τα ταξί καταφθάνουν με ματιά
κυνηγόσκυλου
και η σκάλα έχει θέληση
χεριού που κλείνει,
χεριού που κλείνει γιατί κρύβει
ένα κόσμημα για παράδειγμα,
ένα σμαράγδι μνήμης χρωματιστό,
ένα όνειρο που θέλουμε να υπερασπιστούμε,
όπως υπερασπίζονται δυο κορμιά
όταν είναι αγκαλιασμένα,
όπως δύο κορμιά που αγαπιούνται
με μια θέληση προσηλωμένη στην καταιγίδα,
δύο κορμιά που ήδη γνωρίζουν
την ώρα που ποτέ δεν θα ξεχάσουν,
την μεταλλική Καραϊβική των ανεμιστήρων,
τη σκιά των λεπίδων τους στην οροφή,
ή τα γαλάζια ίχνη,
των φτερών του αεροπλάνου που ξαναφεύγει,
στην πόλη του Αυγούστου,
σ' έναν δεύτερο όροφο,
σε μια γωνιά του ανέμου.

©Luis García Montero
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Φωτό: Μαριάννα Τζανάκη, Αθήνα, Υμηττός