Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Manzanita: Όταν σε τυλίγει η νύχτα...

Με την Χουανίτα αποφασίσαμε, αφού έχουμε κοινή αγάπη στα ίδια τραγούδια, στις ίδιες μουσικές, στην ίδια κουλτούρα, αυτή των τσιγγάνων και του φλαμένκο της Ανδαλουσίας και της Λατινικής Αμερικής, να κάνουμε ένα ποστ μαζί. Της χρωστώ πολλές όμορφες ώρες, αφού την διαβάζω από παλιά, πολύ πριν βρεθούμε στα μπλογκς. Εκτιμώ απεριόριστα τις γνώσεις της και θεωρώ μεγάλη τιμή τη συνεργασία μαζί της. Την ευχαριστώ θερμά και εύχομαι να είναι μόνο η αρχή για μια συνεργασία πάνω σε όσα αγαπάμε, αφού είχαμε την τύχη να βρεθούμε εδώ και να μοιραστούμε τις αγαπημένες μας μουσικές και τα αγαπημένα ποιήματα. Το ποστ είναι ολόκληρο φτιαγμένο από την Χουανίτα, εγώ έκανα μόνο τη μετάφραση του υπέροχου τραγουδιού που μου έστειλε.

Γράφει λοιπόν η Juanita La Quejica από το Sobreviviendo :



«Αυτές τις μέρες ακούω το Gitano Cubano του Manzanita, που χάθηκε τόσο πρόωρα στα 48 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του αυτήν την ερωτικά σπασμένη φωνή και το γεμάτο δεξιοτεχνία παίξιμο της κιθάρας, που κάνουν ακόμα και σήμερα την καρδιά όσων αγαπούν το flamenco να χτυπά πιο γρήγορα όταν ακούν το έργο του.
Το Gitano Cubano, που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2002, είναι το κύκνειο άσμα του. Μέσα από αυτό, ο σπουδαίος cantaor "εφορμά" στο son cubano αποφασισμένος να το γεμίσει με άρωμα flamenco, να το προσαρμόσει στα δικά του μουσικά μέτρα και σταθμά. Στο ταξίδι τον συνοδεύουν οι συνοδοιπόροι του στο flamenco Raimundo Amador και Lolita, ενώ η Lucrecia από τον κόσμο της salsa ερμηνεύει μαζί του μια ενδιαφέρουσα εκδοχή του Dos Gardenias.
Ένα από τα πιο όμορφα παλαιότερα τραγούδια του Manzanita, το Cuando la noche te envuelve, με στίχους γεμάτους αγάπη, παρακάλεσα την πολυτάλαντη Γητεύτρια να μας το μεταφράσει και να το αναρτήσουμε ταυτόχρονα στα blogs μας, καθώς έχει την ικανότητα να αποδίδει πιστά το κλίμα και το νόημα ενός ποιήματος από τα ισπανικά στα ελληνικά. Σε ευχαριστώ πολύ Γητεύτρια για την προθυμία και για την μετάφραση. Είναι χαρά μου που "βρεθήκαμε" σε αυτόν τον χώρο. »


Όταν σε τυλίγει η νύχτα

Όταν τη νύχτα σε τυλίγουν
τα φτερά από το τούλι του ονείρου
και οι μακριές σου βλεφαρίδες
φαίνονται τόξα από έβενο,
για ν' ακούω τα χτυπήματα
της ανήσυχης καρδιάς σου
και να στηρίζω το κοιμισμένο
κεφάλι σου στο στήθος μου,
θα έδινα, ψυχή μου,
ό,τι έχω,
το φως, τον αέρα
και τη σκέψη!

Όταν βυθίζονται τα μάτια σου
σ' ένα αόρατο αντικείμενο
και τα χείλη σου λάμπουν
από την αντανάκλαση του χαμόγελού σου,
για να διαβάσω πάνω στο μέτωπό σου
την απόκρυφη σκέψη
που περνά σαν το σύννεφο
της θάλασσας πάνω στο μεγάλο καθρέφτη,
θα έδινα, ψυχή μου,
ό,τι επιθυμώ,
τη φήμη, το χρυσάφι,
τη δόξα και το ταλέντο!

Όταν σιωπά η γλώσσα σου
και πιέζεται η ανάσα σου,
και τα μάγουλά σου φλέγονται
και μισοκλείνεις τα μαύρα μάτια σου,
για να δουν ανάμεσα σπ' τις βλεφαρίδες τους
να λάμπει με υγρή λάβα
ο καυτός σπινθήρας που εκτινάσσεται
από το ηφαίστειο των επιθυμιών,
θα έδινα, ψυχή μου,
ό,τι ελπίζω,
την πίστη, το πνεύμα
τη δόξα και τον ουρανό.

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Ακούμε:

Cuando la noche te envuelve - Manzanita

Dos gardenias - Manzanita con Lolita

Περισσότερα για τον Manzanita εδώ

και εδώ

20 σχόλια:

μαριάννα είπε...

.
.
.
.
Cuando en la noche te envuelven

las alas de tul del sueño
y tus tendidas pestañas
semejan arcos de ébano,
por escuchar los latidos
de tu corazón inquieto
y reclinar tu dormida
cabeza sobre mi pecho,
¡diera, alma mía,
cuanto poseo,
la luz, el aire
y el pensamiento!

Cuando se clavan tus ojos
en un invisible objeto
y tus labios ilumina
de una sonrisa el reflejo,
por leer sobre tu frente
el callado pensamiento
que pasa como la nube
del mar sobre el ancho espejo,
¡diera, alma mía,
cuanto deseo,
la fama, el oro,
la gloria, el genio!

Cuando enmudece tu lengua
y se apresura tu aliento,
y tus mejillas se encienden
y entornas tus ojos negros,
por ver entre sus pestañas
brillar con húmedo fuego
la ardiente chispa que brota
del volcán de los deseos,
diera, alma mía,
por cuanto espero,
la fe, el espíritu,
la tierra, el cielo.

Juanita La Quejica είπε...

Ο τίτλος με κάνει να κοκκινίζω!
Εγώ ευχαριστώ για την μετάφραση αλλά και για όσα γράφεις γενικότερα στο blog σου, προσωπικά το θεωρώ όαση.
Τί υπέροχα λόγια... και έχει και την ιδανική χροιά φωνής για να γίνεται πειστικός ο Manzanita.

μαριάννα είπε...

Κοίτα για να μη λένε πως ευλογάμε τα γένια μας :) δε θα σου πω ότι είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη! Δε θα πω τίποτα. :)))))
Άλλο ένα κορίτσι το πρωί άγνωστο, με συγκίνησε με κάτι λινκς που μας χάρισε της Μορέντε και της Αλάμπρα! Η artanis_alatariel! Και εχθές ο Αλέξης με το Ντος γαρδένιας παρά τι!
Ε, είναι να μη συγκινείσαι όταν βρίσκεσαι με ανθρώπους άγνωστους, να μοιράζεσαι αυτά που αγαπάς; ;)
Δε λέω λοιπόν παρά μόνο: Καλή αρχή!

A.F.Marx είπε...

Ωραία η συνεργασία σας κυρίες μου...
Και ωραία η μουσική που μας κερνάτε.
Πάντα τέτοια
:)

μαριάννα είπε...

@ A.F.Marx

Καλώς τον! Τον άλλο μουσικόφιλο φίλο μου. Δεν έχω παράπονο. Δεν είστε λίγοι οι άντρες που αγαπάτε τη μουσική. Να είσαι καλά Γιώργο μου να κάνουμε μουσικές ανταλλαγές και γιατί όχι να αρχίσουμε ένα γύρο συνεργασιών σε μουσικές αγαπημένες.(Πρόταση έμμεση);) :))

Alexis B είπε...

Εγώ θά διαφωνίσω.

http://www.youtube.com/watch?v=SQvrFl9IhVk&feature=related

Ακου αυτό και πές μου κάθε ποσους αιώνες εμφανίζονται τετοιες φωνές

Alexis B είπε...

Συμληρώνοντας, τα προηγούμενα, όχι οτι αυτός που έβαλες δέν είναι καλός.
Είναι και πολύ καλός μάλιστα, αλλά μπροστά στά "θωρικτά" οι βαρκούλες κάνουν πέρα.
Εσύ τί λές?

Alexis B είπε...

Α! ασχετο.
Κάτι απο τα αγαπημένα μου
http://www.youtube.com/watch?v=_FmGtCIOwB4&feature=related

μαριάννα είπε...

@ Alexis B

Καλώς τον! :)
Κι εγώ θα διαφωνήσω απόψε. Εντελώς. Όχι ως προς αυτόν καθ' αυτόν τον Αntonio Μairena, αλλά ως προς τον τρόπο που το θέτεις. Συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Ο Manzanita πέθανε πρόσφατα στα 48 του, ενώ ο Μairena πέθανε 25 χρόνια πριν και μεγάλος ήδη. Θα συγκρίνεις τον καθέναν αν θες, με τραγουδιστές της εποχής του. Προσωπικά απεχθάνομαι τις συγκρίσεις και εκτιμώ τα καλά που μας άφησε ο καθένας από όλους αυτούς τους κολοσσούς του φλαμένκο. Ο Manzanita προσωπικά, μου αρέσει πολύ. Η χροιά της φωνής του μου πάει υπερβολικά. Ενώ του Μairena όχι.
Αλλά αν θες ντε και καλά να δώσεις πρωτιά, η καλύτερη φωνή φλαμένκο στον ΚΟΣΜΟ θεωρείται ο Camarón de la Isla, αδικοχαμένος κι αυτός πολύ νέος. Για μένα ο άνθρωπος αυτός δεν είναι συγκρίσιμος. Είναι πάνω και πέρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα υποτιμήσω στο ελάχιστο άλλους που κι αυτοί έγραψαν τη δική τους ιστορία. Δες πως βγαίνει η φωνή του Καμαρόν. Ο άνθρωπος χωρίς καμιά προσπάθεια έβγαζε αγγέλους με το που άνοιγε το στόμα του. Και κοιμισμένος μπορούσε να τραγουδά και να σκίζει η φωνή του τους ουρανούς.

fandagos

soleares

bulerias

alegrias

Μ' έβαλες στο τριπ όμως στο ποστ που είναι για τον Manzanita, να μιλάμε για άλλους, πόσο μάλλον για το Φάντασμα της Όπερας.

Να σου πω, τα τρία πουλάκια τα ξέρεις; :))))

Juanita La Quejica είπε...

Σπουδαίος και ο Mairena, εξαιρετικός και ο γέρος Agujetas (και ο γιος ξεχωρίζει), προσωπικά προτιμώ τον Juanito Valderrama, αλλά πίσω από αυτούς και ηλικιακά αλλά και σαν στυλ βρίσκεται για παράδειγμα ο Manuel Torre. Και υπήρχε και ο Pepe Marchena, που αναγκάστηκε να φύγει όταν έγινε η δικτατορία και που, όταν επέστρεψε, "καπελώθηκε" από το τότε σύστημα στο οποίο πρωτοστατούσε ο Mairena.
Πολλές και διαφορετικές οι παράμετροι, όταν μιλούμε για τέχνη.
Το flamenco έχει να επιδείξει αρκετές γενιές και πολλά ονόματα αληθινών καλλιτεχνών τα τελευταία 150 χρόνια. Και βέβαια υπάρχουν τόσα διαφορετικά είδη, στα οποία κάποιοι αναλόγως εξειδικεύονται και ξεχωρίζουν.
Γι αυτό και δεν κατάλαβα που βρίσκεται η διαφωνία.
Δεν αναφέρθηκα στον Manzanita σαν τον "Μέγα" του flamenco της εποχής μας, γιατί στην τελική όλα αυτά είναι υποκειμενικά και πολύ πολύ σχετικά.
Ναι, ο Camarón είναι ο "Θεός" -αν αναφερόμαστε στην αναγέννηση του flamenco μετά το 70 με τις έντονες πολιτικές αλλαγές στην Ισπανία του Φράνκο- αλλά επειδή τελικά προσωπικά δεν πιστεύω σε "θεούς" και "διαβόλους", θεωρώ ότι ο κάθε καλλιτέχνης έχει την δική του προσφορά, την δική του υπόσταση και το δικό του κοινό. Και πάντα αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη εποχή και μόνο μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορεί -αν θέλουμε οπωσδήποτε να το κάνουμε- να συγκριθεί με τους ομοίους του, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις Γητεύτρια.
Επίσης, όταν μπαίνουμε σε πραγματικά εποικοδομητική διαδικασία σύγκρισης, πρέπει να παραθέτουμε στοιχεία και τεκμηριωμένες -όσο το δυνατόν- απόψεις. Που απαιτούν μελέτη και χρόνο ενασχόλησης με το θέμα. Και που δεν νομίζω ότι ένα blog είναι ο κατάλληλος χώρος για κάτι τέτοιο.
Οι συγκρίσεις στο πόδι ρεβυθιών περασμένης σοδειάς και φρέσκιας κάππαρης δεν προχωρούν ούτε τη γνώση, ούτε την αίσθηση, ούτε τον ουσιαστικό διάλογο.
Γι αυτό και προσωπικά δεν βρίσκομαι σκόπιμο να αναφέρομαι και να σχολιάζω τέτοιου είδους τοποθετήσεις -στείρας κατά τη γνώμη μου αντιπαράθεσης, ειδικά αφού δεν συνοδεύονται από στοιχεία- γιατί δεν με αφορούν, δεν ταιριάζουν στον τρόπο σκέψης μου.

Alexis B είπε...

Ναι, κατ αρχήν έχεις δίκαιο.
Ο τρόπος της διαφωνίας μου δέν ήταν αυτός που θα έπρεπε.
Αναγνωρίζω επείσης οτι είμαι εκτως θέματως, γιατί μιλάμε, γιά ένα συγκεκριμένο καλητέχνη.
Και όμως.
Λόγω, αυτής της διαφωνίας, εμφανίστικαν ονόματα, links, πηγές γνώσης γία όλους μας
Γι' αυτό, τοσο εσένα, όσο και, Χουανίτα, σας ευχαριστώ πολύ.
Καλή μέρα και στίς δυό σας

μαριάννα είπε...

@ Juanita La Quejica

Λέει ο Λόρκα στο Ντουέντε:

Ο Μανουέλ Τόρρες, που μες στις φλέβες του τρέχει περισσότερη κουλτούρα απ' ότι σ' οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο που γνώρισα ποτέ, ακούγοντας τον ίδιο τον Falla στο «Nocturno del Generalife», είπε τη θαυμαστή κουβέντα: «Ότι έχει μαύρους ήχους έχει ντουέντε», και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια.


Τελικά αν προσπαθήσουμε να κάνουμε αναδρομή στους παλιούς του φλαμένκο και να τους κατατάξουμε, από το κάντε χόντο μέχρι την ντέμπλα την παραλλαγή του χόντο που έκανε ο άλλος θρύλος ο Εl Lebrijano, δεν ξέρω που θα φτάσεις και αν θα βγάλεις και άκρη.

Όσο πιο πολύ μπαίνω, τόσο πιο πολύ χάνομαι. Και ο Agujetas και ο Valderrama και και και...
Ο καθένας αξιοθαύμαστος για την προσφορά του και όσα μας χάρισε.

Μελοποίησαν Λόρκα, τραγούδησαν τους καημούς των ανθρώπων και μας έχουν αφήσει και ιστορικά στοιχεία πολύτιμα, όπως αυτό που σου έλεγα για τα ορυχεία του Λινάρες.

Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει την Pastora María Pavón Cruz, La Niña de los Peines, το κορίτσι με τις χτένες.

Kάποτε τραγουδούσε σε μια μικρή ταβέρνα στο Καντίθ και που ήταν ανάμεσα στους θαμώνες διάφοροι διάσημοι ψωνισμένοι Ανδαλουσιανοί κι αυτή τραγουδούσε άψογα μεν, επιτηδευμένα δε. Οπότε πετάγεται ένας από κάτω και της λέει ειρωνικά: «Viva Paris!» Εννοώντας άσε κοπέλα μου τη δεξιοτεχνία και βγάλε τους μαύρους ήχους σου!

Οπότε αυτή τινάζεται σα δαιμονισμένη, σαν τσακισμένη Μοιρολογήτρα του Μεσαίωνα έγραφε ο Λόρκα, και τραβάει μονορούφι μια κούπα καθάγια, ένα κρασί από το νερό της φωτιάς. Και άρχισε να τραγουδάει χωρίς σπασίματα και τσαλίμια για τους διάσημους, αλλά τώρα η φωνή της έγινε ολόκληρη ένα συντριβάνι από αίμα που σου έκοβε την ανάσα με τον πόνο και την αλήθεια της...

Ξέρεις πόσες τέτοιες μαγικές ιστορίες έχουν να πουν οι τσιγγάνοι και όλοι αυτοί που τα ζήσανε.

Για ποιόν λοιπόν να μιλήσεις και για ποιόν να πρωτοπείς;
Αυτά που παρουσιάζουμε εμείς, είναι τα πολύ γνωστά και σταγόνα στον ωκεανό, γι αυτό και κάθε εγχείρημα σύγκρισης αυθαίρετο είναι άτοπο. Δεν έχει νόημα.

μαριάννα είπε...

@ Alexis B

Και πάλι σε λάθος βάση το βάζεις. Το θέτεις σαν να μην κατάλαβες ότι η διαφωνία μας είναι ως προς το νόημα της σύγκρισης.
Ενδιαφέροντα λινκς μπαίνουν σαφώς και είναι ευπρόσδεκτα, δεν είπα για το λινκ. Διαφώνησα στην ανομοιογένεια της σύγκρισης. Και με την ίδια τη σύγκριση.
Με τσίγκλισε αυτό που έγραψες θωρηκτό και βαρκούλα.
Κατάλαβες; :)))))
Πας σε ένα αφιέρωμα στο Νταλάρα ας πούμε και λες τί να μας πει τώρα η βαρκούλα μπροστά στο θωρηκτό το Στέλιο ή τον Γρηγόρη.
Έχω ρίξει καυγάδες σε σάιτ με τέτοιααααα... ουουουου... :)))

Καλό απόγευμα!;)

Juanita La Quejica είπε...

Καλά τα λες, δεν έχει νόημα.
Η Niña de los Peines ήταν η αγαπημένη τραγουδίστρια και του Niño Ricardo αλλά και των περισσότερων σπουδαίων κιθαρωδών της εποχής της. Ανήκει σε αυτό που λέμε πια flamenco histórico, στις πιο υψηλές θέσεις των γυναικών τραγουδιστριών του 20ού αιώνα.
Η Estrella Morente την έχει σαν πρότυπο και παντού δηλώνει ότι είναι πνευματικό παιδί της.
Είναι ένα από τα προσεχή θέματα του Sobreviviendo.
Έχεις καθόλου μουσική της; Να σου στείλω κάτι;

μαριάννα είπε...

@ Juanita La Quejica

Δεν έχω τίποτα από Niña δυστυχώς. Την έψαξα Μαδρίτη και Ανδαλουσία, δεν είχα βρει τίποτα. Στο δίκτυο δεν κυκλοφορεί πουθενά. Μόνο σε μια συλλογή που μου είχε κάνει μια φίλη από Ανδαλουσία υπήρχε ένα κομμάτι της. Αν έχεις κάτι εύκαιρο θα μου κάνει χαρά μεγάλη.
Είχα δει που η Εστρέγια της έκανε ένα αφιέρωμα στο διεθνές φεστιβάλ της Γρανάδας και νομίζω ότι το τραγούδι της Εστρέγια το A pastora σε sevillanas, είναι για εκείνην. Σωστά;

Juanita La Quejica είπε...

Δεν την ξέρω την περίπτωση, αλλά λογικά, αφού μιλά πάντα γι αυτήν και το βαφτιστικό της όνομα είναι Pastora... αρχίζω να σου στέλνω με mail, έχω αρκετά.

μαριάννα είπε...

@ Juanita La Quejica

Χίλια ευχαριστώ!!!! :)

μαριάννα είπε...

Και τα δύο όνειρο! Και το Bulerias, αλλά και το Tiendos δεν παίζεται!!!
Μιλάμε μου έχει σηκωθεί η τρίχα κάγκελο. Γιατί ρε γαμώτο να μην είναι αθάνατοι τουλάχιστον οι ταλαντούχοι; Να τους προλαβαίνουμε όλοι; Και στα δύο είναι υπέροχη!
Πονάω όταν ακούω αυτά τα τραγούδια. Από την πρώτη στιγμή το ένιωσα αυτό. Ώρες ώρες πιστεύω σε πολλαπλές ζωές.
Ακούω τα τσακίσματα στη φωνή της, με τόση τελειότητα και τόσο σβήσιμο και δεν το πιστεύω.
Ευχαριστώ...
Σ' έχω τρελάνει στα ευχαριστώ αλλά τι να κάνω; Σου χρωστάω πολλά! Μόνο στο you tube υπάρχει κι εκεί περιορισμένα. Να φανταστείς χτυπάω τα πλήκτρα σε ρυθμό φλαμένκο. Θα μου μείνει κουσούρι. Το βλέπω. :))))

Juanita La Quejica είπε...

Θα σου γράψω ένα cd με αρκετά τραγούδια της, ή μάλλον καλύτερα ένα dvd με ό,τι "φλαμενκιές" έχω στο pc τουλάχιστον.

μαριάννα είπε...

@ Juanita La Quejica

Τέτοια να μου λες... να μη βλέπω την ώρα να 'ρθω Ελλάδα! Όχι τίποτ' άλλο, αλλά ξέρω τί εκτελέσεις έχεις! Και αναστατώνομαι παιδί μου... ;)

Να είσαι καλά κοπέλα μου! Ανεξάντλητη είσαι... σε θησαυρούς γνώσεων και αρχείου!