Ολόφρεσκο από τους Light in Babylon. Από το νέο τους άλμπουμ Yeni Dunya

Read more!

Aşık Veysel - Uzun Ince Bir Yoldayım

Το πανέμορφο τραγούδι του Aşık Veysel που το τραγούδησαν άπειροι, ανάμεσά τους και οι αγαπημένοι Cem Karaca και Barış Manço, τραγουδάει η ουγγρική μπάντα που ασχολείται με τουρκικά λαϊκά τραγούδια. Χρησιμοποιούν ούτι, μπαγλαμά, τουμπερλέκι, κιθάρα, synthetizers, φωνητικά.

Aşık Veysel - Uzun Ince Bir Yoldayım

Uzun İnce Bir Yoldayım
Gidiyorum Gündüz Gece
Bilmiyorum Ne Haldeyim
Gidiyorum Gündüz Gece

Dünyaya Geldiğim Anda
Yürüdüm Aynı Zamanda
İki Kapılı Bir Handa

Sultanita - Uzun Ince Bir Yoldayım (Macaristan, Türk halk müziği)

Aşık Veysel - Uzun Ince Bir Yoldayım


Cem Karaca - Barış Manço "Uzun İnce Bir Yoldayım"


Tarkan - Uzun İnce Bir Yoldayım

Read more!

...να ακούσω τους ήχους και τα βράδια του παρελθόντος, εκείνου του κόσμου της νοσταλγίας, του έρωτα και της ηρεμίας, αρωματισμένου με φεγγάρι, φωτιά και ρούμι.

Ντυμένη νύχτα

Βάφω τις νότες μιας habanera*
γαλάζιες σαν το νερό μιας αρχαίας θάλασσας.
Με λευκό του αφρού, γλυκό όπως ο αέρας,
γκρίζο των γλάρων, χρυσαφί των εικόνων,
ντυμένη νύχτα.

Κοιτάζω το τοπίο, αναζητώ τα λόγια,
να συμπληρώσουν τους στίχους χωρίς ανησυχία.
Τα πεύκα με αγκαλιάζουν, ακούω πως σιωπούν,
ο άνεμος απλώνεται σ' όλο τον ορίζοντα.

Αν μπορούσα να γίνω νιφάδα
και να κρυφτώ στην παραλία
να ακούσω τους ήχους και τα βράδια του παρελθόντος,
εκείνου του κόσμου της νοσταλγίας,
του έρωτα και της ηρεμίας, αρωματισμένου με φεγγάρι, φωτιά και ρούμι.

Αν μπορούσα ν' ανέβω στο ψηλότερο κύμα
και να στολίσω τους φοίνικες της ανάμνησης,
πασπαλίζοντας με κανέλα όλους τους όρμους
και με κοχύλια να τους φτιάξω μια κούνια.

Οι ηλικιωμένοι μου μιλάνε γεμάτοι τρυφερότητα,
για ώρες ζωντάνιας με συγκίνηση.
Οι νέοι ακόμα, δυνατοί και γενναίοι,
πρίγκιπες του δικτύου, ήρωες της καταιγίδας,
φίλοι του καλού καιρού.

Τα μάτια εφευρίσκουν καινούργιες ιστορίες,
σκάφη που επιστρέφουν από ηλιόλουστο τόπο,
Φέρνουν ερωτευμένες μελωδίες,
γυναίκες και πατρίδα, κεριά και λουλούδια.

Αν μπορούσα να γίνω νιφάδα
και να κρυφτώ στην παραλία
να ακούσω τους ήχους και τα βράδια του παρελθόντος,
εκείνου του κόσμου της νοσταλγίας,
του έρωτα και της ηρεμίας, αρωματισμένο με φεγγάρι, φωτιά και ρούμι.

Αν μπορούσα ν' ανέβω στο ψηλότερο κύμα
και να στολίσω τους φοίνικες της ανάμνησης,
πασπαλίζοντας με κανέλα όλους τους όρμους
και με κοχύλια να τους φτιάξω μια κούνια.

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
*habanera είναι μουσική σύνθεση από την Αβάνα της Κούβας που την τραγουδούσαν στα λιμάνια.

Read more!

Όταν βλέπεις τον Ματωμένο Γάμο σε πιάνει κάτι παράξενο στο στήθος, σαν ένα αγκάθι, που μπορεί να διαρκέσει...

«Όταν βλέπεις τον Ματωμένο Γάμο σε πιάνει κάτι παράξενο στο στήθος, σαν ένα αγκάθι, που μπορεί να διαρκέσει...» Vanesa Martin η τραγουδίστρια του τραγουδιού "Λέει η νύφη μας" στο τουίτερ.
Ένα παραδοσιακό τραγούδι από την ταινία Ματωμένος Γάμος(La Novia) του Λόρκα.

Λέει η νύφη μας

Λέει η νύφη μας:
Πώς λέγεται το κεφάλι;
Δεν λέγεται κεφάλι,
Αλλά ευρύχωρα πεδία.
Αχ κάμποι μου ευρύχωροι!
Να περάσει η νύφη να φιλήσει τον γαμπρό.

Λέει νύφη μας:
Πώς λέγονται τα μαλλιά;
Δεν λέγονται μαλλιά,
Αλλά καλλιεργημένο μετάξι.
Αχ καλλιεργημένο μου μετάξι!
Αχ κάμποι μου ευρύχωροι!
Να περάσει η νύφη να φιλήσει τον γαμπρό.

Λέει νύφη μας:
Πώς λέγεται το μέτωπο;
Δεν λέγεται μέτωπο,
Αλλά αστραφτερό σπαθί.
Αχ σπαθί μου αστραφτερό!
Αχ καλλιεργημένο μου μετάξι!
Αχ κάμποι μου ευρύχωροι!
Να περάσει η νύφη να φιλήσει τον γαμπρό.

Λέει νύφη μας:
Πως λέγονται τα φρύδια;
Δεν λέγονται φρύδια,
Αλλά τέλια του αργαλειού.
Αχ του αργαλειού μου τέλια!
Αχ σπαθί μου αστραφτερό!
Αχ καλλιεργημένο μου μετάξι!
Αχ κάμποι μου ευρύχωροι!
Να περάσει η νύφη να φιλήσει τον γαμπρό.

Λέει νύφη μας:
Πώς λέγονται τα μάτια;
Δεν λέγονται μάτια,
Αλλά πλούσια παρατηρητήρια.
Αχ πλούσια παρατηρητήριά μου!
Αχ του αργαλειού μου τέλια!
Αχ σπαθί μου αστραφτερό!
Αχ καλλιεργημένο μου μετάξι!
Αχ κάμποι μου ευρύχωροι!
Να περάσει η νύφη να φιλήσει τον γαμπρό.

Λέει νύφη μας:
Πώς λέγεται η μύτη;
Δεν λέγεται μύτη,
Αλλά χουρμάς χουρμαδένιος.
Αχ χουρμά μου χουρμαδένιε!
Αχ πλούσια παρατηρητήριά μου!
Αχ του αργαλειού μου τέλια!
Αχ σπαθί μου αστραφτερό!
Αχ καλλιεργημένο μου μετάξι!
Αχ κάμποι μου ευρύχωροι!
Να περάσει η νύφη να φιλήσει τον γαμπρό.

Λέει νύφη μας:
Πως λέγεται το πρόσωπο;
Δεν λέγεται πρόσωπο,
Αλλά ρόδο τριανταφυλλιάς.
Αχ ρόδο μου της τριανταφυλλιάς!
Αχ χουρμά μου χουρμαδένιε!
Αχ πλούσια παρατηρητήριά μου!
Αχ του αργαλειού μου τέλια!
Αχ σπαθί μου αστραφτερό!
Αχ καλλιεργημένο μου μετάξι!
Αχ κάμποι μου ευρύχωροι!
Να περάσει η νύφη να φιλήσει τον γαμπρό.

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Read more!

...τραγούδια που ταξιδεύουν, σημάδια στον ουρανό που θυμίζουν πως η ζωή είναι ένα φιλί εκεί που δεν το περιμένεις.

Εκεί που δεν το περιμένεις

Μάτια που κοιτούν αργά,
χείλη που φιλούν χωρίς βιασύνη,
όνειρα που απλώνονται,
κορμιά που πάνε κι έρχονται
αναζητώντας τη μακρινή σκιά
μιας μέρας που πεθαίνει
χωρίς να ζητά τίποτα σε αντάλλαγμα.

Στόματα που ζουν απ’ τον αέρα,
πρόσωπα που αναζητούν καθρέφτες,
κόσμος στα πρόθυρα του γήρατος
κλείνει το μάτι σ’ ένα φανάρι πορτοκαλί.

Γέλια που κλαίνε απ’ τα γέλια,
κραυγές που δεν λένε τίποτα,
φανοστάτες που χαίρονται
να βλέπουν να πέφτει η νύχτα
σε δρόμους που κρύβονται.

Θόρυβος από καρδιές που απομακρύνονται,
τραγούδια που ταξιδεύουν,
σημάδια στον ουρανό που θυμίζουν
πως η ζωή είναι ένα φιλί
εκεί που δεν το περιμένεις.

Javier Ruiz Taboada (Cuando menos lo esperas)
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Read more!

Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε μαστίγιο. Ένα μαστίγιο καμωμένο με τους στήμονες μιας ορχιδέας, με τις χορδές μια κιθάρας...

Η ερωτική ποίηση στο θέατρο. Από τα τολμηρά του Λόρκα. Μία αγωνιώδης αναζήτηση του νοήματος της ζωής, του θανάτου, του έρωτα, της ποίησης, της τέχνης, της ομοφυλοφιλίας, των σχέσεων, της επαφής του θεάτρου με το κοινό.

Το Κοινό(El público)

Σκηνή δεύτερη

Ρωμαϊκά ερείπια.

Μία φιγούρα καλυμμένη ολοκληρωτικά από κληματόφυλλα κόκκινα, παίζει ένα φλάουτο καθισμένη πάνω σ' ένα κιονόκρανο. Μια άλλη φιγούρα καλυμμένη με χρυσαφένια κουδουνάκια χορεύει στο κέντρο της σκηνής.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε σύννεφο;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε μάτι.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε σπίτι;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε μύγα.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε μήλο;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε φιλί.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε στήθος;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε λευκό σεντόνι.

ΦΩΝΗ. (Σαρκαστικά.) Μπράβο!

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Κι αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε φεγγαρόψαρο;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε μαχαίρι.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. (Σταματώντας να χορεύει) Όμως γιατί; Γιατί με βασανίζεις; Πως δεν έρχεσαι μαζί μου, αν μ' αγαπάς, μέχρι όπου σε πάω; Αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε φεγγαρόψαρο, εσύ θα μεταμορφωνόσουν σε κύμα της θάλασσας, ή σε φύκια ή αν θέλεις σε κάτι πιο απόμακρο, κι αφού δεν επιθυμείς να με φιλήσεις, θα μεταμορφωνόσουν σε πανσέληνο. Όμως σε μαχαίρι! Απολαμβάνεις να διακόπτεις τον χορό μου. Και χορεύοντας είναι ο μόνος τρόπος που έχω να σ' αγαπώ.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Όταν τριγυρνάς στο κρεβάτι και στα αντικείμενα του σπιτιού σε ακολουθώ, αλλά δεν σε ακολουθώ στα μέρη όπου εσύ με μαεστρία, σκοπεύεις να με πάρεις. Αν εσύ μεταμορφωνόσουν σε φεγγαρόψαρο, εγώ θα σε άνοιγα μ' ένα μαχαίρι γιατί είμαι άντρας, γιατί δεν είμαι τίποτα περισσότερο απ' αυτό, ένας άντρας, πιο άντρας απ' τον Αδάμ, και θέλω κι εσύ να είσαι ακόμα πιο άντρας απ' ότι εγώ. Τόσο άντρας που να μην κάνουν θόρυβο τα κλαδιά όταν περνάς. Αλλά εσύ δεν είσαι άντρας. Αν εγώ δεν είχα αυτό το φλάουτο, θα δραπέτευες στο φεγγάρι, στο φεγγάρι το σκεπασμένο με δαντελένια μαντιλάκια και σταγόνες από γυναικείο αίμα. 

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. (Ντροπαλά.) Και αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε μυρμήγκι;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. (Δυναμικός.) Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε γη.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. (Πιο δυνατός.) Και αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε γη;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. (Πιο αδύναμος.) Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε νερό.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. (Ζωντανός.) Και αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε νερό;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. (Αποδυναμωμένος.) Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε φεγγαρόψαρο.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. (Τρεμάμενος.) Και αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε φεγγαρόψαρο; 

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. (Ανεβασμένος.) Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε μαχαίρι. Σ' ένα μαχαίρι κοφτερό κατά τη διάρκεια τεσσάρων μακρινών ανοίξεων. 

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Πάρε με στο μπάνιο και πνίξε με. Θα είναι ο μόνος τρόπος να μπορέσεις να με δεις γυμνό. Φαντάζεσαι ότι έχω φόβο στο αίμα; Ξέρω τον τρόπο να σε κυριεύσω. Πιστεύεις ότι δε σε γνωρίζω; Θα σε κυρίευα τόσο που αν εγώ έλεγα: «Κι αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε φεγγαρόψαρο;», εσύ θα μου απαντούσες: «εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε μια τσάντα με αυγά μικρούτσικα.»

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Πάρε ένα τσεκούρι και κόψε μου τα πόδια. Άσε να έρθουν τα έντομα της καταστροφής και φύγε. Γιατί σε περιφρονώ. Θα ήθελα να σιωπήσεις μέχρι το τέλος. Σε φτύνω.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Αυτό θέλεις; Αντίο. Είμαι ήσυχος. Αφού θα κατέβω στα συντρίμμια, θα συναντήσω τον έρωτα και κάθε φορά μεγαλύτερο έρωτα. 

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. (Συντετριμμένος.) Που πας; Που πας; 

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Δεν θέλεις να φύγω;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. (Με φωνή αδύναμη.) Όχι, μη φεύγεις. Κι αν εγώ μεταμορφωνόμουν σ' έναν κόκο άμμου; 

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε ένα μαστίγιο.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Κι αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε τσάντα με αυγά μικρούτσικα;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Εγώ θα μεταμορφωνόμουν σε άλλο μαστίγιο. Ένα μαστίγιο καμωμένο με χορδές κιθάρας. 

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Μη με μαστιγώνεις!

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Ένα μαστίγιο καμωμένο με σχοινιά βάρκας. 

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Μη με χτυπήσεις στην κοιλιά.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Ένα μαστίγιο καμωμένο με τους στήμονες μιας ορχιδέας.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Θα καταλήξεις να με αφήσεις τυφλό.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Τυφλό, γιατί δεν είσαι άντρας. Εγώ ναι, είμαι ένας άντρας. Ένας άντρας, τόσο άντρας, που λιποθυμώ όταν ξυπνούν οι κυνηγοί. Ένας άντρας, τόσο άντρας, που νιώθω έναν πόνο οξύ στα δόντια όταν κάποιος κόβει έναν μίσχο, όσο μικροσκοπικός κι αν είναι. Ένας γίγαντας. Ένας γίγαντας, τόσο γίγαντας, που μπορώ να κεντήσω ένα τριαντάφυλλο στο νύχι ενός νεογέννητου παιδιού.

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Περιμένω τη νύχτα, στοιχειωμένος από τη λευκότητα των ερειπίων για να μπορέσω να συρθώ στα πόδια σου. 

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. Όχι, Όχι. Γιατί μου το λες αυτό; Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να υποχρεώσεις εμένα να το κάνω. Δεν είσαι εσύ ένας άντρας; Ένας άντρας πιο άντρας απ' τον Αδάμ; 

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. (Πέφτοντας στο πάτωμα.) Αχ! Αχ!

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙΑ. (Πλησιάζοντάς τον με φωνή χαμηλή.) Κι αν εγώ μεταμορφωνόμουν σε κιονόκρανο;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΛΗΜΑΤΟΦΥΛΛΑ. Αχ, αλίμονο σε μένα!

Federico García Lorca, Απόσπασμα από το θεατρικό έργο Το Κοινό(El público) δράμα σε πέντε πράξεις. 

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

Read more!

Ζωζώ Σαπουντζάκη, καφετζού, εξετάζοντας με προσοχή το φλιτζάνι του νεαρού: - Σου βάζει λόγια ο νοτιάς Σταύρο;

Η Ευανθία Ρεμπούτσικα, μετά την τεράστια επιτυχία της «Πολίτικης Κουζίνας», συνεργάζεται και πάλι με τον Τάσο Μπουλμέτη, συνθέτοντας την πρωτότυπη μουσική για τη νέα του ταινία «Νοτιάς», που θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 14 Ιανουαρίου.

Πρόκειται για το πιο πολυποίκιλο και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα soundtracks με την υπογραφή της Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Η γνωστή και αγαπημένη συνθέτρια σκηνοθετεί ιδανικά τους ήχους της πλοκής και φλερτάρει με διάφορα είδη, από λαϊκό μέχρι tango, ντύνοντας μουσικά τις διαφορετικές δεκαετίες και τα γεγονότα που παρουσιάζει η ταινία.
Ευανθία Ρεμπούτσικα – Τα Λόγια Του Νοτιά (Από την ταινία Νοτιάς)

Read more!

...ένα σμαράγδι μνήμης χρωματιστό, ένα όνειρο που θέλουμε να υπερασπιστούμε, όπως υπερασπίζονται δυο κορμιά όταν είναι αγκαλιασμένα,

Η Πόλη τον Αύγουστο

Χαμηλώνει το αεροπλάνο επιτέλους,
κατεβαίνω στην πόλη του Αυγούστου.
Η σκιά των φτερών αφήνει ίχνη γαλάζια
πάνω στην ξεραμένη γη
και διατρέχει τις πεδιάδες μ' ένα τρεμούλιασμα
παλιάς ταινίας.
Κατεβαίνω, φτάνω
στην πόλη την αγκαλιασμένη από γυμνά χέρια,
φτάνω στη βραδύτητα των μουσείων,
στις βεράντες που βάζουν στα δέντρα
μια λάμψη μπύρας.
Βρίσκομαι στην πόλη της αντοχής στη ζέστη,
στην πόλη που ζει στο ρυθμό της μετακίνησης.
Οδός Αγίας Ισαβέλλας, αριθμός 19,
όπου τα ταξί καταφθάνουν με ματιά
κυνηγόσκυλου
και η σκάλα έχει θέληση
χεριού που κλείνει,
χεριού που κλείνει γιατί κρύβει
ένα κόσμημα για παράδειγμα,
ένα σμαράγδι μνήμης χρωματιστό,
ένα όνειρο που θέλουμε να υπερασπιστούμε,
όπως υπερασπίζονται δυο κορμιά
όταν είναι αγκαλιασμένα,
όπως δύο κορμιά που αγαπιούνται
με μια θέληση προσηλωμένη στην καταιγίδα,
δύο κορμιά που ήδη γνωρίζουν
την ώρα που ποτέ δεν θα ξεχάσουν,
την μεταλλική Καραϊβική των ανεμιστήρων,
τη σκιά των λεπίδων τους στην οροφή,
ή τα γαλάζια ίχνη,
των φτερών του αεροπλάνου που ξαναφεύγει,
στην πόλη του Αυγούστου,
σ' έναν δεύτερο όροφο,
σε μια γωνιά του ανέμου.

©Luis García Montero
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Φωτό: Μαριάννα Τζανάκη, Αθήνα, Υμηττός

Read more!

Το πρώτο και πιο όμορφο έγχρωμο βιβλίο του κόσμου είναι πλέον διαθέσιμο για (ψηφιακό) ξεφύλλισμα

Το «Manual of Calligraphy and Painting» («Shi zhu zhai shu hua pu» στο πρωτότυπο ή, στα ελληνικά, «Το εγχειρίδιο της Καλλιγραφίας και της Ζωγραφικής») του 17ου αιώνα είναι το αρχαιότερο βιβλίο του κόσμου που τυπώθηκε σε έγχρωμη μορφή.

Πρόκειται για ένα βιβλίο τόσο παλιό και εύθραυστο, που απαγορευόταν μέχρι και το άνοιγμά του καθώς υπήρχε κίνδυνος να διαλυθεί μόνο και μόνο από το άγγιγμα.

Πλέον όμως, το σπάνιο αυτό εγχειρίδιο είναι διαθέσιμο σε οποιονδήποτε θέλει να ανακαλύψει τους θησαυρούς που κρύβουν οι σελίδες του, χάρη στην τεχνολογία.

Η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ κατάφερε να ψηφιοποιήσει το βιβλίο και να το προσθέσει στην Ψηφιακή της Βιβλιοθήκη, στο τμήμα της Κινέζικης συλλογής που διατηρεί.

«Είναι σημαντικό καθώς είναι τόσο το πρώτο όσο και το πιο όμορφο παράδειγμα έγχρωμης εκτύπωσης οπουδήποτε στον κόσμο» είπε ο επικεφαλής του κινέζικου τμήματος της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, Charles Aylmer στο Hyperallergic.com. «Ο καθένας θα ξεχωρίσει το δικό του αγαπημένο (σημείο από το βιβλίο) αλλά οι περισσότεροι προτιμούν τα πουλιά, καθώς απεικονίζονται με ιδιαίτερη οικονομία στις γραμμές και αληθινή κατανόηση της φύσης του θέματος».

Οι σελίδες που πέρασαν από ψηφιοποίηση περιλαμβάνουν οκτώ θεματικές κατηγορίες που έχουν φιλοτεχνηθεί από 50 διαφορετικούς καλλιτέχνες και καλλιγράφους, οι οποίες απαρτίζονται από πουλιά, δαμάσκηνα, ορχιδέες, μπαμπού, φρούτα, πέτρες, σχέδια από μελάνι και διάφορες όμορφες απεικονίσεις, καθένα από τα οποία συνοδεύεται από ένα κείμενο ή ποίημα.

Το εγχειρίδιο δημιουργήθηκε το 1633 από το Ten Bamboo Studio στην Ναντσίνγκ, την πρωτεύουσα της επαρχίας Γιανγκσού της Κίνας, η οποία θεωρείται μέχρι σήμερα μια πόλη με εξέχουσα θέση στην κινέζικη ιστορία και τον πολιτισμό. Πρόκειται για το αρχαιότερο, γνωστό στην επιστημονική κοινότητα, βιβλίο με πολύχρωμες ξυλογραφίες, στο οποίο κάθε εικόνα περιλαμβάνει πολλές στρώσεις εκτύπωσης με διαφορετικά χρωματιστά μελάνια -κάτι που δίνει στο τελικό αποτέλεσμα την εντύπωση πως έχει ζωγραφιστεί στο χέρι. Εκτυπώθηκε πολλές φορές, η εκδοχή του Κέιμπριτζ όμως είναι μία από τις σπάνιες ολοκληρωμένες εκτυπώσεις μιας εκ των πρώιμων εκδόσεών του, με το χαρακτηριστικό δέσιμο σε τεχνική «πεταλούδας».

Το απολαμβάνετε εδώ: εδώ
Πηγή άρθρου: εδώ

Read more!

The Salt of the Earth, Το αλάτι της γης...

Μια ταινία αριστούργημα για όσους αγαπούν τη φωτογραφία, τη ζωή, τη γη, τον άνθρωπο, τα ζώα, τα πουλιά, τη φύση.

Μια ταινία για τη ζωή ενός φωτογράφου; Ίσως είναι καλύτερα να ξεκινήσουμε με την προέλευση αυτής της λέξης. Στα Ελληνικά η λέξη φωτογραφία προέρχεται από το "φως" κι από το "γράφω", ζωγραφίζω.

Ο φωτογράφος είναι στην κυριολεξία κάποιος που ζωγραφίζει με το φως. Κάποιος που ζωγραφίζει ξανά τον κόσμο, με φως και σκιές.

Μπορούν να έρθουν πολλοί φωτογράφοι στο ίδιο σημείο κι ο καθένας θα τραβήξει κάτι διαφορετικό. Κι αυτό, επειδή προέρχονται από πολύ διαφορετικά σημεία. Ο καθένας έχει τη δική του οπτική, ανάλογα με τον τρόπο που μεγάλωσε.

Sebastião Salgado

Είδα αυτή την εικόνα για πρώτη φορά, σε μια γκαλερί πάνω από είκοσι χρόνια πριν. Δεν είχα καμία ιδέα ποιος την είχε τραβήξει. Όποιος κι αν ήταν, σκέφτηκα πως έπρεπε να είναι ταυτόχρονα ένας μεγάλος φωτογράφος, αλλά κι ένας τυχοδιώκτης. Στο πίσω μέρος υπήρχε μια σφραγίδα και μια υπογραφή: "Sebastião Salgado"

Αγόρασα τη φωτογραφία. Ο υπεύθυνος της γκαλερί, μου έδειξε κι άλλες φωτογραφίες από τον ίδιο φωτογράφο. Αυτό που είδα, με συγκίνησε βαθιά. Ειδικά αυτή η εικόνα, το πορτραίτο μιας τυφλής γυναίκας Τουαρέγκ. Συνεχίζω να δακρύζω, επειδή ακόμα την κοιτάζω καθημερινά, αφού από τότε, βρίσκεται πάνω από το γραφείο μου. Αυτό που ήξερα σίγουρα για τον Sebastião Salgado, είναι ότι νοιαζόταν πραγματικά για τον άνθρωπο. Αυτό σήμαινε πολλά για εμένα. Στο κάτω κάτω, οι άνθρωποι είναι το αλάτι της γης. Βρεθήκαμε και μιλήσαμε μετά από αρκετό καιρό για την δουλειά του, τη ζωή του κι από πού προήλθε όλο αυτό.

Wim Wenders

40 χρόνια, ο φωτογράφος Σεμπαστιάο Σαλγκάδο ταξιδεύει ανά τις ηπείρους, στα χνάρια μιας ανθρωπότητας που συνεχώς αλλάζει. Έγινε μάρτυρας των μεγαλύτερων γεγονότων της σύγχρονης ιστορίας και είχε να παρουσιάζει ένα τεράστιο φωτογραφικό αρχείο ως αφιέρωμα στην ομορφιά του πλανήτη. Η ζωή του και το έργο του μας γίνονται γνωστά από τον γιο του, Ζουλιάνο, που συνόδευσε τον πατέρα του στα τελευταία του ταξίδια, και τον Βιμ Βέντερς που ασχολείται επίσης επαγγελματικά και με τη φωτογραφία.

Σκηνοθεσία: Juliano Ribeiro Salgado, Wim Wenders

Σενάριο: Wim Wenders, Juliano Ribeiro Salgado

Ηθοποιοί: Sebastiao Salgado, Wim Wenders, Juliano Ribeiro Salgado, Hugo Barbier

Χώρα Παραγωγής: Γαλλία - Βραζιλία - Ιταλία

Read more!