ΑΓΑΠΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΚΙ ΕΛΠΙΔΑ
Σ' έσφιξα στο στήθος μου σαν περιστέρι που μια παιδούλα
πνίγει άθελά της
Σ' έκανα δική μου μ' όλη την ομορφιά σου
Μιαν ομορφιά πλουσιότερη και από όλα τα
Κοιτάσματα χρυσού της Καλλιφόρνιας τον καιρό
Του πυρετού του χρυσού
Ικανοποίησα τον σαρκικό πόθο μου απ' το χαμόγελό σου
από τα βλέμματά σου από το τρεμούλιασμά σου
Έκανα δική μου είχα στη διάθεσή μου την υπερηφάνεια σου
Όταν σε κρατούσα σκυμμένη και βάστηξες
Τη δύναμή μου και τη βία μου
Πίστεψα πως όλα θα τά 'παιρνα μα ήταν πλάνη
Κι απομένω σαν τον Ιξίωνα
Μετά την ερωτική πράξη του στο φάντασμα του σύννεφου
Που έμοιαζε μ' αυτή την Ήρα την αήττητη Ήρα
Και ποιος μπορεί να πιάσει ποιος μπορεί ν' αρπάξει
Σύννεφο ποιός μπορεί ν' ακουμπήσει το χέρι του
Σ' έναν κατοπτρισμό και απατάται όποιος νομίζει
Πως μπορεί να γεμίσει τα χέρια του με γαλανό του ουρανού
Πίστεψα πως πήρα όλη την ομορφιά σου
Κι είχα μόνο το σώμα σου
Αλίμονο το σώμα δεν έχει
Αιωνιότητα το σώμα λειτουργεί
Μόνο για να προσφέρει ηδονή
Μα δεν προσφέρει αγάπη
Κι είναι μάταιο τώρα
Να προσπαθώ ν' αδράξω το πνεύμα σου
Ξεγλιστρά ξεγλιστρά [...]
Guillaume Apollinaire
Μετ. Νίκος Σπάνιας
Ένα από τα πιο αγαπημένα μου ερωτικά ποιήματα
Αφιερωμένο στο γαλανό τ' ουρανού που δεν πιάνεται
.png)
.jpg)
9 σχόλια:
Ωραία επιλογή για ν' αρχίσει ποιητικά η εβδομάδα.
Γράφω κάποιους στίχους από τη συνέχεια του ποιήματος, εκεί που ο Απολλιναίρ περνάει από το σώμα στην ψυχή - "σώμα δεν γίνεται δίχως ψυχή"
Άραγε καρδιά μου είναι αργά
γι αυτό το απόκρυφο ταξίδι
Το πλοίο μας καρτερά
κι η φαντασία μας και η πραγματικότητα
ξανά θα μας ενώσει μιαν ημέρα αν οι ψυχές
ενώνονται για μία τόσο εξαίσια αποδημία.
...
(απάντησα με κάποια καθυστέρηση στην ερώτησή σου στο σχετικό ποστ)
Έλα καρδιά μου του άντρα
Σώνεται η λυχνία γέμισέ την
Με το αίμα σου έλα ζωή μου
Θρέψε τη λυχνία αυτής της αγάπης
Κι εσύ κανόνι άνοιξε δρόμο
και πια μακάρι να ξημερώσει
Η μέρα της νίκης η ακριβή
Μέρα της επιστροφής
[...]
Πικρό πολύ και ως γυναίκα που γνωρίζει τη γυναικεία ψυχοσύνθεση, έχοντάς τη μελετήσει καλά, σου λέω ότι το:
« Τρεμουλιαστό σα μικρό-μικρό φως σε δάσος»
είναι αδύναμο κεράκι που θα σβήσει με την πρώτη ανάσα, λόγω του πολύ εύθραυστου της γυναικείας ψυχής.
τι υπέροχο..άκουσέ (αν μπορέσεις να τα βρείς, ή πες μου) τα τραγούδια του Claude Debussy σε ποίηση Apollinaire...καλησπέρα
Δύο έχω μόνο, το Allons Plus Vite και το Dans Le Jardin D'Anna. Αν ξέρεις και κάτι κάτι άλλο ελαφινάκι μου, θα χαρώ πολύ να μου πεις. Σ'ευχαριστώ πολύ! Είσαι καλύτερα από τη χθεσινή κραιπάλη;:)
πολύ νταλκάς ρε φιλενάδα! πολύς νταλκάς!
κ εγώ ένα ποίημα σου έχω αφιερώσει,
πολλά φιλιά, μεγάλη ερωτευμένη
χμ...νταλκάς ε; Αμ δε! Δώκαμεν δώκαμεν και ξεμείναμε. Πάει αυτό μας τελείωσε. Στην άλλη ζωή. Αν και να σου πω την αλήθεια μάλλον ξενέρωτη υπήρξα ερωτικά, γιατί πάντα ήμουνα κυριλέ στις τραγωδίες. Δεν έσυρα ποτέ πλεξούδες για κανέναν, ούτε για μισή μέρα. Εκεί που οι φυσιολογικές κλαίνε, εγώ θύμωνα και το εκλογίκευα με χιούμορ. Κι επειδή τα 'χω καλά μαζί μου, με την έννοια ότι ήμουν πάντα «μία κυρία» που λένε και οι νταλκαδοτραγουδιάρες μας, ήμουν συνετή και μόλις μου έδινε τα παπούτσια ένας άντρας στο χέρι, τα φορούσα κι έτρεχα στον επόμενο, που λέει και το Κοσμοπόλιταν σελ.42! Όταν λέω παπούτσια... κατάλαβες εννοώ όταν δεν τράβαγε.Δηλαδή είμαι της άποψης ότι όταν κάτι τελειώνει δεν επανέρχεται και πιο έντιμο είναι να φεύγεις από το να σέρνεσαι. Επειδή όμως έζησα πολύ έντονα τη ζωή μου από πολύ μικρή και τη χόρτασα, γνώρισα πολλά κι έπαθα πολλά, τώρα αποκλείεται να πάθω νταλκά με κανέναν, ακόμα κι αν ήταν ο Μπαντέρας ή ο Ρέντφορντ. Διότι το απομυθοποίησα το είδος. Τους αγαπώ τους άντρες, τους βρίσκω χαριτωμένους απίστευτα, ελκυστικούς και γοητευτικούς, αλλά δεν έχουν αυτό που θέλω. Και δεν είναι δεν το βρήκα. Δεν μπορούν να το έχουν. Είναι έτσι από τη φύση τους. Να νταλκαδιάσω λοιπόν αποκλείεται.Να μου λείπει η παρέα κάποιου, μπορεί... αλλά ως εκεί.
Αλλού είναι εμένα ο νταλκάς μου φιλενάδα. Ο νταλκάς μου είναι η Τέχνη... συμπεριλμβανομένων όσων σχετίζονται με αυτήν και της ίδιας της ζωής φυσικά. Γιατί όλα είναι Τέχνη... μα όλα! Φαντάζομαι πως συμφωνείς. :)
υπάρχουν κι άλλα,αλλά πρέπει να τα ψάξω λίγο..και βέβαια δεν έχω συνέλθει από τις σαββατοκυριακάτικες κραιπάλες..χάλασα και το ρολόι μου (το βιολογικό) και αντί να κοιμάμαι αφήνω post..άντε να ξυπνάς αύριο..χαχα..όνειρα γλυκά
Σου απάντησα από κεί... Όνειρα γλυκά! :)
Δημοσίευση σχολίου