Πέμπτη 29 Μαρτίου 2007

Απόψε φίλα με να σε χορτάσω, αύριο φεύγω και θα σε χάσω...

Last kiss


ΑΠΟΨΕ ΦΙΛΑ ΜΕ

Μανώλης Χιώτης, Χρήστος Κολοκοτρώνης

Απόψε είναι πια για μας
η νύχτα η τελευταία
απόψε μείνε ως το πρωί και κάνε μου παρέα

Απόψε φίλα με κι αγκάλιασε με
αύριο φεύγω λησμόνησε με
απόψε φίλα με να με χορτάσεις αύριο φεύγω και θα με χάσεις

Θα πάρω πια τα μάτια μου κι όπου με βγάλει η άκρη
θα φύγω και θα με ζητάς θα κλαις με μαύρο δάκρυ

Απόψε φίλα με κι αγκάλιασε με
αύριο φεύγω λησμόνησε με
απόψε φίλα με να με χορτάσεις αύριο φεύγω και θα με χάσεις

Υπέροχο τραγούδι του Χιώτη που όμως αντανακλά το πνεύμα της εποχής.
Ερωτική απειλή. Φεύγω και θα με χάσεις, απόψε φίλα με να χορτάσεις. Εγώ φεύγω. Εσένα απειλώ. Ούτε τα προσχήματα! Σωστός ο μάγκας!

5 σχόλια:

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

Τα σεβη μου για το σύνολο ιστολόγιο... Περι-διαβάζοντας τις τελευταίες ημέρες στο στέκι σας, καλησπερίζω απόψε...


Βολκώφ

Weaver είπε...

Μαριάννα ,οι μουσικές και ποιητικές σου επιλογές με γητεύουν. Να σαι καλα!

μαριάννα είπε...

@θεοδόσης βολκώφ
Καλωσόρισες αγαπητέ φίλε! Μεγάλη η χαρά μου που συναντιόμαστε. Τιμή μου το σχόλιό σου γιατί εκτιμώ και την ποίησή σου και τις μουσικές γνώσεις σου. Έχω δει τα μπλογκς σου και αληθινά τα καμάρωσα! Δεν ξέρω λόγια όμορφα να δίνω που λέει και το τραγούδι, αλλά μιλάω με την ψυχή... και κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν οι ποιητές γίνονται ή γεννιούνται... Η ηλικία στο προφίλ σου επιβεβαιώνει τη δεύτερη άποψη.

Με εκτίμηση
Μαριάννα

μαριάννα είπε...

@weaver
Καλέ μου και ακριβέ μου φίλε, τα λόγια σου βάλσαμο! Ξέρεις πόσο εκτιμώ τη γνώμη σου και πόσο χαίρομαι όταν μοιράζομαστε τις ίδιες χαρές από την Τέχνη, είτε είναι ποίηση, είτε ζωγραφική ή μουσική. Η μεγαλύτερη χαρά για τους φιλότεχνους είναι η μοιρασιά. Σ'ευχαριστώ για πολλές όμορφες στιγμές αληθινής πνευματικής επικοινωνίας!

ange-ta είπε...

Οταν τελείωσα τις σπουδές μου στην αλλοδαπή και έκλεισε εκείνος ο κύκλος, μαζευτήκαμε η σκορπέτσα, τελείως αυθόρμητα, για να αποχαιρετιστούμε. Τραγούδι στο τραγούδι, πλάκα στη πλάκα, αντε να φάμε και κάτι, αντε να τραγουδήσουμε ακόμα, άντε να πιούμε λιγο ακόμα, στις τρείς το πρωϊ τραγουδούσαμε όλοι μαζί, απόψε φίλα με και αγκαλιασέ με αύριο φεύγω λησμόνησέ με.
Τώρα τους βλέπω όλους μπροστά μου.
Και γώ άφησα μία μεγάλη εποχή της ζωής μου πίσω μου. Αυτή που με σημαδεψε για πάντα.