Κλείνω το μικρό αυτό αφιέρωμα με ένα απόσπασμα από αυτά που έγραφε η Μαντόνα της Μυκόνου, σε ένα από τα γράμματα που έστελνε στην κόρη της καρδιάς της, την Ακριβή, που βρισκόταν στην Αμερική παντρεμένη και ασφαλής. Ήταν κάποια από τις νύχτες του 1838, που ανακαλούσε μνήμες και νεκρούς, ματώνοντας τις πληγές της και ανιστορώντας τη ζωή της, τους αγώνες της, τον πικρότατο και μεγάλο έρωτά της με τον Δημήτριο Υψηλάντη, τις εξάρσεις, τους ηρωισμούς, τη θεϊκή τρέλα, τα πάθη, τις προδοσίες, τον αλληλοσπαραγμό.
...Αν ήταν να ξαναζήσω από την αρχή, Ακριβή μου, τον ίδιο δρόμο θα 'παιρνα.
Μες στη φτώχια μου είμαι πλούσια. Αγάπησα και αγαπήθηκα. Το όνομά μου έγινε τραγούδι. Η προσωπογραφία μου κοσμεί σπίτια ανθρώπων που ποτέ δε θα γνωρίσω. Μα όλα αυτά είναι ένα τίποτε μπρος στο αντίδωρο της έκστασης που αξιώθηκα να μεταλάβω, όταν έγινε πραγματικότητα το όνειρό μου. Η ελευθερία του γένους.
Αν δεν ελπίσεις το ανέλπιστο, κόρη μου, δε θα το βρεις. Εμείς το ελπίσαμε και, με τη βοήθεια του Θεού, το βρήκαμε, κι ας ήμασταν αβοήθητοι! Ζήσαμε θαύματα και καμιά δυστυχία, καμιά μικρότητα δεν μπορεί να τα θαμπώσει. Θα τα εξιστορείς κάποτε στα παιδιά σου και θα τα μάθεις να πιστεύουν στα θαύματα...
Ξημέρωσε κιόλας. Σκιρτά το λιμάνι. Ξανοίγει το σκοτάδι προς την ανατολή. Γεμίζει ιριδισμούς η θάλασσα, καθώς σηκώνεται λαμπρός ο δίσκος του ήλιου, για να χρυσώσει την πέτρα και το ξερόχορτο...
Κι εγώ ξαναγεννιέμαι ακόμη μια φορά με το «Ωσαννά» στα χείλη.
Μόνη αλήθεια η Ανάσταση, Ψυχή μου! Αποσπάσματα βασισμένα στο βιβλίο της Λιλής Μαυροκεφάλου,
της φωτιάς και της ερημιάς, εκδόσεις Λιβάνη
.png)
.jpg)
6 σχόλια:
Δεν ήμουν ιδιαίτερα ενημερωμένη για το βίο αυτής της μεγάλης γυναίκας! Συγχαρητήρια για τα τελευταία σου ποστ. Ζηλεύω τους μαθητές σου!
πολύ τρυφερή πλευρά,άγνωστη στους περισσότερους..καλώς σε βρήκα κι ευχαριστώ για τις ευχές σου :)
Χαίρομαι πολύ αν μπόρεσα να φωτίσω έστω ελάχιστα, αθέατες πλευρές, ανθρώπων που η σεμνότητά τους αλλά και εσκεμμένοι λόγοι, κρατούσαν για πολλά χρόνια στη σκιά. Γιατί όλοι μας όπως ομολογούμε κατά καιρούς, ιστορία μαθαίνουμε μεγάλοι και εκτός σχολείου. Όμως είναι σημαντικό να δώσουμε στα παιδιά το παρελθόν τους και να τους μάθουμε την ιστορία τους, όχι καλλιεργώντας μίσος, αλλά απλά λέγοντάς τους την αλήθεια. Την αλήθεια που είναι ασέβεια και αχαριστία να την κρύβουμε όταν κάποιοι πριν από μας, δεν υπολόγισαν τη ζωή τους. Και η ιστορία στα παιδιά διδάσκεται πολύ εύκολα, αν αντί να απαιτείς ξύλινο λόγο και αποστήθιση με την απειλή του βαθμού, συζητάς μαζί τους, με ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη και αγπάπη, μαθαίνοντάς τα να ερευνούν, να συγκρίνουν και να κατακτούν τη γνώση όμορφα και αβίαστα, χωρίς άγχη. Μόνο γιατί το θέλουν και τους αρέσει...
Έτσι δημιουργείς τους αυριανούς πολίτες, με γνώση, άποψη, θέση και κυρίως μνήμη. Γιατί όπως λέω πάντα, λαός που ξεχνά τους αγώνες του είναι υποχρεωμένος να τους ξαναζήσει!
Πολύ ωραίο αφιέρωμα... Μπράβο.
Πανέμορφο, γενναίο, τρυφερό, ηρωϊκό,
αυταπαρνητικό.
Η ψυχή μου ονειρεύεται πόλεμο" που λέει και ο Ουγκώ. Αυτό το πόλεμο της κάθαρσης από την λάσπη που έχουν κυλήσει οι δυνατού το γένος των ανθρώπων.
Μπράβο φιλενάδα μου, δεν χορταίνω να σε διαβάζω!!
Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά για τη συμμετοχή σας. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη χαρά και δικαίωση, από το να νιώθεις ότι αυτά που σε συγκινούν μπορείς να τα μοιραστείς. Και όταν σήμερα υπάρχουν άνθρωποι σαν και σας, με αξίες ζωής, νομίζω ότι ο σπόρος που έσπειραν ο Ρήγας, η Μαντώ και όλοι οι αγωνιστές, ευδοκίμησε. Να είμαστε καλά να τους τιμούμε! Για να βρούν τη δικαίωση έστω, οι ψυχές τους...
Δημοσίευση σχολίου