Κι ακροαζόµουν τα ίδια βήµατά µου, σαν βήµατα άλλου

Palacio Real

Έβλεπα πίσω από τζάµια του ύπνου θαµπά

που ράγιζαν χίλια ραγίσµατα.

Κι ακροαζόµουν τα ίδια βήµατά µου

σαν βήµατα άλλου,

να µε καταφτάνουν πάλι και πάλι.

Όταν σ’ ονείρων λαβυρίνθους κυκλοδίωκτη

από νύχτα σε νύχτα κι από ύπνο σε ύπνο

έφερνα αλαφιασµένους γύρους.

Τώρα, το φως του φεγγαριού αναβλύζει

κυλώντας αργυρόηχα στον καθρέφτη µέσα.

Καθώς ο ξένος αναδύεται ολοένα

κι ολοένα, µέσα από το κρύσταλλο.

Μελισσάνθη

(Απόσπασµα, Το φράγµα της σιωπής, 1965)