Τ. Ουίλλιαµς: Μίλα µου σαν τη βροχή

Palacio Real

Τ. Ουίλλιαµς: Μίλα µου σαν τη βροχή

Μανχάτταν. Μέσα στην παρακµιακή ατµόσφαιρα ενός φτηνού δωµατίου,
ένας άντρας και µια γυναίκα συζητούν.

Η οικονοµική τους κατάσταση αλλάκαι η προσωπική τους σχέση

βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης.

Ο Άντρας εκφράζει την επιθυµία να κάνουν µαζί ένα νέο ξεκίνηµα.

Η Γυναίκα µέσα από ένα µονόλογο - ξέσπασµα

δηλώνει τη θέλησή της να αποµονωθεί σε ένα µικρό ξενοδοχείο,

µακριά από γνωστούς και φίλους.

Ανώνυµη µέσα στο ανώνυµο πλήθος, ελπίζει να βρει τη ψυχική της ηρεµία.

Το απόσπασµα δείχνει πώς ονειρεύεται τη νέα ζωή της.

ΓΥΝΑΙΚΑ:

... Κάποια µέρα θα κοιτάξω στον καθρέφτη και θα δω ότι τα
µαλλιά µου έχουν αρχίσει να γίνονται γκρίζα

και για πρώτη φορά θ’
ανακαλύψω ότι έζησα σ’ αυτό το µικρό ξενοδοχείο,

µε ένα ψεύτικο όνοµα,

χωρίς καθόλου φίλους ή γνωστούς,

ή κανενός είδους σχέσεις, για εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια.

Θα µε ξαφνιάσει λίγο αλλά δεν θα με τροµάξει καθόλου.

Θα είµαι ευχαριστηµένη που ο χρόνος θα έχει περάσει

τόσο εύκολα.

Μια φορά στο τόσο θα πηγαίνω στον κινηµατογράφο.

Θα κάθοµαι στις πίσω σειρές µε όλο αυτό το σκοτάδι γύρω µου

και µε κείνες τις φιγούρες ακίνητες στο πλάι µου,

χωρίς να µε προσέχουν.

Βλέποντας την οθόνη. Φανταστικός κόσµος.

Ο κόσµος των παραµυθιών.

Θα διαβάζω µεγάλα βιβλία και το ηµερολόγιο των

νεκρών συγγραφέων.

Θα νιώθω πιο πολύ κοντά τους, πολύ περισσότερο

από ότι ένιωσα ποτέ
για ανθρώπους που γνώρισα, προτού να φύγω από τον κόσµο.

Θα είναι γλυκιά και ψυχρή αυτή η φιλία µου

µε τους νεκρούς ποιητές
γιατί δεν θα µπορώ να τους αγγίζω ούτε και ν’ απαντάω στις
ερωτήσεις τους.

Θα µου µιλάνε και δεν θα περιµένουν να τους
απαντήσω.

(Μετ. Κ. Μητροπούλου, Απόσπασµα)
Ουίλλιαµς Τ., Θεατρικά, εκδ. Γκοβόστης, Αθήνα x.x., σ. 180.