Paris at Night
Trois allumettes, une à une allumées dans la nuit
La première pour voir ton visage tout entier
La seconde pour voir tes yeux
La dernière pour voir ta bouche
et l'obscurité toute entière pour me rappeler tout cela
en te serrant dans mes bras.
Το Παρίσι τη νύχτα
Τρία σπίρτα, ένα ένα άναψα μέσα στη νύχτα
Το πρώτο για να δω το πρόσωπό σου ολόκληρο
Το δεύτερο για να δω τα μάτια σου
Το τελευταίο για να δω το στόμα σου
και το σκοτάδι ολόγυρα για να μου θυμίζει όλ'αυτά
σφίγγοντάς σε μέσα στην αγκαλιά μου.
Jacques Prévert
Μετ. Γητ
.png)
.jpg)
9 σχόλια:
Ένα απο τα καλύτερα ποιήματα του Prevert . Νομίζω οτι έχει μελοποιηθεί κιόλας , αλλά δεν έχω καταφέρει να βρώ κάποια ηχογράφησή του.
Μελοποιημένα ποιήματα του Jacques Prévert υπάρχουν εδώ.
Αλλά όχι το συγκεκριμένο. Είναι όμορφα άκουσέ τα. Έχουν μελοποιηθεί πολλά του Prévert με πιο γνωστό το Les feuilles mortes που τραγουδά ο Yves Montand που το παρουσίασε πρώτος το 1946.
Αλλά τραγούδησαν και πολλοί άλλοι όπως Juliette Gréco, Les Frères Jacques, Marianne Oswald et Serge Reggiani
Το Déjeuner du matin είναι που λατρεύω και το έχει. Αυτό το ποίημα μου αρέσει πιο πολύ σκέτο, σε απαγγελία το προτιμώ και μάλιστα από γυναίκα. :)
Καλημέρα κοριτσάρα μου,
Δεν έχω το πρόγραμμα, αλλά έχω τους δίσκους και αυτά τα τραγούδια τα τραγουδάω στο δρόμο, όταν περιμένω τον Πυθαγόρα
Χαίρομαι πάρα πολύ κούκλα που συμφωνούμε και στα ακούσματα! Ποιός είναι ρε παιδιά ο Πυθαγόρας τέλος πάντων; Υπαρκτό πρόσωπο; :)
Ωραίος ο Prévert...! Έχουμε εκλεκτικές συγγένειες εμείς αγαπητή! Καλώς σε βρήκα!
Ναι υπαρκτό, αλλα όχι σύγχρονο μας. 2500 χρόνια πρίν έζησε σε σπίτι χωρίς παράθυρα, γιατί όπως λέει η τρυφερή Αμπθα, όταν χτίζεις παράθυρα, έχεις ήδη κτίσει ένα τοίχο.
@ maya
Νομίζω ότι θα έχουμε πολλά να πούμε, αν κατάλαβα σωστά πρέπει να έχουμε κοινές προτιμήσεις στην Τέχνη. Κι αυτό δεν είναι συχνό.
Σε καλωσορίζω λοιπόν με μεγάλη χαρά!
@ ange-ta
A, ok. Ήσουν σαφής. Κι όταν περιμένεις το παλικαράκι των 2.500 ετών, εσύ τραγουδάς στο δρόμο Prévert! Πού να το πω και να μη με δείρουνε; :))))
Όπως με την κόρη μου σήμερα. Ήταν στη δουλειά και μιλούσαμε στο msn. Και κάποια στιγμή της στέλνω κάτι στίχους από ένα ποίημα που μεταφράζω του John Clare να επιβεβαιώσω τη μετάφραση, γιατί είναι πολύ δύσκολη και τα αγγλικά μου μέτρια. Και με το που παίρνει τους στίχους μου απαντάει: Άει σιχτίρ σκιάχτικα, σάικο! Τί 'ναι τούτα πια που διαβάζεις;
Περιττό να σου πω ότι μου φύγανε καφέδες και τσιγάρα απ'το γέλιο...
Πέρα απ'την πλάκα όμως, υπέροχο αυτό της Άμπθα με τους τοίχους και τα παράθυρα...το κρατάω! Φιλιά και στις δυο σας! :)
Φιλιά, απίθανη Γητεύτρα
Δημοσίευση σχολίου