Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, El Greco
Η Σταύρωση, 1600, Μουσείο PRADO στη Μαδρίτη.
Μεγάλη Παρασκευή
Βαριά τα βήματά μου σέρνω
στο φως της μέρας το θαμπό.
Κρίνα της άνοιξης σου φέρνω
και στο σταυρό σου τ' ακουμπώ -
φίλε δακρυπότιστε
των πρωτίστων πρώτιστε.
Άξιος ο νεφέλαις κοσμήσας το στερέωμα.
Νίκος Γκάτσος, Μέρες Επιταφίου
Πριν από 2 χρόνια
%20(1).png)
.jpg)
7 σχόλια:
ΒΑΣΙΛΕΨΕΣ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ
Επιτάφιος - Γιάννη Ρίτσου
Βασίλεψες αστέρι μου,
βασίλεψε η πλάση.
Κι ο ήλιος, κουβάρι ολόμαυρο,
το φέγγος του έχει μάσει.
Κόσμος περνά και με σκουντά,
στρατός και με πατάει
κι εμέ το μάτι ουδέ γυρνά
ουδέ σε παρατάει.
Την άχνα απ' την ανάσα σου
νιώθω στο μάγουλό μου,
αχ, κι ένα φως, μεγάλο φως
στο βάθος πλέει του δρόμου.
Τα μάτια μου σκουπίζει τα
μια φωτεινή παλάμη.
Αχ κι η λαλιά σου, γιόκα μου
στο σπλάχνο μου έχει δράμει.
Και να που ανασηκώθηκα,
το πόδι στέκει ακόμα.
Φως ιλαρό λεβέντη μου
μ' ανέβασε απ' το χώμα.
Σημαίες τώρα σε ντύσανε,
παιδί μου εσύ κοιμήσου.
Κι εγώ τραβώ στ' αδέρφια σου
και παίρνω τη φωνή σου.
Ο θρήνος της μάννας προς το νεκρό παιδί της - ίδιος σε όλες τις εποχές ...
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Nα το συνεχίσω
Άρρωστος κύλησε ο αιώνας
κι ο ήλιος βγαίνει μισερός
σαν το φτερό της χελιδόνας
που το σακάτεψε ο καιρός -
φίλε τρισμακάριστε
των αρίστων άριστε
των αρίστων άριστε.
Άξιος ο την γην ζωγραφίσας τοις άνθεσιν
Σήμερα ο Άδης ηνεώχθη
γεφύρι εγίνη ο Γολγοθάς
και στου θανάτου εσύ την όχθη
άφατο δρόμο ακολουθάς -
έγγιστε κι ανέγγιστε
των μεγίστων μέγιστε
των μεγίστων μέγιστε.
Άξιον εστί το αρνίον το εσφαγμένον.
Ευχές!
ματωμένος αμνός
η θυσία του Ενός
Όλον το Εν
κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασιν την γην κρεμάσας
στέφανον εξ ακανθών
περιβάλλεται
ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις
λόγχην εκεντήθη ο υιός της Παρθένου
πάσα η φύσις ηλλοιούται φόβω
==============
αξεπέραστοι στίχοι.
χρόνια πολλά γητεύτρα, καλό πάσχα!
για τη δαλμάτη να τα ξαναπούμε!
Καλή Ανάσταση Ανώνυμε! Είθε να φτάσει κάποτε καιρός που δε θα θρηνεί η μάνα το παιδί της. Τότε θα πιστέψω στον Θεό σου... Cuidate...
artois, μπορεί και να 'χουμε βρεθεί σε κάποια άλλη ζωή και σίγουρα πηγαίναμε στο ίδιο σχολειό, αφού είχαμε τον ίδιο δάσκαλο... ευχαριστώ για την επόμενη λέξη. Ανάσταση στον κόσμο και σε όλους μας!
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν...
Αλλά επί παντός και στον κόσμο όλο.
Ναι άμπθα μου είναι ποιητικά αριστουργήματα... συμφωνώ απόλυτα.
Πολλές ευχές και σε σένα γλυκιά μου! Καλό Πάσχα!
Δεν ξεχνώ τη Δαλμάτη. Απλά ήρθε η κόρη μου εδώ και την έχουμε καταβρεί γυρίζοντας ολημερίς κι ολονυχτίς! ;)
Μετά το Πάσχα θα μαζευτούμε...
Άρκοντες αφιγκράστε μου της Δέσποινας τον θρήνον
που κλαίει τον μονογενήν εις τον σταυρόν εκείνον.
Αδέ μαντάτον σκοτεινόν τζιαι μέρα λυπημένη
που ήρτεν σήμερον σε μεν την πολλοπικραμένην.
Αδέ χαράν που δκιάβασα τζι' εγέννησα τον ήλιον
τον φόον που επέρασα στης γέννησης τον σπήλιον
για τον Ηρώδην τον πικρόν μεν χάσει το βασίλειον.
Γρυσόν δεντρόν εβλάστησεν ο εύσπλαχνος υιός μου
τζ' έβκαλεν κλώνους δώδεκα για σιεπασμόν του κόσμου.
Τωρά οι κλώνοι κόπηκαν τα φύλλα μαραθήκαν
τζι' η βρύση εσταμάτησεν, όλα εξερανθήκαν.
Ιούδας τον επρόδωσεν αργύρια τριάντα
τζι' ενόμισεν ο μιαρός πως θα τα έσιει πάντα.
Τζι' ο κωμοδρόμος άνομος απού να δκιακονήσει
μήτε ψουμίν να 'βρει να φα, με ρούχον να φορήσει.
Είπαν του κόψε τέσσερα, τζιαι τζιείνος κόφκει πέντε
νήεν κοπούν τα γρόνια του να μείνουν μέρες πέντε.
Πέντε καρ(φ)κιά εβάλασιν επάνω στον υιόν μου
τζι' εκάμαν Τον τζι' εφύρτηκεν το φως των οφθαλμών μου.
Ω! Πανσεβάσμιε σταυρέ ξύλον ευλογημένον
όπου βαστάζεις τον Θεόν πάνω σου κρεμασμένον.
Σκύψε σταυρέ να δυνηθώ, να τον καταφιλήσω
τον ποιητήν μου και Θεόν να τον ποσιαιρετήσω.
Όρη αναστενάξετε και πέτρες ραγιστείτε
Και ζωντανοί τες λύπες μου κλάψετε και θρηνείτε.
Κλάψετε χήρες κι ορφανά, όλοι την συντροφιά σας
κλάψετε τον διδάσκαλον και την παρηγοριάν σας.
Τζιαι που μασιέριν να σφαώ τζιαι που κρεμόν να δώσω
τζιαι που ποτάμιν σύθθολον να μπω να παραδώσω.
Τζι' η Δέσποινα που το 'βκαλεν προφήτισσα λοάτε
τζιείνης πρέπει η δόξασις τζ' εμέναν τ' ως πολλά 'τε.
Πηγές: Παλιό χειρόγραφο από το χωριό Καπούτι της Κύπρου.
Δημοσίευση σχολίου