Είναι η έλξη του χρώματος αποτέλεσμα της οπτικής μας αντίληψης για την απόχρωση, την αξία και την έντασή του; Ή κάτι άλλο;

Toledo, στο δρόμο για το σπίτι του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου

Ακολουθώντας τα δρομάκια πλησιάζουμε προς το μέρος

που βρίσκεται το σπίτι του. Εκεί που έζησε τα πιο δημιουργικά του χρόνια

με τη συντροφιά της αγαπημένης του Jeronima...

Η πόρτα του σπιτιού τους στο Τολέδο.

Εδώ με την αγαπημένη του έζησε μακριά από τον κόσμο, για να έχει τη γαλήνη να συνομιλεί με το Θεό που τον βοηθούσε να πραγματοποιήσει τα χρωματικά του όνειρα...

«Απαντώντας σε φίλο που τον ρωτάει πώς καταφέρνει να συνθέτει τις μελωδίες του, ο Μότσαρτ, σε επιστολή του γράφει:
Δεν ξέρω τίποτα, δεν μπορώ να καταλάβω.
Κάθομαι μόνο μπροστά στο πιάνο κι οι μελωδίες πλημμυρίζουν τα δάχτυλά μου...
...Όμως ο δικός μου ο Θεοτοκόπουλος έρχεται και μου εμφανίζεται ν'αγωνιά για το μπλε του.
...Όταν μετά από μέρες ξεφύλλιζα το βιβλίο του Πρεβελάκη για τον Γκρέκο, έπεσα σε παραγράφους ολόκληρες που μιλούσαν για το ούλτρα μαρίν. Για τη μεγάλη σημασία του στους πίνακές του, για το πόσο ακριβό χρώμα ήταν εκείνη την εποχή στην Ισπανία, για τις διενέξεις του ζωγράφου με το βασιλέα Φίλιππο προκριμένου να του εξασφαλίσει το ούλτρα μαρίν που χρειαζότανε στο εργαστήρι του.
Βρέθηκαν επιστολές του προς το παλάτι της Μαδρίτης όπου με θυμό επαναλαμβάνει την αξίωσή του γι' αυτό το πολύτιμο μπλε.»
Μάρω Βαμβουνάκη, Το λουλόύδι της κανέλλας.
«Οι ζωγραφιές είναι σαν τις λέξεις. Εικονίζουν πράγματα χαώδη, απερίγραπτα. Εγώ ο δυστυχισμένος! Απ'τους ανθρώπους εγώ, ο πιο τρελός, ο πιο δυστυχισμένος, εγώ... Βάλθηκα να ζωγραφίσω το Θεό! Τα χέρια του, το σώμα του... Και το πιο φοβερό: Τα μάτια του!»
Μάρω Βαμβουνάκη, Το λουλόύδι της κανέλλας.
Δεξιά το παράθυρο του υπόγειου εργαστηριού του, που έβλεπε μόνο ουρανό.
Αυτός ο ουρανός που του ενέπνευσε το μαγικό ultramarine blue,
που δουλεμένο από τα χέρια του,
δημιουργεί σε μας μια απίστευτα μαγική έλξη
να μελετήσουμε την πορεία του και την εξελικτική διαδρομή του,
μέσα από τις μαγικές χρωματικές του δημιουργίες,
που θα τις ζήλευε ακόμα κι ο Θεός... ή η φύση!

Η πλατεΐτσα μπροστά στο σπίτι του με θέα στον Τάγο που αγάπησε...

Βαγγέλης Παπαθανασίου, El Greco