Το πάτωμα... Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες μ' αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια
Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια
Ξυπνώ μεσάνυχτα κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνωποιος σου το' πε αδυναμία
Που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία
Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια...
Το αφιερώνω με όλη μου την αγάπη στην φίλη Για την Αρλέτα,
που είχε εχθές γενέθλια!
Με την ευχή να είναι πάντα ευτυχισμένη δίπλα σε άτομα
που θα μπορούν να κοιμηθούν στο πάτωμα
και κλείνοντας τα μάτια να γίνονται κομμάτια,
γιατί μόνο τέτοια τυπάκια θα μπορούν να εκτιμήσουν
μια γυναίκα τέτοιας κλάσης...
Σε φιλώ...
.png)
.jpg)
13 σχόλια:
συναντηθήκαμε πάλι..στην καρδιά και στους έρωτες..σηκώσαμε άγκυρα όμως από τα αλυσοδεμένα κρεβάτια..καληνύχτα
Το έχω τραγουδήσει τόσες φορές..και παραμένει απο τα πιο αγαπημένα..
Κάθε εμφάνιση κλείνω με αυτό..
Καλη μέρα γητεύτρια..Καλη μέρα ελαφοαδερφάκι!
!)
Καλημέρα κορίτσια!
Καλωσόρισες ion!
Για να τραγουδάς αυτό το τραγούδι θα πρέπει να τραγουδάς υπέροχα. Είναι ένα τραγούδι δύσκολο πολύ, για τα δικά μου μέτρα, γιατί έχει μεγάλο πάθος και πολύ ψυχή. Οι τραγουδίστριες που το τόλμησαν είναι από τις μεγαλύτερες φωνές, τις γνωστές εννοώ και να φανταστείς είδα Αλεξίου στο you tube από κάποιο ζωντανό και ζοριζόταν.
Από Αρλέτα, Τάνια, Άλκηστι, Χαρούλα, για το συγκεκριμένο τραγούδι, αυτή που προτιμώ είναι η Τάνια. Δεν ξέρω αν συμφωνείς...
Θα ήθελα πολύ να σε ακούσω... πες μας πού τραγουδάς;
Γητεύτρια καλή μου,
η θεία μου η Αργυρώ μου είχε επανειλημμένα πει: «όταν λένε καλά λόγια για σένα μην προσπαθείς να τους διαψεύσεις, κάτι θα ξέρουν αυτοί που δεν το ξέρεις εσύ…», έτσι για πρώτη φορά στα χρονικά μου είχα αποφασίσει ν’ ακούσω τη συμβουλή της –κάτι θα ξέρει κι αυτή.
Όμως, το «γυναίκα τέτοιας κλάσης» δεν μ αφήνει να αμαρτήσω (ή ν αγιάσω, εξαρτάται από ποια γωνιά τα βλέπουμε πάντα)
Ούτε τακούνια φορώ, ούτε make up βάζω ή κάτι απ αυτά που υπογραμμίζουν τη θηλυκότητα όταν το έχουμε ανάγκη…
Όμως ούτε και τόσο μεγάλη καρδιά έχω, αντίθετα πολλές είναι οι αδυναμίες που προσπαθώ να δαμάσω. Και για να έρθουμε στο συγκεκριμένο… ο άλλος ήτανε στο πάτωμα κι εγώ δεν μπόρεσα να γίνω κομμάτια. Δείλιασα κι αυτό είναι το κρίμα μου και η ενοχή που κουβαλάω και θα κουβαλάω μια ζωή… (κι ελπίζω να με ανεχθείτε στην blogoπαρέα). Εκ των υστέρων βέβαια, και στο πάτωμα κοιμήθηκα και κομμάτια γίνομαι αλλά… αυτά τα πράγματα «απαιτούν» το τέλειο timing, χωρίς ποτέ να το απαιτούν. Εκεί βρίσκεται η αξία τους, εκεί δείχνεις την κλάση σου, κι άργησα να το καταλάβω.
Άντε πάλι η θεία Αργυρώ θα με κατσαδιάσει, αλλά αν μέσα από τη διαδικασία του blog δεν μπορούμε να είμαστε γυμνοί τότε τι το θέλουμε…
Να ξέρεις όμως ότι πραγματικά με συγκίνησε το αφιέρωμα σου και θα στο πω, ότι εσύ έχεις τη μεγάλη καρδιά. Μην διανοηθείς να παρατήσεις το blogoχωριό μας, είσαι απαραίτητη κι για το πάθος σου και για την αύρα σου.
Σε φιλώ
Κ.
Βρε κόρες! Καθήστε ήσυχες μεσημεριάτικα, υπάρχει κόσμος που πεθαίνει με τέτοια τραγούδια! Θα σας καταγγείλω για εξώθηση σε αυτοκτονία.
Να βάλω και άλλες δύο εκτελέσεις, ώστε η πρόταση-πάτωμα να είναι ολοκληρωμένη:
Αυτή με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη σε live εκτέλεση
κι
αυτή με την Χάρι Αλεξίου
Όταν όμως μιλάμε για πατώματα ένα είναι το τραγούδι: Αυτό
Παράλειψη: στο τελευταίο τραγούδι η μουσική είναι της Δήμητρας Γαλάνη και οι στίχοι του Παρασκευά Καρασούλου.
@ Για την Αρλέτα
Κριάρα μου παρορμητική! Δίκιο έχει η θεία Αργυρώ και να μου τη φιλήσεις! Εσείς οι κριοί γμ την τύχη μου, είσαστε σαν το Πάγκαλο. Γεμίζετε, γεμίζετε την καρδάρα και μετά της τραβάτε μια κλωτσιά και πάει το γάλα! :) Η κόρη μου παιδί μου... 8 Απρίλη κλάσικ!
Λοιπόν τα τακούνια είναι έκφραση, όχι κυριολεξία και μάλιστα χιουμοριστική. Ολόκληρη είναι: Σας έδωσε τα τακούνια σας στο χέρι; Φορέστε τα και τρέξτε στον επόμενο! Δε σου λέει να βάλεις στιλέτο και να αφήσεις τα σπορτίβικα σου. Δεύτερον την κλάση μιας γυναίκας την κάνει η ποιότητα του χαραχτήρα της. Η ευαισθησία της, η μαγκιά της να εκτίθεται με εξομολόγηση ψυχής, να μη φοβάται την αλήθεια, να ομολογεί τον έρωτά της, να συρθεί στο πάτωμα και να μαζεύει τα κομμάτια της. Και μόνο η ειλικρίνιά σου και το θάρρος να αναλάβεις τις ευθύνες σου απέναντι του, αυτόματα σε κατατάσσει στην πρώτη κλάση που διέγνωσα εγώ και η θεία η Αργυρώ και ας λες εσύ ότι θες... Να τον χειριστείς ειλικρινά και να του δείξεις ότι μπορείς να τον ακολουθήσεις, αν πιστεύεις ότι αξίζει τον κόπο...
Σου εύχομαι και πάλι κάθε καλό...
@ αρτουά
άπαιχτο! κορυφαίος στίχος «έχει τη γεύση από την πίκρα της φυγής σου...»
Σου αφιερώνω το παρακάτω...
Ιπτάμενο χαλί, Νταλάρας τραγουδάει, Άλκης Αλκαίος και Λαυρέντης στο κέντημα! Ανεβατό σε ολομέταξο! Κορυφαίος στίχος: κι εσύ φιγούρα φιλμ νουάρ σε χαρακίρι
Ιπτάμενο χαλί...
Σε βρήκα μόνη ένα απόγευμα ζεστό
στου σινεμά το φουαγιέ να τριγυρίζεις
μες τον καπνό πέταξα ένα σ' αγαπώ
και συ αμίλητη να κλαις και να καπνίζεις
Το χάλι μου έκανα ιπτάμενο χαλί
για να πετάξουμε μαζί στα περασμένα
κι όταν μας βρήκε το πρωί μου 'πες στ' αυτί
δεν έχω άλλο ουρανό έξω από σένα
Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις
κι όταν φοβάσαι να με θυμάσαι
να με θυμάσαι όταν πονάς
και δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
Σε βρήκα πάλι κάποια ατέλειωτη βραδιά
στα μπαρ της λύπης να μιλάς μ' ένα ποτήρι
εγώ γυρνούσα τρύπια τσέπη κι αγκαλιά
κι εσύ φιγούρα φιλμ νουάρ σε χαρακίρι
Τώρα χαμένος στων ονείρων μου το χάρτη
όλο ρωτάω πώς τα 'φερε έτσι η ζωή
αυτοί που φύγανε να με καλούν σε πάρτι
κι αυτοί που ζούνε να μου λείπουν πιο πολύ
Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις
κι όταν φοβάσαι να με θυμάσαι
να με θυμάσαι όταν πονάς
και δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
αρτουά έχεις τα Δυο Παλτά; Το λατρεύω αλλά δεν ξέρω να το ανεβάσω και στο esnips και you tube δεν υπάρχει
Λάβε το.mp3 και μαζί ένα ακόμα με την Πρωτοψάλτη που ίσως δεν έχεις.
Λένε πως οι στίχοι και η μουσική είναι του Γιάννη Πάριου :-)
Έχω πραγματικά βαρεθεί να ανεβάζετε όλοι τραγούδια και βντεάκια κι εγώ ακλομη να παραδέρνω ##$%##
'Εκανα απελπισμένη προσπάθεια να ανεβάσω το "πατωμα" με την Αρλέτα προς αποκατάσταση της τάξης σ αυτό το blog και ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ.##$%##
θΑ ΤΟ ΒΡΩ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΠΑΕΙ
Δέχομαι εν μέρει συγχαρητήρια γιατί
ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ
Ανέβασα μόνη μου το πάτωμα και… το κατέβασα στο blog δυστυχώς.
Ξαναδοκιμάζω στην Γητεύτρια (συγνώμη που το κάναμε λίγο ξέφραγο αμπέλι αλλά ήμουν σε… κατάσταση εκτάκτου ανάγκης)
Αν δουλέψει κι εδώ ε! Είμαι μια γυναικάρα μεγάλης κλάσης!!!
Λοιπόν 5,4,3,2,1
ΕΦΥΓΕ
http://www.esnips.com/doc/8e4518e2-95f4-46cf-8f92-0f3c0e1e7803/11-patoma
Απίστευτο πλάσμα αρτουά! Ευχαριστώ πολύ πολύ! Αν ποτέ κόψω φλέβες θα είσαι το πρώτο άτομο που θα ζητήσω βοήθεια! Γιατί θα με στανιάρεις μουσικά στο λεπτό!;)
Γαμώτο πρέπει να πάω θέατρο... από υποχρέωση... και βαριέμαι.. την έχω καταβρεί μαζί σας!
Όντως δεν το ξέρω αυτό που έστειλες. Εκπληκτικό! Μοιάζει με Πάριο στο στίχο... Έχει γράψει μερικά πολύ καλά με κορυφαίο το Μη μιλάς δεν είναι απαραίτητο...
Τραγουδάω...Μια ζωή το παλεύω κι όλο λέω εντάξει
μ'άλλο είναι στα λόγια κι άλλο είναι στην πράξη...
Αμ το άλλο; Το έχω κάνει μότο γιατί μιλάω και πολύ : «Δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα...»
Λίνα Νικολακοπούλου, Σταμάτης Κραουνάκης, Άλκηστις
Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό.
Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ' εκατό.
Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό
του νου τη βέργα.
Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί.
Πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί
γι' ανθρώπων έργα.
Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα
δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές
κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.
Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
λες και βγήκε τ' ασανσέρ σ' ένα κελί
που ένας το βλέπε το φως γι' ανατολή
κι άλλος για δύση.
Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβάν
να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν
του ανθρώπου η φύση.
Πάντως για να γράφουν τέτοια υπέροχα τραγούδια πρέπει να 'ναι πολλοί οι μαλάκες στον κόσμο ε; Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί και δίνουν έμπνευση... χαχαχαχαχα
Φιλιά!
@ Για την Αρλέτα
Δοκίμαζε ότι θέλεις... μη σε νοιάζει. Απλά φεύγω και δεν προλαβαίνω βα σε βοηθήσω...
Φιλιά! θα τα πούμε...
Δημοσίευση σχολίου