Fabio TestiEXPLANATIONS OF LOVE
Υπάρχει ένας καιρός που ο έρωτας αρχίζει
κι ένας καιρός που ο έρωτας τελειώνει.
Όπως η μπαταρία σ' ένα τρανζίστορ που του λείπει
το καλώδιο για σύνδεση με το ηλεκτρικό.
Υπάρχει το βραχυκύκλωμα δύο σωμάτων
Λέξεις βαθιές.
Μεγάλες σα γέφυρες που ενώνουν
το ένα μισό μιας πόλης με το άλλο μισό.
Ένα γαλάζιο πουκάμισο που φοράει μια ξανθιά γυναίκα
χαμογελώντας κι από κάτω τίποτα.
Ο θάνατος δεμένος σφιχτά σε μια καρέκλα
με μια πετσέτα στο στόμα και το πρόσωπο στο κενό.
Υπάρχει ο μυστικός λογαριασμός που τον ξοφλάει κανείς
κι εγώ δεν ξέρω έπειτα από πόσα χρόνια.
Ο ιδρώτας στον κρόταφο. Η δροσιά στο δέρμα.
Το ζεστό θόλωμα στην κόρη του ματιού.
Με βάση όλα αυτά (και μερικά άλλα) θα μπορούσα
να πω τι ακριβώς είναι ο έρωτας.
Δυο ζευγάρια αναποδογυρισμένα παπούτσια.
Λίγη αγάπη.
Και το τρίξιμο του κρεβατιού.
Νάσος Βαγενάς
Yehudi Menuhin plays Brahms Hungarian Dance No. 5 in G minor
.jpg)
.jpg)
2 σχόλια:
Περί έρωτος, λοιπόν, το νυχτερινό ποστ σου.
Περί έρωτος και ένα βιβλίο που τυπώθηκε στην Βιέννη το 1792 ("εν Βιέννη της Αουστρίας"). Ο συγγραφέας κράτησε την ταυτότητά του μυστική - εικάζουν ότι πρόκειται για κάποιον που σύχναζε στους ίδιους κύκλους με τον Ρήγα. Στο βιβλίο μάλιστα αυτό έχει συμπεριλάβει κάποια από τα τραγούδια του "Σχολείου των ντελικάτων εραστών" και οι μελετητές κρίνουν ότι το έπραξε για να χρησιμοποιήσει τα τραγούδια καλύτερα μέσα στο κείμενο και να αναμετρηθεί με τον Ρήγα.
Ο τίτλος του βιβλίού είναι "Έρωτος αποτελέσματα".
Αυτά ως πρόλογος για να γράψω κάποια μικρά αποσπάσματα από το "Προοίμιον":
Ότι μεν ο έρως είναι εν πάθος φυσικόν, δηλαδή από την φύσιν ενεσταγμένον προς φύλαξίν τε και συνδιατήρησιν των αισθητών όντων, τούτο είναι εις όλους φανερόν, καθώς λέγει και ο ποιητής, "ου γαρ Έρως θεός εστι, πάθος δ' αΐδηλον απάντων";
[...]
και τόσον δε ηδονικός είναι ο έρως, όσον είναι το βάρος των αποτελεσμάτων αυτού' επειδή βλέπομεν τα ερώντα πρόσωπα και δακρύοντα και κλαίοντα και ξεχωρισθήναι μη θέλοντα
[...]
αι δε ηδοναί και γλυκύτητες του Έρωτος πρέπει μόνον να λέγωνται και να ερμηνεύωνται εις εκείνον, του οποίου τας φρένας ουδέποτε ο πολυτερπής Έρως αμφεκάλυψε.
[...]
Ποίος λοιπόν ήθελεν είναι τόσον ηλίθιος τε και αναίσθητος, όστις ήθελεν εναντιωθή εις τα ειρημένα αρνούμενος την ηδονήν την τόσην δεινήν του έρωτος; Bέβαια ουδείς.
(από την έκδοση του Οδυσσέα, σε επιμέλεια Μάριο Βίττι)
Ναι, περί έρωτος και άλλων δαιμονίων... η νύχτα είναι ο καλύτερος σύμμαχος όλων των συνθέτων του παρα- ...του παραλογισμού, της παράνοιας, του παράφορου πάθους, της παράλυσης μυαλού κι αισθήσεων, της παραζάλης, της παράκρουσης, των παρακμιακών επιθυμιών, των παράλογων προθέσεων, των παραλίγο αντιθέσεων, παραχαράχτης ονείρων, παρατηρητής αστεριών...
Τι υπέροχα τα αποσπάσματα που έγραψες! Και τι υπέροχη η γλώσσα... Κατά έναν παράδοξο τρόπο κι ενώ είμαι υπέρμαχος της δημοτικής, βρίσκω πολύ ερωτικές περιγραφές ερωτικού λόγου σε καθαρεύουσα. Το έχω ερμηνεύσει... ως άλλος Φρόυντ, με έχω ψυχαναλύσει και ξέρω γιατί με γοητεύει. Γιατί πάντα μου ασκούσε ερωτική έλξη ο λόγος που θαυμάζω ή τα πρόσωπα που θαυμάζω. Να φανταστείς ότι πάντα ερωτεύομαι άτομα που μπορούν να μου πάρουν το μυαλό. Δηλαδή να είναι πιο πάνω από μένα. Κι αυτό συμβαίνει συνήθως στην αρχή, όπου υπάρχει ο μύθος. Μετά... συνήθως ξεφουσκώνει γιατί ανακαλύπτω ότι μέχρι εκεί μπορούσαν να πάνε κι όχι παραπέρα. Ξέρω ότι με πιάνεις κι ας τα λέω κάπως ασύνδετα. ;)
Το δικό μου αγαπημένο περί έρωτος, είναι αυτό το απόσπασμα από τη Σαπφώ, σε όλες τις μεταφράσεις...
"....μόλις στρέψω και ιδώ σε ξεψυχάει
κι' αποσβήν' η λαλιά μου,
σαν τη γλώσσα μου κάτι να τσακίζει
σιγανή φλόγα τρέχει το κορμί μου,
θαμπωμένοι δεν βλέπουν οι οφθαλμοί μου,
κι η ακοή μου βουίζει,
ιδρώτ' από τα μέλη μου αναδίνω,
κι όλη τρέμω, πιο πράσινη στο χρώμα
κι' από χόρτο, και λέω πως λίγο ακόμα
και νεκρή θ' απομείνω."
Μετάφραση: Παναγής Λεκατσάς
Το έγραψε η Σαπφώ για τον Αλκαίο... μου αρέσει όμως πιο πολύ η παρακάτω μετάφραση και δεν ξέρω ποιανού είναι. Αυτό το απόσπασμα το έχω βρει στα "Αποσπάσματα ερωτικού Λόγου" του Roland Barthes...στην ενότητα "ερωτική χαύνωση".
γιατι μολις σε δω για μια στιγμη,
δεν μπορω πια να αρθρωσω λεξη:
αλλά η γλωσσα μου γινεται κομματια και,
κατω απο το δερμα μου,
γλιστραει αποτομα μια λεπτη φωτια:
τα ματια μου χανουν το βλεμμα τους,
τ' αυτια μου βουΐζουν,
ο ιδρωτας αυλακώνει το κορμί μου,
ενα ριγος με κυριευει συγκορμη'
γίνομαι πιο χλωμη κι απ' τη χλοη και,
λιγο ακόμη,
θα 'λεγα πως πεθαίνω.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Υπέροχο όπως πάντα...
Να βάλουμε και τα σχετικά tango να μας πάει καλά η ημέρα...
Gotan Project - Santa Maria (Del Buen Ayre)
shall we dance - jennifer lopez - gotan project
tango jennifer lopez richard gere shall we dance moulin rouge
Δημοσίευση σχολίου