Κεντρική πλατεία Μπελιντσόνα, ιταλικό καντόνι Τιτσίνο, Ελβετία (Bellinzona, Ticino, Svizzera)
Τέτοια εγκληματική ανθρώπινη παρέμβαση σε απίστευτη φυσική ομορφιά, πρώτη φορά είδα! Τόοοοοοοσο πολύ! Η κεντρική πλατεία με φόντο έναν υπέροχο επιβλητικό βράχο, με στολίδι ένα από τα πιο όμορφα κάστρα της Ελβετίας, ιδού πως μπορεί να τα καταντήσει ένας αδιανόητος αρχιτέκτονας και ένας επίσης αδιανόητος Δήμαρχος!!! Τέσσερα τέτοια τεράστια τσιμεντένια εκτρωματικά κουτιά στήθηκαν στην πλατεία για να στεγάσουν σκάλες που οδηγούν στο σταθμό στάθμευσης αυτοκινήτων που βρίσκεται κάτω από την πλατεία!!! Αμέτρητοι τόνοι τσιμέντου για να κατασκευαστούν αυτά τα εκτρώματα... Συγχίζομαι κάθε φορά που τα βλέπω...ακόμα βρίζω... Αν κάθεται κάποιος στα παγκάκια της πλατείας να ξαποστάσει ή να ρεμβάσει, δε βλέπει τίποτα μπροστά του από τον όγκο του τσιμέντου. Δείτε τα συγκριτικά με τους ανθρώπους γιανα καταλάβετε το μέγεθος. Ήθελα βρε παιδιά τη γνώμη σας. Υπάρχει άνθρωπος που να θεωρεί ότι αυτά τα εξαμβλώματα έχουν στυλ; Αισθητική; Ρυθμό; Έχουν κάνει διαβήματα οι κάτοικοι τίποτα... και μου είπαν να στείλω μια επιστολή διαμαρτυρίας γιατί τους ξένους τους υπολογίζουν περισσότερο. Όπως βλέπετε αυτά συμβαίνουν και εις... Ελβετία!
.png)
.jpg)
4 σχόλια:
ο τοπικός τύπος δεν αναφέρει τίποτα γι'αυτ΄; εγώ τα πέρασα για κοντέινερ σκουπιδιών...
κι ένα ανέκδοτο, μόνο που είναι περίπου για γαλλόφωνος-ελληνόφωνους
ένας τύπος πάει διακοπές στην ελβετία, και γεμάτος καμάρι, λέει στο φίλο του:
j'ai été en suisse!
o filos tou, gia na ton psarosei tou lei:
et alors, comment étaient les helvetes?
o typos den xerei ti lexi elvet, kai rotaei...
les helvetes! ma den to xereis! einai les suisses!
ah, les suisses...bonnes!, apantaei aftos.
tin alli hronia, erhetai perifanos kai leei sto filo tou:
j'ai été en Grèce!
o filos tou leei tote:
en grèce! et les hellènes, comment elles étaient?...
les hellènes, eu...
pali den xerei. o filos tou pali tou exigei, elene kai grec ine to idio. tote aftos apantaei:
les grecques! ah, les grecques, bonnes.
triti hronia, o typos paei stin egypto, kai lei
j'ai été en égypte.
o filos rotaei:
et les pyramides, comment elles étaient?
tote o touristas skeftetai: den tin xanapathaino m' afton, xero ti rotaei. opote tou apantaei:
toutes des salopes! (=asta, oles katharmata itane)...
xaxaxaxa! Καλό!
Πάντως ναι, για κοντέινερ μοιάζει και μάλιστα τα υπόλοιπα έχουν και κάποια άθλια γκράφιτυ και γενικά και καθαρό να είναι το τσιμέντο μες στην μπίχλα δείχνει! Σκάνδαλο είναι και κάτι παίχτηκε με το Δημοτικό Συμβούλιο και τον Αρχιτέκτονα που κανείς δεν ξέρει και παρόλο που μια ολόκληρη πόλη αντέδρασε, τα εκτρώματα εκεί ακούνητα!
Aς τολμήσω να τον υπερασπιστώ και βλέπουμε να τρώω το ξύλο του
κρ(η)ιτικού!
Κατ'αρχήν η κλίμακα απο το παγκάκι δεν είναι τόσο δυσανάλογη. Αντιθέτως η μεγάλη κλίμακα τα συνενώνει τα αλληλεξαρτεί και τα συνδυάζει.
Θεωρώ πολύ πετυχημένη την αγριάδα του βράχου και τον μαίανδρο του κάστρου με την αντίθεση που κάνει με την λεία επιφάνεια του Γλυπτού της πλατείας μπρός στον Βράχο του Κάστρου.
Θεωρώ την λεία επιφάνεια, μέσα και έξω απο το σπίτι και άλλα κτήρια, έκφραση εξουσίας και καταστολής. Η άγρια ανώμαλη επιφάνεια έχει αίσθηση απελευθέρωσης. Κατά συνέπεια σωστά ο αρχιτέκτων αναδεικνύει αυτή την αντιθετική σχέση.
Εγώ θα τα έντυνα με μάρμαρο και σε ένα τόνο μικροτερης κλίμακας.
Μόνο με τόλμη και ρίσκο γίνεται συνταγή Τέχνης.
Απαπαπαπα! Απίστευτο πλάνεμα! Έτσι θα την πάτησε κι ο μαύρος ο Δήμαρχος και τον κατηγορούμε. Αν δεν τα είχα δει από κοντά, θα κινδύνευα να με πείσεις! Επικίνδυνος ο λόγος των καλλιτεχνών, ευτυχώς που δε μασάμε.
Το λείο σε αντίθεση με την αγριάδα του βράχου, το παρείχε η επίπεδη πλατεία από μόνη της, χωρίς τα τεράστια τσιμεντοκούτια ...
Δες άλλη μία φωτό εδώ και πάτα original size να τη δεις καλύτερα.
Ο τοίχος με τους μαιάνδρους που παρατήρησες, είναι όντως εκπληκτικά όμορφος από κοντά και ήταν το πέρασμα των αλόγων από κάτω και των ανθρώπων από το πάνω μέρος, όταν ήταν εγκλωβισμένοι οι Ελβετοί στα κάστρα, την εποχή των αναταραχών πριν την πτώση του Ναπολέοντα και τη συνθήκη του Παρισιού (1815) που επικύρωσε οριστικά πλέον την ανεξαρτησία, το απαραβίαστο , τη διαρκή ουδετερότητα της Ελβετικής Ομοσπονδίας. Κι έρχεται τώρα ο άλλος, ο μοντέρνος να τον πω; να εντάξει τα κουτιά για να κάνουν αντίθεση με το βράχο στο πιο όμορφο σημείο της πόλης.
Όμως η ανατρεπτική χωρίς άλλο τοποθέτησή σου, τι μου θύμισε... Έχεις διαβάσει το βιβλίο της Άυν Ραντ Κοντά στον ουρανό;
Κοντά στον ουρανό
Είναι δύο τόμοι ενός εκπληκτικού βιβλίου, γραμμένου το 1943 και που εδώ μεταφράστηκε για πρώτη φορά το 1997! Για ευνόητους λόγους... Προφανώς γιατί οι απόψεις του για την αρχιτεκτονική, ήταν απολύτως αντικατεστημένες και τόσο πειστικές, που μέχρι κι εγώ που είμαι του άλλου άκρου, δηλαδή κάθε τι μοντέρνο με αλουμίνιο και γυαλί, θα το έστελνα στην κόλαση, σαν τον Γούντυ Άλλεν που έστειλε τους αλουμινάδες στον 4ο όροφο της κολάσεως, μέχρι κι εγώ λοιπόν επηρεάστηκα τόσο από το πάθος του Ρόαρκ που νοερά όσο το διάβαζα, πάλευα για τα αρχιτεκτονικά όνειρά του! Ήταν και ερωτικός κι έπειθε ευκολότερα! :)
Δες μια κριτική του Βατόπουλου για το βιβλίο αυτό που πιστεύω αξίζει να διαβαστεί και όχι μόνο από αρχιτέκτονες.
Νίκος Βατόπουλος, εφ. «Η Καθημερινή», 28.3.1998
«Ο κόσμος της Άυν Ραντ (1905-1982) είναι το βασίλειο της Λογικής. Μιας λογικής ανάμεσα στον Λόγο των Διαφωτιστών και στον Ρεαλισμό των Καπιταλιστών. Η φωνή της Λογικής προτρέπει κάθε άτομο να κοιτάξει το καλό του. Έτσι απλοϊκά θα μπορούσε να συνοψίσει κανείς τη φιλοσοφία της Άυν Ραντ, που ως σύστημα αλλά περισσότερο η ίδια ως προσωπικότητα, σάρωσαν την Αμερική και μεγάλο μέρος του δυτικού κόσμου, κυρίως μετά το 1943, όταν κυκλοφόρησε το "Τhe Fountainhead", το μυθιστόρημα-γίγας, στο οποίο παίρνει μορφή ο σούπερ ήρωας, αρχιτέκτονας Χάουαρντ Ρόαρκ (εμπνευσμένος από τον Φρανκ Λόιντ Ράιτ). Το "The Fountainhead" μεγάλωσε γενιές στην Αμερική, έγινε η βίβλος των φιλελεύθερων αστών ανά τον κόσμο, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο (με πρωταγωνιστή τον Γκάρι Κούπερ) και συνεπήρε τις ψυχές, τις διψασμένες μετά τον Πόλεμο για έναν αξιοκρατικό κόσμο (...) η Ραντ είναι μεγάλη συγγραφέας και η τόσο καθυστερημένη μετάφραση στα ελληνικά του σημαντικού αυτού μυθιστορήματος είναι αξιοσημείωτο γεγονός (...) Ο ήρωας στο "Κοντά στον Ουρανό’ συγκρούεται με το αρχιτεκτονικό κατεστημένο και προκαλεί τη ρήξη, επενδύοντας σε αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Μας λέει η Ραντ: οι άνθρωποι με αυτοεκτίμηση είναι πιο χρήσιμοι και πιο καλοί πολίτες από τους παραδοσιακούς αλτρουιστές. Η ηθική του ατομικού συμφέροντος γίνεται κυρίαρχη όχι εις βάρος αλλά σε σύγκρουση με τους άλλους. Ο άνθρωπος δεν είναι θύμα κανενός, ούτε των ανώτερων δυνάμεων ούτε της Φύσης ούτε των συνανθρώπων του. Ο ίδιος, αν το επιλέξει, μπορεί να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού».
Δημοσίευση σχολίου