Τρίτη 3 Απριλίου 2007

Γράμμα του Che στον Fidel... περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις... Hasta siempre comandante!

Ernesto Che Guevara

Αβάνα

Έτος της Γεωργίας

Φιντέλ:

Θυμάμαι αυτήν την ώρα πολλά πράγματα, το πώς σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρία Αντόνια, το πώς μου πρότεινες να έλθω, όλη την ένταση των προετοιμασιών.
Μια μέρα πέρασαν ρωτώντας ποιόν έπρεπε να ειδοποιήσουν σε περίπτωση θανάτου και η πραγματική πιθανότητα ενός τέτοιου γεγονότος μας ξάφνιασε όλους.
Μετά καταλάβαμε πως ήταν αλήθεια, πως σε μιαν επανάσταση θριαμβεύεις ή πεθαίνεις (αν είναι αληθινή). Πολλοί σύντροφοι έμειναν κατά μήκος της διαδρομής ως τη νίκη.
Σήμερα όλα έχουν έναν τόνο λιγότερο δραματικό γιατί είμαστε πιο ώριμοι, αλλά το γεγονός επαναλαμβάνεται.
Νιώθω πως έχω εκπληρώσει το μέρος των υποχρεώσεών μου που με έδενε με το χώρο της κουβανικής επανάστασης και αποχαιρετάω εσένα, τους συντρόφους, και το λαό σου, που είναι πια και δικός μου.
Υποβάλλω επίσημη παραίτηση από τα καθήκοντά μου στη διοίκηση του κόμματος, από τη θέση του υπουργού, από το βαθμό του ταγματάρχη, από την κουβανική μου υπηκοότητα. Τίποτα νομικό δεν με δένει με τη Κούβα, μόνο δεσμοί άλλης τάξης που δεν μπορούν να σπάσουν όπως οι διορισμοί.
Κάνοντας μιαν επανεκτίμηση της περασμένης μου ζωής πιστεύω πως έχω εργαστεί με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για την επικράτηση του επαναστατικού θριάμβου.
Η μοναδική μου έλλειψη κάποιας σοβαρότητας είναι που δεν σε είχα εμπιστευτεί περισσότερο από τις πρώτες στιγμές της Σιέρρα Μαέστρα και που δεν είχα κατανοήσει με την απαιτούμενη γρηγοράδα τις αρετές σου ως καθοδηγητή και επαναστάτη.
Έζησα υπέροχες μέρες και ένιωσα δίπλα σου την περηφάνια να ανήκω στο λαό μας τις λαμπρές και θλιβερές μέρες της κρίσης της Καραϊβικής.
Λίγες φορές έλαμψε πιο ψηλά ένας κυβερνήτης από εκείνες τις μέρες και περηφανεύομαι επίσης ότι σε είχα ακολουθήσει χωρίς δισταγμούς, συμφωνώντας με τον τρόπο σου να σκέφτεσαι να βλέπεις και να υπολογίζεις τους κινδύνους (και τις αρχές).
Άλλοι τόποι στον κόσμο ζητούν την προσφορά των ταπεινών μου δυνάμεων. Εγώ μπορώ να κάνω αυτό που σου απαγορεύουν οι υποχρεώσεις σου απέναντι στην Κούβα και ήρθε η ώρα να χωριστούμε.
Να ξέρεις πως το κάνω με ένα μείγμα από χαρά και πόνο· εδώ αφήνω την πιο καθαρή μου ελπίδα για δημιουργία και το πιο αγαπητό ανάμεσα στα όντα που αγαπώ... και αφήνω ένα λαό που με αποδέχτηκε σαν παιδί του· αυτό σπαράζει ένα κομμάτι της ψυχής μου.
Στα νέα πεδία της μάχης θα έχω την πίστη που μου ενστάλαξε το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου· την αίσθηση ότι εκπληρώνω το πιο ιερό καθήκον:

να πολεμάω εναντίον του ιμπεριαλισμού όπου κι αν βρίσκεται· αυτό με ενδυναμώνει και με θεραπεύει εντελώς από κάθε σπαραγμό.

Λεω ακόμα μια φορά πως απαλλάσσω την Κούβα από κάθε υποχρέωση, εκτός από αυτή που πηγάζει από το παράδειγμα σου. Πως αν η τελευταία μου ώρα έρθει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι για αυτό το λαό και ειδικά για σένα.
Πως σε ευχαριστώ για τις υποδείξεις και το παράδειγμά σου στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός ως τις τελευταίες συνέπειες των πράξεών μου.
Πως υπήρξα πάντα σύμφωνος με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας και συνεχίζω σύμφωνος.
Πως οπουδήποτε και να σταθώ θα νιώθω την υποχρέωση να είμαι κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα δράσω.
Πως δεν αφήνω στα παιδιά και τη γυναίκα μου τίποτα υλικό και δεν με πικραίνει· με χαροποιεί που είναι έτσι.
Πως δεν ζητάω τίποτα για αυτούς αφού το Κράτος θα τους δώσει τα αναγκαία για να ζήσουν και να μορφωθούν.
Είχα πολλά πράγματα να πω σε σένα και το λαό μας αλλά νιώθω πως είναι ανώφελα· τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που εγώ θα ήθελα, και δεν αξίζει τον κόπο να μουτζουρώνεις φύλλα χαρτιού.
Ως τη νίκη πάντα.
Πατρίδα ή Θάνατος!
Σε αγκαλιάζω με όλη την επαναστατική θέρμη

Τσε

Αφιερωμένο σ' αυτόν που μου το χάρισε!

Να τι σημαίνει άντρας ! Να τι σημαίνει Επαναστάτης !

26 σχόλια:

elafini είπε...

"Ο άνθρωπος είναι ένα σχοινί τεντωμένο ανάμεσα στο ζώο και στον υπεράνθρωπο..ένα σχοινί πάνω από μια άβυσσο.." - Φ. Νίτσε
και οι μύθοι έχουν την ανθρώπινη πλευρά τους..κατά τα άλλα hasta la vittoria...καλή ημέρα να έχεις :)

ange-ta είπε...

"Σε αγκαλιάζω με όλη την επαναστατική θέρμη"
Πότε θα σηκωθεί ο άνθρωπος πάνω από τα σκατά του για να μπορεί να πεί τέτοιες κουβέντες;

Πότε;

artois είπε...

Μας λαχανιάζεις ghteytria!

Ελκυστικά τα θέματά σου, αλλά πού να προλάβω να σε παρακολουθήσω; Υπερπαραγωγή!

Προς το παρόν άφησα κάποιες μουσικές στο βρέχει ταγκό και αναμνήσεις και επιφυλάσσομαι να ανεβάσω κάποιες εικόνες στο μπλογκ μου, για τους ...πρίγκηπες.

υ.γ. έχω μια τολμηρή πρόταση: μήπως να γράψεις το νικ σου ελληνικά;

artois είπε...

Μια σύνθεση για κιθάρα του Γιώργου Κοντογιάννη από το cd που συνόδευε το βιβλιαράκι του Μεταίχμιου "CHE, Εικόνες μιας ζωής". Ηχογραφήθηκε ειδικά, πάνω σε μια ιδέα των Up Bustle και Out:

Guitarra per la revolution.mp3

Ανώνυμος είπε...

Γητεύτριά μου, μην τρελένεσαι! Έχουμε μια σεβαστή διαφορά ηλικίας και σε διαβεβαιώ πως κι εγώ κι οι φίλοι μου, τον Τσε τον έχουμε στο προσκεφάλι μας. Τα παιδιά μας σίγουρα... "Απ' αυτές που κρατάνε οι φοιτητές...
απ' αυτές που ξεσκίζει ο χαφιές...
απ' αυτές που κρεμάνε οι φοιτητές
στην καρδιά τους!..." Και μην ξεχνάτε!
SOYONS REALISTES, EXIGEONS L'IMPOSSIBLE!!!

μαριάννα είπε...

Υπέροχές μου... Σας ευχαριστώ όλες για την παρουσία σας και για την ευαισθησία σας. Αναδύεται μέσα από τα ποστ σας η εικόνα ΤΗΣ Γυναίκας... Μια εικόνα που αντανακλά την, πασσιονάρια, το θηλυκό, τη σύντροφο, τη μάνα! Με γοητεύσατε... και με συγκινήσατε...

Σας χαρίζω το παρακάτω με την ευχή μια μέρα να το χορέψουμε παρέα...

Και για να μην ξεχνάμε και τις ρίζες μας, μια ζεμπεκιά όλη δικιά σας! Από τη φωνάρα του Στράτου!
Υπάρχουν και γυναίκες αετοί
που αντέχουν πετούν μες τη βροχή,
Υπάρχουν και γυναίκες αετοί
που ανοίγουνε μπροστά τους οι ουρανοί!

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

Για το εξαίρετο post σου...

ΑΠΟΨΕ


Κοίτα Ψυχή μου άγρια πάντα το σκοτάδι,
μην αποστρέφεις απ’ τα βάραθρα το βλέμμα,
βυθίσου μες στη λάμψη των ψυχών και το αίμα,
με λάσπη κι αίμα φτιάχνει η Μοίρα το υφάδι.


Σεισμούς γεμάτο και φωτιές αυτό το βράδυ·
γίνε η κατεύθυνση – η κοίτη για το ρέμα
της λάβας το ασυγκράτητο – και μ’ ένα γνέμα
σύγκορμο κίνησε το ανθρώπινο κοπάδι.


Ψυχή μου πάντα άγρια, τον κόσμο μέτρα,
στη μήτρα του ηφαιστείου βύθισε το σπέρμα
και φτιάξε στίχους από σίδερο και πέτρα·

ορμή μου αδίστακτη, εκεί ’ναι το τέρμα·
τη λευτεριά σου άδραξε· και στη φωτιά της
απόψε ποιητής και αύριο επαναστάτης!


Θεοδόσης Βολκώφ

Ανώνυμος είπε...

Τώρα θυμήθηκα αυτό το ποστ!http://artymedia.wordpress.com/2007/01/18/the-%e2%80%9ccool%e2%80%9d-marketing%e2%80%a6/
Ρίξε μια ματιά!

Ανώνυμος είπε...

http://artymedia.wordpress.com/2007/01/18/the-%e2%80%9ccool%e2%80%9d-marketing%e2%80%a6/
Δεν ξέρω γαμώτο πώς το κάνουν με τα λινκ! Βλήτοοοοοοοοο...

μαριάννα είπε...

Σε χαίρομαι βρε Μάγια. Διάβασα το θέμα σου. Σε καμαρώνω που το μυαλό σου δεν κάθεται μόνο στην επιφάνεια των γεγονότων. Δεν είναι σύνηθες να αντιδρούν έτσι οι νέοι. Σαφώς και συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου. Και περί κακογουστιάς... δεν το συζητώ. Στο αν προωθούσε ο ίδιος ο Τσε το ίματζ του, είναι ένα ερώτημα. Ανθρώπινο το βρίσκω στο βαθμό που απλά τον κολάκευε να τον ακολουθούν και να τον λατρεύουν. Αλλά αυτό δεν υπερίσχυε των άλλων χαραχτηριστικών του που ήταν η αυτοθυσία, η αγωνιστικότητα, τα όνειρα και τα οράματα, η αγάπη και η συμμετοχή στα βάσανα των ανθρώπων. Διάβασες το γράμμα στον Φιντέλ. Παραιτήθηκε στο απώγειο της δόξας, όντας υπουργός, και έχοντας όλη την άνεση να είναι μέχρι σήμερα βολεμένος και άνετος. Δεν το έκανε. Και έτρεξε και πάλι να αγωνιστεί στο πλευρό άλλων λαών που τον χρειάζονταν. Είναι να μην μπει στο στόχαστρο απάντων; Και αυτών που τους πολεμούσε που ήταν οι ξεκάθαροι εχθροί και αυτών που τον φθονούσαν και ήταν οι ύπουλοι εχθροί.

ΥΓ. Έτσι λινκάρεις:

τίτλος θέματος

Καλή επιτυχία! ;)

μαριάννα είπε...

χαχαχαχαχα...
Άστο δε γίνεται από δω. Θα στο στείλω στο mail.

μαριάννα είπε...

@ Θεοδόση Βολκώφ

Αριστούργημα το σονέτο σου! Ανατρίχιασα! Μπορώ να το ποστάρω και στους Εκφραστές να μη χάνεται κρυμμένο στα σχόλια; Ειλικρινά σ' ευχαριστώ...

Cle Petridou είπε...

Το post αυτό είναι πραγματικά ένα chef d' oeuvre. Τα σέβη μου κυρά μου.
Καλά νασαι να μας ταξιδεύεις.
Σε χαίρομαι γιατί τα "βασανίζεις" πριν τα βγάλεις στο μειντάνι, πριν μας τα χαρίσεις.
φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Πρόσεξε τώρα φάση: Εδώ στα μέρη μας, γίνεται μια κίνηση για την υποστήριξη των αστέγων στο Στρασβούργο και στο Παρίσι που αναφέρεται και η πλειοψηφία αυτών. Είχα πρήξει τις φίλες μου να συμμετέχουν, καθώς τώρα που φεύγουμε έχουμε ένα σωρό πράγματα για πέταμα, που αν κάποιος τα κρατήσει ή ξεκινήσει να τα περιφέρει από χώρα σε χώρα, είναι τουλάχιστον άπληστος. Τίποτα. Με γράφανε.
Χθες, είδαν έναν εκπρόσωπο της οργάνωσης, που είναι... τί να λέμε τώρα... θεός! Είναι και χαρισματικός άνθρωπος και με δυο κουβέντες που'πε, οι δικές μου ξεκινούσαν και γέμιζαν σακούλες!
Δεν είναι κακό να προωθείς το ίματζ σου αν αυτό περνάει. Το θέμα είναι για ποιό σκοπό το κάνεις. Αυτό εννοούσα και για τον Τσε. Για παράδειγμα και ο Φιντέλ είναι εξαιρετικά χαρισματικός άνθρωπος, αλλά του λείπει αυτή η αύρα, το εκτόπισμα.
Anyway, μ'έπιασε η πάρλα! Φιλιά

elafini είπε...

το δωράκι μου στο blog μου;)

ange-ta είπε...

"Σκέφτομαι ότι ένα μεγάλο μέρος της δύναμης του Τσε Γκεβάρα, αυτής της μυστηριώδους ενέργειας η οποία επέζησε υπερβαίνοντας τον θάνατο και τα λάθη του, πηγάζει από ένα απλούστατο γεγονός: ήταν ένας ασυνήθιστος άνθρωπος, ο οποίος έλεγε αυτό που σκεφτόταν και έκανε αυτό που έλεγε". Με αυτά τα ολίγα και απλά λόγια μιλάει ο Eduardo Galeano για τον Τσε Γεβάρα.

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

Γητεύτρια, τιμή μου θα είναι...


Βολκώφ

μαριάννα είπε...

@ Για την Αρλέτα
Το βασάνισμα καλή μου φιλενάδα δεν είναι πάντοτε καλό. Δημιουργεί προβλήματα πολλών ειδών. συνήθως δεν το απολαμβάνουν οι κοντινοί σου άνθρωποι και τους τρομάζει γιατί τους βαραίνει και τους δίνει την αίσθηση ότι πρέπει να ανταποκριθούν «βασανίζοντας εξ' ίσου», οπότε προτιμούν το «στρίβειν» δια της εξαφανίσεως. Ενώ εσύ προσπαθείς απλά να βγάλεις από μέσα σου το χείμαρρο που σε πνίγει... ξέρω ότι με λαμβάνεις γι αυτό στα λέω... :)

μαριάννα είπε...

@ maya
Μου αρέσει τόσο η πάρλα σου... Έχεις την ικανότητα και την αμεσότητα να γράφεις κατεβατά και να μη σε βαριέμαι ποτέ. Και γιατί έχεις τι να πεις, αλλά και γιατί ο λόγος σου ρέει σαν ένα ποτάμι που κυλάει πότε ορμητικό και πότε ήρεμο και γλυκό.
Ναι καταλαβαίνω απόλυτα τι θες να πεις. Είναι αυτό που έχει κάποιος και γοητεύει, ενώ άλλος ίσως και με περισσότερα προσόντα, δεν το έχει. Δεν είναι το ταλέντο, η ομορφιά, η γνώση, τα θέλγητρα τα τυπικά ή ουσιαστικά. Είναι αυτό το «κάτι» που άλλος το έχει και άλλος όχι. Που το είχε ο Μότσαρτ και δεν το είχε ο Σαλιέρι, που το είχε ο Τσε, η Εβίτα Περόν, η Αμάλια Ροντρίγκες, ο Νερούντα, ο Αλλιέντε... Αυτό που ο Λόρκα το ονομάζει «ντουέντε». Δε φταίνε αυτοί που το έχουν. Είναι χάρισμα. Ούτε φταίνε αυτοί που το φθονούν. Είναι μειονέκτημα. ;)

ΥΓ. Είδες τι κάνουν οι Θεοί; Ααααχ! Αυτά είναι κίνητρα Μάγια μου... αυτά! :))) Μήπως δεν έχει ισχύσει για όλους μας; Να παρακολουθείς Μαθηματικά απ' τον ωκεανό των ματιών του και να λες... κι άλλο! κι άλλο! ;)

μαριάννα είπε...

@ ange-ta
Απλό το λες εσύ αυτό καλή μου φιλενάδα; Ίσως να είναι απλό ως περιγραφή. Αλλά όποιος το βρει κερδίζει Παράδεισο! Προσωπικά το βρήκα σε ελάχιστους ανθρώπους στη ζωή μου. Απόλυτα, μόνο στον παππού μου από την μάνα μου...
Μεγάλη κουβέντα φιλεναδάκι. Πολύ μεγάλη... Την κρατάμε στο σεκρετέρ με τα πολύτιμα της άμπθα, τα δικά σου και όλες τις σοφές κουβέντες που κατά καιρούς είπατε όλοι σας...
«... ο οποίος έλεγε αυτό που σκεφτόταν και έκανε αυτό που έλεγε!»
Ναι, ΑΥΤΟΣ ήταν ο ΤΣΕ!

μαριάννα είπε...

*** Να κάνω μια διόρθωση, που μου την έκανε δηλαδή φιλενάς της καρδιάς και αστέρι στα μουσικά και όχι μόνο. Στο ζεϊμπέκικο που σας αφιέρωσα δεν τραγουδά ο Στράτος, αλλά ο γιος του. Τους μπερδεύω συχνά και οι φαν του Στράτου μου το χρεώνουν... Τί να κάνω ρε παιδιά; Κανείς δεν είναι τέλειος... :)

Xavier είπε...

Κρίμα που ο Τσε εθίστηκε στον πόλεμο πάντως...

μαριάννα είπε...

Έτσι ερμηνεύεις την παραίτησή του από το υπουργικό αξίωμα και τη φυγή του από την Κούβα, τη στιγμή που θα μπορούσε να ζει πλέον ασφαλής και με αξιώματα; Εθισμό στον πόλεμο; Ή αβάσταχτη συμπόνια στα βάσανα του κόσμου, που δεν τον άφηναν να απολαύσει στιγμή ηρεμίας ήταν. Και η τήρηση ενός όκου προς τον ίδιο του τον εαυτό. «...να πολεμάω εναντίον του ιμπεριαλισμού όπου κι αν βρίσκεται·»

Xavier είπε...

Δεν αμφισβητώ το ιδεολογικό υπόβαθρο και το αγνό των κινήτρων του φυσικά. Έχω μια αίσθηση όμως ότι γούσταρε πολύ το αντάρτικο, τα όπλα και όλη αυτή τη φάση και σαν ασχολία. Και κάποιες φορές σκέφτομαι ότι μπορεί με να είχε προσφέρει περισσότερα από άλλη θέση. Αυτά ως προσωπική διαίσθηση. Δεν πρόκειται να ασκήσω κριτική στις αποφάσεις ζωής του Τσε.

μαριάννα είπε...

Μα και κριτική να κάνουμε δεν είναι κακό, όλοι οι ηγέτες άλλωστε ιστορικά πρέπει να κρίνονται και σε σχέση με το αποτέλεσμα των επαναστάσεων τους, αλλά και η ζωή και ο χαραχτήρας τους να αναλύονται. Δεν ξέρω... ενδεχομένως να ισχύει κι αυτό που λες, αν και εγώ το ερμηνεύω ως υπερβολική ευαισθησία, αυτοθυσία, αυταπάρνηση και αίσθηση καθήκοντος.
Κάτι που με συγκινεί αφάνταστα, όπως και με τους κλέφτες και τους αρματωλούς. Μια ζωή στο βουνό και στο κλαρί, είχαν μάθει πια στις κακουχίες και στα βασανιστήρια. Ο αντάρτης ή ο επαναναστάτης ή ο πολεμιστής, δεν μπορεί μετά να επανενταχτεί εύκολα στον τρόπο ζωής τον κανονικό. Όταν έμαθε χαράκωμα και κίνδυνο, τί να κάνει στα σαλόνια, να συμμετέχει σε βραδιές ποίησης; Ο Τσε φαντάζομαι πως ως υπουργός εξωτερικών θα έκοβε φλέβες στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων. Ήξερε τι του ταιριάζει και πως μπορεί να βοηθήσει. Άλλωστε γι αυτό και έδεσε με τον Κάστρο. Σε κάθε επανάσταση υπάρχουν οι θεωρητικοί και οι πρακτικοί επαναστάτες. Ο Ρήγας έγραφε Θούριους κι ο Κολοκοτρώνης ήταν στο κλαρί. Κι οι δυο για σεβασμό και τιμή.

Οι κλέφτες επροσκύνησαν και γίνηκαν ραγιάδες,
κι’ άλλοι φυλάγουν πρόβατα κι' άλλοι βοσκούνε γίδια,
κ' ένα μικρό κλεφτόπουλο δε θέ να προσκύνηση.
Το πλάγι πλάγι πήγαινε, τον ταμπουρά λαλούσε.
"Εγώ ραγιάς δε γένομαι, Τούρκους δεν προσκυνάω,
δεν προσκυνώ τους άρχοντες και τους κοτσαμπασήδες,
μόν' καρτερώ την άνοιξη, να ρθούν τα χελιδόνια,
.......
Ο Ζαχαράκης μοναχά δεν πάει να προσκυνήση.
Ράχη σε ράχη περπατεί, λημέρι σε λημέρι.
"Εγώ ραγιάς δε γίνουμαι, Τούρκους δεν προσκυνάω.
Ελάτε, παλληκάρια μου, όλοι να συναχτήτε,
τι έχω να κάμω πόλεμο μ’ αυτόν το Σουφ αράπη,
να δείξουμε τη λεβεντιά και την παλληκαριά μας,
να ιδή ντουφέκι κλέφτικο, τα βόλια μας πού πέφτουν,
να μη περνά να τυραγνά αδύνατους ραγιάδες."
...
'Ένας αϊτός περήφανος, ένας αϊτός λεβέντης
από την περηφάνεια του κι’ από τη λεβεντιά του,
δεν πάει τα κατώμερα να καλοξεχειμάση,
μον’μένει απάνω 'ς τα βουνά, ψηλά 'ς τα κορφοβούνια.
Κ’ έρρηξε χιόνια 'ς τα βουνά και κρούσταλλα 'ς τους κάμπους,
εμάργωσαν τα νύχια του κ' επέσαν τα φτερά του.
Κι' αγνάντιο βγήκε κ' έκατσε, 'ς ένα ψηλό λιθάρι,
και με τον ήλιο μάλωνε και με τον ήλιο λέει.
"Ήλιε, για δε βαρείς κ' εδώ 'ς τούτη την αποσκιούρα,
να λειώσουνε τα κρούσταλλα, να λειώσουνε τα χιόνια,
να γίνη μια άνοιξη καλή, να γίνη καλοκαίρι,
να ζεσταθούν τα νύχια μου, να γιάνουν τα φτερά μου,
να ρθούνε τάλλα τα πουλιά και τάλλα μου ταδέρφια".
...

Κάπως έτσι περιγράφεται από την υπέροχη δημοτική μας ποίηση, αυτή η αυταπάρνηση των ανταρτών, των καπεταναίων, των κλεφτών και των αρματωλών, των κομαντάντε...

Αυταπάρνηση που προσωπικά με κάνει και κλαίω... για τις ζωές που τόσο γενναιόδωρα πρόσφεραν στον αγώνα και στην πίστη για ζωή ανθρώπινη με μόνο αίτημα το αυτονόητο: Θέλω τη χώρα μου ελέυθερη...

μαριάννα είπε...

Hasta siempre Comandante Che Guevara, Nathalie Cordone

Aprendimos a quererte,
Desde la histórica altura,
Donde el sol de tu bravura
Le puso cerco a la muerte.

Aqui se queda la clara,
La entrañable transparencia
De tu querida presencia,
Comandante Ché Guevara.

Vienes quemando la brisa
con soles de primavera
para plantar la bandera
con la luz de tu sonrisa

Aqui se queda la clara,
La entrañable transparencia
De tu querida presencia,
Comandante Ché Guevara.

Tu amor revolucionario
te conduce a nueva empresa,
donde espera la firmeza
de tu brazo libertario.

Aqui se queda la clara,
La entrañable transparencia
De tu querida presencia,
Comandante Ché Guevara.

Aqui se queda la clara,
La entrañable transparencia
De tu querida presencia,
Comandante Ché Guevara.

Seguiremos adelante
como junto a ti seguimos
y con Fidel te decimos :
"¡Hasta siempre Comandante!"

Aqui se queda la clara,
La entrañable transparencia
De tu querida presencia,
Comandante Ché Guevara.

Aqui se queda la clara,
La entrañable transparencia
De tu querida presencia,
Comandante Ché Guevara.