Το φεγγάρι ζαλισμένο στο σεντόνι κύλησε, ένα στόμα μελωμένο έγειρε με φίλησε...και μετά; Μου είπε έχει μπάσκετ φεύγω!

Μάτια μου η Ελλάδα την πάει την φεγγαράδα

κι αν είσαι και ξενύχτης σε πάει και μια βαρκάδα

Ε ναι, Θάνος-Λίνα-Χαρούλα

Το φεγγάρι πάνω θεέ μου ασημένιo τάλιρο

και με το, με το κορίτσι, Θεέ μου πάμε για το Φάληρο

Το φεγγάρι μεθυσμένο σε μια βάρκα κύλησε

Ένα στόμα μελωμένο έγειρε, με φίλησε

Το φεγγάρι στο κρεβάτι παίζει και γελάει μου

Θεέ μου πώς, Θεέ μου πώς να κλείσω μάτι με μια κούκλα πλάι μου

Το φεγγάρι ζαλισμένο στο σεντόνι κύλησε

Ένα στόμα μελωμένο έγειρε, με φίλησε

Έγειρε, με φίλησε Έγειρε με φίλησε

Μίμης-Λευτέρης-Τόλης

Rene Magritte

Η σελήνη λοιπόν που έχει πάρει το όνομά της από το "σέλας" που σημαίνει ακτινοβολία, ανέκαθεν ασκούσε πάνω μας μια μαγική έλξη. Λένε ότι η πιο όμορφη Πανσέληνος είναι του Αυγούστου γιατί έχει τα πιο όμορφα χρώματα. Όμως εγώ βρίσκω πάντα πιο όμορφη του Ιουλίου... δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή είναι πιο κόκκινη...

Πάντως οι άνθρωποι από παλιά την έχουν συνδέσει με νεράιδες και ξωτικά ­και σε πολλές νησιωτικές περιοχές πιστεύουν ότι πλημμυρίζουν τη νύχτα της αυγουστιάτικης πανσελήνου τα δάση για να σκορπίσουν έρωτα σε ό,τι αγγίζουν με το ραβδί τους και φεύγουν, λίγο προτού ξημερώσει, μαγεμένες και οι ίδιες, μοιράζοντας λήθη και συγχώρεση!

Ή με μάγισσες ­ όπως λέγεται σε πολλά χωριά της Ηπείρου,­ που μαζεύονται στα ποτάμια και λούζουν τα μαλλιά τους σε κρυστάλλινα νερά, φτιάχνουν μελόπιτες και με επικλήσεις κατεβάζουν το αυγουστιάτικο φεγγάρι για να κλέψουν λίγη από την πολύτιμη φεγγαρόσκονή του που γιατρεύει τις ματιασμένες κοπέλες και έχει τη δύναμη να αλλάζει και να μεταμορφώνει τα πάντα.

Στη μυθολογία έλεγαν τη Σελήνη Εκάτη. Τη λάτρευαν και την έτρεμαν σαν Θεά. Οι εκδοχές για την καταγωγή της ήταν πολλές. Κάποιοι πίστευαν ότι είναι η κόρη του Δία και της Δήμητρας, άλλοι της Ηρας και του Περσέα και άλλοι τέλος την ταύτιζαν με την Αρτεμη, τη θεά του κυνηγιού. Πολλά και τα επίθετα που περιέγραφαν τη σπάνια μορφή της. Η Αγριόμορφη, η Τρίμορφη, η Νυχία ή η Κυνοσφανή όπως αλλιώς αποκαλούσαν τη θεά των νεκρών και των φαντασμάτων Εκάτη, έβγαινε τις νύχτες στα σταυροδρόμια μαζί με ένα πλήθος λευκά σκυλιά που γάβγιζαν άγρια και προκαλούσαν ρίγη τρόμου σε όσους είχαν αμαρτήσει ή είχαν αφήσει κάποιον νεκρό άταφο. Οι πλούσιοι Αθηναίοι για να αποκτήσουν την εύνοιά της τής ετοίμαζαν και της αφιέρωναν ειδικές τελετές, γνωστές ως τα "Δείπνα της Εκάτης" ­ με διάφορα ακριβά φαγώσιμα που τα άπλωναν στο σεληνόφως ώσπου να χαθούν.

Η σελήνη ασκούσε πάνω μου έλξη μυστηριώδη. Τη νύχτα έχω απίστευτη ενέργεια ενώ τα πρωινά ζω ένα δράμα. Με το που βγαίνει το φεγγάρι ξυπνάω. Ίσως επειδή τότε πήγαιναν οι άλλοι για ύπνο και ήταν ώρες που ήταν δικές μου.

Το φεγγαράκι το αγάπησαν πολλοί και ενέπνευσε τους ποιητές, τους μουσικούς και τους ζωγράφους του κόσμου. Το έχω δουλέψει στους Εκφραστές σε ένα θέμα που αγαπώ πολύ με πίνακες από τους ζωγράφους του κόσμου και με ποίηση ή τραγούδια ή φωτογραφίες που αφορούν τη σελήνη, καθώς και με μύθους και ιστορίες...

El sol y la luna - Ο ήλιος κι η σελήνη
Estaban enamorados - Ήταν ερωτευμένοι
Pero de llantos y lágrimas - Αλλά λυγμοί και δάκρυα
Estaban empapados - Ήταν εμποτισμένοι
Lloraban por una cosa - Έκλαιγαν για κάτι
Fácil de entender - Εύκολο να το καταλάβεις
Nunca se encontraban - Ποτέ δε συναντήθηκαν
Ni se podían ver - Ούτε μπόρεσαν να ιδωθούν

Mecano, Hijo de la Luna

Y en las noches que haya luna llena
sera porque el nino este de buenas.
Y, si el nino llora, menguara la luna
Para hacerle una cuna.

Και τις νύχτες που έχει πανσέληνο
είναι γιατί το μωρό είναι χαρούμενο.
Κι αν το μωρό κλαίει, χαμηλώνει το φεγγάρι
Για να του φτιάξει μια κούνια...

Θα πιω απόψε το φεγγάρι

Οι ζωγράφοι και το φεγγάρι εδώ

Απ' τη μια η μοναξιά, απ' την άλλη το φεγγάρι,
με τα μάτια του τα μπλε, κόντεψε να με τουμπάρει...