Δευτέρα 7 Μαΐου 2007

Το φεγγάρι ζαλισμένο στο σεντόνι κύλησε, ένα στόμα μελωμένο έγειρε με φίλησε...και μετά; Μου είπε έχει μπάσκετ φεύγω!


Μάτια μου η Ελλάδα την πάει την φεγγαράδα
κι αν είσαι και ξενύχτης σε πάει και μια βαρκάδα

Ε ναι, Θάνος-Λίνα-Χαρούλα

Το φεγγάρι πάνω θεέ μου ασημένιo τάλιρο
και με το, με το κορίτσι, Θεέ μου πάμε για το Φάληρο
Το φεγγάρι μεθυσμένο σε μια βάρκα κύλησε
Ένα στόμα μελωμένο έγειρε, με φίλησε
Το φεγγάρι στο κρεβάτι παίζει και γελάει μου
Θεέ μου πώς, Θεέ μου πώς να κλείσω μάτι με μια κούκλα πλάι μου
Το φεγγάρι ζαλισμένο στο σεντόνι κύλησε
Ένα στόμα μελωμένο έγειρε, με φίλησε
Έγειρε, με φίλησε Έγειρε με φίλησε

Μίμης-Λευτέρης-Τόλης

Rene Magritte

Η σελήνη λοιπόν που έχει πάρει το όνομά της από το "σέλας" που σημαίνει ακτινοβολία, ανέκαθεν ασκούσε πάνω μας μια μαγική έλξη. Λένε ότι η πιο όμορφη Πανσέληνος είναι του Αυγούστου γιατί έχει τα πιο όμορφα χρώματα. Όμως εγώ βρίσκω πάντα πιο όμορφη του Ιουλίου... δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή είναι πιο κόκκινη...

Πάντως οι άνθρωποι από παλιά την έχουν συνδέσει με νεράιδες και ξωτικά ­και σε πολλές νησιωτικές περιοχές πιστεύουν ότι πλημμυρίζουν τη νύχτα της αυγουστιάτικης πανσελήνου τα δάση για να σκορπίσουν έρωτα σε ό,τι αγγίζουν με το ραβδί τους και φεύγουν, λίγο προτού ξημερώσει, μαγεμένες και οι ίδιες, μοιράζοντας λήθη και συγχώρεση!

Ή με μάγισσες ­ όπως λέγεται σε πολλά χωριά της Ηπείρου,­ που μαζεύονται στα ποτάμια και λούζουν τα μαλλιά τους σε κρυστάλλινα νερά, φτιάχνουν μελόπιτες και με επικλήσεις κατεβάζουν το αυγουστιάτικο φεγγάρι για να κλέψουν λίγη από την πολύτιμη φεγγαρόσκονή του που γιατρεύει τις ματιασμένες κοπέλες και έχει τη δύναμη να αλλάζει και να μεταμορφώνει τα πάντα.

Στη μυθολογία έλεγαν τη Σελήνη Εκάτη. Τη λάτρευαν και την έτρεμαν σαν Θεά. Οι εκδοχές για την καταγωγή της ήταν πολλές. Κάποιοι πίστευαν ότι είναι η κόρη του Δία και της Δήμητρας, άλλοι της Ηρας και του Περσέα και άλλοι τέλος την ταύτιζαν με την Αρτεμη, τη θεά του κυνηγιού. Πολλά και τα επίθετα που περιέγραφαν τη σπάνια μορφή της. Η Αγριόμορφη, η Τρίμορφη, η Νυχία ή η Κυνοσφανή όπως αλλιώς αποκαλούσαν τη θεά των νεκρών και των φαντασμάτων Εκάτη, έβγαινε τις νύχτες στα σταυροδρόμια μαζί με ένα πλήθος λευκά σκυλιά που γάβγιζαν άγρια και προκαλούσαν ρίγη τρόμου σε όσους είχαν αμαρτήσει ή είχαν αφήσει κάποιον νεκρό άταφο. Οι πλούσιοι Αθηναίοι για να αποκτήσουν την εύνοιά της τής ετοίμαζαν και της αφιέρωναν ειδικές τελετές, γνωστές ως τα "Δείπνα της Εκάτης" ­ με διάφορα ακριβά φαγώσιμα που τα άπλωναν στο σεληνόφως ώσπου να χαθούν.


Η σελήνη ασκούσε πάνω μου έλξη μυστηριώδη. Τη νύχτα έχω απίστευτη ενέργεια ενώ τα πρωινά ζω ένα δράμα. Με το που βγαίνει το φεγγάρι ξυπνάω. Ίσως επειδή τότε πήγαιναν οι άλλοι για ύπνο και ήταν ώρες που ήταν δικές μου.


Το φεγγαράκι το αγάπησαν πολλοί και ενέπνευσε τους ποιητές, τους μουσικούς και τους ζωγράφους του κόσμου. Το έχω δουλέψει στους Εκφραστές σε ένα θέμα που αγαπώ πολύ με πίνακες από τους ζωγράφους του κόσμου και με ποίηση ή τραγούδια ή φωτογραφίες που αφορούν τη σελήνη, καθώς και με μύθους και ιστορίες...

El sol y la luna - Ο ήλιος κι η σελήνη
Estaban enamorados - Ήταν ερωτευμένοι
Pero de llantos y lágrimas - Αλλά λυγμοί και δάκρυα
Estaban empapados - Ήταν εμποτισμένοι
Lloraban por una cosa - Έκλαιγαν για κάτι
Fácil de entender - Εύκολο να το καταλάβεις
Nunca se encontraban - Ποτέ δε συναντήθηκαν
Ni se podían ver - Ούτε μπόρεσαν να ιδωθούν

Mecano, Hijo de la Luna


Y en las noches que haya luna llena
sera porque el nino este de buenas.
Y, si el nino llora, menguara la luna
Para hacerle una cuna.

Και τις νύχτες που έχει πανσέληνο
είναι γιατί το μωρό είναι χαρούμενο.
Κι αν το μωρό κλαίει, χαμηλώνει το φεγγάρι
Για να του φτιάξει μια κούνια...



Θα πιω απόψε το φεγγάρι

Οι ζωγράφοι και το φεγγάρι εδώ

Απ' τη μια η μοναξιά, απ' την άλλη το φεγγάρι,
με τα μάτια του τα μπλε, κόντεψε να με τουμπάρει...


62 σχόλια:

μαριάννα είπε...

Ένα από τα πιο όμορφα ισπανικά τραγούδια... αναφέρεται σ' έναν μύθο. Μια τσιγγάνα παρακαλούσε τη Λούνα (το φεγγάρι) μέχρι το ξημέρωμα να τη βοηθήσει να παντρευτεί έναν τσιγγάνο. Η Λούνα συμφώνησε και τις είπε ότι μέχρι την πανσέληνο θα έχει τον άντρα που θέλει, αλλά για αντάλλαγμα ζήτησε να της δώσει το πρώτο παιδί που θα αποκτήσει από αυτόν. - Μα τί προσπαθείς να κάνεις; της είπε εκείνη.- Θες να γίνεις μάνα ασημένια Λούνα και να αποκτήσεις παιδί; Η τσιγγάνα παντρεύτηκε έκανε παιδί και ενώ το παιδί ήταν από πατέρα με το χρώμα της κανέλας, γεννήθηκε κάτασπρο! Με δέρμα ευαίσθητο, λευκό, απαλό και μάτια γκρίζα. Ο τσιγγάνος εξαγριώθηκε και μ' ένα μαχαίρι πήγε στη γυναίκα του και της είπε ότι αυτό το καταραμένο μπάσταρδο δεν είναι δικό του και αφού την πλήγωσε θανάσιμα, πήρε το λευκό μωρό και το εγκατέλειψε στο βουνό. Το απίστευτα συγκινητικό σ' αυτόν το μύθο, είναι η λαχτάρα της σελήνης να γίνει μάνα αλλά και η τρυφερότητα της μάνας που δείχνει να έχει το φεγγάρι στους παρακάτω στίχους:


Y en las noches que haya luna llena
sera porque el nino este de buenas.
Y, si el nino llora, menguara la luna
Para hacerle una cuna.


Και τις νύχτες που έχει πανσέληνο
είναι γιατί το μωρό είναι χαρούμενο.
Κι αν το μωρό κλαίει, χαμηλώνει το φεγγάρι
Για να του φτιάξει μια κούνια...

μαριάννα είπε...

El sol y la luna
Estaban enamorados
Pero de llantos y lágrimas
Estaban empapados

Lloraban por una cosa
Fácil de entender
Nunca se encontraban
Ni se podían ver

Él piensa en la luna
Ella que él es un bombón
Y aunque todos lo nieguen
Se aman con todo el corazón

Por eso el ángel Cupido
Inventó el atardecer
Ellos están muy contentos
Porque al fin se pueden ver

μαριάννα είπε...

Ένα σπό τα υπέροχα σονέτα του Μπωντλαίρ.
Tristesse de la Lune

Ce soir, la lune reve avec plus de paresse;
Ainsi qu'une beaute, sur de nombreux coussins,
Qui d'une main distraite et legere caresse
Avant de s'endormir le contour de ses seins,

Sur le dos satine des molles avalanches,
Mourante, elle se livre aux longues pâmoisons,
Et promene ses yeux sur les visions blanches
Qui montent dans l'azur comme des floraisons.

Quand parfois sur ce globe, en sa langueur oisive,
Elle laisse filer une larme furtive,
Un poete pieux, ennemi du sommeil,

Dans le creux de sa main prend cette larme pale,
Aux reflets irises comme un fragment d'opale,
Et la met dans son coeur loin des yeux du soleil.

Charles Baudelaire


The Sadness of the Moon

The Moon more indolently dreams tonight
Than a fair woman on her couch at rest,
Caressing, with a hand distraught and light,
Before she sleeps, the contour of her breast.

Upon her silken avalanche of down,
Dying she breathes a long and swooning sigh;
And watches the white visions past her flown,
Which rise like blossoms to the azure sky.

And when, at times, wrapped in her languor deep,
Earthward she lets a furtive tear-drop flow,
Some pious poet, enemy of sleep,

Takes in his hollow hand the tear of snow
Whence gleams of iris and of opal start,
And hides it from the Sun, deep in his heart

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που σε αναγάλυψα αγαπημένη μου Γητεύτρια!!!
Άσε με να σκαλίσω λίγο το μπλόγκ σου και να επανέλθω...

Την καλημέρα μου με αγάπη!!!

allmylife είπε...

τι αριστούργημα είναι αυτό το ποστ!!!!

δάκρυσα, χαμογέλασα, θυμήθηκα , νοστάλγησα...

χίλια ευχαριστώ.
για τα συναισθήματα που μου γέννησες σήμερα το πρωί.


(και για την πρόσκληση - θα ανταποκριθώ :) )

A.F.Marx είπε...

Σεληνιασμένη Γητεύτρια...
Καλημέρα
Έχεις μιαπρόσκληση
Μη το ξεχνάς

elafini είπε...

μα δεν είναι μαγικό το φεγγάρι?σεληνιασμένη κι εγώ..από τα πιο ωραία σου ποστ..ίσως γιατί τελικά όλοι το λατρεύουν....καλημέρα

μαριάννα είπε...

@Νίκος Περάκης
Νικόλα μου αγαπημένε! Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω! Πάντα τρυφερός και ποιοτικός, και ρομαντικός. Σταθερή δικτυακή αξία!
Καλή βδομάδα Νίκο μου!
Τώρα που ξαναβρεθήκαμε δεν χανόμαστε πια. ;)
Πολλά πολλά φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ allmylife

Καλημέρα γλυκιά μου! Ευαίσθητη και τρυφερή μου... :)
Καταλαβαινόμαστε εμείς... ;)
Ανυπομονώ να σε διαβάσω στις απαντήσεις σου.
Καλή βδομάδα!
Πολλά φιλιά!

@ ΑΦΜαρξ
Καλημερούδια! :)))))
Ξέχασα να σε σβήσω, αφού μου είπες καλημέρα πάλι καλά ;)
Ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση! Θα ανταποκριθώ γιατί το χρωστάω και στην αγαπημένη μου Αναστασία ... αλλά σας έχω πει ότι με τα θέματα που λατρεύω, ζορίζομαι να καταπιαστώ. Έχω πρόβλημα με ότι αγαπώ πολύ. Φοβάμαι μήπως και δεν του φερθώ αντάξια. Γι αυτό το αργώ... ;)

@ ελαφίνι
Το ήξερα ελαφάκι μου. Αφού είσαι κι εσύ νυχτερινό τυπάκι εντελώς. Αφού απορώ πως βλέπεις στο δάσος. Αλλά μάλλον σε βοηθά η φεγγαράδα...
Φιλιά! Καλή βδομάδα!

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

αυτές οι μαγικές ιστορίες των παλιών είναι που έφτιαξαν ποιητές και ζωγράφους.

είχα ξεχάσει πως κάποτε κατοικούσα στην οδό Εκάτης...

καλώς σας βρήκα!

artois είπε...

Μερακλώθηκα μεσημεριάτικα και ανησύχησα τους γείτονες. Σου στέλνω το τραγούδι του τίτλου σου για να μερακλωθείς με τη σειρά σου.

Μαζί κι άλλο ένα παρομοίου.

Kαι σε καταγγέλω για σοβαρότατη παράλειψη. Ξέχασες την ιωνική εκδοχή της σελήνης, αυτή που τραγούδησε η Σαπφώ:

Δέδυκεν μεν α Σελάνα και Πληιάδες,
μέσαι δε νύκτες,
παρά δ' έρχετ' ώρα,
εγώ δε μόνα κατεύδω...

artois είπε...

Επίσης, επειδή σήμερα με διακρίνει εξαιρετική γενναιοδωρία - υποθέτω πως καταλαβαίνεις το γιατί -, αφήνω εδώ ένα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα, με τη γνώση ότι θα το δουν και κάποια μάτια που δεν το αξίζουν (λόγω επιλεκτικής όρασης προς δόξαν της μπλογκογλειπτικής τους καριέρας):

Τόσο μου ομόρφυνες τη δυστυχία - που ξέρω:
Μόνο σε Σένα θα το πω παλιά θαλασσινή Σελήνη μου.
Ήτανε στο νησί μου κάποτες κει που αν δε γελιέμαι
πριν χιλιάδες χρόνους η Σαπφώ κρυφά
σ' έφερε μες στον κήπο του παλιού σπιτιού μας
κρούοντας βότσαλα μες στο νερό ν' ακούσω
πως σε λένε Σελάνα και πως εσύ κρατείς
επάνω μας και παίζεις τον καθρέφτη του ύπνου.


Oδυσσέας Ελύτης - απόσπασμα από την "Παλαιά και νέα Ωδή" (Ετεροθαλή)

artois είπε...

ένα ένα μού 'ρχονται τα φεγγαροποιήματα και επανέρχομαι λόγω χρόνιου συνδρόμου πληθωρικότητας - και γιατί σε όλα μπορώ να αντισταθώ, εκτός από τους πειρασμούς

Αυτό νομίζω ότι θα σου αρέσει πολύ:

Η αιτία που σωπαίνω
είναι πως μιλάτε τόσο όμορφα
Πάμπλο Νερούντα
Γιάννη Ρίτσο
Λάγκστον Χιουζ.
Ωστόσο απόψε κάνω εξαίρεση
γιατί εσείς δεν είδατε τον καλό μου
γυμνόστηθο στο φεγγάρι
με ώμους από μάρμαρο
μπράτσα από σκληρό φως
αυχένα κύκνου
εσείς δεν ακούσατε
τον τρυφερό στεναγμό του
να πλαταίνει θώρακα μυθικό
ετοιμοπόλεμο
κι είναι μα την αλήθεια κρίμα
να μείνει ανύμνητη
τόση λεβεντιά.


Λεία Χατζοπούλου-Καραβία: Η αιτία που σωπαίνω

κι ένα τετράστιχο από ένα ποίημα του Τάσου Κάρτα:

...
τι πλανόδια που είναι η θλίψη τι βλέμμα
ωριμάζει στο σκοτάδι ιαματικού πόθου
στα έγκατα κτερίσματα κύκνειου οργασμού
γυναίκα μαινάδα ονείρων φεγγάρι


Kι επειδή προχτές μιλούσαμε για τα χαϊκού, γράφω ένα του περουβιανού αγιορείτη Συμεών δε λα Χάρα:

Χρυσό φεγγάρι
απόμακρο αστράφτεις
ουράνιο παιδί


Σταματώ πριν πάθεις οξεία φεγγαροπληξία.

(δεν ξέχασα την υπόσχεσή μου, θα σου γράψω τα περί μετάφρασης των χαϊκού)

kelly alamanou είπε...

Tι όμορφο ποστ!
ΕΛΥΤΗΣ: Το διάδημα του φεγγαριού
στο μέτωπο της νύχτας
Οταν μοιράζονται οι σκιές την επιφάνεια της όρασης.


Καλό βράδι.

melomenos είπε...

απο τα ωραιότερα post που έχω διαβάσει αυτούς τους λίγους μήνες μου στον χώρο! μπράβο
καλησπέρα σου

μαριάννα είπε...

Aλλος ουρανός
μοναχή σκεπάζεται
χωρίς αγάπη
μ’ αστέρια και φεγγάρι
επί κλίνης θηλυκή

14προς 15-1-96
Μεσάνυχτα στο Κελλί

Miguel Angel de la Jara Higginson

Τον λατρεύω!!!!

Επιστρέφω σπίτι σε δυο ώρες. Με πριζώσατε κυρίες και κύριοι κανονικά! Το πάμε τελικά το φεγγάρι οι Έλληνες...
Δε βλέπω την ώρα να γυρίσω...:)))))

Ανώνυμος είπε...

Μ' ένα φεγγάρι αγκαλιά δε ζούμε μια ζωή;
Κάτω απ' την λάμψη του φεγγαριού δε χαράζουν τα βήματά τους οι ερωτευμένοι;
Και την ανατολή για να δούμε, δεν πρέπει πρώτα να σταυροφιλήσουμε το πρόσωπο του φεγγαριού;

Πανέμορφο post.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

υπάρχει πιο στοργικό χάδι από αυτό της Σελήνης;
Μάλλον είναι που δεν μπόρεσε να γίνει ποτέ μανούλα...
Ωραίο φεγγάρι έχει απόψε. Απ’ αυτά που νομίζεις ότι μιλάς και σ’ ακούνε.

μαριάννα είπε...

@ Καλωσόρισες αλαφροίσκιωτε!
Ναι, αυτές οι μαγικές ιστορίες και της μυθολογίας και των λαϊκών δοξασιών και της δημοστικής ποίησης, είναι που μας μάγεψαν και μας μαγεύουν ακόμα. Συνδυαστικά και με τη μαγεία της σελήνης...
Εκάτη ε; Όμορφο όνομα για δρόμο... :)

μαριάννα είπε...

@ rodoula-kelly
Καλωσόρισες κοπελιά μου!
Χαίρομαι που εμπνέεστε και θυμόμαστε όλα τα όμορφα που ξέρετε.
Πανέμορφος στίχος...


@ melomenos
Καλωσόρισες καλέ μου κι ευχαριστώ για τα μελένια λόγια σου! ;) Χαίρομαι που σου άρεσε το φεγγαράκι... το λαμπρό, το ασημένιο, το μοναδικό!

@ήχος πλάγιος. μόνος...
Σωστά. Μ'ένα φεγγάρι αγκαλιά κι ένα φεγγάρι στα μαλλιά...
Έχει εμπνεύσει στίχους ονειρεμένους όμως... Ποιητής κι εσύ ε; Καλωσόρισες! :)

@ σπύρος σεραφείμ
Όχι δεν υπάρχει κάτι πιο στοργικό από αυτό της Σελήνης. Ειδικά στο συγκεκριμένο τραγούδι, που λέει ότι όταν το παιδί είναι λυπημένο, χαμηλώνει το φεγγαράκι για να του φτιάξει μια κούνια... εκεί όσες φορές κι αν το ακούσω ανατριχιάζω... Θα σου πω και κάτι και μην το θεωρήσεις υπερβολή. Την ίδια στοργική αύρα έχει η δικτυακή σου παρουσία. Απίστευτη γλύκα... :)

μαριάννα είπε...

@ Artois

Υπέροχέ μου! Δεν μπορεί... κάτι δεν πάει καλά με τις συμπτώσεις. Θυμάσαι και με τον Καψάλη στο δικό σου.
Αμ με το Δε λα Χάρα τώρα; Φαντάσου ότι σκεφτόμουν εχθές πριν ανεβάσω το φεγγάρι, να ανεβάσω ένα ποστ για τον ποιητή του Αγίου όρους που είχα ανεβάσει στους Εκφραστές πέρυσι τον Αύγουστο
Miguel Angel de la Jara: Η ποίηση είναι «αεί σχοινοβατείν»

Όταν είδα και ποστάρισες το χαϊκού του τρελάθηκα.

Λοιπόν να τα πάρουμε ένα ένα. Τα τραγούδια όνειρο. Ευχαριστώ! Δεν προλάβαινα να το ανεβάσω, αυτό του τίτλου και μου έκανες χάρη μεγάλη.

Ευγνωμονώ τον Παναθηναϊκό και αν είναι να είσαι σε τέτοια διάθεση, χαλάλι σας οι νίκες και τα αστέρια και όλες οι χαρές του κόσμου! :)

Ομολογώ τη παράλειψή μου με τη Σαπφώ, έχεις δίκιο που με κατήγγειλες, αλλά να γιατί οι Χιώτες πάνε δυο δυο. Ευχαριστώ που με συμπλήρωσες!

Το απόσπασμα του Ελύτη από την "Παλαιά και νέα Ωδή" (Ετεροθαλή)... μ' έστειλε! Κυριολεκτικά! Θησαυρός ανεκτίμητος είσαι. Και να σου πω και κάτι μια και το έθιξες; Το μεγαλύτερο καλό που μπορείς να τους κάνεις κι αν θες και η μεγαλύτερη δικαίωσή σου, είναι να σε διαβάζουν και να ωφελούνται τα μάτια που δεν το αξίζουν. Έτσι θα τα βοηθήσεις να βελτιωθούν. Αφοπλίζοντάς τα. Παρακολούθησα κάποιες συζητήσεις σας, αλλά ως μη γνώστρια, δεν ενεπλάκην. Ως ουδέτερο πρόσωπο που σε εκτιμά απεριόριστα όμως, σου λέω ότι δεν σου αξίζει να ασχολείσαι. Αρτουά είσαι του ματς για εδώ. Και ως τέτοιος θα πρέπει να είσαι μεγαλόψυχος και να συγχωρείς. Να αδιαφορείς. Η καλύτερη τακτική είναι η αδιαφορία.
Δεν ευτύχησε κανείς μεγάλος στον τόπο του. Θυμήσου τον Λόρκα. Δεν ξέρω ποιος είσαι, αλλά ξέρω ότι είσαι σημαντικός. Δε μιλώ για φήμη, αλλά για ουσία.

Αν το διασκεδάζεις, έχει καλώς, αν όχι, άκουσε τη γνώμη μιας εντελώς άσχετης με κάθε κύκλωμα, αλλά απολύτως ειλικρινούς, που σε θαυμάζει και σε καμαρώνει. Μην αναλώνεσαι. Εσύ είσαι άλλη περίπτωση, πέρα και πάνω... Δεν έχω συναντήσει άλλον άνθρωπο στη ζωή μου με τόσο ευρύ πνεύμα, και τόσο χειμαρρώδη σε γνώση, μα και σε μνήμη και ταυτόχρονα με τέτοια ετοιμότητα, που δείχνει μια αστείρευτη πηγή γνώσεων. Δεν σου κρύβω ότι έχω μπει στον πειρασμό να αναρωτηθώ ποιος είσαι, αλλά το πνίγω, γιατί φοβάμαι πως αν μάθω θα εξαερωθείς και θα σε χάσω.

Λες:
«ένα ένα μού 'ρχονται τα φεγγαροποιήματα και επανέρχομαι λόγω χρόνιου συνδρόμου πληθωρικότητας - και γιατί σε όλα μπορώ να αντισταθώ, εκτός από τους πειρασμούς»

Σε μένα μιλάτε αγαπητέ; Αφού πάσχουμε από τα ίδια σύνδρομα. ;)
Αυτή σου την πληθωρικότητα καμαρώνω και αγαπάω. Κι εσύ φοβάσαι μην πάθω φεγγαροπληξία; Βρε γράφε ότι σου έρχεται και όσο πιο πολύ μπορείς... Το χώμα που διψάει για νερό, μετά από χρόνια ανομβρία, το ξέρεις; Ε, κάπως έτσι...

Όσο γι αυτά που ποστάρισες της Χατζοπούλου και του Κάρτα, τι να πω μωρέ; Ωραιότερο δώρο δε θα μπορούσες να μου κάνεις. Θα με κάνεις Παναθηναϊκό από τη χαρά μου. Και ξέρεις έχω λόγους που ανήκω συναισθηματικά στον Ολυμπιακό. Λόγω Νότου, Φάληρο γαρ και λόγω Δεληκάρη... ένα φλερτ εφηβικό, μα πολύ τρυφερό. ;)

Σε φιλώ...

Unknown είπε...

je me laisse trainer sur tes mots
je me laisse flaner sur le regard des autres
je bois plein de couleurs...


et maintenant je dois me reveiller: parler éditeur et bouquin... priez pour la pauvre h...

Unknown είπε...

la pauvre hache je voulais écrire...

ανεστης είπε...

Θα έβαζα για υπόκρουση το Mal di luna του Piovani απο την ταινία Chaos...

Cle Petridou είπε...

Ευτυχώς που πέρασα, έστω και λίγο από 'δω. Σ ευχαριστώ για τον καφέ.

Θα`ξανάρθω γιατί το ποστ σου είναι

an205 είπε...

Πανσέληνος Χαρούλα Αλεξίου

Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει
το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει.
Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου
να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει...

Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιώπη χωρίς παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει
το κοριτσακι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε ολα ωραία.

Είναι σκλήρο για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει.
Όση και να 'ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει...

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τοιχαία.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε ολα ωραία.

En medio de una casa pequeña que he alquilado
La risa de un niño pequeño me ha abrazado.
Lo pedí todo de mi vida, lo pagué con mi alma
Para que el corazón tenga un lugar antes de envejecer...

Hay luna llena esta noche y es bonita
El silencio es diferente sin compañía.
No siento pena, pero he echado de menos
Esa chiquilla que amaste por casualidad.
No siento pena, pero he echado de menos
Tu lasciva mentira, que lo hizo todo tan bonito.

Es duro para una mujer estar sola
Te lo digo ahora que la verdad no da rabia.
Sea cuanta sea mi fuerza, quiero una persona conmigo
La soledad tiende trampas y hiere...

Hay luna llena esta noche y es bonita
Mi casa está desierta, pero hacemos compañía.
No siento pena, pero he echado de menos
Esa chiquilla que amaste por casualidad.
No siento pena, pero he echado de menos
Tu lasciva mentira, que lo hizo todo tan bonito.

Xavier είπε...

Το post κορυφαίο, το comment με το Tristesse de la Lune ήρθε κι έδεσε...

μαριάννα είπε...

@ Αμπθα
Περιπλανήσου ποιήτριά μας... είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα!
Αναμένουμε τη νέα σου δουλειά... :)

@ ανέστης
Κι εγώ θα κέρναγα ποτάκι να το απολαύσουμε στη φεγγαράδα... συζητώντας πολιτικά ;)

@ για την αρλέτα
Κι εγώ πάω να φτιάξω καφεδάκι για να αρχίσω τις επισκέψεις... Τι καλά! :)

@ αν205
Ευχαριστούμε για το πανέμορφο τραγούδι και την ενδιαφέρουσα μετάφραση. Το 'χεις πιάσει κι εσύ το υπονοούμενο ε; Ότι ισπανικά και φεγγαράδα πάνε πακέτο. Σε κάθε πανσέληνο πάντως το ακούω απαραιτήτως... και μετά φεύγω για φεγγαρότσαρκα αυτοκινητάδα προς Σούνιο. Ξέρω στο νησί σου είναι μαγικά... αλλά κι εκεί που σου λέω... και μετά στο Μάο για ποτάκι ή στην Cubanita δίπλα για φαγητό. Δεν είναι κι άσχημα. Τί λες; :)

μαριάννα είπε...

@ Xavier
Χαίρομαι που σου αρέσει. Είναι από τα αγαπημένα μου σονέτα... και το φεγγαράκι το ίδιο! Ποίηση κι αυτό! :)

ανεστης είπε...

ΠΟλιτική συζήτηση με τέτοια ατμόσφαιρα; Για πόσο ξενέρωτο με έχεις; Θα μιλησουμε για έρωτα!
Τσάκω και μια πρόσκληση
http://anebala.blogspot.com/2007/05/five-easy-pieces.html

μαριάννα είπε...

@ ανέστης
Να 'σαι καλά! Γέλασα! Και το είχα ανάγκη απόψε... :)
Μα με έχεις τρομάξει αδερφέ. Δεν μπορώ να σε βρω πουθενά. Γράφω για τον έρωτα, μου τη λες. Γράφω για πολιτική, μου την ξαναλές! :ΡΡΡΡΡ
Έρχομαι να πάρω την πρόσκληση, αν είναι για μουσική, μετά από αυτή που σου έκανε το ελαφίνι... θα πέσει πολύ γέλιο! Γιατί ήδη είμαι με καθυστέρηση για Αναστασία και Μαρξ... :)))))

artois είπε...

Είναι πολύ απατηλό το διαδίκτυο γητεύτρια. Θα πρέπει να ξέρεις ότι μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα όπως τα θέλουμε και όχι όπως είναι. Εσύ θες να το βλέπεις έτσι, στην πραγματικότητα, όμως, δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από ακούσματα 5 τραγουδιών και διαβάσματα άλλων τόσων ποιημάτων. Που συμβαίνει να μου αρέσει να τα ανταλλάσσω. Έχω μάθει πολλά από τέτοια ιντερνετικά αλισβερίσια και πάντα πιστεύω ότι το ίδιο επιθυμούν κι άλλοι. Τhat’s all.

Όσο για τα ...υπόλοιπα, ε, το ομολογώ ότι σε όσους κωλοπαιδισμούς ενηλίκων σκοντάφτω, δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μου. Νομίζω, μάλιστα, ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και μ’ εσένα. Δεν σε έκοψα για άνθρωπο αδιάφορο στις ασχήμιες που συμβαίνουν γύρω του. Λάθος κάνω;

Αυτό που κάνει ο Οbserver είναι μόνον να σημειώνει τέτοιες κωλοπαιδίστικες συμπεριφορές. Χαλαρά, πάντα, και χωρίς να υποθέτει, όπως κάνουν συνήθως, αλλά με την παράθεση όσων οι ίδιοι οι "στόχοι" του, έχουν γράψει. Αν κακοφαίνεται σε κάποιους είναι επειδή μ΄αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτονται, χωρίς να τους αφήνονται περιθώρια για να το αρνηθούν.

Τέλος πάντων... το δικό σου μπλογκ, δεν έχει σχέση με αυτά, ας σταματήσουμε εδώ, λοιπόν.

Κι επειδή φεγγαροχτυπήθηκα, λέω να πάω παρακάτω με ένα μικρό μουσικό δοκίμιο για όσους θέλουν να φτιάξουν ένα cd με φεγγάρια. Πάω να αλιεύσω φεγγαροτράγουδα από τον δεύτερο σκληρό μου και θα επιστρέψω.

μαριάννα είπε...

Καλησπέρα αρτουά. οκ. Λογικό είναι εσύ από σεμνότητα να έχεις τη δική σου άποψη. Η δική μου δεν αλλάζει φυσικά, ότι έγραψα το εννοώ.

Σωστά, δεν είμαι αδιάφορη στην κακία και στην αδικία. Αντίθετα είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη και απεχθάνομαι τους απαθείς, όπου για δικούς τους λόγους δε θέλουν να ξεβολεύονται.

Και δε θα ανεχόμουν με τίποτα αδικία ή προσβολή εις βάρος φίλου μου. Για μένα η φιλία είναι παραπάνω από ιερή και τη σέβομαι όσο τίποτα. Γι αυτό και κατανόησα την αγανάκτησή σου όταν διάβαζα αυτά που έγραφες τις προγούμενες μέρες, αλλά ως μη γνωρίζοντας, δεν μπορούσα να αναμειχθώ. Εδώ πάντως μην ανησυχείς δεν υπάρχουν μάτια αρνητικά. Τα έχω εξορκίσει... :) Τι στο καλό γητεύτρια είμαι; Μας διαβάζουν μόνο φίλοι.

Ότι είπα, το είπα για την προστασία της ηρεμίας σου και για την ανάλωση χρόνου. Εγώ δηλαδή τα χώνω, λέω ότι είναι να πω και μετά δεν έχει επιστροφή, όπως έγραψα και στο ερωτηματολόγιο του Προυστ. Δε συγχωρώ διαγνωσμένη κακία, αλλά και δεν την ανατροφοδοτώ γιατί με δηλητηριάζει και αρκετές τοξίνες πήρα από τους έρωτες. Δε θέλω άλλες.

Σου εύχομαι όμως γαλήνη και ηρεμία για να μπορείς να ασχολείσαι με όμορφα πράγματα, όπως τα τραγουδάκια του φεγγαριού που μας έταξες! Κι ευχαριστώ για όλα! :)

artois είπε...

Τελικώς βρήκα αρκετά. Θα μπορούσα να κάνω ξεχωριστό ποστ στον observer για να μην βαρύνω με τόσο μακροσκελές σχόλιο το ποστ σου, αλλά εδώ είναι ο "φυσικός" τους χώρος. Πάμε

Πριν, όμως, ήθελα να σημειώσω άλλη μία παράλειψή μας (αφού oύτε κι εγώ δεν το θυμήθηκα):

- Ναπολέων Λαπαθιώτης: Νυχτερινό ΙΙ. Ποίηση και μουσική μαζί.

Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο,
που λάμπει μες τη νύχτα - τίποτ' άλλο.

Μια φωνή που γροικιέται μες στο σάλο,
και που σε λίγο, παύει, - τίποτ' άλλο.

Πέρα μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει, - τίποτ' άλλο.

Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου - τίποτ' άλλο.



Και πάμε πρώτα στα τραγούδια εισαγωγής
- Luz de Luna με την Chavela Vargas
μαζί με άλλες δύο εκτελέσεις.
Μία με τον Μanolo Garcia
και μία live από την Rocio Durcal

Μετά, το χιλιομεταφρασμένο Luna Rossa:
- ένα νοσταλγικό άκουσμα από τον Claudio Villa
- μια χορευτική εκτέλεση από τον Renato Carosone (για το πάρτυ του γειτονικού ΚΑΠΗ) και
- μία κεφάτη –α λα Νταλάρα - με τον Renzo Arbore

- Το Luna de Octubre, επίσης για το πάρτι του ΚΑΠΗ, με τον Pedro Infante

- Ε, να μη βάλουμε και το
Guarda que Luna για να χορέψουν οι προσφάτως συνταξιοδοτηθέντες;

Έγραψα ΚΑΠΗ και θυμήθηκα πόσο άρεσε το “Σβήσε το φως” σε μια θείτσα μου:

Σβήσε το φώς και γιομάτη γαλήνη
Άσε νά ‘μπει η σελήνη
σαν κι εκείνη τη βραδιά


- Με την Ελίζα Μαρέλλι , παρακαλώ – (νομίζω)

Κι αυτό άρεσε στο μπάρμπα μου. Τον τρίτο της σύζυγο, Θεός σχωρέσ’ τον:

- Γιάννης Βογιατζής: Κρύψου φεγγάρι μου:

Kρύψου φεΝγγάρι μου μη δεις
πως ήμουνα μαζί της
και πέταξε και μ’ άφησε
και ξύπνησα από τ’ όνειρο
φιλώντας το φιλί της.


Να προχωρήσουμε με τις σύγχρονες κυρίες - Τσανακλίδου, Πρωτοψάλτη, Πασπαλά, που, ευτυχώς, τις ανακάλυψαν πριν πέσουν οι διάφοροι μάνατζερς στις δισκογραφικές και ρίξουν στην πιάτσα καρβέλες, βίσσες και βανδές.

- “Ίσως φταίνε τα φεγγάρια”. Πρώτα με την Τάνια Τσανακλίδου . Ατμόσφαιρα σκηνής, με επιλεγμένο απόσπασμα από την παράστασή της “Λύκε, λύκε είσαι εδώ;”. (“το σώμα που τραγουδάει» έγραψε στο Δίφωνο ο Νίκος Ρουμελιώτης):

πως μπλέκουν λέω οι ιστορίες
και των ανθρώπων οι τροχιές...
μες στο φτηνό ξενοδοχείο
και τα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη
θα τελειώσουμε λοιπόν…


και μετά η πρώτη εκτέλεση με την
- Άλκηστι Πρωτοψάλτη.
Εντελώς διαφορετική άποψη.

“Μία νύχτα με φεγγάρι, καινούργιο κι αναμμένο
μετάξι μαύρο να φορώ, να βάφω το νερό”


“Μαρόκο», τώρα, σε δύο ισάξιες ερμηνείες.
- Με την Έλλη Πασπαλά (ζωντανή ηχογράφηση από το Μέγαρο Μουσικής) και
- με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη

Και αφού είμαστε στην Πρωτοψάλτη προσθέτω άλλα τρία:
-Xαράματα:

Αγάπη μου, αστέρι μου, φεγγάρι μου,
σε λίγο θα ξημέρωνες για χάρη μου
Στη γύρα ο πετεινός τρελλό μεγάφωνο,
σε θέλω κι ο ουρανός μ’ αφήνει άφωνο.


- Εμείς οι δυο“…στο φεγγαράκι χορηγοί”

- Mην πάμε απόψε πουθενά:

του φεγγαριού το σώμα
πώς γλιστράει μεσ’ στις γρίλιες
τίποτ’ άλλο.


Ξαναπερνώ σε ανδρικές φωνές, πριν κατηγορηθούμε για τραγουδοσεξισμό

- Γύρνα φτερωτή του μύλου:

έβγα στ’ άσπρο σου μπαλκόνι
φεγγαράκι μου χρυσό


- Όναρ: Χάρτινα φανάρια:

Πήραν φωτιά όλα όσα είχα
σ' ένα φεγγάρι κρυμμένο σε βρήκα
Nα κυνηγάς το χρόνο μόνη
στάζοντας όνειρα κι ιδρώτα στο σεντόνι


- Γιάννης Κότσιρας: Eπίδαυρος:

Ας μείνει μόνο το φεγγάρι στην ορχήστρα
και μεθυσμένο από τον πόνο να με δει
που θα περνάω τη ζωή μου σε μια ξύστρα
για να τραβήξω την πιο μαύρη μου γραμμή


- Γιώργος Νταλάρας: Χωρίς φεγγάρια

-Χρήστος Θηβαίος - Ο Άμλετ της σελήνης:

Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
έσβησες μ’ ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής


- A! σας έχω και ένα κουτσομπολιό. Η Σοφία Χρήστου που τραγουδάει εδώ τη Σελήνη του Σταμάτη Κραουνάκη, έγινε μοναχή! Την θυμάμαι από την πίστα του Γιώργου Μαρίνου, παράξενο μου φαίνεται...

Eίδα
μαι κόκκινη σελήνη
Είδα
δυο σύννεφα
να φεύγουν μακριά
μάτια
που ο έρωτας τα κλείνει
μάτια
παράξενα κι υγρά

μα δεν ήταν να γίνει...


Να κλείσουμε με λαϊκά

- Πάμε ξανά στα θαύματα:

Θα ‘ρθω να σε πάρω μια βραδιά με φεγγαράκι
στους δρόμους τα φανάρια ανοιχτά για την αγάπη
Πράσινα φανάρια στη σειρά
και στους καθρέφτες δυο φεγγάρια

Πάμε ξανά στα θαύματα όπως μια φορά…



- Εγώ Για χάρη σου θ’ ανάβω κάθε νύχτα το φεγγάρι σου

Και φυσικά, έλληνες είμαστε, με ένα ζεϊμπέκικο άνοιξε το ποστ η γητεύτρια, με ένα ζεϊμπέκικο θα κλείσει:
- Σβήσε το φεγγάρι

Μόν' όπως θα φεύγεις κάνε μου μια χάρη
σβήσε το φεγγάρι
σβήστ' το απ' τον ουρανό μου

Σβήσε το φεγγάρι, σβήσε μου τα μάτια
σβήσε μου τις λέξεις
να μη σε φωνάξω πίσω


Αυτά τα ελάχιστα συγκεκριμένα είδη, από συγκεκριμένους φακέλους με την πρώτη ματιά. Προτείνω να πλουτίσουν τη λίστα η Μανταλένα και ο JustAnotherGoneOff με τις εξειδικευμένες γνώσεις τους, σε διαφορετικά μουσικά πεδία ο καθένας τους.

Kαλή ακρόαση!

μαριάννα είπε...

Πω πω πωωωωωω! Γελάω... απίστευτη ταχύτητα!!! Οργάνωση καταπληκτική!
Δεν έχω λόγους να πω ευχαριστώ και θα χαρώ τόσο, όσο δε φαντάζεσαι, αν μπορέσω να ανταποδώσω... κάποια στιγμή! Χλωμό το βλέπω... έχεις απίστευτο αρχείο! Αλλά πρόθεση έχω! Και το ξέρεις...:) Αρχίζω να ακούω...

artois είπε...

Τσα!

Νόμισες ότι τελείωσα;

Άφησα για το τέλος το καλύτερο. Αλλά πρέπει να είσαι σε άρτια ψυχολογική κατάσταση όταν το ακούσεις.

Διαφορετικά δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα.

Φεγγάρια, με τον Σταμάτη Κραουνάκη

Το είχα ανεβάσει ως πρωτοχρονιάτικο μπουναμά στον Observer, αλλά τότε δεν είχες ακόμα γίνει blogger. Ήσουν νορμάλ άνθρωπος. :-)

Φεγγάρια σκοτεινά
θερίζουνε ξανά
τους έρωτες των δρόμων
κι από κει
μια ώρα διαρκεί
ο βίος των εντόμων
Σ' αγαπάω και βυθίζομαι
στη ρωγμή κι απελπίζομαι
έπεται γιατί vτρέπεται
η κραυγή του θηρίου

Σ' αγαπάω σαν οτιδήποτε

Κόσμε μου έρημε κι αλύτρωτε
τα τρωτά απορρίπτονται
στα υπόγεια του κτιρίου

Χαμένη κιβωτός
ο μέσα εαυτός
που δεν ολοκληρώνει
κι από δω
αυτά μπορώ να δω
και τη ζωή σαν χιόνι


* Αφήνω τους συντελεστές των τραγουδιών για αύριο.

μαριάννα είπε...

Άνοιξα Rocío Dúrcal... περιττό να σου πω πως πεθαίνω!!! Η γυναίκα ΔΕΝ περιγράφεται...
Προβλέπω να το ξενυχτίσω απόψε κανονικά...

μαριάννα είπε...

Επειδή είμαι σε άριστη κατάσταση, ανοίγω Κραουνάκη και να σου πω ότι θα παραμείνω νορμάλ για να περιθάλπω τους μπλόγκερς. :ΡΡΡΡ Γιατί νομίζεις κρατάω τους Εκφραστές; Γιατί είμαι πολύ εύθραυστη συναισθηματικά κι αν πληγωθώ, ξαναχώνομαι στο καβούκι μου.

Ακούω Κραουνάκη τώρα... :)

BeBe είπε...

Το φεγγάρι, τα τραγούδια,τα ισπανικά στο τέλος. Μαγεία το κείμενό σου! Καλημέρα...

μαριάννα είπε...

Καλημέρα κορίτσι! Καλωσόρισες! Μας πέτυχες πράγματι στο φεγγαρόφωτο να ακούμε όλη την ομορφιά, που το ασημένιο φεγγάρι ενέπνευσε στους καλλιτέχνες όλου του κόσμου.
Ασχολούμενη με τα τραγούδια τώρα, μετά τον καταπληκτικό χθεσινό βομβαρδισμό αρτουά :)διαπιστώνω ότι είναι πάρα πολλοί όσοι το συμπεριέλαβαν στην έκφρασή τους.

cropper είπε...

Το post "σκίζει".
Εσύ η ίδια σκίζεις!
Το φεγγάρι σκίζει τις καρδιές.

Ευτυχώς, έρχονται τα τραγούδια και τις γιάνουν.

ΥΓ. Επί τη ευκαιρία, Προύστωσα (αν και τώρα χαλάω το κλίμα των προηγουμένων σχολίων)

μαριάννα είπε...

@ cropper

Τα σκισίματα είναι αμοιβαία! Μας έσκισες με τις απαντήσεις σου! Εκπληκτικός ήσουν! Στα είπα εκεί, να μην στα ξαναλέω. Σε καμάρωσα! Πάρα πολύ καλός... λέμε!!! ;)

μαριάννα είπε...

Αστέρι μου φεγγάρι μου... Μελινάκι...Μα πώς το ξέχασα;

Τίποτα είπε...

Ο "Αύγουστος" του Παπάζογλου. Μην τον ξεχνάτε αυτόν...

μαριάννα είπε...

@ τίποτα
Σωστά. Θα το ψάξω. Αλλά όσο το ψάχνω τόσο ανακαλύπτω, τί χαμός γίνεται. Όντως, πολλοί το ύμνησαν.
Ελπίζω να βρω τον Παπάζογλου :)

μαριάννα είπε...


Λόλα... Ξαρχάκος, Μοσχολιού!
Ααααχ! Φιλιά και χαιρετίσματα στη γειτονιά των αγγέλων.

μαριάννα είπε...

Απ' τη μια η μοναξιά, απ' την άλλη το φεγγάρι,
με τα μάτια του τα μπλε, κόντεψε να με τουμπάρει...


Μια χαμένη Κυριακή
τ' ακρογιάλι είχα πάρει
κι όπως ήμουν σκεφτική
ήρθε ένα παλικάρι

Απ' την μια η μοναξιά
Κι απ' την άλλη το φεγγάρι
Με τα μάτια του τα μπλε
κόντεψε να με τουμπάρει

Κι είχε δυο ματάκια μπλε
μπλε και πώς να τα θυμάμαι
χρώμα πέλαγος καλέ
τέτοια μάτια δεν ξεχνάνε

Ίσως 'κείνη τη βραδιά
όπως λένε κατά βάθος
Να 'χε κάνει η καρδιά
Το μεγάλο της το λάθος

Ίσως 'κείνη τη βραδυά
Με το μπλε το παλικάρι
Αν δεν ήμουνα δειλή
Να γινόμασταν ζευγάρι.

Χατζής Μαρινέλα!!! Από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχουν πει μαζί...
Βρε τι κάνει το φεγγάρι!
Με τα μάτια του τα μπλε κόντεψε να την τουμπάρει! Εδώ που τα λέμε... μπλε είναι αυτό! Και πάλι καλά που αντιστάθηκε η γυναίκα... για 5 λεπτά! ;)

μαριάννα είπε...

PALOMA SAN BASILIO, Luna de miel

Η μοναδική Paloma San Basilio! Γεννημένη στη Μαδρίτη στις 22 Νοεμβρίου του 1950, σπούδασε Φιλοσοφία και Ψυχολογία πριν αρχίσει η καλλιτεχνική της καριέρα. Από καθαρή τύχη, όντας παρουσιάστρια σε τηλεοπτικό πρόγραμμα της ισπανικής τηλεόρασης, με τίτλο «Πάντα την Κυριακή», το 1975, ανακάλυψαν την υπέροχη φωνή της και τον ίδιο χρόνο, ηχογράφησε τον πρώτο της δίσκο με τίτλο «Sombras» (Σκιές διασκευή του feelings). Η τραγουδίστρια που τραγούδησε με τα μεγαλύτερα ονόματα της κλασικής μουσικής όπως :Placido Domingo, Jose Carreras, Jose Sacristan, όπως ήταν αναμενόμενο, είχε μια εκπληκτική επιτυχία σε όλη την Ισπανία και τη Λατινική Αμερική, στην οποία έκανε πολλές περιοδείες. Εκπροσώπησε τη χώρα της το 1985 στο φεστιβάλ της Eurovision με το τραγούδι La fiesta termino', μια σύνθεση του Juan Carlos Calderο'n.

Μεταξύ όλων των καταπληκτικών τραγουδιών που ηχογράφησε είναι και το παραπάνω τραγούδι, Luna de Miel(Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου ο ελληνικός τίτλος, με την ανεπανάληπτη εκτέλεση της Ελένης Δήμου) του δικού μας Μίκη Θεοδωράκη από την ομώνυμη ταινία του Michael Powell, με την οποία συμμετείχε η Ισπανία στο φεστιβάλ των Καννών, το 1959.

μαριάννα είπε...

Salvatore Adamo -Mañana en la luna -1969

Adamo en español!!!

μαριάννα είπε...

Mercedes Sosa - Romance de la Luna Tucumana

Και μια απίστευτη φωνάρα από την Αργεντινή, η καταπληκτική Μερσέντες Σόσα, στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ θέατρο Κολόν του Μπουένος Άιρες, τραγουδά για το φεγγάρι...

Μια περιήγηση στο σάιτ του θεάτρου αξίζει τον κόπο.
Teatro Colón, Buenos Aires, Argentina.

Katerina ante portas είπε...

Η Βενετσιάνου, στο "χάρτινο το φεγγαράκι" και στο "μικραίνει το φεγγάρι" χαρισμένο στον Αrtois kαι σε όλους στη σελίδα μου!

Ωραίο θέμα, γητεύτρια!

μαριάννα είπε...

Και μια θεϊκή φλαμενκιά σεβιγιάνας από τα σεμνά αστέρια τους Ecos del rocio, Nueve Lunas

O Flaubert έλεγε ότι η ζωή, ο θάνατος, η ευτυχία και τα δάκρια, όλα είναι εν τέλει το ίδιο πράγμα. Αν δούμε τον κόσμο μας από τον πλανήτη Κρόνο, θα μας φανεί μία μικρή σπίθα μόνο. Το ιδανικό είναι να βρισκόμαστε πνευματικά τόσο ψηλά όσο τ' αστέρια. Η μουσική των "ECOS DEL ROCIO", αποτελούμενη από τα ουσιαστικά στοιχεία της ζωής -τη χαρά, τα δάκρια, τη ζωή την ίδια- είναι τόσο κοντά στ' αστέρια όσο αυτός ο βαθύς συλλογισμός του Flaubert. Στη μουσική και γενικά στην τέχνη, κανένας δεν δωρίζει τίποτα. Αν οι "ECOS DEL ROCIO" είναι το Ανδαλουσιανό γκρουπ αυτή τη στιγμή, το καλύτερο στον κόσμο των Sevillanas, είναι επειδή ήταν ήταν ικανό να κάνει κάτι παραπάνω από μια απλή φολκλόρ , ανδαλουσιανή μουσική, η οποία είναι τόσο διαδεδομένη κι όμως ελάχιστα γνωστή σε βάθος, από τους κριτικούς. Αυτό το γκρουπ κατάφερε να φτάσει στην Τέχνη από το φολκλόρ, δημιουργώντας κάτι πολύ πολύ ξεχωριστό με κάθε μία από τις συνθέσεις του. Γι αυτό άλλωστε είναι το νούμερο ένα στη μουσική κλίμακα, το νούμερο ένα στις λίστες των επιτυχιών του είδους, το νούμερο ένα στις πωλήσεις, το νούμερο ένα στις καλοκαιρινές εμφανίσεις... Δεν είναι απλοί τραγουδιστές των Sevillanas : είναι μουσικοί μεγάλης ευαισθησίας, αυθεντικοί εκπρόσωποι, επαγγελματίες της Τέχνης. Με άλλα λόγια αυτό που κάνουν είναι κάτι μοναδικό.


MANOLO BOHORQUEZ
Crítico de Flamenco

Όταν τα κύματα του Ατλαντικού Ωκεανού ακουμπούσαν χαϊδεύοντας τις μαλακές και πεντακάθαρες παραλίες της ναυτικής τους Rota, περιοχής του Cádiz και ο ήλιος αγκαλιαζόταν στις αυλακιές του αρότρου, ήθελε ο Θεός και γεννήθηκαν τέσσερα παλικάρια. Ο Juan Manuel, ο Paco, ο Jesús και ο Miguel. Οι ανεπανάληπτοι εκφραστές των Σεβιγιάνας, οι σεμνοί, οι υπέροχοι, οι μοναδικοί Ecos del Rocío! Η λαμπρή καριέρα που ακολούθησε από το 1982 που εντελώς τυχαία έφτιαξαν το γκρουπ και η απίστευτη επιτυχία που έχουν μόνιμα, δεν κατάφερε ποτέ να αλλάξει αυτά τα τέσσερα γνήσια παιδιά, που παραμένουν απλοί και το ίδιο ποιοτικοί πάντα, χαρίζοντάς μας μοναδικές δημιουργίες.

Algo se muere en el alma cuando un amigo se va ... Κάτι πεθαίνει στην ψυχή όταν ένας φίλος φεύγει...

No te vayas todavía no te vayas por favor
Μη φεύγεις ακόμα μη φεύγεις σε παρακαλώ

no te vayas todavía que hasta la guitarra mía llora cuando dice adiós.
Μη φεύγεις ακόμα μέχρι να κλάψει η κιθάρα μου όταν θα λέει αντίο.

μαριάννα είπε...

Λίγο λαϊκό σύγχρονο...Αν και δεν μου πάει η φωνή του Τερζή, όμως τον συμπαθώ για το ήθος του και ομολογώ ότι έχει πολύ καλή ποιότητα φωνής. Απλά η χροιά της φωνής του, δεν είναι η χροιά των φωνών που προτιμώ.

Έχει ένα φεγγάρι...Πασχάλης Τερζής με μουσικάρα στην εισαγωγή πολύ σπέσιαλ!

Νατάσα Θεοδωρίδου στο υπέροχο Φεγγάρι της

Θα το σβήσω το φεγγάρι... Μια ζεμπεκιά από Τερζή!

Φεγγάρι μου χλωμό...Πασχάλης Τερζής

μαριάννα είπε...

@ Katerina ante portas
Καλωσόρισες κι ευχαριστούμε για την αφιέρωση του υπέροχου τραγουδιού της Νένας. Σε ευχαρίστησα εκεί που το άκουσα...:)

μαριάννα είπε...

Το μισό πρόσωπο του φεγγαριού

Το μισό φεγγάρι στο όνειρο
Το άλλο μισό στην ερημιά
να σκιάζει το μισό μου πρόσωπο
Με την ανάμνηση μιας νύχτας
φορεμένη κατάσαρκα
Μια φιγούρα κλεισμένη στο δικό της όνειρο
σ' έναν ύπνο δίχως όχθες
σε μια νύχτα που διαστέλλεται
Το ένα μου χέρι κρατάει το νήμα της
το άλλο ταξιδεύει στις γραμμές του προσώπου σου
Να ονειρεύομαι να γίνω μακρινό ταξίδι
σ' ανοιχτές θάλασσες
μισοφέγγαρο σε βορινές ομίχλες
μισή από τα αθώα σου ψέμματα
μισή από όνειρα ...
Μα ολόκληρη
μια αλήθεια είμαι ...

Αναστασία

μαριάννα είπε...

Μητροπάνος, Κανελλίδου, Δίδυμα Φεγγάρια

Πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ'τον άλλον...

μαριάννα είπε...

Ana Gabriel, Luna

Luna, tu que lo ves, dile cuanto le amo
Σελήνη, εσύ που τον βλέπεις, πες του πόσο τον αγαπώ
Luna, tu que lo ves, dile cuanto lo extraño
Σελήνη, εσύ που τον βλέπεις, πες του πόσο τον πεθύμησα

Esta noche se que el esta
Απόψε ξέρω ότι κι αυτός contemplándote igual que yo
σε παρατηρεί όπως κι εγώ
a través de ti quiero darle un beso
θέλω να του δώσω ένα φιλί μέσα από σένα
tu que sabes de soledad
εσύ ξέρεις από μοναξιά
aconséjale por favor
συμβούλεψέ τον παρακαλώ
de que vuelva convéncelo te ruego
να γυρίσει, πείσε τον, σε ικετεύω

Luna, tu que lo ves, dile cuanto es que sufro
Σελήνη, εσύ που τον βλέπεις, πες του πόσο υποφέρω
Luna y dile que vuelva porque ya es mucho
Σελήνη και πες του να γυρίσει γιατί ήδη λείπει πολύ

Tu que sabes en donde esta
Εσύ που ξέρεις που βρίσκεται
acaríciale con mi amor
αγκάλιασέ τον με την αγάπη μου
dile que el a quien yo mas, mas quiero
πες του ότι είναι αυτός που εγώ τρελά, τρελά αγαπώ

Tu que sabes por donde va
Εσύ που ξέρεις που πηγαίνει
ilumínale con tu luz
φώτισε με το φως σου
su sendero porque quizás
το μονοπάτι του γιατί ίσως
no es bueno, no es bueno
δεν είναι καλά, δεν είναι καλά
quizás no es bueno
ίσως δεν είναι καλά
y dile que lo quiero
και πες του ότι τον αγαπώ

μαριάννα είπε...

Alessandra Ferri danza sulle note di Wim Mertens - Struggle For Pleasure. La luna incantata

Kι εδώ, σε μια διαφορετική χορογραφία του Fabrizio Monteverde, η Alessandra Ferri χορεύει Wim Mertens - Struggle For Pleasure. La luna incantata

μαριάννα είπε...

Από τα Υακύνθεια του 2002,τη γιορτή που καθιέρωσε ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, με βραδιές αφιερωμένες στο Φεγγάρι, αντιγράφω τις δέκα καλύτερες μαντινάδες.

1. Νεκτάριος Σαατσάκης από το Ηράκλειο

Φεγγάρι απού τ’ασήμι σου
μιά μπιασματέ θα κλέψω
Να σάσω τζεβαραϊκό
σημάδι να τση πέψω

2. Ελένη Πλαγιωτάκη Σαατσάκη από το Ηράκλειο

Φεγγάρι μου το δάκρυ σου
άστο στη γη να πέφτει
ασημικό να γίνεται
στσ’αγάπης μου το μπέτη.

3. Γιάννης Δουλγεράκης από το Ηράκλειο

Φεγγάρι ξόμπλι τ’ουρανού,
τσ’αποσπερίδας ταίρι,
τω μπονεμένω συντροφιά
χειμώνα καλοκαίρι.

4. Πέτρος Γαβαλάς από το Ρέθυμνο

Ένα φεγγάρι δυο φορές
σε μια βραδιά δε βγαίνει
και μια αγάπη δε μπορεί
σε δυο καρδιές να μπαίνει.

5. Κώστας Ξυλούρης ή Μαχαιρόκωστας από τα Ανώγεια

Η το φεγγάρι οντέ το ιδώ
τον έρωντα μου βάνει,
Μ’άλλοι θωρούνε το νερό
κ’ήντα καιρό θα κάνει.

6. Γιάννης Λιμνιωτάκης από το Ηράκλειο

Κάλλη 'χεις σα τσ’αγάπης
μου φεγγάρι μου φλογάτο
Σαν είσαι νιο τα φρύδια τζη,
τα στήθα τζη γεμάτο.

7. Γιάννης Αεράκης ή Πολογιάννης από τα Ανώγεια

Μισό φεγγάρι όντε θα ιδώ
ενός σεβντά θυμούμαι
που κύκλο δεν εγύρισε
κι ακόμη τυραννούμαι.

8. Κωνσταντίνος Κοντογιάννης από τις Πρασσές Ρεθύμνου

Στη γέμωση φεγγάρι μου
πρόβαλε στη λοτζέτα
να μαραθούν στα κάλλη σου
και γιούλια και διανσέτα.

9. Αργυρώ Ζερβού από το Ηράκλειο

Δε θέλω η αγάπη σου,
του φεγγαριού να μοιάζει,
Γιατί θα σβήνει την αυγή,
την ώρα που χαράζει...

10. Τερέζα Βαλαβάνη από το Ηράκλειο

Στο γέμισμα του φεγγαριού
στη θάλασσα αποπάνω
φεγγαροπρόσωπη κερά
στα δίχτυα μου σε βάνω.

Πηγή: Στιγμές, Κρητικό περιοδικό

μαριάννα είπε...

Η Σελήνη στην Ελληνική Μυθολογία -

Η Σελήνη, όπως ακριβώς ο Ήλιος και η Αυγή, κατείχε μία σημαντική θέση στις μυθολογικές αντιλήψεις των Αρχαίων Ελλήνων, η δε λέξη Σελήνη σήμαινε και το φεγγάρι αλλά και την ομώνυμη θεά.

Σύμφωνα με τον περίφημο Ομηρικό Ύμνο «Εις Σελήνην» (ΧΧΧΙΙ), «οι Μούσες, οι γλυκόφωνες θυγατέρες του Δία, του γιου του Κρόνου» καλούνται να υμνήσουν «τη Σελήνη με τα μακριά φτερά, που το φως της αυτό, το οποίο ανεβαίνει στον ουρανό, πηγάζει από ένα αθάνατο κεφάλι και τυλίγει τη γη. Η Σελήνη στολίζει όλα τα πράγματα με τη λάμψη της και ο σκοτεινός αέρας φωτίζεται από το χρυσό της στέμμα. Οι αχτίδες της φθάνουν ως πέρα μακριά, όταν το βράδυ – στα μέσα του μήνα – η θεϊκή Σελήνη, έχοντας λούσει το όμορφο κορμί της στα νερά του Ωκεανού, έχοντας φορέσει ρούχα λαμπρά κι έχοντας ζέψει τα ολόφωτα άλογά της, τα βάζει να τρέξουνε, χτυπώντας τα με το μαστίγιό της. Τότε είναι ολόγιομη. Έχει μεγαλώσει ως εκεί που άλλο περισσότερο δεν παίρνει, και ρίχνει από τους ουρανούς το πιο δυνατό της φως, που είναι σημάδι και οιωνός για τους θνητούς». Στον ίδιο αυτό Ομηρικό Ύμνο προστίθεται και το ότι «ο γιος του Κρόνου (δηλαδή ο Δίας) συνδέθηκε ερωτικά με τη Σελήνη, η οποία γέννησε την Πανδία, μία από τις πιο όμορφες αθάνατες». Από τη συνεύρεσή της με τον κυρίαρχο του Ολύμπου λέγεται ότι απέκτησε και δύο άλλες κόρες, τη Νεμέα και την Έρση, σύμφωνα δε με κάποια άλλη μυθολογική παράδοση παντρεύτηκε τον Ήλιο και γέννησε τις Ώρες…

Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, η Σελήνη – αδελφή του Ήλιου και της Αυγής – ήταν κόρη του Υπερίωνα και της Θείας. Ορισμένοι μύθοι αναφέρουν ότι πατέρας της Σελήνης ήταν ο Ήλιος, ενώ, σύμφωνα με κάποιους συγγραφείς, γονείς της Σελήνης ήταν ο ύψιστος των θεών Δίας και η Λητώ.

Υπάρχουν πολλές μυθολογικές παραδόσεις σχετικές με τις ερωτικές περιπέτειες της θεάς Σελήνης. Η πιο σημαντική και η πιο γνωστή είναι αυτή που σχετίζεται με τον μύθο του Ενδυμίωνα, με τόπο δράσης την Ήλιδα και την Καρία. Η υπέρμετρη ομορφιά του νεαρού Ενδυμίωνα προσέλκυσε την προσοχή της Σελήνης, κάποια μέρα που ο Ενδυμίων κοιμόταν σε μια σπηλιά στο όρος Λάτμος. Από την ερωτική συνεύρεση της Σελήνης με τον όμορφο αυτό θνητό γεννήθηκαν πενήντα θυγατέρες. Σύμφωνα με μιαν άλλη παράδοση, ο Ενδυμίων έγινε δεκτός στα θεϊκά παλάτια του Ολύμπου, ο Δίας όμως τον έριξε στον Άδη, επειδή τόλμησε να κοιτάξει ερωτικά την Ήρα, ή – σύμφωνα με άλλη παράδοση – καταδικάστηκε σ’ έναν αιώνιο ύπνο για το ίδιο παράπτωμα. Κατά τον επικρατέστερο μύθο, ο Ενδυμίων, έχοντας πάρει από τον Δία το δικαίωμα να διαλέξει τον τρόπο ζωής που προτιμούσε, ζήτησε, για να μη γεράσει ποτέ, να κοιμάται αιώνια. Και η Σελήνη, ερωτευμένη πάντα μαζί του, πήγαινε κάθε νύχτα εκεί που κοιμόταν, τον θαύμαζε, τον χάιδευε και τον φιλούσε…
>>

μαριάννα είπε...

>>

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και κάποια αρκαδική παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο τραγοπόδαρος θεός Παν – ο θεός των κοπαδιών – ξελόγιασε τη Σελήνη. Η μόνη πληροφορία που έχομε για το θέμα αυτό είναι αυτή που αντλούμε από τα περίφημα Γεωργικά του Λατίνου ποιητή Βιργιλίου: «Αν είναι να πιστέψουμε τη φήμη, ο Παν, ο θεός της Αρκαδίας, κατάφερε και σε ξελόγιασε, ω Σελήνη, χάρη στη λάμψη του άσπρου του τριχώματος, και σε παρέσυρε, καλώντας σε στα βάθη των δασών, και συ δεν στάθηκες κουφή στο κάλεσμά του».

Η λατρεία της Σελήνης, στην οποία οι άνθρωποι απηύθυναν χαιρετισμούς και επικλήσεις και πρόσφεραν σπονδές με καθαρό νερό καθώς και με διάφορα γλυκίσματα, είχε διαδοθεί κυρίως στην Πελοπόννησο. Σύμφωνα με κάποιον μύθο, η περιπέτεια με τον Ενδυμίωνα συνέβη στην Ήλιδα, ο δε Παυσανίας αναφέρει ότι στην αγορά της Ήλιδας είχαν στηθεί αγάλματα του Ήλιου και της Σελήνης, και ότι η Σελήνη εικονιζόταν με κέρατα στο κεφάλι. Η περιπέτειά της με τον Πάνα συνέβη μάλλον στην περιοχή της Πάτρας, αφού σε κάποιο νόμισμα της πόλης αυτής υπήρχε μια σχετική αναπαράσταση. Κατά μία άλλη παράδοση, ο Παν ξελόγιασε τη Σελήνη στην Αρκαδία, τόπο λατρείας του ιδιόμορφου αυτού θεού. Επίσης, είναι γνωστό ότι οι Σπαρτιάτες έδιναν ιδιαίτερη σημασία στις διάφορες φάσεις της Σελήνης, όταν ετοιμάζονταν για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους. Στην Αργολίδα, ένας αρχαίος μύθος ανέφερε ότι ο περίφημος Λέων της Νεμέας, τον οποίο – όπως είναι γνωστό – εξόντωσε ο Ηρακλής, ήταν καρπός του έρωτα του Δία με τη Σελήνη, και ότι η Σελήνη υπήρξε αντικείμενο ιδιαίτερης λατρείας στην πόλη της Νεμέας. Στην Αθήνα, πρόσφεραν στη Σελήνη τις λεγόμενες «νηφάλιες σπονδές», δηλαδή καθαρό νερό, χωρίς κρασί, καθώς και γαλέτες στρογγυλές. Τέλος, ίχνη λατρείας της θεάς Σελήνης υπήρχαν και σε πολλές ελληνικές αποικίες, ιδιαίτερα στην Αλεξάνδρεια, στη Ρόδο και στην Ηράκλεια (αρχαία πόλη στην Ιωνία της Μικράς Ασίας). Μάλιστα, κοντά σ’ αυτή την τελευταία πόλη βρισκόταν και η οροσειρά Λάτμος, όπου υπήρχε η σπηλιά στην οποία ο Ενδυμίων, βυθισμένος στον αιώνιο ύπνο του, δεχόταν κάθε νύχτα την επίσκεψη της αγαπημένης θεάς…

Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η επίδραση που εξασκούσε η Σελήνη στη ζωή των ανθρώπων επεκτεινόταν σε πολλούς τομείς και μάλιστα εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους. Στη Σελήνη οφειλόταν η δροσιά (αρχαιοελληνική λέξη «έρση» = δροσιά), αφού – σύμφωνα με μία μυθολογική παράδοση – η Έρση (προσωποποίηση αυτού του φυσικού φαινομένου) είχε πατέρα της τον Δία και μητέρα της τη Σελήνη. Η θεά επιδρούσε ιδιαίτερα και στην έμμηνο ρήση των γυναικών καθώς επίσης και στον τοκετό τους. Επίσης, βοηθούσε στην ανάπτυξη και των φυτών και των ζώων, γενικότερα δε η καλή ή η κακή υγεία των ανθρώπων εξαρτιόταν, ως ένα σημείο, απ’ αυτή. Τέλος, η Σελήνη ήταν και θεά του έρωτα, όπως καταδεικνύεται και από τις περιπέτειές της, η δε ένωσή της με τον Ήλιο υπήρξε το πρότυπο του γάμου…

Η ομοιότητα του μηνίσκου της Σελήνης με κέρατο βοδιού ή αγελάδας ώθησε τους Αρχαίους Έλληνες να φανταστούν τη Σελήνη επάνω σε κάποιον ταύρο ή καθιστή σε ένα άρμα, το οποίο σέρνουν αγελάδες ή ταύροι. Επίσης, την έβλεπαν ανεβασμένη σ’ ένα κριάρι, σ’ ένα άλογο, σ’ ένα μουλάρι, σ’ ένα ελάφι ή σ’ ένα κατσίκι. Λέγεται, ακόμη, ότι ιερά της ζώα ήταν το λιοντάρι και ο κυνοκέφαλος, ο συμβολισμός του οποίου είχε αιγυπτιακή προέλευση. Από τα είδη του ζωικού βασιλείου, άρρηκτα συνδεδεμένα με τη θεά Σελήνη ήταν επίσης ο πετεινός, η μέλισσα, η καραβίδα και η γαρίδα. Τέλος, τη θεά Σελήνη συμβόλιζαν το χρυσάφι, το ασήμι, ο σεληνιακός μηνίσκος, τα κέρατα του ταύρου, ο φωτοστέφανος, ο δίσκος, ο τροχός, το ακτινοφόρο στέμμα, ο πυρσός, η φαρέτρα και τα βέλη.

Ο τύπος της έφιππης Σελήνης υπάρχει σε πολλά αρχαιοελληνικά αγγεία, όπου απεικονίζονται εξαιρετικές σκηνές από τον απέραντο χώρο της Ελληνικής Μυθολογίας…



…Πες μου, Σελήνη θεϊκή, ο έρωτας πώς ήρθε.

Που παλαβώνει και τη νια και φεύγει από το σπίτι

κι ακόμη νύφη νιόπαντρη π’ αφήνοντας το στρώμα

ζεστό ακόμα τ’ άντρα της φεύγει και δεν γυρίζει…

(Απόσπασμα από το δεύτερο Ειδύλλιο του Θεοκρίτου με τίτλο Φαρμακεύτρια. Μετάφραση του Ν. Γ. Νικολάου)

Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου.

μαριάννα είπε...

Βιβλιογραφία: Jean Richepen (της Γαλλικής Ακαδημίας) “Μεγάλη Ελληνική Μυθολογία”, Τόμος Β΄. Μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου.

* Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Από Palmografos.com