Μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει! Μάνα είναι αυτή που ανασταίνει παιδιά! Δικά της ή ξένα, ασήμαντη λεπτομέρεια καθαρά τυπική...

Klimt, Ελπίδα...

Αγαπημένοι φίλοι, αντί να απαντήσω στα σχόλια του προηγούμενου ποστ και να ευχαριστήσω για τις ευχές σας τις τόσο ζεστές και φιλικές, απαντώ από δω γιατί θα ήθελα την ιστορία που μου εκμαιεύσατε σήμερα, με την τρυφεράδα που είδα στα διάφορα ιστολόγια, να τη διαβάσουν υποψήφιες μανούλες.

Πρώτα να σας ευχηθώ να χαιρόσαστε τις μανάδες της ζωής σας! Μάνα, γυναίκα, κόρη, αδερφή, φιλενάδες!

Όσες διακαώς επιθυμείτε να γίνετε μάνες, σαν την κόρη μου που γεννήθηκε για να γίνει μανούλα, σας το εύχομαι ολόψυχα!

Όσες ενσυνείδητα επιλέξατε να μην γίνετε μάνες, είμαι σίγουρη ότι θα πάρετε τις ίδιες χαρές και θα βγάλετε τη γυναικεία σας τρυφεράδα σε ανήψια και σε όλα τα παιδιά του κόσμου.

Όσες έχετε πρόβλημα και δεν μπορείτε να αποκτήσετε παιδί ενώ θέλετε, θα σας πω μια ιστορία...

Τη δεύτερη χρονιά που δούλεψα, ήμουν σε ένα σχολείο κάπου στην Αθήνα. Ιδιωτικό. Ένας υπέροχος άνθρωπος το είχε και υπέροχους δασκάλους είχε προσωπικό. Ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδί στα 23 μου, αρραβωνιασμένη. Με τρελό άγχος γιατί εκείνος ακόμα δεν είχε πάρει πτυχίο. Θα ακολουθούσε στρατός, αγροτικό, ειδικότητα σε νοσοκομείο. Ζόρια χοντρά. Βαλάντωνα στο κλάμα ολημερίς και ολονυχτίς στην ιδέα ότι δεν μπορούσαμε να το κρατήσουμε. Τα συζητούσα με μια καινούρια φίλη και κατόπιν πολύ αγαπημένη, συνάδελφο.

- Ρε συ μη σκας, μου έλεγε. Θα σε βοηθήσουν και οι δικοί σου να το μεγαλώσεις. Μην κάνεις έτσι.

- Πώς θα το πω στους δικούς μου; Ο Δ. δεν έχει καν πάρει πτυχίο...

- Κοίτα βρε γλυκιά μου, εγώ 10 χρόνια παντρεμένη και μετά το πρόβλημα στις ωοθήκες, μου απέκλεισαν την πιθανότητα να κάνω παιδί. Και σκέφτομαι τον Μ. τον αγαπώ τόσο... πώς θα του το κάνω αυτό;

Μετά την εξομόληγηση της φίλης μου ξέχασα τον δικό μου καημό και αμέσως της λέω:

- Ρε συ Π. εχθές είχε το Πάνθεον(το θυμόσαστε; ήταν το αγαπημένο μου) ένα αφιέρωμα στις υιοθεσίες και έλεγε μπλα μπλα...Βούρκωσε...

- Βρε λες; Θα θέλει ο Μ. μου;

- Είμαι σίγουρη! Συζήτησέ το, απόψε κιόλας!

- Κι εσύ δώσε μου το λόγο σου ότι θα το κρατήσεις το παιδί. Με κάθε τίμημα!

Αγκαλιαστήκαμε και κλαίγαμε σ' ένα παγκάκι στο πίσω μέρος της αυλής. Είχα πάρει τόση δύναμη που έλεγα μέσα μου, θα το κρατήσω το μωρό μου, ακόμα κι αν χρειαστεί να το μεγαλώσω μόνη μου!

Γέννησα πρώτη. Αγοράκι... Ευτυχία! Η απόλυτη! Είχαμε παντρευτεί στο μεταξύ. Ήμουν στο μήνα μου στην ορκωμοσία του στην Ιατρική Θεσσαλονίκης, φοβόμουν μη γεννήσω στο ταξίδι.

Παράλληλα η Π. εγκυμονούσε χαρτιά υιοθεσίας. Γέννησε λίγο μετά τον Γιάννη της! Τον πήρε δύο μηνών.Η απόλυτη ευτυχία και για τις δυο μας... νέες μανούλες! Μέσα στις ομορφιές και στις μοσκοβολιές του προδέρμ και των πάμπερς! Κουδουνίστρες και καρότσια και αποχυμωτές και τρέξιμο και κωλικοί και δοντάκια και ξενύχτια και αγωνίες και χαλάλι τους τα πάντα! Ευτυχία! Ζωή! Παιδικές φωνούλες... ακόμα και τώρα, όταν μου λένε «μανούλα μου!» λιώνω, το λένε αγαπησιάρικα... τί να κάνω;

Μετά από δύο χρόνια και με το δεύτερο (την ωραία και μοιραία κοράκλα μου)στην αγκαλιά, 13 ημερών, φύγαμε για επαρχία να κάνει αγροτικό.
Ταυτόχρονα είχε έρθει και ο διορισμός μου σε κάποιο κοντινό χωριό, χωρίς νερό! Σε μονοθέσιο σχολείο... Υπέροχα ήταν... Αξέχαστα χρόνια!

Σε ένα ταξίδι μου στην Αθήνα παίρνω την Π. τηλέφωνο να δω τι κάνει.
Παραληρούσε από ευτυχία και μου έλεγε στο χρωστάμε, δε θα το ξεχάσουμε ποτέ και άλλα τέτοια γλυκόχαζα που λέμε μεταξύ μας όσες αγαπιόμαστε πολύ.

Ξέρεις μου λέει, τι μου είπε ο Μ. χθες βράδυ; Ότι κι αν ακόμα συμβεί ένα θαύμα και κάνουμε παιδί δικό μας, δε θα το αγαπάω με τίποτα σαν τον Γιάννη μας! ! ! Και συμφωνώ απόλυτα βρε φιλενάδα. Αποκλείεται να αγαπήσω δικό μου παιδί έτσι... τόσο πολύ!

Ηθικόν Δίδαγμα και Ασφαλές Συμπέρασμα:

Μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει! Μάνα είναι αυτή που ανασταίνει παιδιά! Δικά της ή ξένα, ασήμαντη λεπτομέρεια καθαρά τυπική...

luar na lubre-tu gitana