Δευτέρα 14 Μαΐου 2007

Μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει! Μάνα είναι αυτή που ανασταίνει παιδιά! Δικά της ή ξένα, ασήμαντη λεπτομέρεια καθαρά τυπική...

Klimt, Ελπίδα...

Αγαπημένοι φίλοι, αντί να απαντήσω στα σχόλια του προηγούμενου ποστ και να ευχαριστήσω για τις ευχές σας τις τόσο ζεστές και φιλικές, απαντώ από δω γιατί θα ήθελα την ιστορία που μου εκμαιεύσατε σήμερα, με την τρυφεράδα που είδα στα διάφορα ιστολόγια, να τη διαβάσουν υποψήφιες μανούλες.
Πρώτα να σας ευχηθώ να χαιρόσαστε τις μανάδες της ζωής σας! Μάνα, γυναίκα, κόρη, αδερφή, φιλενάδες!

Όσες διακαώς επιθυμείτε να γίνετε μάνες, σαν την κόρη μου που γεννήθηκε για να γίνει μανούλα, σας το εύχομαι ολόψυχα!

Όσες ενσυνείδητα επιλέξατε να μην γίνετε μάνες, είμαι σίγουρη ότι θα πάρετε τις ίδιες χαρές και θα βγάλετε τη γυναικεία σας τρυφεράδα σε ανήψια και σε όλα τα παιδιά του κόσμου.

Όσες έχετε πρόβλημα και δεν μπορείτε να αποκτήσετε παιδί ενώ θέλετε, θα σας πω μια ιστορία...

Τη δεύτερη χρονιά που δούλεψα, ήμουν σε ένα σχολείο κάπου στην Αθήνα. Ιδιωτικό. Ένας υπέροχος άνθρωπος το είχε και υπέροχους δασκάλους είχε προσωπικό. Ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδί στα 23 μου, αρραβωνιασμένη. Με τρελό άγχος γιατί εκείνος ακόμα δεν είχε πάρει πτυχίο. Θα ακολουθούσε στρατός, αγροτικό, ειδικότητα σε νοσοκομείο. Ζόρια χοντρά. Βαλάντωνα στο κλάμα ολημερίς και ολονυχτίς στην ιδέα ότι δεν μπορούσαμε να το κρατήσουμε. Τα συζητούσα με μια καινούρια φίλη και κατόπιν πολύ αγαπημένη, συνάδελφο.

- Ρε συ μη σκας, μου έλεγε. Θα σε βοηθήσουν και οι δικοί σου να το μεγαλώσεις. Μην κάνεις έτσι.
- Πώς θα το πω στους δικούς μου; Ο Δ. δεν έχει καν πάρει πτυχίο...
- Κοίτα βρε γλυκιά μου, εγώ 10 χρόνια παντρεμένη και μετά το πρόβλημα στις ωοθήκες, μου απέκλεισαν την πιθανότητα να κάνω παιδί. Και σκέφτομαι τον Μ. τον αγαπώ τόσο... πώς θα του το κάνω αυτό;

Μετά την εξομόληγηση της φίλης μου ξέχασα τον δικό μου καημό και αμέσως της λέω:

- Ρε συ Π. εχθές είχε το Πάνθεον(το θυμόσαστε; ήταν το αγαπημένο μου) ένα αφιέρωμα στις υιοθεσίες και έλεγε μπλα μπλα...Βούρκωσε...
- Βρε λες; Θα θέλει ο Μ. μου;
- Είμαι σίγουρη! Συζήτησέ το, απόψε κιόλας!
- Κι εσύ δώσε μου το λόγο σου ότι θα το κρατήσεις το παιδί. Με κάθε τίμημα!

Αγκαλιαστήκαμε και κλαίγαμε σ' ένα παγκάκι στο πίσω μέρος της αυλής. Είχα πάρει τόση δύναμη που έλεγα μέσα μου, θα το κρατήσω το μωρό μου, ακόμα κι αν χρειαστεί να το μεγαλώσω μόνη μου!

Γέννησα πρώτη. Αγοράκι... Ευτυχία! Η απόλυτη! Είχαμε παντρευτεί στο μεταξύ. Ήμουν στο μήνα μου στην ορκωμοσία του στην Ιατρική Θεσσαλονίκης, φοβόμουν μη γεννήσω στο ταξίδι.

Παράλληλα η Π. εγκυμονούσε χαρτιά υιοθεσίας. Γέννησε λίγο μετά τον Γιάννη της! Τον πήρε δύο μηνών.Η απόλυτη ευτυχία και για τις δυο μας... νέες μανούλες! Μέσα στις ομορφιές και στις μοσκοβολιές του προδέρμ και των πάμπερς! Κουδουνίστρες και καρότσια και αποχυμωτές και τρέξιμο και κωλικοί και δοντάκια και ξενύχτια και αγωνίες και χαλάλι τους τα πάντα! Ευτυχία! Ζωή! Παιδικές φωνούλες... ακόμα και τώρα, όταν μου λένε «μανούλα μου!» λιώνω, το λένε αγαπησιάρικα... τί να κάνω;

Μετά από δύο χρόνια και με το δεύτερο (την ωραία και μοιραία κοράκλα μου)στην αγκαλιά, 13 ημερών, φύγαμε για επαρχία να κάνει αγροτικό.
Ταυτόχρονα είχε έρθει και ο διορισμός μου σε κάποιο κοντινό χωριό, χωρίς νερό! Σε μονοθέσιο σχολείο... Υπέροχα ήταν... Αξέχαστα χρόνια!

Σε ένα ταξίδι μου στην Αθήνα παίρνω την Π. τηλέφωνο να δω τι κάνει.
Παραληρούσε από ευτυχία και μου έλεγε στο χρωστάμε, δε θα το ξεχάσουμε ποτέ και άλλα τέτοια γλυκόχαζα που λέμε μεταξύ μας όσες αγαπιόμαστε πολύ.

Ξέρεις μου λέει, τι μου είπε ο Μ. χθες βράδυ; Ότι κι αν ακόμα συμβεί ένα θαύμα και κάνουμε παιδί δικό μας, δε θα το αγαπάω με τίποτα σαν τον Γιάννη μας! ! ! Και συμφωνώ απόλυτα βρε φιλενάδα. Αποκλείεται να αγαπήσω δικό μου παιδί έτσι... τόσο πολύ!

Ηθικόν Δίδαγμα και Ασφαλές Συμπέρασμα:

Μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει! Μάνα είναι αυτή που ανασταίνει παιδιά! Δικά της ή ξένα, ασήμαντη λεπτομέρεια καθαρά τυπική...


17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ax re manoula...pali mas sygkinises!symfono apolyta me to 'mana den einai mono auti pou gennaei' afou outos i allos exoume kathimerina dystixos trantaxta paradeigmata fysikon manadon teraton!i mana einai to ierotero prosopo alla otan leitourgei san mana....oi alles theloune skotoma.no mercy ....

cropper είπε...

Φιλενάδα :)
έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο. Συμφωνώ (πώς έλεγαν) πλέρια! Κι η κοράκλα σου να μη φοβάται. Πάντα υπάρχουν παραδείγματα τεράτων, αλλά ευτυχώς, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ είναι άνευ βάρους.
Όμως, γιορτή ήταν και πέρασε. Τώρα ξανά στις υποχρεώσεις μανάδες, ξάνα στις πίκρες και στις χαρές. Και για τις χαρές καλά, αλλά για τις πίκρες; Έτσι, για μια μέρα του χρόνου αξίζουν;
Να ζήσετε μητέρες. Να σας χαιρόμαστε και να σας τιμούμε όλο το χρόνο, πάντα.

Το πρώτο τραγούδι (;) δεν μπόρεσα να τ' ακούσω.
Το δεύτερο βρίσκεται στη γνωστή πια ποιότητα των ... εκπομπών σου. Επιμένεις στα κέλτικα, αλλά σα να κατηφόρισες προς νότο τώρα. Να περιμένουμε τη συνέχεια από την Ιβηρική;

μαριάννα είπε...

Γεια σου Κωστή μου! Μια χαρά τα λες. Ναι, οκ πάμε παρακάτω, σας πρήξαμε με τα μανουλίστικα ;)
Ναι Ιβηρική θα είναι το επόμενο ταξίδι αλλά θα αργήσει λίγο.
Την επόμενη εβδομάδα, γιατί πνίγομαι στη δουλειά και φεύγω και ταξίδι σε λίγο, γιατί έχουμε διακοπές εδώ τη βδομάδα που μπαίνει και λέω να πάω να μαζέψω υλικό για το άρθρο της Ιβηρικής. ;)
Παράλληλα έχω ένα αφιέρωμα στον Καβάφη με προβολή της ταινίας του Σμαραγδή και απαγγελίες σε ελληνικά ιταλικά. Φτιάξαμε τη σωστή μετάφραση με φίλους Ιταλούς, γιατί όσες βρήκαμε στο δίκτυο ήταν όλες σχεδόν άσχετες. Έλεγαν άλλα αντ' άλλων... Οργανώσεις, χοροί, μαθήματα, άστα Κωστή. Δίκιο είχε ο Νταλί που κοιμότανε το πολύ δυο ώρες την ημέρα. Κάπως έτσι θα καταντήσουμε και δεν το παίρνουμε και είδηση, γιατί έρχεται μαλακά.
Αυτάααα...τα δικά μου. Εσύ; Για πες κανα δικό σου να σε μαθαίνουμε.
Οπότε χαλαρή θα είμαι πια τον Ιούνιο που θα έρθω Ελλάδα. :)
Φιλιά πολλά!

ΥΓ. Το τραγούδι το είδα κι εγώ, θα το ξαναβάλω. Ευχαριστώ που με ενημέρωσες.

ΔemΩΝ είπε...

σήμερα τα έχω πάρει με μαμάδες ερωμένες σύζυγους και φίλες γενικώς. κανονικά δεν έπρεπε να γράψω για αυτό το περίεργο είδος που μας θέλει από μακριά να πετάμε και μόλις μας πλησιάσει κάνει ότι μπορεί για να μας προσγειώσει, αλλά ήθελα να σου πως έχεις δίκιο και πως το αυτό ισχύει και για τον πατέρα.

καλημέρα

elafini είπε...

ωραία το θέτεις και θα συμφωνήσω απόλυτα (και μη με ρωτήσεις πότε θα γίνω μάνα :P)..στα comments μου υπάρχει κάτι ενδιαφέρον (μια απάντηση στον proino)..καλό κουράγιο στο τρέξιμο αλλά θα τα ξαναπούμε μέχρι τότε..καλημερούδια :)

Μαύρος Γάτος είπε...

Ναι!!!!

Χρόνια πολλά για χτες χ 2

Tον Ιούνιο θα έρθεις στη Ελλάδα;;;;

να κανονίσουμε συνάντηση, όλα τα ζωάκια

Σ;)))))

ανεστης είπε...

Εχεις δίκιο. Να τυπώσω το post σου και να το δώσω στο ζευγάρι απέναντι που επειδή δεν μπορούν να κάνουν παιδιά αρνούνται να υιοθετήσουν; (Θέλουν το ΚΑΤΑΔΙΚΟ τους).

ange-ta είπε...

καλησπέρα κουκλάρα μου,
σε βρήκα στης Αμπθας και σου άφησα εκεί το μήνυμα. Μια γλυκειά καληνύχτα στα δικά σου μωρά!!!
και μη ξεχάσεις να μου καληνυχτίσεις τα μπλογκομωρά μας! τα χελιδόνια μας.
Ο Κριστιά εχει τραβήκει σούπερ φωτο!

ange-ta είπε...

άφησα μήνυμα ή όχι;;

Σπύρος είπε...

Μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει! Μάνα είναι αυτή που ανασταίνει παιδιά! Δικά της ή ξένα, ασήμαντη λεπτομέρεια καθαρά τυπική...

Πραγματικά απίστευτο με συγκίνησε πολύ..

Να είσαι πάντα καλά!

Ανώνυμος είπε...

Όμορφη η σελίδα σου φίλη Γητεύτρια μα οι σκέψεις σου και τα γραπτά σου ακόμα πιο όμορφα. Εμένα πάντως με γ(ο)ήτεψες. Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη μέρα.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Το συμπέρασμα σας είναι απόλυτα σωστό άν και στις σχέσεις δεν καλουπιάζεται τίποτα. Αλλωστε η απόφαση και στις δύο περιγραφόμενες περιπτώσεις ήταν διπλή των δύο του ζεύγους εννοώ και γ' αυτό με επιτυχή εξέληξη. Απλά στην υιοθεσία η γυναίκα "γλυτώνει" το κοιλοπόνεμα, αλλά τίποτα άλλο τα αναθρέμματα στο ζούδι που λέγεται άνθρωπος είναι το σημαντικότερο έργο και απόλαυση. Ποιά απόλαυση;, εγώ σαν πολύτεκνος έχω ζήσει από κοντά την ζωή 5 άλλων ανθρώπων είμαι ήδη 117 ετών!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Συγκλονιστικό. Είσαι ένας τόσο πλήρης άνθρωπος, πλημμυρίζεις τους γύρω σου με τόση αγάπη και νοιάξιμο -ευτυχισμένοι όσοι σε έχουν ...μανούλα τους!

Spitogata είπε...

Υπέροχο κείμενο και μεγάλο μάθημα ζωής. Κάπως έτσι κράτησα και εγώ τον γιο μου και ήταν ότι καλύτερο έχω κάνει στην ζωή.
Επίσης, με μεγάλωσαν 2 μητέρες. Η φυσική και η "μητριά". Παρά τις ιστορίες περί του αντιθέτου η ¨μητριά" μέχρι και σήμερα μου στέκεται περισσότερο από την αληθινή μάνα.

night blue είπε...

O Klimpt itan ekpliktikos zwgrafos. Thymamai eixa dialexei gia tin krevvatokamara paliou mou amore ena pinaka tou Klimpt (fysika lithografia i phototypia telos pantwn, den eimai kai i Ivana Tramp oute aytos itan o Donald). Xereis ton klassiko me ton andra pou agkaliazei mia gynaika.

night blue είπε...

ap' o,ti vlepw kai o filos sammanos se thewrei mitriki blogofigoyra

μαριάννα είπε...

Συμφωνούμε για Κλιμτ. Υποθέτω μιλάς για το φιλί.
Τον Σαμμάνο και τον Άμμο έτσι τους βλέπω κι εγώ. Σαν παιδιά μου. Γενικά τους νέους όλους τους νιώθω έτσι, οπότε μάλλον το εισπράτετε και γι αυτό... :)