Καλάαα... Αϊντάααα

Θα τις τραβήξω τις πλεξούδες μου και όχι μόνο...
Μόλις τώρα ανακάλυψα ότι 44 σχόλια σας δεν είχαν ποσταριστεί.
Κι αυτό με υπόδειξη του Σαμμάνου(να είναι καλά) σε απάντησή του σε σχόλιό μου στο μπλογκ του, εντελώς τυχαία...
Δεν ξέρω τι απορρυθμίστηκε και πώς, όταν έλλειψα και δεν έπαιρνε τα σχόλια.
Δεν είμαι και κανένα αστέρι σε θέματα τεχνολογίας, αλλά δεν μου πέρασε από το μυαλό, αυτό το ελάχιστο που διαθέτω ως φαίνεται, ότι κάτι δεν πάει καλά.
Σας ζητώ συγγνώμη... ειλικρινά.
Δεν είμαι αγενής να μην απαντώ και το ξέρετε έτσι;
Αισθάνομαι πολύ άσχημα απέναντι σε όλους σας και ζητώ την κατανόησή σας...
Είχα αφήσει τελευταίο ποστ το φλαμένκο χαιρετώντας σας και νόμιζα ότι το είχα αναφέρει ότι πάω Ισπανία σε διάφορα ποστ...
Και να φανταστείτε ότι από την Ανδαλουσία που μπήκα μια φορά, με κάτι φίλους να τους δείξω κάτι τραγούδια, σκέφτηκα ότι πάει... με ξεχάσανε οι φίλοι μου. Μάτια που δεν βλέπονται... σκέφτηκα η παραπονιάρα!
Και είναι σήμερα και τόσο θλιμμένη η μέρα, λόγω Αμαλίτσας που όλοι είμαστε επηρεασμένοι,
βρέχει και ασταμάτητα από προχθές και είχα διάθεση βαριά...
Και βλέποντας τα σχόλιά σας συγκινήθηκα...
Ας είναι. Κάθε εμπόδιο τελικά, για καλό.
Κατάλαβα ότι μου είστε πολύτιμοι...
Και θέλω εν τέλει να σας πω πόσο μου λείψατε και πόσο πολύ σας αγαπώ όλους κι ας σας ξέρω μόνο από δω...
Πού θα πάει όμως; Έρχομαι Ελλάδα σε λίγο...
Ε... δεν μπορεί, κάπου θα συναντηθούμε.


Αφιερωμένα με αγάπη σε όλη την μπλογκοπαρέα... γιατί η ζωή είναι λίγη βρε παιδιά!
Και οι φίλοι μας πολύτιμοι!