Φωτ. Γητ
ΑΓΝΩΣΤΗ
Απόψε και να μ' έβλεπε
κείνη που αναζητώ,
αυτή που δεν εγνώρισα
και που ποτέ δεν είδα,
που στην καρδιά μου ευλαβικά
τόσον καιρό κρατώ,
σαν κάποια προμηνυτική
που με φωτίζει αχτίδα.
Απόψε που σκιρτά η καρδιά,
το μάτι λάμπει αδρό,
σπιθίζει το αίμα μέσα μου
κι αγάλλεται η ψυχή μου,
κι ανυψωμένη η σκέψη μου
στ' άπειρο, μ' αργυρό
φως, φεγγαρίσιο, αχνοφωτά,
ντύνει την έκστασή μου...
Ο Ρώμος Φιλύρας(1889-1942) είναι ένας ακόμη ποιητής,
που το τελευταίο διάστημα της ζωής του
το πέρασε νοσηλευόμενος στο Δρομοκαΐτειο Θεραπευτήριο,
έχοντας κι εκείνος τελικά την τύχη
του Γ. Βιζυηνού και του Μιχαήλ Μητσάκη.
Αυτό το ποίημα είναι από τα αγαπημένα.
Αυτή η αναζήτηση, η προσμονή, η ελπίδα... τι θλίψη βγάζει.
Να έχει φεγγάρι φεγγαρίσιο να αχνοφωτά
κι εμείς να αναζητάμε
το άγνωστο πρόσωπο που περιμένουμε.
Που ξέρεις; Μπορεί.
Καμιά φορά έρχεται απ' το πουθενά
και κυρίως όταν δεν το περιμένεις.
.jpg)
48 σχόλια:
Ευαίσθητοι άνθρωποι, δεν άντεξαν την αδικία και την απονιά του κόσμου!
Μάλλον άτυχοι άνθρωποι...
Τουλάχιστον ο Βιζυηνός, όπως και ο Λαπαθιώτης κατέληξαν στο Δρομοκαΐτειο, όταν η σύφιλη τους "σάλεψε το μυαλό".
Και λέω ότι ήταν άτυχοι, επειδή δεν είχαν βρεθεί ακόμα τα αντιβιοτικά για την καταπολέμηση της "ωχράς σπειροχαίτης".
Πάντως οι παλιοί επιστήμονες είχαν και κάποια ποιητικότητα. Το καταλαβαίνεις από τα εύηχα ονόματα που έδιναν στους ιούς. Άλλο "ωχρά σπειροχαίτη" κι άλλο ιός HIV.
:)
Καμιά φορά έρχεται από το πουθενά, εκεί που δεν το περιμένεις και πηγαίνει στο τίποτα. Και τοτέ είναι δύσκολο, ακόμα και αν το περιμένεις..Καλημέρα και καλό σ/κ. E tanti baci:)
@ Adonios
Συμφωνώ. Νομίζω ότι είναι η μεγάλη ευαισθησία που τους οδηγεί σε κατάρρευση. Δεν είναι τυχαίο που τόσοι και τόσοι μεγάλοι ποιητές του κόσμου, κατέληξαν σε ψυχιατρεία ή αυτοκτόνησαν.
Ρωμος Φιλύρας! Μπράβο !Πόσο καιρό είχα να διαβάσω κάτι δικό του!
Μπραβο!
Τα φιλιά μου
γητευτρια
Κάτι τέτοια κάνεις και με γοητεύεις
μου φτιάχνεις τη μέρα και με κάνεις
να ελπίζω πως δε χάθηκε εντελώς η ποιότητα από τη ζωή μας. Τρυφερά σε φιλώ και σ' ευχαριστώ για την ψυχική ανάταση που μου έδωσες1
@ A.F.Marx
Αν και τη ζωή του Λαπαθιώτη την έχω διαβάσει καλά γιατί με ενδιέφερε η προσωπικότητά του, δεν γνώριζα για τη σύφιλη. Πρώτη φορά το ακούω. Με έκανες και μια ώρα τώρα ψαχουλεύω το βιβλίο με τα βιογραφικά στοιχεία για το Λαπαθιώτη, ωστόσο δεν το βρήκα. Ούτε στο δίκτυο το πέτυχα κάπου.
Για το Βιζυηνό ναι. Ήταν γνωστό.
Μπράβο Γιώργο μου! Έχεις και πολύ καλή μνήμη. Τρελαίνομαι για ψαχούλεμα της ζωής των ποιητών και αναλύσεις του έργου τους σε σχέση με την προσωπικότητά τους.
Για την ωχρά σπειροχαίτη θα συμφωνήσω απολύτως. Εύηχη μόνο; Ποιητικότατη λέξη! ;)
@ invita
Να σου πω κάτι μάτια μου; Η αγάπη πονάει. Το ξέρουμε πια. Το εμπεδώσαμε. Οι ευαίσθητοι άνθρωποι δύσκολα βρίσκουν ισορροπία στις σχέσεις τους, όντας εύθραυστοι συναισθηματικά. Συχνά όμως κάνοντας απολογισμό, αναρωτιέμαι μήπως οι ίδιοι έχουν το πρόβλημα λόγω προσδοκιών και όχι οι σύντροφοί τους. Και τελικά πες μου γιατί επιλέγουμε πάντα το ανόμοιο; Γιατί μας έλκει; (για μένα δεν ισχύει πια, μιλάω για το γενικό κανόνα).
Έι ψιτ! Άκου ένα μυστικό. Είσαι πολύ νέος για να μιλάς έτσι ε; Θα 'ρθει από το πουθενά και θα σε πάει παράδεισο! Να το πιστέψεις όμως...
Σε φιλώ...
@ rodoula-kelly
Τρυφερή και ρομαντική μου... κι εδώ συμφωνούμε; ;)
@ Ανώνυμε/η
Μήπως εσύ δεν μου τη φτιάχνεις λες μ' αυτό που έγραψες; Λίγο είναι να μοιράζεσαι αυτά που αγαπάς με φίλους; Και να ξέρεις ότι τα λαμβάνουν το ίδιο, αλλά και ότι σε λαμβάνουν. Κι εγώ σ' ευχαριστώ...
Φιλώ σε κι αγαπώ σε, πάντα...
γητευτρια
Αγάπαμε το έχω ανάγκη κι άμα περάσεις από τα μέρη μου, θα σε κεράσω μαστίχα και του κουταλιού γλυκό κι αργότερα ούζο θα πιούμε με μεζέ λιόκαυτο χταπόδι. Θα σε πάω με βάρκα σε θαλασσοσπηλιές για να σου γνωρίσω τα χρώματα και τους ήχους από την αρχή.
Και σαν νυχτώσει στο μώλο θα καθίσουμε ποιήματα να γράψουμε, αυτά που περιμένουν σαν τους έφηβους να ξεχυθούν στον κόσμο!
σπιθιρίζει το αίμα μέσα μου...
και βράζει...
Μαριάννα, μια μικρή αναφορά βρήκα στη στήλη του Βοκκάκιου στο Βήμα (22 Σεπτεμβρίου 1996) :
Με αφορμή τον Βιζυηνό, τον Λαπαθιώτη, τον Νίτσε που τους ρήμαξε και τους τρεις η σύφιλη, σκέφτομαι πως ανάμεσα στην καταπολέμηση της «ωχράς σπειροχαίτης» με τα αντιβιοτικά και την εμφάνιση του AIDS υπήρξε μικρό διάστημα 30-40 χρόνων όπου η σεξουαλικότητα μπορούσε να εκφραστεί χωρίς τον φόβο των «αφροδισίων νοσημάτων», χωρίς τον φόβο του θανάτου. Και σε αυτό το μικρό διάστημα εμείς διανύσαμε τη νεότητά μας. Ισως να έζησε η τυχερή γενιά μας την ερωτικότερη, την ευτυχέστερη περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητας, Βοκκάκιε, και ακόμη να μην το έχουμε καταλάβει!
'Αγνωστε εσυ που κατοικεις την ακρη αυτου του κοσμου...'Αλκαιος
-ΑΤΠ-
Πολύ ευαίσθητο ποίημα... Η ψυχή των ποιητών κρύβει μέσα της πράγματα ασύληπτα για τους υπόλοιπους ανθρώπους...
@ Ανώνυμο
Μπερδευτήκαμε λιγάκι ποιητή, αλλά θα ξεμπερδευτούμε. Στο ευλογημένο νησί της Χίου λοιπόν; Που το λατρεύω... Που όταν βλέπω Αβδελιώδη και βλέπω τα μαστιχόδεντρα ή τις ασημένιες ελιές(κανένα άλλο νησί δεν έχει ασημένιες ελιές), νιώθω μια νοσταλγία απίστευτη.
Θεωρώ ότι η Χίος είναι από τα πιο όμορφα ελληνικά νησιά.
Παραλίες μαγευτικές, βίγλες μοναχικές, πέτρα αγαπημένη, τρελοχιώτες αξιολάτρευτους, μπαρουτοκαπνισμένους που βγάζουν στην Ανάσταση όλο το πάθος που τους καίει τα σωθικά.
Ότι κερνάς ανώνυμε είναι ευλογημένο και καλοδεχούμενο. Δε θα ξεχάσω τα Χιώτικα μερακλίδικα μεζεδάκια, όπως τον τηγανητό γαύρο με κρεμμυδάκι που δεν το έχω δοκιμάσει αλλού, ούτε τη μαστίχα τη μοναδική, που χωρίς αυτήν δε ζω, ευτυχώς την προμηθεύομαι από το αεροδρόμιο, από το κατάστημα της μαστίχας. Λουκουμάδες για πρωινό με θέα το λιμάνι και καφεδάκια παντού... στα Μεστά, στους Βροντάδες...
Λοιπόν, ανταποδίδω με κρητικές τσικουδιές και σφακιανό γιαχνί, χοχλιούς μπουμπουριστούς και καλιτσούνια με μυζήθρα και ντάκο, σταμναγκάθι για σαλάτα και πρωινό Χανιώτικη μπουγάτσα στου Ιορδάνη. Και τα ποιήματα θα τα γράφουμε ηλιοβασίλεμα στο Φάρο στο Σαντριβάνι, στα Χανιά και ξημέρωμα, στο Γεράνι.
Πολύ αγαπώ σε κι ας μπερδευτήκαμε... ;)
@ σπύρος σεραφείμ
Σπυράκο το βλέπω, το νιώθω, με πήρε η λαύρα αυτές τις μέρες και παραλίγο να με τσουρουφλίσει! ;)
Συμπάσχω φίλε...
@ A.F.Marx
Γιώργο μου χίλια ευχαριστώ. Για τον κόπο σου αλλά και για την πληροφορία. Θα το ψάξω. Θα ρωτήσουμε και τους φίλους ποιητές, που κάποιοι είναι λογοτεχνικά αρχεία. Είσαι απίστευτη πηγή και αστείρευτη, πληροφοριών μοναδικών.
@ -ΑΤΠ-
Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη
σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.
'Ηρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα
δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.
Σαπφώ
@ aggelika
Κρύβει δε λες τίποτα. Αν είναι στην καλή τους ώρα και στιγμή, είναι μαγεία η συντροφιά τους... κι ανάσταση κι ανάταση τα ποιήματά τους!
Φιλιά γλυκιά μου!
Πάντα και παντού όλοι κάτι περιμένουμε ...συμφωνώ έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις !
¨Αλλος για το Δρομοκαΐτειο....
Πού υποβάλλονται οι αιτήσεις;
...
γητευτρια
Σωστά, σωστά όλα, σωστά! Δεκτή η πρόσκληση για Κρήτη. Το κλείσαμε έτσι; Μα γιατί με λες ποιητή?
Ω!Ο Δήμος Αβδελιώδης:« Το δέντρο που πληγώναμε», «Η νίκη της Σαμοθράκης»,« Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων»!
Ο Δήμος, παρουσίασε το πρώτο μου βιβλίο (δευτερο δεν υπάρχει ακόμα) Πω, πω, πω μ’ έστειλες και χωρίς διάβασμα... και ποιος θα με γητέψει νεράιδα της ποίησης?
μαυρος γατος
... Κι ο Δρομοκαΐτης Χιώτης ήταν!
@ trelofantasmeni
Ναι. Και συχνά είναι και τελείως διαφορετικό από αυτό που περιμέναμε. Ότι πιο όμορφο μου έχει συμβεί στη ζωή ήταν απρόοπτο, απρόβλεπτο, αναπάντεχο. Και φυσικά ανεξέλεγκτο! ;)
Η χαρά που τη μοιράζεσαι με άλλους είναι διπλή χαρά
και η θλίψη που τη μοιράζεσαι με άλλους είναι μισή θλίψη.
...απόψε και να μ΄έβλεπε κεινη που αναζητώ...
τι ωραίος στίχος!
Καληνύχτα
Σ'ευχαριστώ πολύ!...ξέρεις εσύ.
@ μαύρο γάτο
Αιτήσεις αγόρι μου εδώ, σε μένα!
Ειδικότης μου. Εκτός από μλκμαγνήτη που είχα κάποτε, εσχάτως αποκτήσαμε και τον άλλον. Αυτόν που έλκει την παράνοια. Εκτός κι αν έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας... οπότε δε φταίει μόνο ο μαγνήτης μου ;)
Αν δε με βρεις όταν με χρειάζεσαι, ρίξε μια αίτηση στο Χιώτη για να έχεις και τα μέσα στο ίδρυμα... :ΡΡΡ
Φιλιά!!!
@ Ανώνυμο
Ποιητής νόμιζα. Συγγραφέας έτσι κι αλλιώς είσαι. Δε μένει παρά να σου εκμαιεύσουμε το ονοματάκι σου και τον τίτλο του βιβλίου σου, αν δεν είναι κανένα επιστημονικό εξειδικευμένο, να το διαβάσουμε. :)
Ο Δήμος σε προλόγησε ε; Χαρισματικός σκηνοθέτης! Θυμάμαι όταν είχα πρωτοδεί την εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων... Είχα εκστασιαστεί. Ποίηση...
Μπράβο σας βρε Χιώτες! Όσους φίλους έχω είναι ένας κι ένας! Και με τρελό χιούμορ... λίγο αστροπελέκια, αλλά έξω καρδιά! ;)
Το νεράιδα το κρατάμε. Την ποίηση την αφήνουμε στους ποιητές γιατί πιο εύκολο είναι να είσαι νεράιδα σήμερα, παρά ποιήτρια.
Πάντως ευχαριστώ και για τα δυο!Για Χίο - Κρήτη κλείσαμε...:)
@ adiple μου καλώς όρισες! Με πρόλαβες. Κι ότι είχα σκοπό να σε επισκεφτώ. Διαβάζοντας σχόλια σου σε φιλικά μπλογκς που συνυπάρχουμε, ένιωσα να έχουμε πολλά κοινά.
Μα είδες τι στίχος καλή μου; Συμφωνώ...
Καλό βράδυ!
@ ΑΠΕΙΡΩΤΑς
Καλώς τονε! Μην το ξαναπεις. Χαρά μου θα είναι. Μακάρι να το έχει που μάλλον...
Υπάρχει προσκλησούλα for you στο μπλόγκ μου(εαν και εφόσον βεβαίως..)
Αι κυρίαι παίζει..χο χο
τα φιλιά μου.
Μερικοί άνθρωποι ότι δεν μπορούν να τι καταλάβουν το αμφισβητουν , και το Γκετοποιούν κοινωνικά, Αυτό ειναι εγκλημα. Πανέμορφο κείμενο. Καλημερα.
γητευτρια
Νεράιδα της ποίησης, άσε με να λέω όπως νιώθω. Νεράιδα της ποίησης, λοιπόν! Το όνομα μου και να στο πω, το βιβλίο δεν το βρίσκεις, διότι εξαντλήθηκε. Κρατώ όμως εγώ κάποια αντίτυπα, που τα χαρίζω μόνο σε κάτι φίλους ξεχωριστούς σαν κι εσένα. Ο Δήμος είχε πει ότι τα κείμενα μου είναι αυτά που λέμε: «η ποίηση μέσα στον πεζό λόγο», αλλά αρκετά για μένα.
Πες τώρα πώς θα στο στείλω; Μήπως υπάρχει κάποιο email?
Σε φιλώ τρυφερά
Η φανατική φίλη σου Σ.
Η ποίηση είναι το καταφύγιο της ψυχής.
Συμφωνώ ιδιαίτερα και με το τελικό σχόλιό σου...
Το φως έρχεται...εκεί που δεν το περιμένεις. Όσο το προσμένεις ανυπόμονα, μοιάζει να ρίχνει τις ακτίνες του αλλού!
***Ο αυτοσχεδιασμός ενός μοναχικού Σαββατόβραδου...
Ήρθα απόψε στα σκαλοπάτια σου
να τραγουδήσω και να σε δω, μα εδώ δουλεύουν μόνο πενθήμερο
και τι να κάνω;
Στέεεεκω μονάχος και τραγουδώ, για μένα ο κόσμος είναι τα μάτια σου
κι ο έρωτας σου με φέρνει εδώ.
Είπα απόψε την μαντινάδα σου
μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά
κλαίνε μαζί μου τα σκαλοπάτια σου
κλαίνε μαζί μου και τα πουλιά
Γιατί:
...Κανείς εδώ δεν τραγουδά,κανένας δεν χορεύει, ακούω μόνο την πενιά κι ο νους μου ταξιδεύει
"Απόψε και να μ' έβλεπε κείνη που αναζητώ, αυτή που δεν εγνώρισα και που ποτέ δεν είδα"
και σκέψου την ειρωνεία. Είναι εκεί, κάπου έξω...
@ rodoula-kelly
Κοριτσάρα μου σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για την πρόσκληση! Πέρασα το πρωί και το είδα, αλλά πνιγόμουν όλη μέρα και γύρισα πριν λίγο.
Θα περάσω αργότερα. Φιλάκια!
@ LOCKHEART
Ναι, κατάλαβα που αναφέρεσαι καλέ μου. Φιλάκια πολλά και σ'ευχαριστώ.
@ ανώνυμο
Κοπελάρα μου πες το ντε, να χαρώ! Αν είσαι αυτή που υποθέτω, νομίζω ότι βρήκαμε και οι δυο τη γυναίκα της ζωής μας! χαχαχαχαχα
Έχουμε το ίδιο κόλλημα ακριβώς, για τα ίδια πράγματα! Μα εντελώς!
Αμοιβαία τα αισθήματα σου λέεεεω...
ghteytria@gmail.com
ghteytria@ekfrastes.gr
@ Spitogata
Συμφωνούμε όλοι τελικά σ' αυτό. Άντρες-γυναίκες...
Είδα το γατάκι σου...υπέροχες φωτό! Διάβασα και το Παριζιάνικο...χμ...ενδιαφέρον! ;)
@ erodios
Τι φωνάρα είναι αυτή Θεέ μου! Φούσκωσε η λίμνη! Τρίξανε οι Άλπεις! Σκαρίσανε οι Ελβετοί απ' τα σπίτια τους! Πανικός...
Τι αυτοσχεδιασμός...μου έφτιαξες το βράδυ!:)
Θυμάσαι τα χρόνια εκείνα τα παλιά, που αλλάζαμε στα ρεμπετάδικα τη λέξη πενιά με τη λέξη Μπανιά; :)))
Ήσουνα;
Θα αυτοσχεδιάσω για πάρτη σου, νύχτα Σαββάτου, το πακέτο του.
Στην αγκαλιά μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήηησου
δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιάαααα
τώρα που η νύχτα κεντά με φιλιά το κορμί σου
μέτρα τον πόνο κι άσε με μόνη στην ερημιά
Αν θυμηθείς τ' όνειρόοοοοο μουουουου
σε περιμένω να 'ρθεις
μ' ένα τραγούδι του δρόμου να 'ρθεις όνειρό μου
το καλοκαίρι που λάμπει τ' αστέρι με φως να ντυθείς
με φως να ντυθείειεις...
Κι αν θυμηθείς
να μου στείειειειλεις
αν έχεις σάιτ ή μπλογκ
να καταλάβω ποιος είσαι
μωρό μου,
ποιος είσαι όνειρο μου
που άδεις γλυκάαααα...
που άδεις γλυκάαααα!
@ Σπύρος Σεραφείμ
Κολλάει γάντι στην περίπτωσή σου ή μου φαίνεται; ;)
Αυτό έχουν κάποιοι στίχοι βρε Σπύρο και με στέλνουν αδιάβαστη που να πάρει!!!
γητεύτρια
Μη με πεθάνεις απόψε. Πες μου ποια νομίζεις ότι είμαι. Γράψε μόνο αρχικά και θα σου πω για ερωδιούς μα και για τραγούδια ρεμπέτικα κι άλλα πολλά. Έχω πολλά να σου πω, αλλά λυπήσουμε και πες μου, περιμένω. Τώωωωωωωωρα. Σε παρακαλώ.
@ ανώνυμο
Στ. Μπ.
Πες μου αν είμαι μέσα... ;)
Ρε εσύ είσαι μέσα είσαι, αλλά όπως καταλαβαίνεις είμαι εγώ έξω τώρα... μα εντελώς έξω. Πλάκα μου κάνεις; Ποια είσαι ρε; Αν δεν θέλεις να μου πεις εδώ, πήγαινε www. myrovolos. gr. κι από την ενότητα επικοινωνία πές μου, διότι όπως καταλαβαίνεις δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος να παέι στο αυτό που έκανε ο Δρομοκαΐτης, ε;
Μου βγήκε ο καφές απ'τα αυτιά... χαχαχαχαχαχαχαχα
Ρε δεν παίζεσαι! Φοβερή είσαι...
Μην ανησυχείς. Ένα ούφο είμαι που στροφάρει σωστά που και που.
Απλά σε μάντεψα. Σιγά το δύσκολο...
Γράψε μου ένα τηλ σταθερό, αν υπάρχει, στο ιμέιλ που σου έστειλα να τα πούμε για λίγο...
γητεύτρια
Τώρα το ποια είναι φοβερή και ποια
το ούφο, άσε να το αποφασίσει η ιστορία... χα, χα! Μονοπωλήσαμε το blog όμως κι ίσως δεν πρέπει.
Σε φιλώ και σε καληνυχτίζω τρυφερά. Σ’ευχαριστώ για το τηλεφώνημα- σοκ, για τη χαρά που μου έδωσες, για τη χορδή που τόσο μαγικά μου άγγιξες, για τις ημέρες που έρχονται και ξέρω πως θα είσαι μέσα να τις φωτίζεις! Τα λέμε…
@ Χιώτισσα
Η απόλαυση είναι δική μου και που βρεθήκαμε και για την επιβεβαίωση του ότι από την πρώτη στιγμή αναγνωρίζονται οι άνθρωποι που μοιράζονται κοινά όνειρα, κοινές ανησυχίες, κοινές χαρές, κοινές φεγγαρίσιες λάμψεις και εκλάμψεις... Μία από τις ομορφιές του δικτύου, όπως λέει και η αγαπημένη φίλη μου η άμπθα, είναι αυτή. Ότι εκμηδενίζει τις αποστάσεις και σου δίνει τη χαρά να γνωρίζεις ανθρώπους από την άλλη άκρη της γης. Ειλικρινά χάρηκα που σε γνώρισα και εύχομαι να είναι η αρχή μιας όμορφης φιλίας! Και μην ανησυχείς καθόλου για μονοπώληση του χώρου και τέτοια τυπικά. Ότι θέλουμε γράφουμε, όσο και όποτε, κι αυτό ισχύει για όλους τους φίλους.
Ανυπομονώ να διαβάσω και το βιβλίο σου και να ξέρεις ότι δε θα γλιτώσεις μια παρουσίαση, να σε γνωρίσουν και οι υπόλοιποι φίλοι...;)
Αγκαλιές σφιχτές!
Δημοσίευση σχολίου