Σου εύχομαι την τύχη των ερώτων και την ξέφρενη χαρά της μοναξιάς... πίστη στη γαλήνη των ανδρών που ξέρουν τη μοίρα τους...

Είναι μία συγγραφέας Μεξικάνα,από τις αγαπημένες μου, που έχει γράψει μεταξύ άλλων, δύο βιβλία που αγαπώ πολύ.

Το πρώτο είναι: Το τραγούδι της ζωής. Το δεύτερο είναι: Ο καημός του έρωτα. Το όνομά της είναι Άνχελες Μαστρέτα.

Είναι και τα δύο βιβλία μυθιστορήματα, μα ταυτόχρονα με ιστορικοπολιτικά στοιχεία. Το πρώτο περιγράφει τα χρόνια της δικτατορίας στο Μεξικό και το δεύτερο τα χρόνια της επανάστασης.

Το δεύτερο βιβλίο μιλάει για δύο αδερφές πολύ αγαπημένες μα εντελώς διαφορετικές.

Η μία γλυκιά και συνετή, παντρεμένη μ' έναν υπέροχο άντρα και πολύ ευτυχισμένη.

Η άλλη αδέσμευτη, ανεξάρτητη κι ανύπαντρη κατ' επιλογήν.

Μετά από αρκετά χρόνια γάμου η παντρεμένη, η Χοσέφα αποκτά ένα κοριτσάκι και την τρίτη μέρα της γέννησης του ( τότε που οι μοίρες μοιραίνουν το μωρό), μαζί με τη Μιλάγρος την αδερφή της, δίνουν η κάθε μία την ευχή της...

Η μάνα η συνετή λέει:

Κόρη μου που κοιμάσαι κάτω από το βλέμμα του Θεού, εύχομαι να μη φύγει ποτέ από πάνω σου, να πορευτείς στη ζωή με την υπομονή σαν τον καλύτερο σύμμαχό σου, να γνωρίσεις την ευτυχία της γενναιοδωρίας και τη γαλήνη αυτών που δεν περιμένουν τίποτα, να κατανοείς τα βάσανά σου και να μπορείς να συντροφεύεις τους άλλους στα δικά τους.
Σου εύχομαι καθαρή ματιά, συνετό στόμα, μύτη με κατανόηση, αυτιά κουφά στις δολοπλοκίες, δάκρυα αναγκαία και ισορροπημένα.
Σου εύχομαι πίστη σε μια αιώνια ζωή και τη γαλήνη που φέρνει αυτή μαζί της.

Η θεία λέει:

Κόρη μου, εγώ σου εύχομαι την τρέλα, τη γενναιότητα, τη λαχτάρα, την ανυπομονησία.
Σου εύχομαι την τύχη των ερώτων και την ξέφρενη χαρά της μοναξιάς.
Εύχομαι να σου αρέσουν οι κομήτες, το νερό και οι άντρες.
Σου εύχομαι εξυπνάδα και πνεύμα.
Ένα βλέμμα όλο περιέργεια, μύτη με μνημονικό, στόμα που να καταριέται με θεική ακρίβεια, πόδια πάντα νεανικά, δάκρυα που φέρνουν την ολοκλήρωση.
Σου εύχομαι να έχεις την αίσθηση του χρόνου που έχουν τ' άστρα, την ιδιοσυγκρασία των μυρμηγκιών και να αμφισβητείς τους ναούς.
Σου εύχομαι πίστη στους οιωνούς, στη φωνή των νεκρών, στο στόμα των ριψοκίνδυνων, στη γαλήνη των ανδρών που ξέρουν τη μοίρα τους, στη δύναμη των αναμνήσεων σου και στο μέλλον, σαν μια υπόσχεση όπου χωρούν όλα όσα δε σου έχουν συμβεί ακόμα.

Eγώ της έδωσα τη δεύτερη...
Εσύ ποια ευχή θα έδινες αν είχες κόρη ή στην κόρη σου;