Να που ξημερώνει γλυκάμες στο φως η μέρα κιβωτός
Σα νησί ο Υμηττός
Όλα στο φως κι εσύ αόρατος, ναι
τόσον καιρό
Μιχ. Γκανάς
Πριν από 2 χρόνια
Τρίτη 17 Ιουλίου 2007
Ο εφιάλτης εχθές, η γαλήνη και η ομορφιά σήμερα... και πώς να την κρατήσουμε;
Να που ξημερώνει γλυκάμες στο φως η μέρα κιβωτός
Σα νησί ο Υμηττός
Όλα στο φως κι εσύ αόρατος, ναι
τόσον καιρό
Μιχ. Γκανάς
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.png)
.jpg)
21 σχόλια:
Εγώ νομίζω ότι την φωτιά στον Υμηττό την έβαλε ο Νταλάρας.
:))))))))))))
Μπαααα... ο Πανούσης ήτανε υποδυόμενος Νταλάρα! Βρε τι πάθαμε! Καταλαβαίνεις τί έχει να γίνει έτσι και μου πούνε κάτι για φίλο έτσι; Και δη κολλητάρι! Θα τα σκίσω τα ιμάτια μου!
Αν και... απ' ότι είδες, η αντιπάθεια που προκαλεί είναι ασύλληπτη. Δεν παλεύεται... ;)
Φωτια στα μπατσακια μαs ....Τα φαν κλαμπs τηs πιτσιρικαριασ τα καταλαβαινω ' τα αντι φαν κλαμπs κατα του οποιουδηποτε καλλιτεχνη μου φαινονται λιγακι ηλιθιοτητεs...
Καλημέρα...
Ήμουν με τον Γιωργάρα προχτές στο σκάφος του, οπότε δεν παίζει να έβαλε τη φωτιά εκείνος. Αρα τώρα έχει και άλλοθι! :)
Τώρα πια θέλει κόπο για να φυλάξεις ένα δάσος.
Τι; δάσος είπα; τους άδειους από δέντρα λόφους εννοούσα... που πρέπει να τους φυλάξουμε μπας και ξαναβγει κανά δεντράκι εκει...
Βοήθειά μας!!!
μας τελειώνει το οξυγόνο και τα συν αυτώ, γητεύτρ(ι)α μου...
καλημέρες
''..AAAAAύριο πάλιιιιι...''
έτσι δε λέει το γνωσό τραγούδι?
μόνο όπου δεν υπάρχει δέντρο γαληνεύει ο τόπος!
ας καμαρώνουμε τα καμμένα μας!
καλό μεσημέρι σου
@ habilis
Υπάρχουν και αντιφαν κλαμπ; :))))
Τώρα το μαθαίνω... Βρε με τι ασχολείται ο κόσμος...
@ Adonios
:)))))))) Α εσύ ήσουνα ο ωραίος μουσικός, που διάβαζα στις εφημερίδες και που ο Γιώργος είπε τα καλύτερα για το λαμπρό σου μέλλον και για το ταλέντο σου; Μπράβο μάτια μου! ;)
@ adiple
Σου μιλάω ειλικρινά, ότι ποτέ δεν έχω νιώσει τόση θλίψη, όση αυτή τη φορά. Μου κόστισε πολύ η Πάρνηθα... Και δεν αντέχω στην ιδέα ότι θα ξανασυμβεί στον Υμηττό.
Το έχω συνδέσει αυτό το βουνό με τη ζωή μου όλη. Το έχω αγναντέψει άπειρες ώρες και το πονάω απίστευτα. Και πάνω που έχει αρχίσει να πρασινίζει ρε γαμώτο...
@ σπύρος σεραφείμ
Τελειώνει λες Σπυράκο μου; Δε θέλω να το πιστέψω βρε παιδιά. Η απόγνωση με πεισμώνει. Μήπως όλα αυτά που έγιναν μας βγουν σε καλό εν τέλει; Μήπως αντιδράσουμε;
@ γιάννης
Ανταποδίδω με το κλασικό και υπέροχο εξ' ολκλήρου Χατζιδακικό!
Εκεί ψηλά στον Υμηττό υπάρχει κάποιο μυστικό
Και είναι, πώς να σας το πω, πολύ μπλεγμένο ομολογώ
Αν και γω από παιδάκι είχα πάντα ένα μεράκι
Να ’χω συντροφιά ένα αστέρι κι ένα σκύλο στην αυλή
Όμως, εκεί στον Υμηττό, δεν μου το βγάζετ’ απ’ το μυαλό
Υπάρχει κάποιο μυστικό, εκεί ψηλά στον Υμηττό
Πέτρα που κύλησε, μη τηνε κρατήσεις
το ριζικό της είν’ κακό και θα μετανοήσεις
Τη συμβουλή μου αυτή μη τηνε ξεχάσεις
γιατί ’ναι το λιγότερο τους φίλους σου να χάσεις
Όμως, εκεί στον Υμηττό, υπάρχει κάποιο μυστικό
Να το ξεχάσω δεν μπορώ, ούτε τη λύση του να βρω
Αν και γω από μικρή δεν μ’ αρέσανε τα χάδια
Ήμουνα προσεκτική, ιδιαίτερα τα βράδια
Όμως, εκεί στον Υμηττό, δεν μου το βγάζετ’ απ’ το μυαλό
Υπάρχει κάποιο μυστικό, εκεί ψηλά στον Υμηττό
Εκεί ψηλά, εκεί ψηλά, εκεί ψηλά στον Υμηττό
Υπάρχει κά-, υπάρχει κά-, υπάρχει κάποιο μυστικό
YΓ. Κι εμένα που μ' αρέσανε τα χάδια βρε Γιάννη τί κατάλαβα; Μήπως που δεν ήμουνα προσεκτική ιδιαίτερα τα βράδια; ;)
Για να δούμε, τι έμεινε ακόμα, Πεδίο Άρεως, Κήπος, Φιλοπάπου, Λυκαβητός, Στρέφη... χμ...
ΟΚ παιδιά άντε για διακοπές, τα καταφέρνουμε και μόνοι μας αυτά.
@ melomenos
Αχ καλέ μου, υπάρχει τρόπος να μην κοιτάμε τα καμμένα μόνο, αλλά προφανώς ΚΑΝΕΙΣ δε νοιάστηκε ως τώρα στα σοβαρά. Για να δούμε... Τώρα που ο κόσμος αρχίζει να αφυπνίζεται. Ίσως...
Φιλιά!
@ ανέστης
:)))))))))))
Πικρό μεν, σχεδόν αληθινό δε!
Πού καταντήσαμε! Πάντως ούτε στον χειρότερό μου εφιάλτη δεν το περίμενα, το φετινό καλοκαίρι!
Λόντρα, Παρίσι, Νιου Γιορκ
Στίχοι: Μίμης Τραϊφόρος, Μουσική: Λεό Ραπίτης
Tραγουδά η Σοφία Βέμπο
Όπου κι αν πάω ο νους μου διαρκώς τριγυρνά
μέσ' τα στενά της Αθήνας και στα καπηλειά της
και κάθε βράδυ τρικλίζοντας στα σκοτεινά
λέει μεθυσμένη η ψυχή μου απ' τα γιασεμιά της.
Λόντρα Παρίσι Νιού Γιόρκ Βουδαπέστη Βιέννη
μπρός την Αθήνα καμμιά σας καμμιά σας δε βγαίνει
γιατ' είναι πάντα γεμάτες με ρόδα οι ποδιές της
κι άσπρες δαντέλες τυλίγουν τις ακρογιαλιές της.
'Εχει ομορφιές, χιλιάδες ζωγραφιές
και στις ανηφοριές τις γραφικές της
κάθε βραδιά κάτω από μιά μουριά
ο έρως ξενυχτά κλεφτά-κλεφτά.
Σε κατοικούνε Θεοί ξελογιάστρα μου Αθήνα
που κατεβαίνουν στην Πλάκα να πιούνε ρετσίνα
και ζαλισμένοι το βράδυ κολώνα-κολώνα
να κοιμηθούνε πηγαίνουνε στον Παρθενώνα.
Α! Α! Α! Ο Υμηττός λέει με κέφι στην Πεντέλη
Α! Α! Α! λέει η ρετσίνα στο βαρέλι.
Πάει και ο Υμητός!
Τι έχει σειρά τώρα?
@ μαραμένα σύκα
Γεια σου κορίτσι! Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται. Τη θυμάσαι την ταινία, γροθιά στομάχι; Ποιός να μας το 'λεγε ότι θα τη δούμε ζωντανά στο Χιλιομόδι...
Τέτοια καταστροφή φέτος... Μας έχει αποδιοργανώσει εντελώς βρε παιδιά... Έρχεται κι ο καύσωνας! Ας βάλουν οι Θεοί το χεράκι τους γαμώτο γιατί δε μας βλέπω καλά.
Ο Υμηττός χωρίζει το λεκανοπέδιο των Αθηνών από την πεδιάδα των Μεσογείων. Ο Δημήτριος Καμπούρογλου περιέγραψε τον Υμηττό «ως μέγα παραβάν χωρίζον την κοιλάδα του πνεύματος από την πεδιάδα του οινοπνεύματος ».
Η υψηλότερη κορυφή του Υμηττού είναι ο Εύζωνας υψ. 1.026,37 μ. Σε εφημερίδες του 1956 αναφέρεται ότι η κορυφή του Υμηττού είχε μικρύνει κατά 7 περίπου μέτρα όταν τελείωσαν τα έργα επέκτασης του δρόμου και διευθέτησης της κορυφής που προοριζόταν για τουριστική αξιοποίηση. Ο Μ. Παρασκευαίδης σ' ένα ωραίο άρθρο για τον Υμηττό, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Καθημερινή " της 29/7/1956 με την ευκαιρία της πρώτης ανάβασης λεωφορείου στην κορυφή, αναφέρει νέο υψόμετρο του Υμηττού 1.020 μ. Οι επίσημοι όμως τελευταίοι χάρτες της ΓΥΣ ( 1973 ) και ΕΣΥΕ ( 1963 ) εξακολουθούν ν' αναγράφουν το παλαιό υψόμετρο.
Αλλες χαμηλότερες κορυφές είναι η Δασωμένη ή Κιάφα Ντρίζα υψ. 644 μ., το Κορακοβούνι υψ. 728 μ., Μαυροβούνι υψ. 774 μ., Προφ. Ηλίας υψ. 660 μ., Στρώμα υψ. 708 μ. και Στραβός Αετός υψ. 627 μ. ( Στραβαετός ή Αετός ).
Οι πιο γνωστές πηγές του Υμηττού είναι η Γαλοπούλα ( παλ. Καλοπούλα - αρχ. Κυλλού Πήρα ) που εξύμνησε ο λατίνος ποιητής Οβίδιος ( ερωτική τεχνη ΙΙΙ, στ. 687 - 694 ) γιατί πιστευόταν ότι το νερό της χαρίζει ευτοκία και γονιμότητα, της Μονής Καισαριανής ( παλ. κριού κεφαλή ), των Μονών Αστερίου και Καρέα, της Ανάληψης ( αγίασμα ), του Προφ. Ηλία ( πηγάδι ) κ.τ.λ.
Εξαιτίας της επέκτασης των οικισμών, των πολλών εγκαταστάσεων και ορεινών δρόμων, στον Υμηττό υπάρχουν μόνο αλεπούδες, λαγοί, πετροπέρδικες, κοτσύφια και διάφορα άλλα είδη μικρών πουλιών.
Επειδή ο Υμηττός δεν έχει πολλά πηγαία νερά, υπάρχουν μόνο λίγα δάση από μεγάλα πεύκα (Pinus Halepensis ) στις υδροφόρες περιοχές της Καισαριανής, του Αστερίου, του Καρέα και της Ηλιούπολης. Εκτός από τη χαλέπιο πεύκη υπάρχουν ακόμα, λεύκες, πλατάνια,κυπαρίσια, κέδροι, σχίνα, κουμαριές, θυμάρια και αρκετά αγριολούλουδα από τα οποία, τρία είδη είναι ενδημικά.
Υμηττός : Προέλευση της ονομασίας
Η λέξη είναι πανάρχαιη όπως και η άλλη ( πιθανή ) ονομασία του Υμησσός.
Η λέξη Υμηττός, πιθανό να προέρχεται από τη πελασγική λέξη Ούμετ ή Ύμητ, που η ετυμολογία της είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να καθοριστεί. Κατά μία εκδοχή σημαίνει σκληρός, τραχύς, βραχώδης τόπος.
Επίσης τον Υμηττό, κυρίως το βόρειο τμήμα του, μέχρι πριν λίγα χρόνια τον έλεγαν και Τρελό. Για τις ονομασίες αυτές υπάρχουν πολλές εκδοχές, με πιο σοβαρές τις παρακάτω :
α. Η λέξη Υμηττός προέρχεται από το θύμος ( κοιν. θυμάρι ) που έγινε σιγά - σιγά θυμέτ - Υμέτ - Υμηττός. Οι αρχαίοι ( Θεόφραστος ) ονόμασαν θύμους, τα φρύγανα που αφθονούσαν στον Υμηττό, και που με το δυνατό άρωμά τους έκαναν τις μέλισσες να στροβιλίζουν σαν μεθυσμένες ( από το θυμός = διάθεση της ψυχής ). Από αυτό το φαινόμενο της "τρέλας" των μελισσών ονομάστηκε και το βουνό Τρελός. Για την εξήγηση όμως αυτή, καθώς και για την ταύτηση των δύο ονομασιών του βουνού, δε γίνεται πουθενά μνεία στ' αρχαία κείμενα.
β. Οι παλαιοί κάτοικοι της Ν. Ιταλίας ( Μεγάλη Ελλάδα ) πρόφεραν τη λέξη Υμηττός Υματτός που από παραφθορά έγινε Μάττος. Αργότερα οι Φράγκοι των Αθηνών ερμήνευσαν τον Υμηττό - Μάττο στους ντόπιους, σαν τρελό.
γ. Ο Υμηττός μεταφράστηκε στα χρόνια της Φραγκοκρατίας Μόντε Ιμέττο και από παραφθορά λεγόταν Μόντε Μάττο που κατά σύμπτωση σημαίνει Τρελό βουνό, ονομασία που διατηρήθηκε. Το πιθανότερο είναι ότι δεν έγινε καμιά παραφθορά της λέξης αλλά η ονομασία Τρελός προϋπήρχε, γιαυτό και οι Φράγκοι τον είπαν και με τα δύο ονόματά του, δηλαδή Monte Imetto και Monte Matto.
δ. Μια εύκολη και πολύ διαδεδομένη εξήγηση είναι ότι το Τρελός προερχόταν από την ονομασία tres long = πολύ μακρύς, που έδωσαν οι Γάλλοι γιατί δεν γνώριζαν τη λέξη Υμηττός. Αυτό δεν ευσταθεί καθόλου γιατί η ονομασία προϋπήρχε αιώνες πριν.
ε. Τον Υμηττό τον χρησιμοποιούσαν και από την αρχαιότητα για μετεωρολογικό βαρόμετρο, δηλαδή βλέποντας την κορυφή του πρόβλεπαν τι καιρό θα κάνει, ( Θεόφραστος : "Περί σημείων, υδάτων και πνευμάτων " Γ 43 ) γιαυτό και είχαν " τοποθετήσει " βωμούς του Ομβρίου Δία και του Προοψίου Απόλλωνα. Επειδή όμως παρά τις προβλέψεις, αρκετές φορές παρουσιάζονταν καιρικές ανωμαλίες, ονόμασαν με τον καιρό το βόρειο Υμηττό Τρελό (το νότιο Υμηττό τον έλεγαν Μαυροβούνι). Μάλλον αυτή είναι η πιο πιθανή εκδοχή.
Ο ονομαστός Τούρκος περιηγητής του 17ου αιώνα Evliya Celebi, που διέσχισε ολόκληρη την Ελλάδα (από το 1667 και μετά), αναφέρει τον Υμηττό μόνο σαν Ντελή Νταγ, δηλαδή Τρελό βουνό.
Σ' ένα τούρκικο ταπί ( επίσημος κτηματικός τίτλος ) του 1761 της Μονής Πετράκη, εμφανίζεται ο μισός Υμηττός σαν Ντελή Νταγ (Τρελοβούνι) και ο άλλος μισός σαν Καρά Νταγ (Μαυροβούνι).
Ο επίσκοπος Νανζιανζού Ιγνάτιος το 1772 αναφέρει ότι ο Υμηττός λεγόταν και Τηλεβούνι ή Τρελοβούνι.
Ο Δανιήλ Φιλιππίδης στη "Νεωτερική Γεωγραφία" του το 1791 τον αναφέρει Υμηττό ή Τηλεβούνι. Τον αναφέρει ακόμα και Κεκρόπιο, ονομασία που δεν αναφέρεται όμως πουθενά αλλού ( Κεκρόπιον λεγόταν ο τάφος του Κέκροπα, Κεκροπία ήταν η αρχική οναμασία της πόλης των Αθηνών και Κεκροπίς ήταν μια από τις δέκα φυλές της Αττικής).
Σε ένα σιγίλλιο ( εκκλησιαστικό έγγραφο ) του 1782 που υπογράφει ο Πατριάρχης Νεόφυτος αναφέρεται ο Υμηττός ως Υμήττειον όρος.
Σε ένα έγγραφο του 1793 " Μοιρασιά του Κουρσαλά με λαχνούς " ( Κουρσαλάς είναι το σημερινό Κορωπί ) αναφέρεται ο Υμηττός σαν Τρελός και Μαύρο Βουνό.
Κάποια εποχή ονόμαζαν οι ξένοι περιηγητές το Μαυροβούνι, κυρίως την ανατολική του πλευρά, και Λαμπροβούνι (Ο Spom και ο Wheler το 1675, ο Chandler το 1764, ο Hobhouse το 1810 κλπ.) μάλλον από το τότε κοντινό χωριό Λαμπρικά.
Σήμερα έχει επικρατήσει μόνο η αρχαία ονομασία του, Υμηττός, αυτή που αναφέρει και ο Παυσανίας : "όρη δε Αθηναίοις εστί ... και Υμηττός, ος φύει νομάς μελίσσαις επιτηδειοτάτας πλην αλαζώνων...".
Πάντως παλαιότερα τους Αθηναίους τους αποκαλούσαν τελείως παλαβούς «αφού ο Ήλιος έβγαινε απ τον Τρελλό και έδυε στο Δαφνί»!!!
Πηγές: http://users.otenet.gr/~mictop/g_hymettus.htm
Βικιπαίδεια
Ε, όχι δεν το πιστεύω. Κι ο Υμητός βρε παιδιά;
Μου ρχεται να κλαιώ. Εγώ την Αθήνα την ξέρω και την αγαπώ απ τα τραγούδια της. Απ την Καστέλα ως τον Υμητό κι απ του Φιλοπαπου ως τον πύλη τ Αδριανού
Μπορείς να καταλάβεις;
Μπορείς, το ξέρω.
Δημοσίευση σχολίου