Το περιβόητο φιλί με τους Françoise Bornet - Jacques Carteaud.
Mιας και αναφερθήκαμε στα φιλιά του Doisneau , σε πρόσφατα σχόλια, θυμήθηκα μια μεγάλη παράλειψή μου! Το ότι δεν αναφέρθηκα ως τώρα στην πολύ πρόσφατη ρετροσπεκτίβα που του έγινε στο Παρίσι στις 19 Οκτωβρίου του 2006 και κράτησε μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου του 2007. Η έκθεση έγινε στο Δημαρχείο του Παρισιού, στην αίθουσα Saint-Jean και ονομάστηκε «Robert Doisneau - Paris en liberté». Μέχρι το θάνατό του το 1994, ο φωτογράφος είχε οργώσει και ερευνήσει ακούραστα τoυς δρόμους του Παρισιού, καθώς και τα μικρά μπιστρώ που βρίσκονται στην πλατεία Vendοme. Έχει φωτογραφίσει με την ίδια τρυφερότητα τους τουρίστες, τους κρεοπώλες των αγορών, τους καλλιτέχνες, τους ερωτευμένους, τα μέλη των μπαρ ...
Το ένα Ιερό Τέρας της Φωτογραφίας φωτογραφίζει το Ιερό Τέρας της Ζωγραφικής! Ο Pablo Picasso μέσα απ' τα μάτια του Robert Doisneau!
Στην έκθεση παρουσιάστηκαν 600 φωτογραφίες. Ο «ψαράς των εικόνων», όπως του άρεσε να τον λένε, επέστρεψε στην αγαπημένη του πόλη μέσα από τη ρετροσπεκτίβα του Δημαρχείου, που δεν άφησε πραγματικά, ασυγκίνητο κανέναν. Δεν είναι ανάγκη να είναι ειδικός κάποιος στην τέχνη της φωτογραφίας, για να γνωρίσει και να εκτιμήσει τον Doisneau. Παρά τον οικείο χαρακτήρα των εικόνων του σύγχρονου κόσμου μας, που είχαν τα θέματα του Doisneau, ήταν μια πολύ υπομονετική και επίμονη ανάδειξη της καθημερινότητας της παρισινής ζωής, που όμως ήξερε να κρατά αποστάσεις από τα θέματά του. Είχε αυτό το φοβερό ταλέντο, που πιστεύω ότι είναι μέσα στην γαλλική Τέχνη και της Φωτογραφίας και του Κινηματογράφου. Είχε στόχο να ανιχνεύσει το ανέκδοτο, τη μικρή ιστορία, την μόλις συγκίνηση. Συχνά μέσα στα στερεότυπά του, το χιούμορ ή η νοσταλγία, είναι στη συνάντηση.
Η έκθεση «Robert Doisneau - Paris en liberté», που παρουσιάστηκε μέσα στην αίθουσα Saint-Jean του Παρισινού Δημαρχείου, ήταν η πρώτη μεγάλη ρετροσπεκτίβα για τον Doisneau, που οργανώθηκε στο Παρίσι, από το 1995. Η έκθεση ήταν ένας φανταστικός περίπατος του Robert Doisneau, στην παριζιάνικη ζωή και μπόρεσαν, όσοι ευτύχησαν να τη δουν, να δουν το Παρίσι μέσα από τα μάτια του κατά την περίοδο 1934 - 1991, ίσως και περισσότερο, αφού ο καλλιτέχνης συνέχισε να ερευνά την πρωτεύουσα μέχρι το θάνατό του, στις 2 Απριλίου του 1994 και μας κληροδότησε το εκπληκτικό νούμερο των 450.000 αρνητικών και πάνω ... Σχεδόν εξήντα χρόνια, χωρίζουν την πιό παλιά φωτογραφία του που εκτίθεται στην αίθουσα Saint-Jean, ως την πιο πρόσφατη.
Οι εκθέσεις που έχουν οριοθετήσει τη σταδιοδρομία του, τον είχαν προτρέψει σε αρκετές επαναλήψεις και του άρεσε να ερευνά και να επαναλαμβάνει τις εικόνες του, κάτι που του άρεσε να αποκαλεί ως «φωτογραφικά μαστορέματα». Μια άγνωστη ως τώρα πλευρά της εργασίας του που φάνηκε για πρώτη φορά με την ευκαιρία αυτής της έκθεσης. Με Willy Ronis, Edouard Boubat, Janine Niepce, Izis και μερικούς άλλους, ο Robert Doisneau αποτέλεσε την ομάδα εκείνη, που ο ίδιος καλούσε ως « φωτογράφους της ανθρωπιστικής σχολής». Μιας σχολής που δεν έχει παραδώσει ποτέ ένα δίπλωμα, όπως και δεν έχει αφήσει κανένα προφανές κείμενο. Άφησε μόνο χιλιάδες φωτογραφίσεις του δημοφιλούς Παρισιού να καταλαμβάνουν την κεντρική θέση.
Ήταν πρόσκληση σε μια ιστορία του βλέμματος η φετινή έκθεση «Robert Doisneau - Paris στην ελευθερία». Μια ιστορία της μόλις απόστασης με τα πράγματα που κρατιούνται μέσα στο στόχο, μια ιστορία η οποία μπορεί ή δεν μπορεί να φανεί.
Οι εκθέσεις που έχουν οριοθετήσει τη σταδιοδρομία του, τον είχαν προτρέψει σε αρκετές επαναλήψεις και του άρεσε να ερευνά και να επαναλαμβάνει τις εικόνες του, κάτι που του άρεσε να αποκαλεί ως «φωτογραφικά μαστορέματα». Μια άγνωστη ως τώρα πλευρά της εργασίας του που φάνηκε για πρώτη φορά με την ευκαιρία αυτής της έκθεσης. Με Willy Ronis, Edouard Boubat, Janine Niepce, Izis και μερικούς άλλους, ο Robert Doisneau αποτέλεσε την ομάδα εκείνη, που ο ίδιος καλούσε ως « φωτογράφους της ανθρωπιστικής σχολής». Μιας σχολής που δεν έχει παραδώσει ποτέ ένα δίπλωμα, όπως και δεν έχει αφήσει κανένα προφανές κείμενο. Άφησε μόνο χιλιάδες φωτογραφίσεις του δημοφιλούς Παρισιού να καταλαμβάνουν την κεντρική θέση.
Ήταν πρόσκληση σε μια ιστορία του βλέμματος η φετινή έκθεση «Robert Doisneau - Paris στην ελευθερία». Μια ιστορία της μόλις απόστασης με τα πράγματα που κρατιούνται μέσα στο στόχο, μια ιστορία η οποία μπορεί ή δεν μπορεί να φανεί.
Οπτική περιήγηση στην εκπληκτική ρετροσπεκτίβα Doisneau, Paris en Liberté
Λοιπόν, εδώ οι Γάλλοι έδωσαν ρέστα! Η virtual βόλτα στην έκθεση είναι ότι καλύτερο έχω δει στο δίκτυο στο χώρο της οπτικής περιήγησης! Οι τρελαμένοι της Φωτογραφίας, θα ζήσετε μαγικές στιγμές κλικάροντας πάνω σε κάθε φωτό. Για επιστροφή θα κλικάρετε στη λέξη Accueil. Για ν' ακούσετε τον ίδιο τον Robert Doisneau να μιλάει θα κλικάρετε στο μεγάφωνο. Θα δείτε την έκθεση θεματολογικά. Οι σκύλοι του Παρισιού, οι πεζοί και τα αυτοκίνητα στην πλατεία Κονκόρντ, τα καφέ του Παρισιού και οι διάσημοι τρελάρες, οι ερωτευμένοι, τα παιδιά, οι παππούδες, ο υπόκοσμος, οι πόρνες, αρτίστες πάσης φύσεως, η μόδα και οι εκπρόσωποί της, ο Σηκουάνας, οι θαυμαστές της Τζοκόντα, τα bistrots, τις φωτό με τις φάτσες και τις αντιδράσεις ανδρών και γυναικών μέσα από τη «La vitrine de Romi» του atelier του Doisneau! Απίστευτη σπουδή! Απίστευτο ταξίδι! Απίστευτη μαγεία!
Vive la France!(που λέει κι ένας φίλος μου ελληνογάλλος καλλιτέχνης, ο Νικολά, καλή του ώρα!)
Vive la France!(που λέει κι ένας φίλος μου ελληνογάλλος καλλιτέχνης, ο Νικολά, καλή του ώρα!)
14 σχόλια:
Για να μην έχετε πρόβλημα με τα σχόλια γράφω το πρώτο...;)
Vive la France en effet.
En plus c'est la fête nationale aujourd'hui. Vive la Révolution!
Ε, δεν είναι Μάγος;;;
Μπράβο ρε φιλενάδα χίλια μπράβο. Το έβαλα λινκ στο blog μου για να μπαίνωβγαίνω στην φανταστική αυτή έκθεση, Οι Γάλλοι όμως ε!
Κρατήσου, Δευτέρα πρωί πετάω για ΠΑΡΙΣΙ. Άντε να το ξορκίσουμε κι αυτό… Κριμα που δεν πρόφτασα την 14 juillet, la fete national, με τους χορούς στις πλατείες και τα πυροτεχνήματα στο tour Eiffel!
@Xavier, Vive la France, Vive lew Francais. Cest vraiment magnifique cette exposition purement Parisienne.
Mes salutations!
Πάάάάρα πολύ ωραίο! Αν θα μπορούσα να πω κάτι ειναι το εξής. Αυτος ο Αρχων της Τεχνης της Φωτογραφίας είναι που κατ εμε, στην αιωνία διαμάχη ΄΄εγχρωμη ή ασπρόμαυρη΄΄ είναι που δίνει μιά και γέρνει μονόπατα την ζυγαριά στο μλακ αντ γουάιτ.
@ Xavier
Vraiment mon chéri, aujourd'hui c'est la fête nationale des francais, quelle coincidence! Vive la liberté!
Au passe, depuis quelques annees , j'ai visitee Paris pour la fête de 14/7 et je rappelle la vue magnifique de la fête au point de Monmartre! Je ne peux pas aussi oublier le spectacle au but de la Seine...
Ki epeidi ta gallika mou einai merde tha sas apantaw ellinisti...
Bisous
@ για την αρλέτα
Τυχερούλα φιλενάδα! Καλό ταξίδι και να περάσεις υπέροχα! Να το απολαύσεις, που θα το απολαύσεις είναι σίγουρο. Περιμένουμε νέα και φωτογραφίες.
je t'embrasse et gros bisous!
@ γιάννης
Πολύ σωστά! Ο Bresson και ο Doisneau και ο Garry Winogrand, νομίζω ότι υποστήριξαν πολύ την ασπρόμαυρη απόλαυση στη φωτογραφία.
Χαίρομαι που συμφωνούμε...
Κι εγώ, κι εγώ υπέρ της μαυρόασπρης.
Πολύ ωραίες φωτογραφίες. Μ' άρεσε και η σειρά με τους μουσικούς. Ειδικά, αυτή με τον τσελλίστα στα κορφοβούνια.
Γητεύτρια, πρόσεξες ότι συμφωνήσαμε;
:)
και φιλάκια και bisous, για όσους έχουν δυσκολίες με τα ελληνικά. χα χα
ΥΓ. Ξέχασα να σου πω ότι δεν είναι πως έχουμε εμείς πρόβλημα με τα σχόλια, αλλά εσύ με τους τίτλους, χα!
Πάλι φιλάκια και bisous.
@ cropper
Κωστή μου κολλητάρι μου! Αγαπημένε μου φίλε! Κι ΕΔΩ συμφωνούμε; Ανησυχώ μήπως πλήξουμε... ;)
Δε θέλω να ρουτινιάσει η όμορφη σχέση μας...
Όμως... Ναι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Το ομολογώ. Από τη σειρά των μουσικών, ΑΥΤΗ του τσελίστα είναι η καλύτερή μου!!! Μακράν...
Αγκαλιές στριφογυριστές και φιλιά! (ελληνικά τα προτιμώ κι εγώ, την τύχη μου! η διεθνής!):Ρ
Α, όσον αφορά το σχολιασμό σου για τα σχόλια, σωστό σε βρίσκω!
:)))))))))))) Γέλασα πολύ... ;)
όλα στη "συνάντηση" είναι, γητεύτρ(ι)α μου...
@ σπύρος σεραφείμ
Το 'πιασες το υπονοούμενο αγόρι μου! ;)
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου