Enrico Macias ο πονεμένος εξόριστος! Το Αντίο Πατρίδα μου γραμμένο στη βάρκα που τον πήγαινε εξορία...είναι σπαρακτικό!

Ο Enrico Macias ( το πραγματικό του όνομα είναι Gaston Ghrenassia και γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1938) είναι Αλγερινός Γαλλοεβραίος τραγουδιστής. Γεννήθηκε στο Constantine, στην Αλγερία και έπαιζε κιθάρα από την παιδική ηλικία. Ο πατέρας του ήταν βιολιστής σε μια ορχήστρα που έπαιζε πρώτα maalouf, ανδαλο-αραβική μουσική. Ο Gaston άρχισε να συμμετέχει στην ορχήστρα στα 15 και αντικατέστησε σύντομα το bandleader, Cheick Raymond. Ακολούθησε μια σταδιοδρομία ως σχολικός δάσκαλος, αλλά συνέχισε την κιθάρα. Το 1961, ο Cheick Raymond σκοτώθηκε. Εκείνο το ίδιο έτος, ξέσπασε η αλγερινή επανάσταση, και η κατάσταση έγινε επικίνδυνη για τους εβραίους κατοίκους του Constantine.

Ο Gaston (Macias) πήγε "εξόριστος" στη Γαλλία με τη σύζυγό του, Suzy, που ήταν κόρη του Cheick Raymond. Φθάνοντας στο Παρίσι, αποφάσισε να ακολουθήσει σταδιοδρομία στη μουσική. Πρώτα, προσπάθησε να λανσάρει τη maalouf που ήξερε ήδη, στα γαλλικά. Δεν είχε επιτυχία όμως, κι έτσι έφτιαξε ένα νέο γαλλικό ρεπερτόριο που εκτέλεσε στα καφέ και στα καμπαρέ. Έκανε την πρώτη εγγραφή του σε δίσκο, το 1962 με τον τίτλο Adieu Mon Pays που είχε συνθέσει στη βάρκα, αφήνοντας την Αλγερία για να πάει στη Γαλλία. Εμφανίστηκε στη γαλλική τηλεόραση με μεγάλη επιτυχία.

Η επιτυχία συνεχίστηκε. Η κόρη του Jocya γεννήθηκε επίσης εκείνο το έτος. Το 1964, άλλαξε το όνομά του σε Εnrico Macias και περιόδευσε στο Λίβανο, την Ελλάδα, και την Τουρκία, έχοντας μεγάλη επιτυχία όπως αυτή του Παρισιού, με τα υπέροχα τραγούδια του, όπως το Tu m'as dans tes. Από τότε, περιόδευσε σε όλο τον κόσμο, με μεταφρασμένα τα τραγούδια του στα ισπανικά και ιταλικά, και γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε κάθε ήπειρο. Το αμερικάνικο ντεμπούτο του έγινε στο Carnegie Hall και πραγματοποιήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου, του 1968.
Το 1976 πήρε χρυσό δίσκο για τη Melisa και ονομάστηκε τραγουδιστής της ειρήνης από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Kurt Waldheim, το 1980. Το 1997, ο Kofi Annan τον ονόμασε Περιπλανώμενο πρεσβευτή για την ειρήνη και την υπεράσπιση των παιδιών. Μετά από την ακύρωση ενός προτεινόμενου γύρου στην Αλγερία το 2000, έγραψε ένα βιβλίο το Mon Algerie, μια πολύ συγκινητική ιστορία που εκφράζει την απέραντη αγάπη στην πατρίδα του και τη νοσταλγία του γι αυτήν. Το 2003, έβγαλε ένα νέο άλμπουμ, το Oranges amères, παραγωγή του γιου του, Jean-Claude Ghrenassia.

Enrico Macias, OhGuitare
Enrico Macias, Enfants De Tous Pays
Enrico Macias, Pour toutes ces raisons, je taime