Κυριακή 8 Ιουλίου 2007

Enrico Macias ο πονεμένος εξόριστος! Το Αντίο Πατρίδα μου γραμμένο στη βάρκα που τον πήγαινε εξορία...είναι σπαρακτικό!

Ο Enrico Macias ( το πραγματικό του όνομα είναι Gaston Ghrenassia και γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1938) είναι Αλγερινός Γαλλοεβραίος τραγουδιστής. Γεννήθηκε στο Constantine, στην Αλγερία και έπαιζε κιθάρα από την παιδική ηλικία. Ο πατέρας του ήταν βιολιστής σε μια ορχήστρα που έπαιζε πρώτα maalouf, ανδαλο-αραβική μουσική. Ο Gaston άρχισε να συμμετέχει στην ορχήστρα στα 15 και αντικατέστησε σύντομα το bandleader, Cheick Raymond. Ακολούθησε μια σταδιοδρομία ως σχολικός δάσκαλος, αλλά συνέχισε την κιθάρα. Το 1961, ο Cheick Raymond σκοτώθηκε. Εκείνο το ίδιο έτος, ξέσπασε η αλγερινή επανάσταση, και η κατάσταση έγινε επικίνδυνη για τους εβραίους κατοίκους του Constantine.

Ο Gaston (Macias) πήγε "εξόριστος" στη Γαλλία με τη σύζυγό του, Suzy, που ήταν κόρη του Cheick Raymond. Φθάνοντας στο Παρίσι, αποφάσισε να ακολουθήσει σταδιοδρομία στη μουσική. Πρώτα, προσπάθησε να λανσάρει τη maalouf που ήξερε ήδη, στα γαλλικά. Δεν είχε επιτυχία όμως, κι έτσι έφτιαξε ένα νέο γαλλικό ρεπερτόριο που εκτέλεσε στα καφέ και στα καμπαρέ. Έκανε την πρώτη εγγραφή του σε δίσκο, το 1962 με τον τίτλο Adieu Mon Pays που είχε συνθέσει στη βάρκα, αφήνοντας την Αλγερία για να πάει στη Γαλλία. Εμφανίστηκε στη γαλλική τηλεόραση με μεγάλη επιτυχία.

Η επιτυχία συνεχίστηκε. Η κόρη του Jocya γεννήθηκε επίσης εκείνο το έτος. Το 1964, άλλαξε το όνομά του σε Εnrico Macias και περιόδευσε στο Λίβανο, την Ελλάδα, και την Τουρκία, έχοντας μεγάλη επιτυχία όπως αυτή του Παρισιού, με τα υπέροχα τραγούδια του, όπως το Tu m'as dans tes. Από τότε, περιόδευσε σε όλο τον κόσμο, με μεταφρασμένα τα τραγούδια του στα ισπανικά και ιταλικά, και γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε κάθε ήπειρο. Το αμερικάνικο ντεμπούτο του έγινε στο Carnegie Hall και πραγματοποιήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου, του 1968.
Το 1976 πήρε χρυσό δίσκο για τη Melisa και ονομάστηκε τραγουδιστής της ειρήνης από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Kurt Waldheim, το 1980. Το 1997, ο Kofi Annan τον ονόμασε Περιπλανώμενο πρεσβευτή για την ειρήνη και την υπεράσπιση των παιδιών. Μετά από την ακύρωση ενός προτεινόμενου γύρου στην Αλγερία το 2000, έγραψε ένα βιβλίο το Mon Algerie, μια πολύ συγκινητική ιστορία που εκφράζει την απέραντη αγάπη στην πατρίδα του και τη νοσταλγία του γι αυτήν. Το 2003, έβγαλε ένα νέο άλμπουμ, το Oranges amères, παραγωγή του γιου του, Jean-Claude Ghrenassia.


Enrico Macias, OhGuitare
Enrico Macias, Enfants De Tous Pays
Enrico Macias, Pour toutes ces raisons, je taime

10 σχόλια:

Αλεξάνδρα είπε...

Αχ πόσα μας μαθαίνεις!!!

Να είσαι καλά!!!

Φιλιά

BioLogos είπε...

Κάθε φορά μπαίνω στις μύτες στο μπλογκ σου μην με πάρει κανένας χαμπάρι.Ντρέπομαι για την άγνοια μου.Σαν να μπαίνει κάποιος από την πρώτη ατμομηχανή στο eurostar!Την καλημέρα μου.Εδώ ακόμα συννεφιά κ κρύο που φτάνει μέχρι τις Βρυξέλλες από ότι μου λένε

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

πού τον θυμήθηκες τον Kurt Waldheim, παιδάκι μου;!!
να 'σαι καλά!

φιλιά
ο Gaston(e)

μαριάννα είπε...

@ adiple

Γλυκιά μου Ελπίδα, η μάθηση είναι αμοιβαία. Μήπως εμείς λίγα μαθαίνουμε από σένα;
Φιλιά πολλά!

μαριάννα είπε...

@ BioLogos
Γεια σου γειτονάκι! ;)
Δε θα το έλεγα άγνοια αγόρι μου. Νιάτα θα το έλεγα. Όταν θα έρθεις στην ηλικία μου θα ξέρεις περισσότερα. Πας στοίχημα; ;)
Πάντως σε χαίρομαι που παρακολουθείς μια μουσική που ίσως να μην είναι και τόσο της... μόδας. Παρήγορο και ελπιδοφόρο...:)
Να 'σαι καλά!

μαριάννα είπε...

@ Σπύρος Σεραφείμ
χαχαχαχαχα Μήπως είμαι λίγο παρωχημένη; Όχι πολύ μωρέ... όσο πατάει η γάτα... Τον Kurt Waldheim τον ανέφερε η βιογραφία του. Τί να έκανα; :Ρ
Σε φιλώ Gaston(e)μου!

Ανώνυμος είπε...

Ημουν 15-16 χρονων ... τηλεοραση δεν υπηρχε , ραδιοφωνο ακουγαμε με ...."το δελτίο" που λενε , και οι super προοδευτικοι ... διεθεταν φορητα pick-up με 45αρια βινύλια .....
Το πως τον "πηραμε χαμπαρι" αποτελει ενα απο τα .....7 θαυματα του συγχρονου κοσμου..... Κι ομως τον ...πηραμε (χαμπαρι).
Εγω , ειδικα , που ημουν και ελαφρως ....αλλοπαρμενη υπηρξα και ....σφοδρα ερωτευμενη μαζι του , για πολυ καιρο .....μεχρι που μου προέκυψε πιο ...γηινος ερωτας .....
Υπεροχος ....
Υπεροχος .
Ευχαριστω , που μου τον ξαναθύμισες .

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Από τους αγαπημένους τραγουδιστές, από τα ακούσματα που χώρεσαν σε μια ηλικία παιδική μαζί με Niko Findenco, Sergio Endrigo, Joe Dassin, Christof, Adamo, Olympians και τόσα ακόμα..
Μικρό θα μου πεις, αλλά δεν έχει σημασία.
Μπορεί να μη γνώρισα την άνοδό τους αλλά έμαθα την ποιότητα τους και την δύναμη στο πέρασμα του χρόνου που έχουν τραγούδια και δημιουργοί όπως αυτοί.

μαριάννα είπε...

@ silia
Δεν φαντάζεσαι πόσο με συγκινούν περιγραφές από νεανικές αναμνήσεις.
Μεγάλη χαρά να τις ανασύρουμε. Και βέβαια να σου πω ότι αφηγείσαι πολύ όμορφα. Πολύ ζωντανά και με χιούμορ. Ελπίζω ο γήινος έρωτας να σου βγήκε σε καλό! ;) Γιατί καμιά φορά οι ουράνιοι αποδεικνύονται σαφώς πιο σίγουροι και λιγότερο επώδυνοι! :))))

μαριάννα είπε...

@ Ήχος Πλάγιος. Μόνος
Ήχε μου γλυκέ, όλους όσους έγραψες τους λατρεύω. Αλήθεια είναι. Διαχρονικοί. Και βλέπεις ότι συνέχεια γίνονται επανεκδόσεις με νέες εκτελέσεις των τραγουδιών τους.
Η Παπαρίζου έβγαλε ένα νέο σιντί τώρα με όλα τα παλιά ελληνικά αγαπημένα. Απόδειξη περίτρανη, ότι η ποιότητα νικά το χρόνο!
Φιλιά!