..jpg)
Vincent van Gogh, Γυναίκα που κλαίει (1882)
Mαέστρο, δώσε βάση στους στίχοι... πριν ψηφίσεις
Ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια
Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια
Κι εσύ Ελένη και καθ' Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
Κι εσύ Ελένη και κάθ' Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Ζούμε σ' ένα κόσμο μαγικό
Υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
Να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει
Να σου τάξει, να σου τάξει την ψυχή σου να ρημάξει
Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι
Σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
Αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι
Στίχοι: Μπάμπης Τσικληρόπουλος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Τραγουδά η Χαρούλα!
.jpg)
12 σχόλια:
Και μέσα σε τόση μαυρίλα να είσαι εδώ και αυτό δίνει ελπίδες.
Κι εσύ Πεντέλη, κάθε Πεντέλη της επαρχίας της Αθήνας...
δεν συνεχίζω, πονάει...
Καλά είσαι?
@ νίκος
Μαυρίλα κυριολεκτικά μάτια μου δυστυχώς! Και πέρασε σε εντελώς δεύτερη μοίρα. Και τα καμμένα δάση και τα βουνά και τα σπίτια και όλα. Μας μείναμε οι κόντρες στα παράθυρα. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα μπλογκς και όλοι εσείς και ξεχνιόμαστε λίγο και γελάμε που και που! Να είσαι καλά κι εύχομαι να διατηρείς πάντα το κέφι και την θετική σου διάθεση! Κι ευχαριστώ ε; ;)
@ για την αρλέτα
Καλά είμαι κούκλα μου. Μια χαρά. Έλλειψα για λίγο και βρήκα χαμό γυρίζοντας. Εσύ όλα καλά; Γύρισες οριστικά ή θα ξαναφύγεις;
Φιλενάδα αυτό το τραγούδι λέει πικρές αλήθειες για την Ελλάδα μας...αρχίζουν τώρα οι υποσχέσεις απο τα μπαλκόνια και οι βόλτες στις φτωχογειτονιές και τα καλοπιάσματα ,μέχρι να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους και μετά μας έχουν γραμμένους στα παλιά τους τα παπούτσια .
Εύχομαι εσύ να είσαι ήδη μακριά στα όμορφα τοπία σου και να μη σε αγγίζουν όλα αυτά
Τα φιλιά μου.
Πραγματικά επίκαιρο το τραγούδι...
Καλώς σε βρήκα!
Κάτω σου έγραψα δυό ακόμα λέξεις
Γύρισα και πρέπει τώρα να στεριώσω... Ευτυχώς που υάρχουν και τα Blog τα όμορφα κι οι όμορφοι φίλοι.
Καλά να είσαι¨
:)
Προφητικό για τότε και διαχρονικό στη συνέχεα (και δυστυχώς γι' αυτό) τραγούδι.
ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ!
Γλαρένιες αγκαλιές
@ Trelofantasmeni
Κι όμως καλή μου. Αν μας αγγίζουν λέει... εμάς κι αν αγγίζουν!
Ειδικά εμένα στο διπλό. Γιατί είμαι με το ένα πόδι στην Ελβετία (με τα χίλια προβήματα του προσωρινού μετανάστη) και με το άλλο Αθήνα. Συντηρώ δύο σπίτια, τρία νοικοκυριά, τρία παιδιά μεγάλα που η κόρη μου δεν έχει κλείσει καν μήνα που δουλεύει... Βιώνω λοιπόν την πολιτική κατάσταση στο πετσί μου.
Εκτός αυτού, η δική μου γενιά είναι αυτή του Πολυτεχνείου. Που σημαίνει ότι δεν είμαστε απλά εθισμένοι, αλλά ότι το αίμα μας είναι μπολιασμένο με την πολιτική. Δηλητήριο στις φλέβες. :)
@ KouKos
Καλωσόρισες! Άντε να γίνουμε πολλοί μπας και φέρουμε την Άνοιξη! :) Μη μας παρεξηγείς που γκρινιάζουμε. Δεν είμαστε πάντα έτσι. Τό 'χει η εποχή... ;)
@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Καλώς το κορίτσι! :)
Εμείς έχουμε πολλά κοινά στη μουσική και όχι μόνο, πιστεύω.
Δυστυχώς είναι τραγικά επίκαιρο, όπως είπες και διαχρονικό το συγκεκριμένο. Μακάρι να γινόταν ένα θαύμα για την κάθε Ελένη... και για όλο τον κόσμο. Αλλά πιστεύουμε πια στα θαύματα; Με όλη μας τη ζωή καμμένη;
Οι γλαρένιες αγκαλιές σου είναι μια παρηγοριά...
Να είσαι καλά κορίτσι μου! Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου