Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007

Όταν η ποίηση αντικαθιστά την πολιτική... καρφώνει μαχαίρι στην καρδιά μας.


Después de veinte años
Μετά τα είκοσι χρόνια

Cuando yo tenía catorce años
Όταν ήμουν δεκατεσσάρων χρονών
me hacían trabajar hasta muy tarde.
μ' έκαναν να δουλεύω μέχρι πολύ αργά.
Cuando llegaba a casa, me cogía/
Όταν έφτανα στο σπίτι, η μητέρα μου
la cabeza mi madre entre sus manos.
έπαιρνε το κεφάλι μου στα χέρια της.

Yo era un muchacho que amaba el sol y la tierra
Ήμουν ένα παιδί που αγαπούσε τον ήλιο και τη γη
y los gritos de mis camaradas en el soto
και τις φωνές των παλιόφιλων στο αλσάκι
y las hogueras en la noche
και τις γιορτές της φωτιάς στη νύχτα
y todas las cosas que dan salud y amistad
και όλα τα πράγματα που δίνουν υγεία και φιλία
y hacen crecer el corazón.
και κάνουν την καρδιά να μεγαλώνει.



A las cinco del día, en el invierno,
Στις πέντε το πρωί, τον χειμώνα,
mi madre iba hasta el borde de mi cama
η μάνα μου ερχόταν δίπλα απ' το κρεβάτι μου
y me llamaba por mi nombre
και με φώναζε με τ' όνομά μου
y acariciaba mi rostro hasta despertarme.
και μου χάιδευε το πρόσωπο μέχρι να με ξυπνήσει.

Yo salía a la calle y aún no amanecía
Έβγαινα στο δρόμο και ακόμα δεν είχε ξημερώσει
y mis ojos parecían endurecerse con el frío.
και τα μάτια μου φαίνονταν να ξεραίνονται από το κρύο.

Esto no es justo, aunque era hermoso
Αυτό δεν είναι δίκαιο, αν και ήταν υπέροχο
ir por las calles y escuchar mis pasos
να περπατώ στους δρόμους και να ακούω τα βήματά μου
y sentir la noche de los que dormían
και να νιώθω τη νύχτα αυτών που κοιμούνταν
y comprenderlos como a un solo ser,
και να τους αντιλαμβάνομαι σαν ένα μόνο ον,
como si descansaran de la misma existencia,
σαν να ξεκουράζονταν από την ίδια ύπαρξη,
todos en el mismo sueño.
όλοι στο ίδιο όνειρο.



Entraba en el trabajo.
Έμπαινα στη δουλειά.
La oficina
Το γραφείο
olía mal y daba pena.
μύριζε άσχημα κι έβγαζε θλίψη.
Luego,
Μετά,
llegaban las mujeres.
έφταναν οι γυναίκες.
Se ponían
Άρχιζαν
a fregar en silencio.
να καθαρίζουν σωπηλά.


Veinte años.
Είκοσι χρονών.
He sido
escarnecido y olvidado.
Εξευτελισμένος και λησμονημένος.
Ya no comprendo la noche
Δεν αντιλαμβάνομαι πια τη νύχτα
ni el canto de los muchachos sobre las praderas.
ούτε το τραγούδι των παιδιών στα λιβάδια.
Y, sin embargo, sé
Και, χωρίς αμφιβολία, γνωρίζω
que algo más grande y más real que yo
κάτι πιο μεγάλο και πιο αληθινό
hay en mí, va en mis huesos:
που υπάρχει μέσα μου, μέχρι το κόκαλο:



Tierra incansable,
Γη ακούραστη,
firma
υπόγραψε
la paz que sabes.
την ειρήνη που ξέρεις.
Danos
Δώσε μας
nuestra existencia a
την ύπαρξή μας σε
nosotros
μας
mismos.
τους ίδιους.

Antonio Gamoneda
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

54 σχόλια:

Γουφ είπε...

Ανατριχιαστικό! Είθε να γινόταν να μας κυβερνούσαν οι ποιητές. Δυστυχώς ειναι αδύνατον.

Adonios GK είπε...

Συγκλονιστικές πραγματικότητες από ζωές που βλέπουμε κι εδώ καθημερινά μα απλά προσπερνάμε...
Καυστική η ματιά σου Γητεύτρια, μας ελέγχει και μας συμμορφώνει!
Καλημέρα σου...

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Πολυ ομορφο...και δυνατο...

drunk tank είπε...

Συνταρακτικό Μαριάννα!
και δε θα κουραστώ ποτέ να μου "γνωρίζεις" ποιητές, σου το έχω πει.
Περιέργως εγώ σήμερα ξύπνησα με μία διάθεση Pablo Neruda (από κάτι παρόμοιο που διάβαζα χθες αφού πρώτα ξαναείδα το il postino για νι-οστή φορά!).

καλή σου ημέρα και καλή εβδομάδα

Ανώνυμος είπε...

Μαριάννα,
Σήμερα από το πρωί ήθελα να βγάλω μια κραυγή τόσο δυνατή που να σπάσουν τα μέσα μου και να τιναχτούν στον ουρανό για πάντα. Φόρτιση, πίεση, αναίδεια είναι ότι έχω εισπράξει λόγω δουλειάς.
Πάω επίσκεψη στη Μαριάννα σκέφτηκα.
Με μάγεψε τούτο το πόστ! Πήρε όλα τα αρνητικά και τα πέταξε στη μεγάλη κοιλιά της σκουπιδιάρας που περνούσε. Δυνατό, συγκλονιστικό, μεγάλο σαν αγκαλιά- αραξοβόλι που στάλαξε υπομονή κι ελπίδα.
Είσαι καταπληκτική και ίσως δεν φαντάζεσαι πόσο μας βοηθάς με αυτού του είδους την ποίηση.
Σ’ευχαριστώ ρε συ που γητεύεις (γλυκαίνεις, ησυχάζεις, ηρεμείς) τις τρικυμίες μας. Σ' ευχαριστώ που μου έδωσες δύναμη από τα μονοπάτια που άνοιξες και μου έφτιαξες την υπόλοιπη μέρα έτσι ώστε να μπορώ να συνεχίσω.
Να ‘σαι πάντα καλά γητεύτρια.

Βαγγέλης είπε...

Πολύ ωραίο.. Γούφα εαν οι ποιητές "μας κυβερνούσαν" θα έπαυαν να είναι ποιητές. Ήμαρτον πια με αυτή την ανάγκη κάποιος να "μας κυβερνά", να μας καθοδηγεί... Ας αναρωτηθούμε επιτέλους την έχουμε πραγματικά αυτή την ανάγκη; Και τέλος τι μας προσφέρει;

ange-ta είπε...

λέξεις που σε σπαράζουνε!!!
Καλός συνειρμός για να σκεφτούμε το θα ψηφίσουμε!

και τα άλλα ποιήματα για την έναρξη του σχολείου, πανγλυκα!!!!

Μία τέτοια δασκάλα να έχεις και κέρδισες χίλια βιβλία.
Θα το μεταβιβάσω στη φίλη μου την cook the book!

φιλάκια και καλή βδομάδα!

Μαριλένα είπε...

Οχι μονο η δύναμη των λέξεων, αλλα΄και αυτά τα παιδικά βλέμματα.

Σπαραχτικά..

Καλή δευτέρα να έχεις.

Σε φιλώ xxxx

cropper είπε...

Εκεί κράτα το.
Στους ποιητές. Στην τέχνη.
Να διαβάζουμε και να κλαίμε.
Να διαβάζουμε και να γελάμε.
Να διαβάζουμε και να σ' ευγνωμονούμε.
Και να σου μιλάμε στον ενικό.
Αφού σ' αυτά είσαι η πιό καλή.
Αφού, κατά βάθος, είσαι καλή.

Μωρέ, καλημέρα :)

koulpa είπε...

Αχ τα παιδάκια.. αλλά πάλι και η ανατροφή σε υλικό κουκούλι που απολαμβάνουν πολλά στην ελλάδα.. καλό δε νομίζω ότι κάνει.. υπήρξα τυχερός να μεγαλώσω με συνεσθηματική ασφάλια.. αλλά ελεύθερος..:)
A και συγνώμη για την απόσταση.. η συνήθεια.. δε θα επαναλυφθεί:):)
Tην καλησπέρα μου (κι εδώ.. μια ευχή παραπάνω καέναν δεν έβλαψε..):):)

Vrakas Kostas είπε...

..μα η ποιηση ...ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΟΣ!
Χωρις να πονεσεις ο ιδιος πολυ,χωρις
να χεριζωθει η καρδια σου απο λυπη,δεν θα καταφερεις ποτε να γραψεις κατι που να αγγιξει τις καρδιες των αλλων!
Συνεχισε γητευτρια!
Και ας πιασουν τοπο οι ευχες μας!
Καλησπερα!!

E είπε...

Τα σα εκ των σων... καιρός να γίνουν "Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι"...

Πότε θα ξυπνήσουμε από τον ύπνο του (τάχα) δικαίου άραγε???

Να΄σαι καλά καρδιά μου.

Φιλια,
Ε.

μαριάννα είπε...

@ γούφας

Εντελώς αδύνατον μάτια μου. Αν κυβερνούσαν οι ποιητές, θα ζούσαμε πολιτικές τραγωδίες. Σου θυμίζω Χυτήρη.
Να διαβάζανε ποίηση οι πολιτικοί, που σημαίνει ότι θα ήταν περισσότερο ευαίσθητοι, ίσως κάτι να γινόταν. :)
Χαίρομαι που σου άρεσε. Είναι από τ' αγαπημένα...

μαριάννα είπε...

@ Adonios

Στους άνυδρους καιρούς, είναι πηγή ζωής κάποιοι ποιητές. Ο Γκαμονέδα σου ρίχνει γροθιά στο στομάχι, όταν μιλά με τόσο άμεσο και απλό τρόπο, για την εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας. Αντί να παραθέσει στοιχεία και νούμερα ανατριχιαστικά, διαλέγει τις λέξεις με τόση μαεστρία, που μέσα από ένα απλό ποίημα, μας ταρακουνά και μας συγκλονίζει, αφυπνίζοντας συνειδήσεις.
Καλό βράδυ!

μαριάννα είπε...

@ ΠΡΕΖΑ TV

Ο αγώνας συντροφάκι, μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Όλοι μαζί... ο καθένας με τον τρόπο του, μπας κι ακουστεί η φωνή μας.
Να είσαι καλά!

μαριάννα είπε...

@ Κωνσταντίνος Π

Πολύ χαίρομαι Κωνσταντίνε μου, αν βοηθώ να γνωρίσεις κάτι νέο. Κι ακόμα πιο πολύ, στο έχω ξαναπεί, όταν διαβάζω τα δικά σας μπλογκ και σας καμαρώνω για τις ευαισθησίες σας. Ο Νερούδα είναι ένας από τους λατρεμένους. Το ιλ ποστίνο το έχω δει κι εγώ πολλές φορές... και κάθε φορά το απολαμβάνω το ίδιο. Φοβερά τα τοπία, φοβερή η δίψα του ταχυδρόμου να γνωρίσει, να μάθει, να νιώσει τη μαγεία, φοβερή η σχέση του με τον ποιητή, φοβερό και το ταγκό... ;)
Φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ smc

Μεγάλη μου η χαρά αν βοήθησα στην αποφόρτισή σου καλή μου!
Ένταση έχει όλος ο κόσμος αυτήν την εποχή. Πέσανε όλα μαζεμένα. Οι καταστροφές, το τέλος των διακοπών, η προσαρμογή, οι εκλογές...
Αν η δύναμη της ποίησης είναι ικανή να κάνει τόσο καλό, ας ποστάρουμε συχνότερα. ;)

Καλό βράδυ!

μαριάννα είπε...

@ βαγγέλης

Βαγγέλη καλωσόρισες! Δυστυχώς το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, μας το έχουν καταργήσει προ πολλού. Όλοι θα θέλαμε να μπορούσαμε να κάνουμε πράξη τους τελευταίους στίχους του ποιήματος. Έχουν φροντίσει όμως, χρόνια τώρα, να μην σου αφήνουν επιλογή. Με το πρόσχημα της εκπροσώπησής μας, αυθαιρετούν εις βάρος της ζωής μας της ίδιας, αφαιρώντας μας και το οξυγόνο που αναπνέουμε. Ο γούφας μιλά σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε. Καλώς κακώς αυτά ισχύουν. Εσύ μιλάς για το ευκταίον, που όλοι το θέλουμε μεν, ανεφάρμοστο και δυστυχώς ουτοπικό, δε.
Καλησπέρα!

μαριάννα είπε...

@ ange-ta

Γλυκιά μου φιλεναδίτσα! Ξέρω την αγάπη σου στα παιδιά και όχι μόνο, καλή μου! Μακάρι να γινόταν τα παιδιά όλου του κόσμου να τα νοιάζονταν άνθρωποι της δικής σου ευαισθησίας. Τυχερό το μωράκι σας! :) Πολύ τυχερό!

Σε φιλώ!

μαριάννα είπε...

@ μαριλένα

Καλή χρονιά στις ζουζούνες σου κοπελίτσα μου! Να τις χαίρεσαι και εύχομαι να έχουν ευτυχισμένα σχολικά χρόνια με όμορφες αναμνήσεις!

Φιλιά πολλά! Και στις μικρές! ;)

μαριάννα είπε...

@ cropper

Μούτρο! Συνήλθες; Κι εγώ σ' αγαπάω βλαμμένο! :))))))))))))))))

μαριάννα είπε...

@ koulpa

Σου φαίνεται πάντως. Ότι σωστά μεγάλωσες εννοώ... ;)
Τυχερός όντως. Δυστυχώς για τα καημένα τα παιδιά του κόσμου, η σωστή και χαλαρή ενηλικίωση είναι... λαχείο. Και από γονείς και από σχολειό.
Καλό σου βράδυ! :)

μαριάννα είπε...

@ vrakas kostas

Να είσαι καλά Κώστα μου!
Όμως εγώ το μόνο που κάνω είναι να διαλέγω και να μεταφράζω αυτά που με συγκινούν. Ευτυχής συγκυρία που συγκινούν και σας.

Φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ Elena72

Τα στοιχεία Ελενάκι μου, που δίνει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας, είναι ανατριχιαστικά.

218.000.000 παιδιά με το που αρχίζουν να περπατούν, μέχρι τα 17 τους εργάζονται, κάτω από συνθήκες, συχνά άθλιες.

Από τα 218εκατομ., τα 8,5 είναι σε δουλεία, τα 126 εκατομ. σε συνθήκες επικίνδυνες. 300.000 παιδιά και των δύο φύλων, κάτω από τα 15 χρόνια, είναι οι καλούμενοι στρατιώτες!!!!

Στην Ευρώπη ο αριθμός των παιδιών που υποχρεώνεται σε σεξουαλική κακοποίηση, εκμετάλλευση και παιδική πορνογραφία, είναι ανατριχιαστικός και αυξάνει κάθε χρόνο κατά 10%.

Κατάλαβες λοιπόν για το πότε θα ξυπνήσουμε από τον ύπνο του δικαίου, που πολύ εύστοχα αναφέρεις.

Αλεξάνδρα είπε...

Τι όμορφες οι αναρτησούλες σου.

Μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά.

Αχ πως την κάναμε έτσι τη ζωή.

Ολοι χωρούσαμε ευτυχισμένοι στην αγκαλιά της...

αμμος είπε...

Μαριάννα μου το ποίημα είναι εξαιρετικό και μου άρεσε πολύ ο συνειρμός σου με τα τώρα και τα εδώ, για να το προτείνεις. Την ίδια τη μετάφραση δεν μπορώ να την κρίνω (δεν ξέρω ισπανικά) το ίδιο το κείμενο όμως βγάζει μια πολύ όμορφη μουσική με τις λέξεις του.

[Μπορεί να μην τα είπαμε από κοντά τον Αύγουστο, αλλά ένα σχολιάκι θα μου το αφήσεις τώρα που επέστρεψα, ε;]

BioLogos είπε...

"να περπατώ στους δρόμους και να ακούω τα βήματά μου
και να νιώθω τη νύχτα αυτών που κοιμούνταν"

Ήχος και εικόνα αλλά και ο συμβολισμός πολύ δυνατός.
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους να βαδίσουμε μαζί με αυτούς που περπατούν μόνοι τους.

μαριάννα είπε...

@ Αλεξάνδρα

Τώρα την κάναμε έτσι τη ζωή μας, μας την κάνανε, την βρήκαμε... μεγάλη ιστορία. Σημασία έχει ότι τόσα εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο, αντί να παίζουν και να σπουδάζουν, αγωνίζονται από τα δυο τους χρόνια. Και φτάνουν στα είκοσι να νιώθουν λησμονημένοι και εξευτελισμένοι. Δεν υπάρχει πιο πικρή ομολογία...

μαριάννα είπε...

@ αμμος

Καλώς ήρθες και πάλι άμμε μου! Καλοκαίρι ήταν, χαλαροί είμαστε όλοι. Θα τα πούμε σύντομα...

μαριάννα είπε...

@ BioLogos

Καλώς τον! :) Να πω καλό χειμώνα;
Κάτι αλλάζει βιολόγε μου νομίζω. Προς το καλύτερο θέλω να ελπίζω. Κάποιες φωνές διαμαρτυρίας, ενώνονται... ;)

Ανώνυμος είπε...

Την μάνα μου μου θύμισες , που ερχότανε τα πρωινά και χαϊδεύοντας με μαλακά , (για να μη τρομάξω)μου μουρμούριζε : "ηρθε η ώρα να πας στο σχολειό"....
Πόσο τυχερό παιδί υπήρξα ... Αυτό έχω να πω ...
Υπέροχο .... Υπέροχο το ποίημα , οι εικόνες .... Ζόρικο το νόημα του ...
Και όντως οι στατιστικές ....τραγικές .

Ανώνυμος είπε...

Η ... παραπάνω αφηρημένη (μάλλον νυσταγμένη) ...είμαι η Silia

Cle Petridou είπε...

Αυτό εδώ και το προηγούμενο ποστ σου έχουν τόση ευαισθησία που είναι ικανή ν αλλάξει τον κόσμο γιατί έχει τόση έγνοια για τα παιδιά, για το μέλλον για τη ζωή!
Αχ αν μπορούσαν οι πολιτικοί μας να το καταλάβουν, να το νιώσουν θα τους ψηφιζα με χίλια!
Και πάλι καλημέρα
Ευχαριστώ για τον ξύπνιο ξαφέ

Unknown είπε...

ανάμεσα στη μάνα γη, το αηδόνι που σωπαίνει καθώς τα μάτια βλέπουν τον κόσμο στείρο υπάρχει ένα κλάμα που ακούγεται σε κάθε γλώσσα, σε κάθε γωνιά του κόσμου, σε κάθε προσπάθεια ενάντια στην αδικία. και το κλάμα αυτό φτιάχνει μονάχο του ένα όνειρο: το αηδόνι να τραγουδήσει ό,τι κι αν βλέπει, η γη να θρέψει τις πληγές της, το παιδί να φωνάξει:
μάνα γη, μπροστά σου είμαι, και θα σε περπατήσω μέχρι να βρω ποιος είμαι.


έτσι λέει
αυτός που'γραψε τούτο το ποίημα
έτσι λες κι εσύ
που το μετέφρασες.
να'σαι καλά, το λέω και πάλι.

Σπύρος είπε...

όντως πολύ δυνατό ...με νόημα...και πραγματικά λόγια..

μαριάννα είπε...

@ silia

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ισορροπία και μεγαλύτερο βάλσαμο για τον κάθε πόνο, άγχος, βάσανο μικρό ή μεγάλο, παιδιών, νέων και γέρων από το χάδι της μάνας στο πρόσωπο.
Ειδικά στο πρόσωπο. Έχει σημασία. Είναι άλλο το χάδι στα μαλλάκια.

Το χάδι στο πρόσωπο είναι χάδι που εκφράζει λατρεία.

Η τέχνη η ποιητική είναι μεγάλη, όταν η κάθε λέξη είναι μελετημένη και διαλεγμένη με προσοχή. Σε αυτό το ποίημα, αν θέλει κανείς να το ψάξει σε κάθε φράση κρύβεται απίστευτη ομορφιά νοημάτων.
Από τον κάθε στίχο, μπορείς να δεις μια ολόκληρη ταινία και να φτιάξεις ιστορία. Θίγει τόσα πολλά.

Τη θλίψη και τη μυρωδιά του γραφείου. Τις καθαρίστριες που γυαλίζουν τα πάντα σιωπηρά. Και που φτάνουν πρώτες, αμέσως μετά απ' αυτόν.

Εξευτελισμός μιας ζωής στα είκοσι. Καμένα νιάτα στο ξεκίνημα μιας ζωής...άπειρα...

Εκείνο που μου φάνηκε σπαραχτικό, είναι η περιγραφή της μάνας στο ξύπνημα του.
Αυτές οι μάνες που είναι αναγκασμένες να ξυπνούν τα μικρά παιδιά τους αχάραγα, να τα στείλουν στη δουλειά. Σε δουλειές σκληρές, σε δουλειές που γνωρίζουν ότι είναι επικίνδυνες, σε δουλειές κάτεργα κυριολεκτικά.

Εδώ θυμάμαι ότι έκλαιγα όταν τα ξυπνούσα μωρά μέσα στο καταχείμωνο, συχνά άρρωστα, να τα ετοιμάσω και ν' αρχίζω να τα μοιράζω στους σταθμούς και στα σχολειά...

Πώς να μη σε σπαράξει η εικόνα μιας μάνας, που στα 14 χρόνια του παιδιού της, πριν τις πέντε, πάει να του απαλύνει το ξύπνημα. Ή του παίρνει το κεφάλι στα χέρια της το βράδυ που γυρίζει, να του πάρει τον κάματο και τη θλίψη.

Ήσουν τυχερή. Το λέω σε όλες τις μάνες. Χαϊδέψτε τα παιδιά σας! Κανακέψτε τα. Δεν κακομαθαίνουν από τα χάδια. Άλλα, τα κακομαθαίνουν. Ούτε κουνιστά θα βγουν, που μου έλεγαν εμένα όταν είχα τους γιούς στην αγκαλιά μου και τους κανάκευα!!! Έξαλλη με έκαναν με τις ανοησίες που και καλά μου δίδασκαν. Ή μου έλεγαν το άλλο κουφό. Ότι θα τους κάνω μαμάκηδες.

Μμμμμ... βρήκανε μάνα να κάνει τα σφάλματα που της κατέστρεψαν τη ζωή. Αμ δε! ;)

Φιλιά και καλημέρες!

μαριάννα είπε...

@ για την Αρλέτα

Μια και ανέφερες τους πολιτικούς πάλι Κλέλια μου, μιλάμε ότι όσο περνούν οι μέρες, τόσο μου δένεται το έντερο κόμπος.
Ναι, είναι φοβερό πόσο δεν έχουν την ικανότητα να μας προκαλέσουν συναισθηματικά. Αντιθέτως.

Φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ abttha

Ακριβώς. Μόνο να επουλωθούν αν γίνεται, οι πληγωμένες φτερούγες! Κάτι πολύ δύσκολο όταν κοπούν πριν τα είκοσι.
Γι αυτό καλεί τη μάνα γη στο τέλος.
Αλλά γι αυτούς που έρχονται. Γι αυτούς που τα υπέστησαν, δεν ξέρω αν ποτέ μπορέσουν να συνέλθουν.
Μου αρέσει η αισιόδοξη οπτική σου... εγώ το είδα πιο πικρά.
Λες να χρειάζομαι μια Ισπανία πάλι;

Ανυπομονώ να σε δω, όσο δε φαντάζεσαι!!!! ;)

μαριάννα είπε...

@ LOCKHEART

Ναι αγόρι μου. Ξέρω πόσο αγγίζει τις ευαίσθητες καρδιές σας, ειδικά εσάς που είστε κοντά στην ηλικία αυτή. Κάνει όμως και το άλλο εκτός από το να σας πονάει. Σας κάνει να δείτε λίγο πιο αισιόδοξα τη ζωή, διαπιστώνοντας και συνειδητοποιώντας, πόσο πιο τυχεροί είσαστε, από άλλους νέους...

melomenos είπε...

συγκλονιστικό τι να πω;
αλλά όταν κυβερνήσεις μου λένε ότι δεν τυπώθηκε βιβλίο γιατι τα τυπογραφεία ήταν απασχολημένα από προεκλογικά έντυπα!
είμαστε άξιοι της τύχης μας!
καλημέρα σου

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

έτσι, Μαριάννα! Γιατί ήμασταν παιδιά που αγαπούσαμε τον ήλιο και τη γη...

Niemandsrose είπε...

Τι όμορφο δώρο (και) σήμερα...Καλωσόρισες στην άτυπη κίνηση κατά της εκλογολογίας.
Ποίηση κόντρα στη φθήνια των ημερών.

koulpa είπε...

Παπα τα στατιστικά σας με τσάκισαν..
Σας την έλεγαν για τους γιούς σας?:)
Φανταστήτε τους γωνείς μου, τι ακούγανε αρχές της δεκαετίας του 70.. που εγώ έπαιζα με κούκλες.. τους έραβα φουστανάκια (μεγάλωσα σε ατελιέ ραπτικής συναναστρεφόμενος με μοδίστρες και πελάτισες).. αντιπαθούσα τα πολεμικά πεχνίδια και τα αγοράκια γενικώς.. προτιμούσα συναναστοφή με κολιτσάκια.. (το τελευταίο δε άλλαξε..)..:):)

koulpa είπε...

oups I did it again.. ΣΟΥ ζητώ χίλια συγνώμη δε θα επαναληφθεί (ο πληθηντικός.. έξις δευτέρα φύσις):)
Tην καληνύχτα μου:):)

μαριάννα είπε...

@ melomenos

xaxaxaxaxa! Αυτό είπανε; Δεν το άκουσα. Να σου πω την αλήθεια δεν μπορώ να τους ακούω πια. Κατάθλιψη μ' έπιασε. Δεν αντέχω άλλο την επαναλαμβανόμενη βλακεία. Δεν έχει και γούστο πια.

Φιλιά! Καλό βράδυ!

μαριάννα είπε...

@ Σπύρος Σεραφείμ

Ήμασταν Σπύρο μου; Παραμένουμε ή μας τσακίσανε; ;)

μαριάννα είπε...

@ NIEMANDSROSE

Καλώς την κοπελιά μας! Αν σου πω ότι ακόμα δεν έχω καταλήξει για το τί οφείλουμε να κάνουμε ως μπλόγκερς, θα το πιστέψεις;
Πάντα ήμουν της άποψης ότι ο πολίτης οφείλει να μη μένει απαθής στα βάσανα του τόπου του. Να τα γνωρίζει και να συμμετέχει με τη δική του φωνή, ώστε να έχει το μερίδιο που του αναλογεί, στην ευθύνη διαχείρισης της ζωής του.
Όμως, απογοητεύομαι τόσο ενασχολούμενη, που γίνομαι καταθλιπτική. Ακόμα και η μεταφορά της χυδαιότητας, σε καταντά χυδαίο.
Από την άλλη, να αδιαφορούμε και να αφήνουμε να αποφασίζουν για μας ή να δρα ανεξέλεγκτος όλος αυτός ο συρφετός; Να έχεις νομάρχη τον Ψωμιάδη; Να μπει η Σαρρή στη Βουλή;
Δεν ξέρω, ειλικρινά, αν χωμένοι στα καταφύγιά μας, ποιητικά και άλλα, κάνουμε καλά. Νιώθω να έχω ενοχές... μη συμμετέχοντας. Σαν να κοιτάω την πάρτη μου... :)

μαριάννα είπε...

@ koulpa

χαχαχαχαχαχαχα! Α ρε αστέρι! Να 'σαι καλά! Γέλασα... Κολιτσάκια λοιπόν ακόμα ε; Ζόρικο πράμα τα κοριτσάκια αγόρι μου. Να προσέχεις!
Δίκιο είχαν που φρικάρανε οι άνθρωποι από τότε με δαύτα. :ΡΡΡ
Φιλιά! Καλό βράδυ! :)))

Vrakas Kostas είπε...

..Την καλησπερα μου εχεις!!
Θα σου πω κατι,ετσι μυστικα Μαριαννα μου!Και μονο σε σενα!
Απο την ..Πεμτη,λεω να τους την..πεσουμε με πολιτικα ποστς!
Δεν λεω..καλα τα εικαστικα..αλλα μετα την ..απομακρυνσιν απο το παραβαν,ουδεν λαθος αναγνωριζεται!!!
Κι αμα δεν ..μιλησουμε τωρα..προεκλογικα...για εκλογες;;;ποτε θα μιλησουμε;;οταν θα ξαναμεινουμε...εγγυοι;;
Σοβαρολογω!!Απο ΠΕΜΤΗ..επιθεση!!!
Τα σεβη μου!:)))

μαριάννα είπε...

@ vrakas kostas

Βρε καλώς τονε! :)
Φοβάμαι πως δε θα το αντέξω καλό μου παλικάρι. Άσε που θα είμαι Ελλάδα και κάθε φορά που έχουμε εκλογές, όλη η παρέα μαζεύεται στα καφέ της περιοχής, από το πρωί ως το άλλο πρωί. Τα ξέρεις τώρα τα εκλογικά πηγαδάκια... :)
Καλό βράδυ Κώστα μου!

Vrakas Kostas είπε...

Κριμα!!Καλο σου ταξειδι σου ευχομαι
και ας ελπισουμε πως θα πρασινισει τιποτα εκει στα καμενα!:))))!

habilis είπε...

Ευστοχο post .Na βλεπουμε και κατι περα απο τον εαυτουλι μας , μπας και η ευαισθησια μας ξυπνησει....

μαριάννα είπε...

@ vrakas kostas

Ευχαριστώ Κώστα μου! Θα σε κρατώ ενήμερο με όλα τα νέα από την πατρίδα.
Φιλιά πολλά πατριωτάκι, ξενιτεμένο μου! :)

μαριάννα είπε...

@ habilis

Σωωωωστός!!! Όπως πάντα! Ευαίσθητος που είσαι κι εσύ μωρέ! Με συγκινείς συχνά...
Σε φιλώ κι εύχομαι να πιάσουν τόπο οι αγωνίες μας!