Jaime Gil de Biedma... ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΙΟΥΝΙΟΥ... Στη μνήμη του Luis Cernuda!

NOCHES DEL MES DE JUNIO

A Luis Cernuda

Alguna vez recuerdo
ciertas noches de junio de aquel ano,
casi borrosas, de mi adolescencia
(era en mil novecientos me parece
cuarenta y nueve)
porque en ese mes
sentia siempre una inquietud, una angustia pequena
lo mismo que el calor que empezaba,
nada mas
que la especial sonoridad del aire
y una disposicion vagamente afectiva.

Eran las noches incurables
y la calentura.
Las altas horas de estudiante solo
y el libro intempestivo
junto al balcon abierto de par en par (la calle
recien regada desaparecia
abajo, entre el follaje iluminado)
sin un alma que llevar a la boca.

Cuantas veces me acuerdo
de vosotras, lejanas
noches del mes de junio, cuantas veces
me saltaron las lagrimas, las lagrimas
por ser mas que un hombre, cuanto quise
morir
o sone con venderme al diablo,
que nunca me escucho.
Pero tambien
la vida nos sujeta porque precisamente
no es como la esperabamos.



Jaime Gil de Biedma


ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΙΟΥΝΙΟΥ

Στη μνήμη του Luis Cernuda

Καμιά φορά θυμάμαι
κάποιες νύχτες του Ιουνίου εκείνου του χρόνου,
σχεδόν θολές, της εφηβείας μου
(ήταν το χίλια εννιακόσια μου φαίνεται
σαράντα εννιά)
επειδή εκείνο τον μήνα
αισθανόμουν πάντα μια ανησυχία, ένα μικρό άγχος
το ίδιο όπως η έξαψη που άρχιζε,
τίποτα περισσότερο
όπως ο ξεχωριστός ήχος του αέρα
και μια διάθεση αόριστα συναισθηματική.
Ήταν οι ανίατες νύχτες και η καύλα.

Οι μικρές ώρες του μονάχου φοιτητή
και το άκαιρο βιβλίο
μαζί στο ορθάνοιχτο μπαλκόνι (ο δρόμος
φρεσκοποτισμένος εξαφανιζόταν κάτω,
ανάμεσα στη φωτισμένη φυλλωσιά)
χωρίς ούτε μια ψυχή.

Πόσες φορές σας θυμάμαι,
απόμακρες
νύχτες του μήνα Ιουνίου, πόσες φορές
μου ανάβλυσαν τα δάκρυα, τα δάκρυα
για να γίνω περισσότερο από ένας άντρας,
που θέλησα να πεθάνω
ή που ονειρεύτηκα να πουληθώ στο διάβολο,
ο οποίος ποτέ δεν με άκουσε.
Όμως επίσης
η ζωή μας υποτάσσει ακριβώς επειδή
δεν είναι όπως την περιμέναμε.

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη