Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

Jaime Gil de Biedma... ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΙΟΥΝΙΟΥ... Στη μνήμη του Luis Cernuda!


NOCHES DEL MES DE JUNIO

A Luis Cernuda

Alguna vez recuerdo
ciertas noches de junio de aquel ano,
casi borrosas, de mi adolescencia
(era en mil novecientos me parece
cuarenta y nueve)
porque en ese mes
sentia siempre una inquietud, una angustia pequena
lo mismo que el calor que empezaba,
nada mas
que la especial sonoridad del aire
y una disposicion vagamente afectiva.

Eran las noches incurables
y la calentura.
Las altas horas de estudiante solo
y el libro intempestivo
junto al balcon abierto de par en par (la calle
recien regada desaparecia
abajo, entre el follaje iluminado)
sin un alma que llevar a la boca.

Cuantas veces me acuerdo
de vosotras, lejanas
noches del mes de junio, cuantas veces
me saltaron las lagrimas, las lagrimas
por ser mas que un hombre, cuanto quise
morir
o sone con venderme al diablo,
que nunca me escucho.
Pero tambien
la vida nos sujeta porque precisamente
no es como la esperabamos.



Jaime Gil de Biedma


ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΙΟΥΝΙΟΥ

Στη μνήμη του Luis Cernuda

Καμιά φορά θυμάμαι
κάποιες νύχτες του Ιουνίου εκείνου του χρόνου,
σχεδόν θολές, της εφηβείας μου
(ήταν το χίλια εννιακόσια μου φαίνεται
σαράντα εννιά)
επειδή εκείνο τον μήνα
αισθανόμουν πάντα μια ανησυχία, ένα μικρό άγχος
το ίδιο όπως η έξαψη που άρχιζε,
τίποτα περισσότερο
όπως ο ξεχωριστός ήχος του αέρα
και μια διάθεση αόριστα συναισθηματική.
Ήταν οι ανίατες νύχτες και η καύλα.

Οι μικρές ώρες του μονάχου φοιτητή
και το άκαιρο βιβλίο
μαζί στο ορθάνοιχτο μπαλκόνι (ο δρόμος
φρεσκοποτισμένος εξαφανιζόταν κάτω,
ανάμεσα στη φωτισμένη φυλλωσιά)
χωρίς ούτε μια ψυχή.

Πόσες φορές σας θυμάμαι,
απόμακρες
νύχτες του μήνα Ιουνίου, πόσες φορές
μου ανάβλυσαν τα δάκρυα, τα δάκρυα
για να γίνω περισσότερο από ένας άντρας,
που θέλησα να πεθάνω
ή που ονειρεύτηκα να πουληθώ στο διάβολο,
ο οποίος ποτέ δεν με άκουσε.
Όμως επίσης
η ζωή μας υποτάσσει ακριβώς επειδή
δεν είναι όπως την περιμέναμε.

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

16 σχόλια:

μαριάννα είπε...

Jaime Gil de Biedma

Jaime Gil de Biedma y Alba (γεννήθηκε στη Barcelona, 13 Νοέμβρη του 1929 - πέθανε στη Barcelona, 8 Ιανουαρίου του 1990)
Ποιητής Ισπανός από το πιο σημαντικούς της γενιάς του '50.

koulpa είπε...

..Eγώ ξέρεις με την ποίηση.. όταν μου τη δείχνουν τη βλέπω..:)
Kι εσύ κουκουβάγια;:):)
Kαλημέρα(;):):)

drunk tank είπε...

καλημέρα μαριάννα!
θα μείνω στο υπέροχο
"η ζωή μας υποτάσσει ακριβώς επειδή
δεν είναι όπως την περιμέναμε"...

δε χρειάζεται να πω πιστεύω τίποτε άλλο...

σε ευχαριστώ και πάλι που μας γνωρίζεις συνέχεια "νέους" ποιητές. με κάνεις να νιώθω όλο και πιο φτωχός και με πλουτίζεις ταυτόχρονα!

(περιμένω σύντομα Καίσαρα Βαλιέχο!!!)

Ανώνυμος είπε...

Πολύπλευρη , πολυτάλαντη , προοδευτική μου φιλενάδα ...των τεχνών και των γραμμάτων πόσο χαίρομαι να σε διαβάζω.

Διάβασα και το προηγούμενο ποστ και διαπίστωσα οτι τόσο καιρό που δεν είχα χρόνο να σε επισκεφτώ , έχασα αρκετά.

Καλησπέρα και να είσαι καλά.

Androgeos είπε...

Δυο χρόνια είχα να σε δω,
στίχο για να σου γράψω
ώσπου το blog σου εντόπισα
κι ήρθα να το διαβάσω.

Να 'σαι καλά, Γητεύτρια
κι αφού σε ξαναβρήκα
τσι μαντινάδες που χρωστώ
θα σου αφήσω προίκα.

artois είπε...

To ποίημα για την μνήμη του Θερνούδα, μου θύμισε την πρόσφατη επέτειο γέννησής του για την οποία διάβασα ένα σχετικό αφιέρωμα στο Απέναντι Πεζοδρόμιο, που μας έχει δώσει την δυνατότητα να γνωρίσουμε πολλούς λογοτέχνες της ομοερωτικής γραφής.

............

Ένα πολύ μικρό απόσπασμα από ένα ποίημα του Jaime Gil de Biedma που περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο "Η αναζήτηση του έρωτα" της ομοερωτικής ανθολογίας "Η Έλξη των Ομωνύμων":

...
Έλα. Ας βγούμε έξω, Η νύχτα. Μένει χώρος
πάνω, πιο πάνω, πολύ ψηλότερα και από τα φώτα
που φωτίζουν με ριπές τα μεγαλωμένα μάτια σου
...


("Eιδύλλιο στο καφέ" σε μετάφραση Ρήγα Κούπα)


Kαι άλλο ένα από την "Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση":

...
ω, αδιάφορη ομορφιά,
στην αμμουδιά βαδίζεις κάνοντας πως δεν ξέρεις
ότι σ' ακολουθούν οι άντρες και οι σκύλοι
οι θεοί μαζί και οι αγγέλοι
κι οι αρχαγγέλοι
οι θρόνοι, οι βδελυγμίες...


("Ύμνος στη νιότη" σε μετάφραση Ηλία Ματθαίου)

Vrakas Kostas είπε...

Καλησπερα Μαριαννα!!Πνιγομαι στην δουλεια προς το παρον!Δεν προλαβαινω ουτε δικο μου ποστ να ανεβασω!!
Ομως διαβαζω τα δικα σου και τα βρισκω υπεροχα!!Απο ΣΚυριακο,θα λασκαρω!!
Υγ..Κουκλα εισαι!!
Υγ...Μονη λυση, η..επανιδρυση!!!

μαριάννα είπε...

@ koulpa

Η ποίηση αγόρι μου είναι εθιστική και μεθυστική. Σε στέλνει... ;)
ήδη είναι αργά για να γλιτώσεις. :)))
Είδες τι κάνουν οι κακές παρέες;

Φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ Κωνσταντίνος Π

Βαλλιέχο ε; Από τον Διάφανο τον ξέρεις; Του Μάλαμα και του Παπακωνσταντίνου του Θανάση; Ή ξέρεις την ποίησή του; Εκπληκτικός ο Περουβιάνος!!! Θα γράψουμε και γι αυτόν. Τί να πρωτογράψει κανείς; Απίστευτοι οι θησαυροί της ισπανόφωνης ποίησης!
Μη με παρασύρεις σε εξομολογήσεις Κωνσταντίνε μου. ;)
Εσύ είσαι καλύτερα; Πότε πας Αθήνα;

Φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ Trelofantasmeni

Βρε καλώς το! Το κορίτσι με την πιο καλή καρδούλα! Γενναιόδωρο παντού! Όχι μόνο στα λόγια. Αλλά στα αισθήματα. Γι αυτό σ' αγαπάμε!
Μετακομίσατε με το γραφείο τελικά; Όλα οκ;
Άντε να πάρουμε τα ίσα μας ξανά φιλεναδίτσα. ;)
Μας έλλειψες!

Φιλιά πολλά!

μαριάννα είπε...

@ Androgeos

Καλώς το μου κι ας άργησε! ;)

Καλώς μας ήρθες σύντεκνε!
Μεγάλη είν' η χαρά μου!
Να ξανασμίγω με αυτούς
που έχω στην καρδιά μου!

Δώρα ειν' οι μαντινάδες σου
πολύτιμα για μένα
Ξέρεις εδά πως λαχταρώ
εδώ μακριά στα ξένα.

Μιας που ξαναβρεθήκαμε
ας μην ξαναχαθούμε
γιατί έχουμε ενδιαφέροντα
κοινά να μοιραστούμε!

μαριάννα είπε...

@ artois

Χαμογελάω... από ικανοποίηση αρτουά μου. Όμορφα πολύ τα αποσπάσματα που έγραψες!
Μεταφράζω τώρα το πιο αγαπημένο μου δικό του και θα στο χαρίσω. Ο άνθρωπος είναι υπέροχος! Φαίνεται και από τη φυσιογνωμία έτσι; Πολύ φατσόνι σ' αυτή τη φωτό με το τσιγάρο! Πανάθεμά τους όλους! Δε μας φτάνει η ποίησή τους! Είναι και ελκυστικοί. Την τύχη μου μέσα! Όλοι οι άντρες που μου αρέσουν, να θέλουν άντρες! Κατάρα κι αυτή! ;)

μαριάννα είπε...

@ vrakas kostas

Κώστα μου να είσαι καλά για τα καλά σου λόγια! Το ξέρω ότι στη φωτό αυτή είμαι χάλια, αλλά δεν είχα εδώ άλλη καλύτερη και με τους δυο μαζί! :)
Μην ανησυχείς Κώστα μου. Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε από δουλειά. Κι εγώ πνίγομαι. Εντελώς όμως. Βράδυ γυρίζω σπίτι κι ακόμα οι ρυθμοί είναι χαλαροί. Γιατί δε με φτάνει η δουλειά, έχω και τα πολιτιστικά. Αποφάσισα να εξελληνίσω όλους τους Ελβετούς, συν όλους τους ξένους που ζουν εδώ.

Φιλιά!

μαριάννα είπε...

Διάφανος...

Αφιερωμένο... στους τρελούς αυτού του κόσμου! ;)

artois είπε...

χαχαχα! Μα αυτό είναι αξίωμα: "Toυς καλύτερους άνδρες τους έχουν ήδη καπαρώσει άλλοι άνδρες"
(εντάξει... μην το παίρνεις τοις μετρητοίς)

Αν και αυτή η φωτογραφία τον αδικεί -υπήρξε ωραιότερος- ο Χάιμε δεν μου αρέσει καθόλου, υπό την έννοια του ελκυστικού άνδρα. Ειδικά το σχήμα αυτής της φαλάκρας α λα Γιώργος Μούτσιος.

Για να πω και κάτι πιο προσωπικό, πάντα προτιμούσα τους φλούφληδες.

-
Είπες στον culpa ότι η ποίηση είναι μεθυστική και είναι αργά για να γλιτώσει.

Σύμπτωση! μόλις σήμερα διάβασα σε ένα παμπάλαιο βιβλίο κάτι παρόμοιο, αλλά λιγότερο ...ποιητικό: "η ποίησις υπήρξε από της καταβολής της μεταδοτική ως και η βλενόρροια. Και αν μεν η τέχνη αυτής έμεινεν αποκλειστικώς εις ολίγους, η εκ της εμπνεύσεως όμως γοητεία, ήσκησεν πάντως ποιάν τινα επιρροήν και επί των αμουσοτέρων ψυχών"

Άκου βλενόρροια! μα δεν μπορούσε να βρει κάτι άλλο; Σαν την ιλαρά, ας πούμε...

μαριάννα είπε...

@ artois

Η ιλαρά είναι ξενέρωμα. Ενώ η βλενόρροια, είναι σχετικά σοβαρό και για κείνα τα χρόνια πιο πολύ, νόσημα που μεταδίδεται σεξουαλικά. Σωστός ο παραλληλισμός! Έτσι είναι η ποίηση. Ερωτική, σεξουαλική, επικίνδυνη, κολλητική και κυρίως ανίατη!
Σχετικά με τα γούστα μας, καλό είναι που διαφέρουμε για να μην τσακωθούμε. Ο Θερνούδα δεν μου αρέσει καθόλου. Θηλυπρεπέστατος για τα γούστα μου. Ο άλλος όμως ο Biedma, έχει μια έκφραση! Με το τσιγάρο στο στόμα και το ψιλοζάρωμα στο φρύδι... Αυτή με το καπέλο... λέει.
Υπέρ της καράφλας κι εγώ δεν είμαι. Πόσο μάλλον υπέρ του ροχαλητού! χαχαχαχαχα
Αλλά επικέντρωσα στην έκφραση πάλι.
Κοίτα, δεν ανησυχώ πια, μη μου πάρουνε τους άντρες οι άλλοι άντρες. Έτσι κι αλλιώς αυτοί που ξενυχτάνε για τα μπλου τζην, καμένο χαρτί είναι. Για άλλο ανησυχώ. Που δεν μου κάνει κλικ κανένας. Το έχω ξαναπάθει όμως, άλλες δυο φορές στη ζωή μου και λίγο μετά, έγινε σεισμός! Ερωτικός! :)
Οπότε εναποθέτω τις ελπίδες μου στη θεά τύχη που αγαπάει όλα τα κακά κορίτσια κι όχι αγόρια με καπρίτσια!
Τέτοια κουλά λέμε και θα μας την κολλήσουνε τη ρετσινιά. Λίγο έλλειψε χθες βράδυ να μαλλιοτραβηχτώ με φίλο. Στο παρατσακ το γλιτώσαμε. :))))