Pink Martini
La soledad
Viniste a mi
Ήρθες σε μένα
Como poesia en la canción
Όπως η ποίηση στο τραγούδι
Mostrandome
Δείχνοντάς μου
Un nuevo mundo de pasión
Έναν καινούργιο κόσμο, του πάθους
Amandome
Αγαπώντας με
Sin egoismo y sin razón
Χωρίς εγωισμό και χωρίς λόγο
Mas sin saber
Αλλά χωρίς να ξέρω
Que era el amor
Ότι ήταν ο έρωτας
Yo protegí mi corazón
Εγώ προστάτευσα την καρδιά μου
El sol se fue
Ο ήλιος χάθηκε
Y yo cantando tu canción
Κι εγώ τραγουδώντας το τραγούδι σου
La soledad
Η μοναξιά
Se adueña de toda emoción
Απόμεινε απ' όλο αυτό το αίσθημα.
Perdoname
Συγγχώρα με
Si el miedo robo mi ilusión
Αν ο φόβος χάλασε τ' όνειρό μου
Viniste a mi
Ήρθες σε μένα
No supe amar
Δεν ήξερα ν' αγαπώ
Y solo queda esta canción
Κι έμεινε μόνο αυτό το τραγούδι
Μοναξιά δεν είναι να είμαστε μόνοιΜοναξιά είναι να αγαπάμε τους άλλους ανώφελα
Τάδε έφη: Ο τοίχος
.jpg)
%20(1).png)
.jpg)
35 σχόλια:
Αντε κι εγω το..καταλαβα
κι αγαπαω την..αλλη ανωφελα!!!
Ο..τοιχος;;!!!το..ξερει;;
Καλημερα!!Ξενυχτας κι εσυ;;
Πολύ ωραίες φωτογραφίες, πολύ ωραίο τραγούδι, αλλά το σύνθημα απαράδεκτο.
(Εκτός κι αν φταίει η ... μετάφρασή σου!!!)
Είχα κάποιες αντιρρήσεις στο προηγούμενο ποστ, που ανακάτεψες τους θεούς στην αγάπη των ανθρώπων, αλλά πήγα πάσο, καθότι απευθυνόταν σε όσους πιστεύουν ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας.
Τώρα, όμως, τί θέλει να μας πεί ο τοίχος; Να αγαπάμε μόνον επ' ωφελεία;
πάντως αν ειναι κουφή η γιαγιά κακώς που περπατάει πανω στις γραμμες.
καλημέρα Μαριάννα!
cropper νομίζω ότι το πήρες λίγο πεσσιμιστικά το σύνθημα.
θεωρώ ότι εννοεί "αγάπη δίχως ανταπόκριση", δλδ ανώφελα, όταν δεν σε οδηγεί πουθενά εκτός ίσως από τη συναισθηματική σου καταστροφή.
όταν το μόνο που σου μένει από αυτόν/αυτήν που αγαπάς είναι η σκέψη.
και ο "τοίχος" θέλει να μας πει να διοχετεύουμε την αγάπη μας εκεί που εκτιμάται.
προσωπική ανάγνωση του τοίχου είναι αυτή βέβαια...
τη μόνη μοναξιά που μπορώ να ανεχτώ, είναι αυτή μέσα στο κοκ πιτ ενός αυτοκινήτου, με... χιλιάδες γκάζια!
καλημέρα!
"Μόνος ούτε στον παράδησο.."
..δε πιστεύω σε παραδήσους..:)
Καλημέρα:):)
doncat&friends
επιστροφή (περίπου) του γάτου!!!
@ vrakas kostas
Καλημέρα Κώστα μου! Χθες μου ήμουν τόσο ψόφια, που μετά το ποστ, έπεσα ξερή! Δεν ξενύχτησα. Αντιθέτως. Αναπλήρωσα ύπνο ημερών.
Ο τοίχος φταίει για όλα. Μήπως να τον γκρεμίσουμε; ;)
@ cropper γράφει:
«Τώρα, όμως, τί θέλει να μας πεί ο τοίχος; Να αγαπάμε μόνον επ' ωφελεία;»
Εσύ πώς την έχεις δει καλό μου παιδί, ν' αγαπάμε τζάμπα κόπος; Έτσι σαν μα*άκες, δια βίου; Να μη σε θέλει ο άλλος κι εσύ εκεί; Να τον αγαπάς ντε και καλά; χαχαχαχαχαχα
Λοιπόν για να σοβαρευτώ, γιατί σου είπα ότι έχεις μια φοβερή τέχνη να μου εκμαιεύεις το περιπαιχτικόν μου, ανώφελα, όπως πολύ σωστά το ερμήνευσε ο Κωνσταντίνος, σημαίνει χωρίς ανταπόδοση. Kαι λέει... ο τοίχος, ότι εκεί είναι η τρομερή μοναξιά. Αυτή που μπορεί να σε τρελάνει και που σε πονάει και και και... όλα αυτά που όλοι έχουμε ζήσει κατά καιρούς.
Γιατί αληθινά μόνος νιώθεις όταν σου λείπει το άλλο σου μισό ή τέλος πάντων το άλλο σου 30 τοις εκατό ή το άλλο σου 70 τοις εκατό, αναλόγως των κυβικών του ανθρώπου που αγαπάμε και την ένταση της εισβολής του, στη ζωή, στο μυαλό, στην ψυχή, στο κορμί μας.
Όσο ποιος πορθητής ο αγαπημένος, τόσο μεγαλύτερη η μοναξιά που μας δέρνει εν απουσία του...
Δόξα να 'χει ο όποιος με γλίτωσε τα τελευταία τέσσερα χρόνια από αυτό το βάρος. Της μοναξιάς που σφάζει από την αφόρητη έλλειψη!
Από την ανελέητη παραφροσύνη του να αγαπάς μια σκιά.
Πολύ φωνάρα ο άντρας έτσι; Και μουσικάρα! Το τρέμουλο της φωνής του το πρόσεξες; Μόνο αυτοί οι κερατάδες οι Ισπανοί το έχουν... Στα νιάτα του το είχε και ο Χούλιο Ιγκλέσιας.
@ γούφας
Καλώς το πειραχτήρι μας! :)
Μου θυμίζεις κάτι ζουζούνια στην τάξη, που την ώρα που συζητάμε κάτι πολύ τρυφερό ή συγκινητικό, κάτι που αγγίζει ψυχή και τρίσβαθα, ο ζούζουνας πετάει την ατάκα, απλά και μόνο για να μη δούμε την ευαισθησία του και μια υγρή κόχη στο μάτι του.
Ε, εγώ αυτά τα παιδιά πολύ τα πάω. Οι παλιοί δάσκαλοι έλεγαν: Σταμάτα τις βλακείες Γιαννάκη μη φεύγεις απ' το θέμα! Δεν αναρωτήθηκαν οι καημένοι γιατί ο Γιαννάκης φεύγει απ' το θέμα και κάνει τους άλλους να γελάνε. Μήπως είχαν ακούσει για την αποφόρτιση στιγμής, δια του αξιολάτρευτου αντρικού τρόπου, που είναι η άσχετη ατάκα;
ΥΓ. Η γιαγιά ακούει μια χαρά. Το μόνο κακό, είναι ότι έχει το ipod στο αυτί και ακούει τo Soledad με τους Pink Martini κι έχει απορροφηθεί εντελώς, χαμένη στις αναμνήσεις... αυτό είναι ένα προβληματάκι, μπας και δεν ακούσει το τρένο...
Καλημέρα!:)))
@ Κωνσταντίνος Π
Εσείς νέε μου έχετε μέλλον λαμπρό στις απογειωτικές διαδρομές και στα βάσανα της αγάπης! ;)
Το κατέχετε το άθλημα! :)))
Αστέρι μου εσύ!!! Το τραγούδι άκου! Δεν είναι υπέροχο;
Φιλιά!!!
@ Σπύρος Σεραφείμ είπε...
τη μόνη μοναξιά που μπορώ να ανεχτώ, είναι αυτή μέσα στο κοκ πιτ ενός αυτοκινήτου, με... χιλιάδες γκάζια!
Και Πινκ Μαρτίνι στο φουλ!
Μέσα είσαι... ;)
@ koulpa
Και πολύ καλά κάνεις, γιατί είναι βαρετοί! Άλλο πράμα η λάβα και το καζάνι αγόρι μου! Για περιβολάκια είμαστε τώρα και γάργαρα ποταμάκια;
:)))))))))))
Καλημέρα!
@ Κωνσταντίνος Π είπε...
doncat&friends
επιστροφή (περίπου) του γάτου!!!
Η πολλοστή! Πολύ με έχει ξενερώσει η κυκλοθυμία του Δήμου. Βρίσκω ανώριμη και παιδική τη συμπεριφορά του.
Κάποτε μου άρεσε. Τώρα τον βρίσκω δήθεν και επαναλαμβανόμενο.
Απειλεί συνέχεια τους φαν του, με κλείσιμο και μετά επανέρχεται ως τραβάτε με κι ας κλαίω.
Όταν κάποιος έχει αποφασίσει να φύγει, φεύγει σιωπηρά ή ατονεί σιωπηρά, χωρίς πάρτυ αποχαιρετισμών και άλλες αηδίες.
Σόρρυ Κωνσταντίνε μου, αλλά εχθές που διαπίστωσα την πολλοστή επανάκαμψη, πολύ γέλασα.
Είναι οι αποχωρήσεις του Δήμου σαν τον επαπειλούμενο χωρισμό.
Θα σου φύυυυυυγω στο 'χα πει... ;)
Ε δε μας χέζεις ρε Νταλάρα, στο τέλος; :)))))))))))))))))))))))
Καλημέρα!
Εγώ ανέκαθεν ήμουν υπέρ στο να γκρεμίζουμε τοίχους...
πολύ όμορφες η φωτογραφίες, μπορώ να δανειστώ δυο από αυτές γιατί κολλάνε σε κάτι που θέλω να κάνω;
@ A_NTi
Το ρωτάς; Να παίρνεις ότι θέλεις...
Ως προς τους τοίχους, ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ!!!!
ΕΥΓΕ ΤΕΚΝΟ ΜΟΥ!!!! ;)
Η μοναξιά είναι η βολική επιλογή όσων δεν αντέχουν ν'αγαπουν, να νιώθουν, να μοιράζονται,να προσφέρουν,να πονούν,να διεκδικούν,να ποθούν.ΈΧΕΙ ΠΟΛΛΉ ΔΟΥΛΕΙΆ Η ΑΓΆΠΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΉΣΕΙΣ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΗ ΧΑΣΕΙΣ,ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ. Αλλά είναι πιο βολικό να γράφουμε στους τοίχους.
μια βλαμένη
Μαριάννα, δεν κατάλαβες καλά.
δεν επέστρεψε ο γάτος, απλώς κάποιοι από τους παραδοσιακούς του σχολιαστές ανοίξαν το μπλογκ.
@ Ανώνυμος
Αγαπητή βλαμμένη, έχεις μια ψιλοθολούρα ή μου φαίνεται; Για πάρτα αλλιώς, να δεις και την άλλη οπτική.
Μήπως η μοναξιά είναι η αναγκαστική επιλογή , από ανασφαλείς συμβιβασμούς; Αυτοί που ζουν με ανθρώπους που δεν αντέχουν από φόβο να μη ζήσουν μόνοι, βιώνουν την απόλυτη μοναξιά, που είναι η μοναξιά των δυο και είναι πολύ χειρότερη, από όλες.
Όταν δεν βρίσκω ή δεν μπορώ να έχω αυτό που θέλω, θα πρέπει να ζω με «ότι κάτσει ή ότι τύχει» για να μην είμαι μόνη;
Άσε με στη μοναξιάααα μου,
δε χωράς πια στην καρδιά μου...
Πιο καλή η μοναξιάααααα
από 'σένα που δε φτάααανω....
@ Κωνσταντίνος Π
Γελάω Κωνσταντίνε μου γλυκέ...
Εσύ δεν κατάλαβες καλά. Έτσι γίνεται πάντα. Οι πιστοί τραβάνε πίσω το Μεσσία που τί να κάνει κι αυτός; Επιστρέφει αναγκαστικά μπροστά στην τόση αγάπη.
Άσε, δε θέλω να γίνομαι κακιά. Εκτιμώ τη γραφή του Δήμου.
Τις βλακείες δεν αντέχω. Θα δεις ότι θα το ξαναδείς το έργο. Το παίζει συχνά.
Φιλιά!
Yπέροχες φωτογραφίες σε άσπρο-μαύρο , γεμάτες μοναξιά ...ΟΜΟΡΦΗ μοναξιά και αναγκαία μερικές φορές.
Η επιλογή της μοναξίας είναι σημαντική στιγμή...
Και μαζί και μόνος, ίδιος είναι ο πόνος...
@ Trelofantasmeni
Σωστό κι αυτό. Γι αυτό πολύ συχνά, βοηθά το ότι είναι αναγκαστική επιλογή. Λόγω πολλών και διαφόρων αιτιών. Η πιο συχνή, απόσταση και παντρεμένο το ένα μέλος.
Η μοναξιά εντός γάμου, είναι κι αυτή σημαντική, αλλά δεν πολυσυμπονώ. Εκεί υπάρχουν άλλα οφέλη και οι συνεταίροι, είναι συνυπεύθυνοι. Το άλλοθι παιδιά, ισχύει σπανίως.
Με συγχωρείτε που επιμένω, αλλά άλλο τι θέλουμε να λέει ο τοίχος κι άλλο τί λέει.
Λοιπόν, ο τοίχος λέει (νομίζω, σωστά μεταφράζεις ... αυτή τη φορά -χε χε) "ανώφελα", "άσκοπα", "άχρηστα", δηλαδή αγάπη χωρίς χρησιμότητα (σε ποιόν άραγε;).
Αν ήθελε να πεί "χωρίς ανταπόδοση" ή κάτι τέτοιο, ας έλεγε "senza retribuzione" ή κάτι τέτοιο.
Προσωπικά, δεν βρίσκω καμία αγάπη άχρηστη ή ανώφελη ή δίχως σκοπό. Και, επίσης, προσωπικά, τά 'χω πολύ καλά με την μοναξιά. (Στην χρησιμότητα της οποίας μερικοί συμφώνησαν.)
Ένα βηματάκι ακόμη.
Στις περιπτώσεις αγάπης χωρίς ανταπόδοση (όπως ερμηνεύετε τον τοίχο), η μοναξιά είναι του άλλου. Δεν νιώθει, δεν ανταποδίδει, είναι ένας κενός φουκαράς. Εσύ, που αγαπάς, δεν είσαι μόνος. Υποφέρεις, βασανίζεσαι, αλλά γουστάρεις. Είσαι γεμάτος. Ηδονικά ή οδυνηρά ή και τα δύο, αλλά γεμάτος.
Προσωπικά...
ΥΓ.
Ωχου κι αυτός ο Δήμου. (Ε, όχι και να μας χέσει ο Νταλάρας. Να τον χέσουμε εμείς).
θα εχεις ακουσει ενα τραγουδι του Μητροπανου - "Και μαζι και μονος παλι νοιωθω μονος" .Μην κανεις καμια μαλακια και ενω το ακους με το ετερο ημισυ πεις -Μου αρεσει αυτο το τραγουδι .Εινε αγενεια και καμια φορα αυτα πληρωνονται ακριβα....Η μοναξια φορες ειναι ελευθερια, αλλες φορες ειναι αβασταχτη.....
!!!!! για το post...
@ Xavier
Αυτό κι αν είναι πόνος! ;)
Α παπαπαπαπα! Ούτε στον εχθρό μας...
@ cropper
Είδες που το τραβάει ο οργανισμός σου να με προκαλείς; :Ρ
Πρώτον, πάντα μεταφράζω σωστά, αλλιώς δεν μεταφράζω. Δεν είναι εγωιστικό αυτό που λέω. Είναι θέμα συνέπειας και υπευθυνότητας. Αν δεν κατάλαβες, η διαφωνία στο προηγούμενο ποστ, ήταν στο ότι εγώ βρήκα το ποίημα σε κάποια σάιτ με άλλο τίτλο, ενώ ο σωστός τελικά, ήταν άλλος. Δεν έκανα λάθος στη μετάφραση. Τουναντίον. Αλλού ήταν η διαφωνία. Και τα σημεία που διαφωνούσα εγώ μεταφραστικά, δεν τα αμφισβήτησε κανείς. Απλώς οι αναγνώστες τα θεωρούν επουσιώδη. Είναι λεπτομέρειες που προσέχουν οι μεταφραστές.
Η συγκεκριμένη φράση, έτσι λέγεται στην Ιταλία και μην ψάχνεις να το μεταφράσεις αλλιώς. Είναι έκφραση.
Εμείς για παράδειγμα λέμε: Αφού δε σε θέλει ρε παιδί μου. Άδικα τον αγαπάς. Ξεκόλλα. Ή μην τον αγαπάς άδικα, είναι αλλού.
Το άδικα σημαίνει όχι δίκαια, όπως ξέρεις. Ποιός είναι αυτός που θα κρίνει τί είναι δίκαιο και άδικο στον έρωτα;
Εν προκειμένω λοιπόν, έχει την έννοια του τζάμπα κόπος, του ανώφελα. Λάθος ξελάθος, έτσι λέγεται, όπως και πολλά άλλα. Όπως μην χάνεις τον καιρό σου, έφαγες τα χρόνια σου, χαράμισες τα νιάτα σου κτλ.
Όσον αφορά το βηματάκι ακόμα. Είσαι σίγουρος ότι η μοναξιά είναι του άλλου; :Ρ Αυτού που δεν αγαπά;
Το σεναριάκι να είναι σε άλλη αγκαλιά πανευτυχής κι εσύ σα χαϊβάνι να τονε κλαις, δεν παίζει;
Τελικά ξέρεις τί αντιλαμβάνομαι με το πέρασμα των χρόνων; Ότι υπήρξα πολύ ορθολογίστρια στον έρωτα, προφανώς ευρισκόμενη εν αμύνει.
Διατήρησα έρωτα τέσσερα χρόνια εξ' αποστάσεως μεγάλης και σφοδρότατο, που πονούσε πολύ, αλλά λόγο απόστασης και όχι γιατί τον αγαπούσα χωρίς να με αγαπά.
Μου έχει συμβεί σαφέστατα και να χωρίσω γιατί ένιωθα ότι δεν του ήμουν απαραίτητη, και πονούσε πολύ και ο χωρισμός και η απουσία του. Αλλά δεν έκατσα να τον κλαίω. Το έπνιξα. Όταν ο έρωτας είναι αδιέξοδος και χωρίς ανταπόδοση, σήμερα πεθαίνει εύκολα. Και το βρίσκω απόλυτα υγιές. Το άλλο, το βρίσκω εμμονή και κόλλημα.
Υπάρχει ένα φοβερό τραγούδι των Έτσι Ντε, που λέει:
Θα σε βγάλω απ' το μυαλό μου με εγχείριση.
Σοφός στίχος! Το ξέρεις; :)))))
@ habilis
...Η μοναξια φορες ειναι ελευθερια, αλλες φορες ειναι αβασταχτη.....
Μπορεί να είναι κι έτσι. Εξαρτάται από το πόσο αυτάρκης ή συντροφικός είναι ο άλλος. Δυστυχώς μέχρι να το ξεκαθαρίσουμε τρώμε πολύτιμο χρόνο.
Την ατάκα που έγραψες, μόλις την απάντησα στον Ξαβιέ. Μεγάλη πίκρα το και μαζί και μόνος, ίδιος είναι ο πόνος! ;)
Είδες καλή μου Μαριάννα, που το τραβάει ο οργανισμός σου να σε προκαλώ; :)))
Να είσαι σίγουρη ότι κατάλαβα την διαφωνία στο προ-προ-προ- προ-προηγούμενο ποστ και τις άλλες λεπτομέρειες, όπως καταλαβαίνω πάντα τον πεζό λόγο (και ψάχνω τι μπορεί να κρύβεται πίσω απ’ τις λέξεις). Ε, με τα ποιήματα μπορεί να έχω κάποιο πρόβλημα ή να το έχει η ποίηση με μένα.
Τώρα, για την συγκεκριμένη φράση, ξέρεις, δεν με πτοεί η συνήθης χρήση και σημασία της. Σκέφτομαι και γράφω για την σημασία που έχει για μένα, που της δίνω εγώ. Γι’ αυτό τόνισα το «προσωπικά» . Αλίμονο αν πίστευα ότι κατέχω οποιαδήποτε αλήθεια. Αν έχω δίκιο, το έχω μόνο για το εαυτό μου. Αλλά το ότι «έτσι το εννοεί όλος ο κόσμος» μου ήταν πάντα λίγο αδιάφορο.
Όσο για την μοναξιά του άλλου, ναι, είμαι σίγουρος (προσωπικά). Μιλάω για την σχέση μου με τον άλλο. Όχι για την σχέση του άλλου με κάποιον τρίτο (που δεν με αφορά, ναι, δεν με αφορά). Σ’ αυτή την σχέση (εμένα και του άλλου), το κενό, το ά-σκοπο, το ανώφελο βρίσκεται στην μεριά του άλλου. Εγώ είμαι γεμάτος από αισθήματα, σκέψεις, πίκρες, στεναχώριες, δάκρυα, όνειρα, προσδοκία, σκοπό (είτε την δικαίωση είτε το ξεπέρασμα της χωρίς ανταπόκριση σχέσης) . Πλήρης.
Άλλο, λοιπόν, μοναξιά κι άλλο πίκρα και στεναχώρια. Εκτός κι αν μοναξιά και στεναχώρια είναι συνώνυμα. Οπότε, πάλι έχω πρόβλημα με την συνήθη χρήση των λέξεων.
Κοίτα, δεν πετάω στα σύννεφα. Τουλάχιστον όχι πάντα. Έχω διαλέξει κάτι σύννεφα με τρύπες, ώστε να μπορώ να πέφτω όποτε θέλω.
Ξέρω ότι η σημασία της μοναξιάς για όλον τον κόσμο είναι φορτισμένη αρνητικά κι έχει να κάνει με την απουσία, σωματική και πνευματική, του «άλλου» . Γι’ αυτό και τα τραγούδια προσπαθούν να την ξορκίσουν (το «ξόρκι» λειτουργεί απαραίτητα μαζί με την κοροϊδία). Μιλάω (πάλι θα πω) προσωπικά. Και δεν μιλούσα πάντα έτσι, αλλά τώρα, που το «ν’ αδειάσω το πουλί μου» έπαψε να είναι η πρώτη μου επιλογή. Και γιατί ποτέ δεν μπορούσα «ν’ αδειάσω», ούτε τώρα ούτε ποτέ, χωρίς αγάπη.
Και γιατί (προσωπικά) ως μοναξιά αντιλαμβάνομαι μόνο το κενό μέσα μου …
Γι’ αυτό ζητώ συγγνώμη από τους νεότερους, που καλά θα κάνουν να αγνοήσουν όσα λέω. Απευθύνομαι σε μεσήλικες, τους οποίους, όταν ήμουν νέος, τους έλεγα κι εγώ γέροντες.
Είσαι μακριά μωρέ, αλλιώς θα το ξενυχτούσαμε συχνά, λέγοντας παραμύθια ο ένας στον άλλο.
@ cropper
Όταν θέλεις ρε διάολε είσαι η καλύτερη παρέα! :)
Τι κοντά, τι μακριά, μια ιδέα είναι όλα. Όλα είν' ατμός φιλαράκι! :)
Το σύννεφο με τις τρύπες το κρατάμε. Στο καταχωρώ ως και γαμώ τις ατάκες! ;)
Κρατάμε επίσης τον απόλυτο ορισμό της μοναξιάς, που έδωσες. Τώρα το διατύπωσες σωστά και συμφωνώ απόλυτα.
Και γιατί (προσωπικά) ως μοναξιά αντιλαμβάνομαι μόνο το κενό μέσα μου …
Προσωπικά σου απαντώ, ότι και για μένα αυτό είναι μοναξιά. Και πίστεψέ με, το έχω νιώσει μόνο με την παρουσία άλλου. Γι αυτό και φοβάμαι τόσο τη μοναξιά των δυο ή το και μαζί και μόνος, ίδιος είναι ο πόνος, που είπαν τα δυο παλικάρια παραπάνω.
Θα σου χαρίσω το επόμενο ποίημα Κωστή, που μιλά γι αυτό το κενό.
Σε φιλώ στη μουρίτσα!
ghteytria said:
Όταν κάποιος έχει αποφασίσει να φύγει, φεύγει σιωπηρά ή ατονεί σιωπηρά, χωρίς πάρτυ αποχαιρετισμών και άλλες αηδίες.
Aκριβώς.
Καλημέρα!
Δες αν θέλεις που χρησιμοποίησα τις εικόνες σου.
http://kathimerines-katasta.pblogs.gr/2007/10/clown.html
Σ' ευχαριστώ!
Η ερμηνεία σε αυτό το τραγούδι μου σηκώνει την τρίχα στους 10 πόντους.
@ Regina
Συμφωνώ. Πολύ ατμοσφαιρικό! ;)
Δημοσίευση σχολίου