Ernestina de Champourcín
ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ
Και βρίσκεσαι: στο κενό
και στην παρουσία της απουσίας,
στην οποία είναι και ζει
χωρίς να παύει να είναι μοναδικό
αόρατο βαθούλωμα
με αιώνιες ρίζες.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να τη γεμίζει
αλλά κάτι ίδιο ζωντανό
που τη φιλάει και την ηρεμεί.
Ernestina de Champourcín
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Η Ερνεστίνα και ο άντρας της, ο ποιητής Juan José Domenchina
Αφιερωμένο στον cropper, που αγαπά πολύ την ποίηση. :)
ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ
Και βρίσκεσαι: στο κενό
και στην παρουσία της απουσίας,
στην οποία είναι και ζει
χωρίς να παύει να είναι μοναδικό
αόρατο βαθούλωμα
με αιώνιες ρίζες.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να τη γεμίζει
αλλά κάτι ίδιο ζωντανό
που τη φιλάει και την ηρεμεί.
Ernestina de Champourcín
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Ισπανίδα ποιήτρια, γεννημένη στη Vitoria, στις 10 Ιουλίου του 1905. Πέθανε στη Μαδρίτη μόνη και ξεχασμένη απ' όλους στις 27 Μαρτίου του 1999. Η Ερνεστίνα ανήκει στους ποιητές της Γενιάς του '27. Η καταγωγή της ήταν γαλλική και ουρουγουανή και έμαθε από πολύ μικρή να μιλά τέλεια γαλλικά και αγγλικά. Στα δέκα της χρόνια η οικογένειά της μεταφέρθηκε στη Μαδρίτη όπου έλαβε εξαιρετική εκπαίδευση. Στα 21 της μόλις δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο της Στη σιωπή, από το οποίο έστειλε ένα αντίτυπο στον Juan Ramón Jiménez, τον οποίο θαύμαζε και με τον οποίο τη συνέδεε μια μεγάλη φιλία.
Το 1930 γνωρίζει τον ποιητή Juan José Domenchina, προσωπικό φίλο του Manuel Azaña, Προέδρου της ισπανικής δημοκρατίας, του οποίου γίνεται προσωπικός γραμματέας το 1931. Το 1936 ο εμφύλιος πόλεμος τινάζει στον αέρα τη ζωή και το έργο της. Δουλεύει για αρκετό καιρό σε κοινωνικές υπηρεσίες και βοηθά σαν νοσοκόμα και μέσω επιτροπών, σε συνεργασία με τον Χιμένεθ και άλλους, όσο μπορεί. Το Νοέμβρη αυτού του χρόνου, παντρεύεται τον Juan José. Στο τέλος του εμφυλίου, το ζευγάρι εξορίζεται στο Μεξικό, το οποίο θα γίνει και η δεύτερη πατρίδα τους. Εκεί η Ernestina δουλεύει σαν μεταφράστρια για το Fondo de Cultura Económica(Πόροι του Οικονομικού Πολιτισμού), ενώ εξακολουθεί να γράφει ποίηση. Ο Gerardo Diego την συμπεριλαμβάνει στην ανθολογία του της Γενιάς 27.
Το 1952 το ζευγάρι ξανα-ανακαλύπτει την πίστη, στα χέρια ενός ιερέα του Opus Dei. Το 1972 επιστρέφουν στην Ισπανία και το 1989 λαμβάνει το βραβείο Euskadi της Λογοτεχνίας στα καστεγιάνικα.
Το 1970 η Ernestina συμμετείχε σε συνάντηση με τον Josemaría Escrivá στο México, ο οποίος της είπε ότι οι στίχοι της τον βοηθούσαν να προσεύχεται, αφού σε όλη της την ποίηση, κατά κάποιον τρόπο, αναρωτιέται για τον Θεό.
Το 1930 γνωρίζει τον ποιητή Juan José Domenchina, προσωπικό φίλο του Manuel Azaña, Προέδρου της ισπανικής δημοκρατίας, του οποίου γίνεται προσωπικός γραμματέας το 1931. Το 1936 ο εμφύλιος πόλεμος τινάζει στον αέρα τη ζωή και το έργο της. Δουλεύει για αρκετό καιρό σε κοινωνικές υπηρεσίες και βοηθά σαν νοσοκόμα και μέσω επιτροπών, σε συνεργασία με τον Χιμένεθ και άλλους, όσο μπορεί. Το Νοέμβρη αυτού του χρόνου, παντρεύεται τον Juan José. Στο τέλος του εμφυλίου, το ζευγάρι εξορίζεται στο Μεξικό, το οποίο θα γίνει και η δεύτερη πατρίδα τους. Εκεί η Ernestina δουλεύει σαν μεταφράστρια για το Fondo de Cultura Económica(Πόροι του Οικονομικού Πολιτισμού), ενώ εξακολουθεί να γράφει ποίηση. Ο Gerardo Diego την συμπεριλαμβάνει στην ανθολογία του της Γενιάς 27.
Το 1952 το ζευγάρι ξανα-ανακαλύπτει την πίστη, στα χέρια ενός ιερέα του Opus Dei. Το 1972 επιστρέφουν στην Ισπανία και το 1989 λαμβάνει το βραβείο Euskadi της Λογοτεχνίας στα καστεγιάνικα.
Το 1970 η Ernestina συμμετείχε σε συνάντηση με τον Josemaría Escrivá στο México, ο οποίος της είπε ότι οι στίχοι της τον βοηθούσαν να προσεύχεται, αφού σε όλη της την ποίηση, κατά κάποιον τρόπο, αναρωτιέται για τον Θεό.
Η Ερνεστίνα και ο άντρας της, ο ποιητής Juan José Domenchina
Αφιερωμένο στον cropper, που αγαπά πολύ την ποίηση. :)
.jpg)
%20(1).png)
.jpg)
9 σχόλια:
Ο καθένας την ποίηση έχει δικαίωμα να την ερμηνεύει κατά το δοκούν και εντελώς προσωπικά, άσχετα με το τί ήθελε να πει, τί εννοούσε ή σε ποιόν απευθυνόταν ο ποιητής. Σωστά;
άλλη μία νέα γνωριμία! γενιά του '27!
η παρουσία της απουσίας! καλύτερη πάντοτε από την απουσία της παρουσίας!
συγκλονιστική ζωή. τέλος δυστυχσμένο, μόνο, όπως δυστυχώς συνηθίζεται για τέτοιους ανθρώπους. δυστυχώς δεν διαφέρουμε τόσο από τους ισπανούς,ε;
καλή σου ημέρα Μαριάννα
συχνά οι παρουσίες είναι μεγαλύτερες από τις απουσίες. Κι αυτό πονάει πιο πολύ...
τα σέβη μου!
Παρωναπών!
Δίκαια η αφιέρωση πάντως, την αγαπάει γιατι δεν εχει αντιληφτει ακομα ποσο μεγας ποιητης ειναι. Μολις το καταλάβει, θα την μισήσει και θα ηρεμίσουμε.
@ Κωνσταντίνος Π
Γεια σου Κωνσταντίνε μου. Είπα να γνωρίσουμε μερικές ποιήτριες, ενάντια στην πολιτική και στο ποδόσφαιρο. :)
Υπάρχουν τόσα πολλά ενδιαφέροντα και τόσο όμορφα στην ποίηση...
Όχι. Δεν διαφέρουμε από τους Ισπανούς. Ευτυχώς... ;)
@ Σπύρος Σεραφείμ
Οι παρουσίες των απουσιών ε;
Ναι. Πονάνε πολύ. Ούτε ο χρόνος βοηθά Σπυράκο μου, ούτε η λήθη έρχεται όταν τη ζητάμε. Ο έρωτας μόνο με έρωτα περνάει. ;)
@ γούφας
χαχαχαχαχαχαχα! Χαιρετώ τον παρόνταπόντα!
Ναι κι εγώ το πιστεύω ότι είναι τρελός και παλαβός με την ποίηση!!!
Κυλά στις φλέβες του. Κι ας το αρνείται... ;)
Παλαβός ευχαριστεί για την αφιέρωση.
Πολύ μου πάει, βρίσκω.
Ναι, τ' ομολογώ.
Επειδή βρίσκεται παντού,
επειδή βρίσκεται παντού,
επειδή μου κάνει νερά,
επειδή μου το παίζει δύσκολη,
επειδή είναι γλυκιά και πικρή μαζί,
επειδή κάνει την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά,
επειδή αισθάνομαι αμήχανος μπροστά της,
επειδή λέει κι όσα δεν λέγονται,
επειδή κρατάει μυστικά,
επειδή κρατάει μυστικά,
επειδή κρατάει για πάντα,
ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ ΤΗ ΡΟΥΦΙΑΝΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ομολόγησε!!!!
Έπρεπε να πάθει ναυτία όλο το δίκτυο μέχρι να τον καταφέρω! Από τα ποσταρίσματα τα ποιητικά, που μπουκωνόμαστε για χάρη του cropper και μόνο!!!
Είχα βάλει αυτοστοίχημα να σου αποσπάσω την ομολογία!
Και κέρδισα τον εαυτό μου γιατί εσύ όχι μόνο το παραδέχτηκες, αλλά έγραψες και ποίημα!
Μεγάλη πρόοδο κάναμε! Άντε μπράβο! Καλή αρχή! Αναμένουμε κι άλλα. Πεζά είδαμε. Είσαι αστέρι. Άντε να δούμε και ποίηση λοιπόν.
Και κοίτα δεν κάνω πλάκα τώρα.
Την αγαπάς πολύ την ποίηση. Είναι σίγουρο! ;)
Φιλιά πολλά!
Δημοσίευση σχολίου