Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Γη νωθρή. Μάταια ακτινοβολεί το πεπρωμένο...Αλλά ο χρόνος ήδη αποτιμά τη δύναμη αυτής της ώρας ωριμάζει το μέτρημά του, δραπετεύει...


Κρυμμένος στα τείχη

Κρυμμένος στα τείχη
αυτός ο κήπος μου προσφέρει
τους κλώνους του και τα νερά του
της μυστικής ηδονής.

Τί σιωπή. Είναι έτσι
ο κόσμος; ... Σταυρός στον ουρανό
παρελαύνοντας μέσα από τοπία,
χαμογελαστός στο άπειρο.

Γη νωθρή. Μάταια
ακτινοβολεί το πεπρωμένο.
Δίπλα στα ακίνητα νερά
ονειρεύομαι και σκέφτομαι ότι ζω.

Αλλά ο χρόνος ήδη αποτιμά
τη δύναμη αυτής της ώρας
ωριμάζει το μέτρημά του,
δραπετεύει μες στα τριαντάφυλλά της.

Και ο φρέσκος αέρας επιστρέφει
με την κοντινή νύχτα,
στην διαύγειά του ξεχνώντας
τους κλώνους και τα νερά.


Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

8 σχόλια:

genna είπε...

Tι όμορφο,
νάσαι καλά Mαριάννα!!!

χαρίδημος είπε...

Βρίσκω το φρέσκο αέρα ότι πρέπει! Ιδίως μετά από διαμονή πλάι σε στάσιμα νερά, έστω και ηδονική. :)

drunk tank είπε...

Μετά τον αιώνια αγαπημένο Λόρκα, νομίζω ότι έχεις βρει και μου συστήνεις διαρκώς δουλειές του,τον αμέσως επόμενο αγαπημένο μου Ισπανόφωνο ποιητή.

"Είναι έτσι ο κόσμος"; ...Μακάρι να ήταν...


υγ: συνεχώς ξεχνάμε τη μεγάλη ευθύνη του μεταφραστή. και τη μεγάλη δύναμη που έχει. και όταν τα μεταφρασμένα ποιήματα είναι τόσο "δυνατά" ένα πράγμα μένει να κάνουμε: ΜΠΡΑΒΟ ΓΗΤΕΥΤΡΙΑ. ευχαριστώ.
καλό βράδυ να έχουμε

μαριάννα είπε...

@ genna

Γεια σου κοπέλα μου! Κι εσύ καλή μου να είσαι καλά! Χαίρομαι που σου άρεσε! Αγαπημένος ο Θερνούδα και το συγκεκριμένο ποίημα πολλοί Ισπανοί μελετητές της ποίησης, το παρομοιάζουν και το συγκρίνουν με αυτό στο προηγούμενο ποστ, του Λόρκα, που τραγουδά ο Φραγκούλης: Η Αντελίν του περιπάτου.

μαριάννα είπε...

@ χαρίδημος

Μα πού βρεθήκατε τόσα αστέρια μαζεμένα στα μπλογκς; Αστέρια της μουσικής, αστέρια της ποίησης...
Τί χαρά κι αυτή! :)

μαριάννα είπε...

@ Κωνσταντίνος Π

Χαίρομαι πολύ που επανήλθες! :)
Μας έλλειψε ο γλυκός σου λόγος...
Να είσαι καλά Κωνσταντίνε μου! Μαζί ΚΑΙ εδώ... ;)

Σε φιλώ!

Juanita La Quejica είπε...

Granada, tu tierra está llena de lindas mujeres, de sangre y de sol...

μαριάννα είπε...

Granada
tierra soñada por mi
mi cantar se vuelve gitano
cuando es para ti.

Mi cantar
hecho de fantasía
mi cantar
flor de melancolía
que yo te vengo a dar.

Aααααχ! ;)