Η τρίτη αρχή της Βιολογίας είναι το τέλος. Όλοι σας θα πεθάνετε!Αύριο, θα σας βάλω να γράψετε μία έκθεση. Θέλω να είναι η ωραιότερη έκθεση της ζωής σας. Η πιο δημιουργική.
Θέμα: Η κηδεία σας.
Θέλω ο καθένας σας να περιγράψει την κηδεία του με δικά του λόγια, χωρίς αντιγραφές! Αν τσακώσω δυο κηδείες που να μοιάζουν μεταξύ τους, έστω και τόσο δα, θα τις μηδενίσω και τις δύο!
Θέλω ν' αφήσετε τη φαντασία σας να οργιάσει. Θέλω η κηδεία του καθενός να είναι πρωτότυπη. Μοναδική.
Έτσι, μόνον έτσι μαθαίνεται η Βιολογία!
Είχα την απίστευτη τύχη να την δω αυτήν την παράσταση με την Λαμπέτη, όταν ακόμα σπούδαζα. Ήταν ένα θεατρικό μονόπρακτο, που όχι μόνο δεν κούραζε, αλλά κρατούσε τους θεατές με κομμένη την ανάσα. Εκείνη πάνω στη σκηνή με μια έδρα, έναν πίνακα κι έναν σκελετό για το μάθημα της Βιολογίας. Μαθητές της, όλοι εμείς οι θεατές. Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Πάθαμε σοκ από την ερμηνεία της. Δεν είναι κάτι που μπορώ να καταγράψω. Δεν υπάρχουν λόγια. Το κείμενο του Ατάυντε φοβερά σκληρό. Η απόδοση του Ταχτσή έλεγε η ίδια, την είχε δυσκολέψει πολύ γιατί απέδιδε τις βωμολοχίες ακριβέστατα. Η Λαμπέτη μετά από επιμονή και καυγάδες, αφαίρεσε πολλές. Πολλά χρόνια μετά, είχα την τύχη να ξαναδώ το ίδιο έργο στο Φούρνο, με την Μπαζάκα. Και μάλιστα καθόμουν δίπλα δίπλα με τον Μπένι και τη γυναίκα του. Τυχαία φυσικά! :) Συγκλονιστική παράσταση επίσης. Η Μπαζάκα είπε όλα όσα έκοψε η Έλλη από το κείμενο του Ταχτσή. Πριν κανά δυο χρόνια το ίδιο έργο, το ανέβασε κι ο Μαρίνος. Δεν πρόλαβα να το δω, ήμουν έξω. Λογικά θα ήταν καλός κι αυτός. Θέλει πολύ γερά κότσια να βγει μια τέτοια παράσταση. Ένας ηθοποιός μόνος στη σκηνή να μονολογεί επί δίωρο και να κρατά κομμένη την ανάσα των θεατών.
Η Μπαζάκα έλεγε τότε, ότι χρειαζόταν ένα δίωρο αυτοσυγκέντρωσης πριν από κάθε παράσταση. Ο αριθμός των παραστάσεων περιορισμένος. Εξοντωτικοί ρόλοι! Απίστευτες ερμηνείες. Εκπληκτικοί ηθοποιοί! Πόσα νιώθω να τους χρωστάω...
.png)
.jpg)
22 σχόλια:
Είναι όντως απίστευτο απόσπασμα. Μέσα πάντως από τη σκληρότητα του κειμένου, βγαίνουν κάποιες αλήθειες, που δυστυχώς ισχύουν και σήμερα…
«Παιδεία σημαίνει παιδεύω»
«Τίποτα δεν είναι ακριβό από το τζάμπα»
«Ποια είναι τα παιδάκια που οι (περισσότεροι δασκάλοι) αγαπούνε, είναι τα παιδάκια που υπακούνε». Είναι τα παιδάκια που υπακούνε…
Λίγες ώρες πριν ξεκινήσω τη δουλειά μου, πριν μπω στη ταξη για να διδάξω βιολογία (!), αγαπητή μου γητεύτρα, στο μυαλό μου έβαλες φωτιες…
Καλημέρα
Μου φαίνεται πως πρόκειται για μια σπουδαία παράσταση. Όσο για τη Λαμπέτη, θα έρθω και θα συμφωνήσω για τη μοναδικότητά της. Κρίμα που δεν πρόλαβα να την δω στο σανίδι.
Θα πας να δεις στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης την έκθεση για τον Ελ Γκρέκο;
Υπέροχη η θεατρική σου πρόταση Μαριάννα μου, το έχω δει το έργο και είναι καταπληκτικό όπως ακριβώς το περιγράφεις κι εσύ με τη Λαμπέτη κι όχι μόνο, να δίνει ρεσιτάλ ηθοποιίας.. Την καλημέρα μου και πολλά φιλιά.:))
εχμ,χμεχμμ
ποτέ δεν δεν ήμουν από τα παιδάκια που υπακούνε!
καλημέρες, γητεύτριά μου...
@ Xrysostomos
Καλώς τονε! :) Καλωσόρισες!
Φαντάζεσαι τί έπαθα εγώ την πρώτη φορά που είδα την παράσταση, που ακόμα ήμουν φοιτήτρια.
Εν τω μεταξύ η ερμηνεία της Λαμπέτη, με απόφαση της ίδιας κυρίως, επικέντρωνε στο κακό εκπαιδευτικό σύστημα πιο πολύ. Ενώ αυτή της Μπαζάκα, πιο κοντά στο πνεύμα του Ταχτσή και του Ατάυντε, εστίαζε στη νευρωτική γεροντοκόρη, δασκάλα.
Για μένα και οι δυο παραστάσεις το ίδιο εξαιρετικές. Θεωρώ την Μπαζάκα μία από τις κορυφαίες σύγχρονες ηθοποιούς μας.
Ο Ατάυντε έγραψε αυτό το θεατρικό στα 25 του. Δες μια αναφορά του Άγγελου Δόξα, στην παράσταση, αρκετά διαφωτιστική και ενδιαφέρουσα για τον συγγραφέα κυρίως.
Καλή δύναμη στο έργο σου! Μπήκα στο μπλογκ σου και είδα ότι νοιάζεσαι για τους «πισωθρανίτες». Από αυτό και μόνο, είμαι σίγουρη ότι μόλις γνώρισα έναν καλό εκπαιδευτικό. ;)
Ρ. Ατάυντε
Δεσποινίς Μαργαρίτα
Δύσκολα τα μονόπρακτα έργα συντηρούν μέχρι το τέλος το ενδιαφέρον των θεατών. Στο "Δεσποινίς Μαργαρίτα" ο σκόπελος αυτός αποφεύγεται, γιατί τόσο η γεροντοκόρη δασκάλα Μαργαρίτα όταν ανεβαίνει να διδάξει βιολογία, γραμματική και αριθμητική, είναι επιθετική και βωμολόχα ή καταθλιπτική στους μαθητές της - που είναι οι θεατές - εξωτερικεύοντας με σαδομαζοχισμό τις πίκρες του βαρύτερου εαυτού της, όσο και γιατί η Έλλη Λαμπέτη μπαίνει μέσα στο πετσί της ηρωίδας και τη ζωντανεύει με συναρπαστική ταυτοποίηση.
Αλλά και κάτι άλλο ακόμα. Το θέμα του έργου με τον "παιδεμό" της "Παιδείας", τη διλημματική προσδοκία των τάξεων του Γυμνασίου όπου διδάσκεται η Σεξολογία - το μόνο μάθημα που αγνοεί η Αστραπή - και η τυφλή υπακοή που καταπιέζει τους μικρούς μαθητές, βρίσκονται σε συνάρτηση με το βίωμα του συγγραφέα (το έγραψε εικοσιπέντε χρονών) που στάθηκε ανεπίδεκτος για σχολική πειθαρχία και μόρφωση και αποβλήθηκε από σχολείο σε σχολείο, δίχως να κατορθώσει ούτε να αφοσιωθεί, μια κι ότι άρχιζε τη μία μέρα το παρατούσε σύντομα' πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης.
Σε ορισμένες στιγμές η δασκάλα Μαργαρίτα αφαιρείται την ώρα του μαθήματος, παρεκτρέπεται και βρίζει ή δραματοποιείται και θυματοποιείται, μεταβάλλει το διδακτικό σε κωμικό, το κωμικό σε τραγικό και το τραγικό σε αντιδραστικό. Αυτές ακριβώς τις στιγμές, που εκφράζουν το συγγραφέα μέσω τις δασκάλας, είναι που ενεργοποίησε εντυπωσιακά και με πειστικότητα συγκλονιστική η Έλλη Λαμπέτη σ' αυτό το ψυχοληπτικό έργο, που με λεπτή δεξιοτεχνία σκηνοθέτησε ο Μιχάλης Κακογιάννης, σ' ένα χώρο που το σχολικό του περιεχόμενο επεκτείνεται με τις εγκαταστάσεις που το περιβάλλουν σε συνάρτηση με το σκηνικό του Διονύση Φωτόπουλου.
Προσαρμοσμένη στο πνεύμα του βαθύτερου περιεχομένου του έργου και η μετάφραση - διασκευή του Κ. Ταχτσή.
Άγγελος Δόξας
6.11.1975
@ Antoine
Ναι, ήταν μοναδική. Αυτό δε σημαίνει ότι και οι επόμενοι καλοί ηθοποιοί, δεν έγραψαν τη δική τους ιστορία στο ρόλο. Και η Μπαζάκα ήταν υπέροχη. Και υποθέτω πως και ο Μαρίνος θα ήταν εξαιρετικός. Λυπάμαι που δεν τον είδα.
Στο Μουσείο φυσικά και θα πάω! :)
Ευτυχώς θα διαρκέσει η έκθεση και θα την προλάβω το Δεκέμβρη που έρχομαι. Εσείς είσαστε Θεσσαλονίκη ε; Αξίζει ένα ταξιδάκι συνδυαστικό! ;)
@ Τάκης Τσαντήλας
Καλή σου μέρα Τάκη μου :)
Χαίρομαι που και στο θέατρο συμφωνούμε! Τυχεροί είμαστε όσοι προλάβαμε αυτή την παράσταση. Καταγραμμένη στη μνήμη για πάντα η υπέροχη φωνή της την ώρα που αριθμεί ρήματα, επιρρήματα, επίθετα και ουσιαστικά. Μαγικές θεατρικές στιγμές.
Να είσαι καλά μάτια μου!
Σε φιλώ...
@ Σπύρος Σεραφείμ
Ούτε κι εγώ ποτέ διαμόρφωσα υπάκουους πολίτες. ;)
Οι ανυπάκουοι και οι ανυπόταχτοι ήταν η αδυναμία μου. Μόνο που πάντα έτρεμα να μην τους τσακίσουν τα φτερά οι αδαείς και οι στενόμυαλοι του κόσμου.
Μαλλί πράσσσο, φουλαρισμένο με μπριγιόλ, γραβάτα συμφοράς, κόστουμος μπλιάχ και το μάθημα αυτού Θρησκευτικά, η άκρα χαρά όλων μας !!
Βλέπεις το πρακτικό, είχε τα πιο γατιά μαζεμένα, ο θρησκευτικός χαλβαδιαζότανε με την Γαλλικού και η τάξη έκανε τον σχετικό χαβαλέ ... νο μέρσι .. στα σινεμά παιζόντουσαν οι θείες κωμωδίες του Γκουσγκούνη.
Μεσημέρι μετά το βράδυ του Πολυτεχνείου ... μπάτσοι με αυτόματα εμφανώς τεταμένα έξω απο το Γυμνάσιο, ψάχνουν τους απόντες... τους κρύβουμε με μαγικό τρόπο. Δεύτερη ώρα και εισβάλλει ο Θρησκευτικός και κάποια στιγμή το λέει τον Μέγα Λόγο, έτσι Αντρίκια Καθαρά και Καταπρόσωπο
" όποιος φτιάχνει ήρωες τελικά χάνει το παιχνίδι, είναι θέμα χρόνου πότε θα συμβεί ... πλησιάζει το τέλος " να έβλεπες βουρκωμένα μάτια και κρυφά σινιάλα ανάμεσα σε αυτούς που ξέρανε ...
Στο διάλλειμα αποφασίστηκε να πάει ο κώστας να τον πιάσει να του πεί μια κουβέντα " είσαι πολύ μάγκας, ένα ευχαριστώ για τις άγιες λέξεις του" έκλεισε το μάτι και είπε " την αλήθεια είμαι εδώ να πω" . Η καζούρα δεν ξαναέγινε ποτέ. Την άλλη χρονιά πήγε αλλού, δεν τον ξανάδαμε. Ήρθε όμως η μεταπολίτευση , τότε φάνηκαν οι κρυμμένοι προοδευτικοί, εμείς όμως ξέραμε...
νάναι καλά οπου και νάναι :-)
Όσο σκληρό κι αν είναι το κείμενο,
η θεατρικότητά του είναι μοναδική.
Φαντάζομαι δε όταν ερμηνεύεται από σπουδαίους ηθοποιούς.
Η βωμολοχία μερικές φορές είναι ο καταλύτης.
Δεν κάνει πάντα κακό.Ας ανοίξουν διάπλατα τα μάτια τους μερικοί από "ντροπή" και να τυπωθούν μέσα τους ιδέες και έννοιες, που αλλιώς θα τις προσπερνούσαν.
ΥΓ.Έχω βαρεθεί να σε παινεύω για τα ποστς σου και έχω καταντήσει γραφικός :)))))
@ για τους άλλους δάσκαλους
Πολύ συγκινητικό! Μπράβο του...
@ Aggelos Spyrou
Ξέρεις Άγγελέ μου, μερικές εμπειρίες στη ζωή μας, είναι τόσο μοναδικές, που ούτε φακός, ούτε περιγραφή μπορείς να τις αποδώσει.
Μένουν όμως χαραγμένες μέσα μας τόσο βαθιά... που κανένας χρόνος δεν μπορεί να τις σβήσει.
Εύχομαι να έχετε στη ζωή σας πολλές τέτοιες μοναδικές στιγμές!
@ BioLogos
Βρε καλώς το μου! Εσένα είχα στο νου όταν έγραφα το ποστ! Ο χρυσόστομος εμφανίστηκε...:)
Λοιπόν έπιασες τον ταύρο απ' τα κέρατα. Σε παραδέχομαι. Γράφεις:
Η βωμολοχία μερικές φορές είναι ο καταλύτης.
Ν' αγιάσει το στόμα σου φίλε!
Στα παιδιά κεντρίζουν το ενδιαφέρον όλα τα απαγορευμένα και όλα τα μη! Ένα πονηρό υπονοούμενο, μια απαγορευμένη λέξη, μια ανοχή σε κάποια παιδικά ξεστρατίσματα, χιούμορ και αμεσότητα, είναι εγγύηση επιτυχίας. Και δεν κινδυνεύεις καθόλου να χάσεις τον έλεγχο ή το κύρος σου. Τα πάντα απομυθοποιούνται απλά και εύκολα, όταν εμείς οι ίδιοι δεν τραγικοποιούμε λέξεις και καταστάσεις, αλλά περνάμε το σωστό αισθητικά, όχι απαγορεύοντάς το, ούτε τιμωρώντας το. Απλά εξηγούμε ότι δεν ηχεί όμορφα, ότι χαραχτηρίζει άλλου επιπέδου ανθρώπους που οι καημένοι δεν έχουν πάει σχολείο και δεν ξέρουν να φιλτράρουν τα λόγια τους κτλ κτλ. Και τους λες να κάνουν διαχωρισμό, μεταξύ τους να μιλούν όπως θέλουν, αλλά να σέβονται και τους καρδιοπαθείς κολλημένους. Αυτά γελούν, αμέσως αποκτιέται οικειότητα κι εμπιστοσύνη. Αν το παιδί δεν σε εμπιστεύεται, ο εγκέφαλός του αρνείται να αφομοιώσει.
Πρέπει να του μιλάς άμεσα και στη γλώσσα του. Να σε νιώθει δικό του άνθρωπο. Και κυρίως από την πάστα του. Περίπου σαν τους γονείς του. Να πειστεί, ότι εσύ θέλεις το καλό του πραγματικά κι ότι το νοιάζεσαι και το προστατεύεις. Δεν δικάζεις. Αγαπάς.
Όταν το καταφέρεις αυτό, η μάθηση ρέει σαν το πιο γάργαρο ποτάμι. Είναι απίστευτες οι επιδόσεις τάξεων, στο σύνολό τους, όταν νιώθουν χαλαρά και άνετα οι μαθητές στην τάξη.
Συχνά εγώ τους έκλεινα μάτι στο και καλά συνωμοτικό. Είμαστε μόνοι στην τάξη νιώθετε σαν στο σπίτι σας. Μπαίνει κάποιος ξένος, πάμε κάπου, σας θέλω αστέρια. Μιλάμε όντως... ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τμήμα, με παιδί, με γονιό, με συνάδελφο, με προϊστάμενο, με της Παναγιάς τα μάτια. Όλοι υποκλίνονταν στις επιδόσεις των μαθητών μου. Και όχι γιατί είμαι το αστέρι της εκπαίδευσης. Αλλά γιατί τους έλεγα πάντα, ότι είμαι η δεύτερη μάνα τους και είτε τους αρέσει είτε όχι, θα τους κάνω ξεφτέρια! Παραδόξως τους άρεσε πάντα. χαχαχαχα Και ξέρεις το πιο συγκινητικό είναι με τα καχύποπτα παιδιά. Αυτά που στην αρχή σε κοιτούν με μισό μάτι, σε στυλ, δεν κόβεις το παραμύθι κυρά μου, αυτά μας τα 'παν κι άλλοι. Ε, αυτά είναι που μετά τα δίνουν όλα. Όχι στη βιολογία, όχι στα μαθηματικά... πανεπιστημιακοί γίνονται. Πάω στοίχημα βιολόγε ότι είσαι καλός δάσκαλος. Έχεις χιούμορ πρώτα απ' όλα. Στοιχείο απολύτως απαραίτητο. Είσαι και ευαίσθητος άνθρωπος, ε, απλό είναι... :)
Και πού 'σαι...παίνευε εσύ και μη σε νοιάζει. Εδώ είμαι εγώ... :Ρ
Φιλιά!
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και μου φαίνεται ότι τα παιδιά τα κούρασες/προβλημάτισες (ωραία κούραση που οδηγεί σε ρυτίδες στο μέτωπο μελλοντικά).
By the way, πίστεψέ με ο Χρυσόστομος είναι ο πραγματικός δάσκαλος.Εγώ έχω να μπω σε τάξη από τον καιρό που πήγαινα λύκειο και αγνοώ τις διδακτικές αρχές.Απλά βιολόγος, όχι εκπαιδευτικός.
@ BioLogos
Κρίμα βρε Βιολόγε! Χάνει η εκπαίδευση! Κι εγώ είχα συναδελφικό παραλήρημα, νομίζοντας ότι με νιώθεις... ;)
Αλλά δεν πειράζει σε κερδίζει η επιστήμη της Βιολογίας! Το ίδιο σημαντικό.
Χαίρομαι για το χρυσόστομο. Το κατάλαβα πάντως, ακόμα κι από τα λίγα που έγραψε.
Την παράσταση με τον Μαρίνο την είδα όταν είχε έρθει στην Θεσσαλονίκη. Ηταν αρκετά καλός μπορώ να πω.
Βέβαια, περίμενα κάτι περισσότερο από τον Μαρίνο γιατί μου αρέσει πολύ ως καλλιτέχνης και πιστεύω σ αυτόν, όμως σίγουρα δεν με απογοήτευσε.
Νομίζω μάλιστα πως σε εκείνη την συγκεκριμένη παράσταση ήταν ιδιαίτερα κουρασμένος σωματικά. Και αυτή ήταν η εντύπωση που έδωσε σε όλη την παρέα μου εκείνη την ημέρα.
@ gademissa
Καλώς την! Μπράβο βρε κορίτσι που έγραψες για την παράσταση του Μαρίνου! Ευχαριστώ. Από όσο ξέρω από το μπλογκ σου, είσαι φανατικά θεατρόφιλη έτσι; Σε διαβάζω και χαίρομαι τις ολοζώντανες περιγραφές σου και την δίκαιη κριτική ματιά σου.
Συμφωνώ στο ότι ο Μαρίνος έχει κάθε προϋπόθεση να είναι εκπληκτικός στη σκηνή και ειδικά στους «ζόρικους» ρόλους. Που απαιτούν ταλέντο και θεατρική παιδεία συνάμα.
Όμως όπως ξέρεις στο θέατρο ποτέ μια παράσταση δεν είναι ίδια ακριβώς. Υπάρχει μια δυναμική ηθοποιών και κοινού, που διαμορφώνει και αλλάζει τα πάντα, αλλά και φυσικά, οι ανθρώπινοι παράγοντες, κόπωση, κακοκεφιά, μεθύσι(που περιέγραφες τις προάλλες και χαμογελούσα). Ένας ηθοποιός να έχει στραβώσει σε κάτι μπορεί όλη η παράσταση να πάει φούντο. Έχω φίλους ηθοποιούς και ξέρω καλά την αγωνία τους.
Συχνά μάλιστα, σε παραστάσεις που εμείς ως κοινό, είχαμε ενθουσιαστεί, οι ίδιοι δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένοι. Είναι η τρέλα της ζωντανής παράστασης και είναι ακριβώς αυτή που κάνει το σανίδι ακαταμάχητα γοητευτικό.
Σε χαίρομαι... ;)
geia se olous!
mipws sas vrisketai to theatriko keimeno tis despoinidas margaritas?otidipote exei lampeti mesa einai euprosdekto!euxaristw ek twn proterwn...
mail:mariposa@in.gr
ΕΓΩ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΤΗ ΛΑΜΠΕΤΗ,ΓΝΩΡΙΣΑ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΛΟΥΚΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΕΦΥΓΕ ΠΕΡΣΥ Κ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΗ ΚΑΛΩΣΥΝΗ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟΣΠΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ,ΚΤΗ ΛΑΜΠΕΤΗ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΜΕΡΑ.ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΜΙΔΑ ΜΠΑΖΑΚΑ ΑΛΛΑ ΣΑΝ ΤΗ ΛΕΜΠΕΤΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ!ΝΑ ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ!
@ mariposa
Λυπάμαι που δεν είδα έγκαιρα το σχόλιό σου. Δεν το έχω το κείμενο, δυστυχώς. Μόνο ένα ηχητικό απόσπασμα αν σ' ενδιαφέρει: Εδώ
Σου εύχομαι καλή επιτυχία σε ότι κάνεις! :)
@ ΠΑΝΟΣ
Καλώς τον! :)
Έχεις τέτοια τύχη; Να έχεις βίντεο με αποσπάσματα; Δεν ανεβάζεις τίποτα στο you tube βρε μάτια μου, να τα χαρεί ο κόσμος που τη λάτρεψε; Να είσαι καλά! Και εκείνη να είναι αναπαυμένη και να έχει βρει τη γαλήνη που δεν είχε στην εδώ ζωή...
Δημοσίευση σχολίου