ΤA ΣΕΝΤΟΝΙΑ
Kαι τα σεντόνια νιώθουν το κορμί
όταν o έρωτας φλέγεται μυστικός
εξ' αιτίας της παραμονής του σε κάποιο δωμάτιο.
Έχουν δει υπέροχους μηρούς,
μακριά δάχτυλα να τους κεντρίζουν στη νύχτα,
ψιχάλες από ιδρώτα που τις μεταφέρουν,
μαλλιά που τινάζονται όπως οι ποταμοί
που ποτέ δεν σταματούν να διψούν.
Έχουν δει στομάχια παλλόμενα
και τον αέρα να περιστρέφεται στα πράγματα
σαν ανήσυχο ζώο.
Έχουν αγγίξει την πλάτη και το κεφάλι
της απόλαυσης που έχει το ανθρώπινο βάρος.
Έχουν νιώσει τα νύχια να τους μπήγονται
τα χτυπήματα των χεριών που ψάχνονται
και δε θέλουν να χαλαρώσουν ενώ διαρκεί
η αιωνιότητα ζεματιστή για μια στιγμή.
Τους αρέσει επίσης να τα φιλούν
εκείνοι που κλειδώθηκαν να ξεγυμνώσουν την ψυχή τους.
Εκείνοι που ναι τους γνωρίζουν μέχρι τον πάτο.
Εκείνοι που δεν θα γυρίσουν να τους δουν ποτέ.
Εκείνοι που δεν τους συμπλήρωσαν και τους παρατηρούν
από μια κόχη της πληγής του κενού.
Ή εκείνοι που παρέμειναν στην αγκαλιά της ικανοποίησης νυσταγμένοι.
Έχουν ακούσει τη φωνή των εραστών
όταν ήρεμα αποσύρονται.
Τα βήματα κάποιου που κατεβαίνει μια σκάλα.
Αυτά επίσης, όπως αυτοί, έχουν κρυώσει.
Έχουν πεινάσει για κάποιο στήθος.
Είναι μαλακά από τη χρήση,
σαν το δέρμα μιας γυναίκας πολύ κουρασμένης.
Ω, σεντόνια που δεν έχουν κανέναν
να τους υποσχεθεί ότι θα επιστρέψει μια μέρα,
ούτε τους αγοράζουν αρώματα ούτε τους στέλνουν
λουλούδια στα γενέθλιά τους που δεν υπάρχουν.
Ω, σεντόνια ευτυχισμένα,
που στους αφρούς ενός πλυντηρίου
χάνουν όλη τη γοητεία από τις νύχτες τους
και ακόμα υπάρχει κάποιος που τους φωνάζει:
Βόηθα με Θε μου, τι βρόμα, πόσο αίμα!
Herminio Martínez
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Octavio Paz y Herminio Martínez, 1985
Ο Herminio Martínez, πολυβραβευμένος ποιητής και διηγηματογράφος, γεννήθηκε στο Μεξικό στις 13 Μαρτίου του 1949.
Το ποίημα που διάλεξα να μεταφράσω, μου άρεσε πολύ για την πρωτοτυπία και την έμπνευση να δώσει πνοή στα άψυχα σεντόνια που ζουν τόσους έρωτες, μα και τόσες μοναχικές στιγμές...
Πάντα με συγκινούσαν τα άψυχα όταν μιλούσαν με τις φωνές των ποιητών.
Υπάρχει και ένα εκπληκτικό τραγούδι που έχει γράψει ο Άλκης Αλκαίος που περιγράφει μέσω των αψύχων αντικειμένων, ένα φλογισμένο πάθος του εραστή που ζει στιγμές μόνο τον έρωτά του. Συγκλονιστικός στίχος ειδικά για όσους έχουν βιώσει την τραγωδία του παράνομου έρωτα. Ένας μοναδικός Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ντύνει με τη τρεμάμενη φωνή του πάθους και τη μουσική του, το ανατριχιαστικό ερωτικό πλάνο.
Nα γράφεις, να τηλεφωνείς...
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου όταν έρχεσαι
Και πλημμυρίζει μουσικές η κάμαρά μου
Τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μην στέκεσαι
Κι απ' το παράθυρο το σκάει η ερημιά μου
Τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου
Τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου
Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
Κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι
και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει
Τα Φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι
Και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει
Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου
Και η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου
Κρύβεται μες στο κομοδίνο το ρολόι μου
Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου
Να γράφεις να τηλεφωνείς...
Μια πάχνη πέφτει στον καθρέφτη μου όταν ντύνεσαι
Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει
Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι
Και η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει
Περισσότερα βιογραφικά εδώ για τους ισπανόφωνους
.png)
.jpg)
19 σχόλια:
.
.
.
.
LAS SÁBANAS
Las sábanas también sienten el cuerpo
cuando el amor enciende cauteloso
la razón de su estancia en algún cuarto.
Han visto hermosos muslos,
largos dedos picándole a la noche,
lloviznas de sudor que las traspasan,
cabelleras revueltas como ríos
que nunca acaban de apagar la sed.
Han visto los estómagos latiendo
y el aire dando vueltas en las cosas
como animal con ansia.
Han tocado la espalda y la cabeza
de la delicia que tiene peso humano.
Han sentido las uñas que les entran
a golpes de las manos que se buscan
y no quieren soltarse mientras dure
la eternidad hirviendo en un instante.
A ellas también les gusta que las besen
los que se encierran a beberse el alma.
Los que sí se conocen hasta el fondo.
Los que no volverán a verse nunca.
Los que no se llenaron y se observan
en un rincón la herida del vacío.
O los que se quedaron en los brazos
de la satisfacción adormecidos.
Han oído la voz de los amantes
cuando tranquilamente se retiran.
Los pasos del que baja una escalera.
Ellas también, como ellos, se han enfriado.
Se han quedado con hambre de algún pecho.
Son suaves por el uso,
como la piel de una mujer de trapo.
Oh, sábanas que no tienen a nadie
que les prometa regresar un día,
ni les compre perfumes ni les mande
flores en sus cumpleaños que no existen.
Oh, sábanas felices,
que en las espumas de una lavadora
pierden todo el encanto de sus noches
y todavía hay alguien que les grita:
¡Válgame Dios, qué mugre, cuánta sangre!
Herminio Martínez.
εμ δεν το έγραφες στα ισπανικά να το καταλάβω καλύτερα (χαχαχαχα φυσικά δεν ξέρω λέξη ισπανική)
πραγματικά αν μπορούσαν να μιλήσουν μερικά πράγματα θα είχαν πολλά να πουν.
Πολύ όμορφο ποίημα...
@ Αλεξάνδρα
Ποτέ δεν είναι αργά ν' αρχίσεις φιλενάδα!
Έχω μια νέα μαθήτρια τώρα, Αυστριακή, 67 χρονών. Αστέρι η τύπισσα. Και ένας άλλος 77 αλλά κάνει 6 χρόνια ελληνικά, ο οποίος μιλάει σχεδόν σαν εμάς. Καταλαβαίνει τα πάντα, απλά τα εκφέρει λίγο πιο αργά. Και πολύ διανοουμενίστικα ελληνικά λέμε. Πάντα θέλει να του λέω την κάθε λέξη ΚΑΙ στην καθαρεύουσα!!!
Μιλάει βέβαια ήδη 7 γλώσσες τέλεια, όχι επίπεδο συνεννόησης και έχει μια διαύγεια που με έχει καταεντυπωσιάσει.
Συνεπώς... ξεκίνα! Παιδί είσαι εσύ ακόμα.
Φιλάκια!
Τον Παπακωνσταντινου τον εχω συνδεσει με εναν παλιο ερωτα, τον πρωτο μου ερωτα ισως που ειχε ζωντανεψει ολα τα αψυχα αντικειμενα πανω μου και ολουθε :) Ποσα βραδια περασα ακουγοντας αυτο το τραγουδι και αλλα παλια δικα του με ενα κουτι απο πουρακια για τασακι κοιτωντας το ταβανι :) Ποση πολυτελεια χρονου τοτε και ουτε που περνουσε απο το μυαλο μου πως θα ειμαι σε καποια χρονια!
Με το μεξικο και τα ισπανικα (αργεντινεζικα, πορτογαλεζικα κτλ δεν τα ξεχωριζω παντα) εχω μια σχεση θλιβερη. Ολο θελω κι ολο το αφηνω και μου θυμωνω!
Υπεροχο το ποιημα, ακομα και τα σεντονια του σπιτιου μου εχουν ζησει τοσα κι εγω ποτε δεν τα σεβαστηκα στο σιδερωμα :)
Καλο βραδακι!!!
Ααααχ... Κι αυτά τα σεντόνια που δεν τα αλλάζεις για μέρες αφού αυτός έχει φύγει. Έτσι, να μυρίζεις. Αγαπημένες μαξιλαροθήκες!
μα ο Οκτάβιο Παζ είναι Ένας! μπράβο σου για τα Ισπανικά, ότι έχω διαβάσω από αυτόν είναι από τα αγγλικά.
@ Dee Dee
Είδες πως τρέχει ο χρόνος τελευταία; Αφού γελάω και αναπολώ τις εποχές που ζωγράφιζα, που έπλεκα, που χαρτόπαιζα... :)))
Κοίτα τα ισπανικά, μιλιούνται σε Ισπανία και όλη τη Λατινική Αμερική, εκτός Βραζιλίας. Τα πορτογαλικά τα μιλούν Πορτογαλία και Βραζιλία.
Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τα πορτογαλικά, τα ισπανικά είναι μια γλώσσα που μετά τα αγγλικά είναι η πιο χρήσιμη, αφού μιλιέται από τόσα εκατομμύρια κόσμο.
Επιπλέον έχει καταπληκτική κουλτούρα και φοβερή οργάνωση δικτυακή.
Όπως καταλαβαίνεις... στα συνιστώ! ;)
Για το σίδερο γελάω... όλες μου οι φίλες κάνουν το αυτό. Εγώ δε σέβομαι άλλα. Όπως την ηλεκτρική σκούπα και όλα αυτά τα βάρβαρα. Το σίδερο το καραγουστάρω. Κι έχω και βίτσιο να σιδερώνω και τα πιατόπανα γιατί έχω την αίσθηση ότι τα κάνει πιο απαλά ο ατμός και το σιδέρωμα. Οπότε κοίτα, θα κάνουμε ανταλλαγή. Θα σου σιδερώνω και θα μου βάζεις ηλεκτρική, είσαι;
:)))))
Φιλάκια!!!
@ maya is here
Ααααχ! Υπέροχη αίσθηση... καλύτερη κι απ' το καζολίν, ειδικά αν έχει μείνει πίσω, κάτι ανάμεσα σ' αυτόν και την Γκωτιέ. :)))))
Καταρχην νομιζα οτι ηταν δικο σου και την πάτησα η χαζή :) Υπέροχο όμως!
Και φυσικα ξεραθηκα στα γελια με το σχολιο σου στην Ντι Ντι και ηρθα εδω να βογγηξω λιγο! Αααααχ!!!
:)))))))
@ roidis
Καλώς τον!!!
Ο Οκτάβιο Παζ είναι από αυτούς που διάβασα μεταφρασμένο. Και θέλω να ξαναδιαβάσω και στα ισπανικά. Και ξέρεις επειδή είναι πολύ αγαπημένος στην Ελλάδα, τα πολύ αγαπημένα τα αφήνουμε πίσω.
Αφού μιλάς τόσο καλά αγγλικά, μια χαρά διαβάζεις ισπανόφωνη ποίηση. Υπάρχουν πάρα πολύ καλές μεταφράσεις.
Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ! :)
@ φάβα
Βρε φαβούλα καλωσόρισες! Να τα εκατοστήσεις γλυκιά μου κι από 'δω!
Εμ, το 'πα εγώ δεν το 'πα; Θα στενάξει ο ντουνιάς με σας που μπλέξαμε! Εύχομαι να σας πηγαίνουν όλα καλά για να μη χρειαζόσαστε συνέχεια στοργή και προδέρμ. Τα ξέρω απ' την καλή τα σκορπίδια! ;)
........................................................
Και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε
Κρυφά για ν' ακούν των ερώτων τα θαύματα.
.............................................................
Ο. Ελύτης
Στο "τραγουδιστικό" σκέλος των σεντονιών, ας θυμηθούμε και τους Jarabe De Palo στην Flaca, τί λένε για τα σεντόνια:
Mojé mis sábanas blancas, como dice la canción, recordando la caricias que me brindó el primer día.
Enloquezco de ganas de dormir a su ladito porque Dios que esta Flaca a mí me tiene loquito.
http://www.youtube.com/watch?v=SOSqeHJw57w
@ giorgos lamda
Καλωσόρισες καλέ μου! Ευχαριστώ για το όμορφο συμπλήρωμα...
Δεν είναι λοιπόν μόνο οι μουσικές που μαγεύουν κι εσένα. Και με ποίηση ασχολείσαι... Τέλεια! Θα έχουμε πολλά να πούμε...
@ Juanita La Quejica
Τί να σου πω... Ότι μου έφτιαξες το βράδυ και ότι μου έδιωξες όλη την κούραση;
Ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα! Ήταν όνειρο... Είδα και τα παραδίπλα, άκουσα και νοστάλγησα όσο εσύ ευτυχώς, μπορείς να καταλάβεις.
Να είσαι καλά!
Ο έρωτας στη γραφομηχανή
Κόκκινος βαμμένος ταύρος
μεθυσμένος απ’ το αίμα του
ερωτευμένος με μια μέλισσα
παρούσα πανταχού
διάτρητος απ’ το κεντρί
που ράβει εμμονές
δαιμονισμένος με το βόμβο
διάφανων φτερών
αντρειωμένος
εγκλωβισμένος
στην ίδια αρένα ευτυχής
πεισμωμένος
λυτρωμένος
από κάθε περιέργεια
βαρύς, ασήκωτος, εναέριος, πλήρης.
Ποιος ταυρομάχος
δε θα κρατήσει
τέτοιο “σ’ αγαπώ”;
Ποιο ζώο
θα ξαναζήσει
τέτοιο θρίαμβο;
Και το σεντόνι
Που πέταξε ιδρωμένο.
Επιστρέφει
Καινούργιο
Και καθαρό
Για να κοιμηθείς
Κι ένα ακόμα ποίημα από τον αγαπημένο μου faidona
γι αυτό σκουριάζουν τα πλυντήρια λοιπόν.. άλατα σου λέει μετά!
@ αλαφροίσκιωτος
Μα γιατί σας αγαπάμε λες εσάς τους ποιητές; Γιατί μας διαφωτίζετε, εκτός των άλλων. Σιγά μην ξαναπληρώσω καλγκονίτ! :Ρ
Κατάλαβες από τις μεταφράσεις μου γιατί αγαπάω την ποίησή σου; ;)
Δημοσίευση σχολίου