Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Η καρδιά μου υπακούει στο ρυθμό που της δίνω εγώ. Ούτε παλμό παραπάνω, ούτε έναν λιγότερο...


Αυτοέλεγχος

Κι εγώ σου λέω πως μπορώ να δίνω εντολή
στα μάτια μου να μην τρέχουν.
Μπορώ να ελέγχω τον εγκέφαλό μου
να μη σε σκέφτεται
μπορώ να αποφασίζω αν θα βγω στη βροχή
πότε θα κολυμπήσω ή αν θα χορέψω.
Η καρδιά μου υπακούει
στο ρυθμό που της δίνω εγώ
ούτε παλμό παραπάνω, ούτε έναν λιγότερο.
Τα πόδια μου πειθαρχούν πια
και δεν τρέμουν όταν ακούγεται
από κάτω ο θόρυβος της μηχανής σου.
Κι έχουν εντολή οι αισθήσεις μου
να μην ορμούν στο μαξιλάρι σου
όταν φεύγεις για να το πάρουν αγκαλιά
μυρίζοντάς το.
Το χαμόγελό μου, κατ' εντολήν μου πάντα,
δεν ανθίζει στη θέα της φωτογραφίας σου
και καθόλου δε σαλεύουν τα χείλη μου
όταν κοιτάνε τα δικά σου,
να με καλούν με 'κείνη την ανεπαίσθητη,
αδιόρατη, υπεροχή, που μόνο εγώ διακρίνω.
Ούτε φυσικά σκιρτά η αγκαλιά μου
ορθάνοιχτη, για να χωθείς μέσα
όταν ακούει στην πόρτα το κλειδί σου.
Της έχω μιλήσει και ξέρει.
Κατάλαβε πως πρέπει να φέρεται.
Και τα χέρια μου τα έμαθα
να μη λαχταρούν να σε χαϊδέψουν.
Να μη σου ανακατεύουν τρυφερά τα μαλλιά,
να μη σου συμμαζεύουν το τσουλούφι
που κρύβει το ένοχο βλέμμα σου,
να μη σου παίρνουν με χάδια την υποψία ιδρώτα
απ' το μέτωπο.
Ιδρώτα αφύσικου μες στο χειμώνα.
Να απασχολούνται ήρεμα χωρίς να τρέμουν,
χωρίς να δείχνουν τί νιώθω
και τί σκέφτομαι.
Το μόνο που τους επιτρέπω είναι
να σχεδιάζουν κρυφά τη μορφή σου,
να ζωγραφίζουν την εικόνα σου
όχι όπως είσαι, μα όπως έδειχνες
και καμιά φορά όταν είμαι στις καλές μου,
τ' αφήνω να γράφουν σ' αγαπώ στον καθρέφτη
μετά το καυτό μπάνιο
ή στης κουζίνας το κρύσταλλο όταν μαγειρεύω
περιμένοντάς σε.
Μόνο τότε όμως.

Μαριάννα Τζανάκη







Αν είναι δυνατόν πόσες αναμνήσεις, πόσες μυρωδιές, πόσα καρδιοχτύπια και πόσα δάκρυα, μπορεί να κουβαλά στην πλάτη του ένα τραγούδι!

15 σχόλια:

μαριάννα είπε...

.
.
.
.
Από τις πιο αγαπημένες μου, σύγχρονες Ισπανίδες τραγουδίστριες, που δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς... σιγά που θα την ξέχναγε...

Κούκος είπε...

Πολύ όμορφο τραγούδι,
εξαιρετική φωνή,
υπέροχη μετάφραση!

habilis είπε...

Θετω ενα σοβαρο ζητημα.Το ερωτικο τραγουδι ειναι το περισοτερο πολαπλα ερμηνευσιμο ειδος τραγουδιου.Οταν δεν λαμβανει υποψην του τον ερωτα, και τον θεωρει ιδιοκτησια που χαθηκε δεν ειναι ερωτικο τραγουδι αλλα λογιστικος υπολογισμος.Στον ερωτα παιζουν απαντες και απαντα και οχι 2 .Η χυλοπιτα δεν θελει κλαψα ,ειναι δυστυχια ,θελει φυγη ...

cropper είπε...

Ποιό τραγούδι ρε παιδιά; Εγώ μόνο εικόνες βλέπω ν' αλλάζουν.

Και ποιά μετάφραση; Πρόκειται για μετάφραση; (Δεν βλέπω "μετ-" πριν απ' το "γητ". Εκτός κι αν είναι "μετάφραση" αναμνήσεων και συναισθημάτων.

μαριάννα είπε...

@ κούκος και habilis

Δικό μου το λάθος παιδιά, που στο κάθε ποστ κοτσάρω αυθόρμητα ότι μου έρχεται. Δίκαια μπερδευτήκατε. Δεν έχει σχέση το τραγούδι με το ποίημα. Στο τραγούδι δεν έκανα μετάφραση γιατί δεν έχει και κανένα στίχο φοβερό, απλά μιλάει για κάποια που έχει κρυφτεί στο σπίτι του καλού της και του εξομολογείται τον έρωτά της. Μερικά ποστ, είναι παραληρηματικά, εξ' αιτίας μιας ανάμνησης ή μιας φόρτισης για κάποιους λόγους. Σημασία έχει ότι άρεσαν στον Κούκο.
Εσύ habilis ανοίγεις άλλη κουβέντα... το πας εντελώς αλλού.

Την καλησπέρα μου!

μαριάννα είπε...

@ cropper

Δε μου λες εσύ, στο μυαλό μου είσαι; Επικίνδυνος είσαι... ούτε να σου κρυφτεί δεν μπορεί κανείς. ;) Λες και δεν το ξέραμε, θα μου πεις. :)

sunday είπε...

Όρισες τους χτύπους της καρδιάς; Εκλογίκευση συναισθημάτων; Ψυχική τάξη; Δύσκολοοοοοοοοοοοο

μαριάννα είπε...

@ sunday

Τους όρισα; ;)
Η αυτοπροστασία αυτό συμβουλεύει. Και η αξιοπρέπεια. Αυτή του έρωτα. Ο αυτοέλεγχος, είναι άμυνα στον πόνο. Τελικά όμως; Το καταφέρνει;

sunday είπε...

Δε νομίζω, γιατί ο ίδιος ο πόνος είναι ενθύμιο και προστασία. Αλλά από τι; Από το να ζεις; Από το να μη ζεις; Όλα στο παιχνίδι είναι.
(κάθε φορά που μιλάω έτσι αισθάνομαι ηλίθιος, γι' αυτό καληνύχτα)

μαριάννα είπε...

@ sunday

Αντρικό το χούι. Μια χαρά σε βρίσκω. :) Κανένας άντρας δεν γουστάρει να συζητάει τέτοια θέματα. Γι αυτό οι γυναίκες βράζουν στο ζουμί τους. Εξήγηση υπάρχει. Με τα κέντρα του εγκεφάλου. Κάτι λείπει από τον αντρικό εγκέφαλο και οι άντρες μισούν τις αναλύσεις. Προτιμούν την απώθηση. Σοβαρολογώ έτσι; :)
Καλό βράδυ!

μαριάννα είπε...

Το κακό είναι ότι κι εγώ το έμαθα αργά. Μέχρι τότε τα 'χα σπάσει σε κάμποσους να το συζητώ και να το αναλύω. :))))))

sunday είπε...

Ώπα, παρεξήγησες. Δεν αισθάνομαι ηλίθιος με την ανάλυση των συναισθημάτων (παρεπιπτόντως, οι μισοί άντρες που γνωρίζω, όχι απλά αναλύουν αλλά υπεραναλύουν) αλλά με το να λέω λόγια τα οποία θεωρώ αυτονόητα. Έχεις δίκιο πάντως σε ό,τι αφορα τη σιωπή. Την επιλέγω όταν φτάνω στο αμήν και ξυπνάει η κακία, η εκδικητικότητα και θέλω να βράσει ο άλλος στο ζουμί του μην ξέροντας τι σκέφτομαι, όταν ακούω συμπεράσματα άσχετα, ύστερα από 2-3 απλά, και το τονίζω, απλά και σαφή λόγια μου. Και αυτό απέναντι και στα 2 φύλα. Όχι μόνο στις γυναίκες;)

μαριάννα είπε...

@ sunday

Δεν αναφέρομαι σε ανάλυση αισθημάτων, όσο σε συζήτηση προβλημάτων και αδιεξόδων μιας σχέσης. Αν θες μια γυναικεία συμβουλή, άκου τη και βάλτη σε μια άκρη, αλλά μην κάνεις αυτό που είπες:

«...Έχεις δίκιο πάντως σε ό,τι αφορα τη σιωπή. Την επιλέγω όταν φτάνω στο αμήν και ξυπνάει η κακία, η εκδικητικότητα και θέλω να βράσει ο άλλος στο ζουμί του μην ξέροντας τι σκέφτομαι, όταν ακούω συμπεράσματα άσχετα...»

Είναι ότι χειρότερο μπορείς να κάνεις σε μια γυναίκα. Την έχασες!
Ενώ μιλώντας της, σε χρόνο αστραπή την έχεις φέρει καπάκι. ;)
Η αγάπη είναι απλή, μα θέλει κόπο... Κατσιμιχαίοι! Κάτι ξέρανε... :)

sunday είπε...

Ωραία, δεκτή η συμβουλή, αν και σου είπα πότε επιλέγω τη σιωπή. Ορισμένες φορές καλύτερα να μη μιλάω, γιατί λέω πράγματα που μετανοιώνω στη συνέχεια. Τώρα για τα αδιέξοδα, πάλι καλά στις λίγες σχέσεις μου τα πράγματα ήταν ψιλοξεκάθαρα και συζητήσιμα ώστε να μη φτάσω σε αδιέξοδο, αλλά σε έξοδο.:P
Είναι και ποιον έχεις απέναντι σου μάλλον. Γενικοί κανόνες δε μου φαίνεται να υπάρχουν, αλλά μικρός είμαι ακόμα, θα τα δω, δε βιάζομαι :PPPPPPPPPPPP

μοναχή είπε...

Στο είχα πει. Θυμάσαι από πότε; Είδες; Δικαιώθηκα; Όχι να πεις. :-)
Πολύ καλό. Πάρα πολύ καλό.