Langeur d' amour
Αχ! να φιλούσα τα δυο χείλη σου,
τα πορφυρά σου χείλη, τόσο,
τόσο τρελά και τόσο αχόρταγα,
που απ' τα φιλιά να τα ματώσω...
Να τα ματώσω τα δυο χείλη σου!
Τα χέρια να σου πλέξω γύρω
και μες στα βάθη τα ολοσκότεινα
των μαύρων ίσκιων να σε σύρω...
Και να μου λες: «Μη τα χειλάκια μου!
Μην τα ματώνεις, τί σου φταίνε;
Αχ, μου πονέσαν τα χειλάκια μου!
Σώνει, γλυκέ μου αγαπημένε!...».
Και να περνάνε τα μεσάνυχτα,
οι αυγούλες, οι βραδιές, οι χρόνοι,
και να σου λέω: «Ακόμα, αγάπη μου,
ακόμα, αγάπη μου... Δε σώνει!...».
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Πριν από 2 χρόνια
.png)
.jpg)
37 σχόλια:
.
.
.
.
Μάλιστα!
Που τον θυμήθηκες ευλογημένη; νά' σαι καλά.
''Βαθὺ χινόπωρο γοερό, πόσο καιρὸ σὲ καρτερῶ,
μὲ τὶς πλατιές, βαριές σου στάλες
τῶν φύλλων ἄραχλοι χαμοί, τῶν δειλινῶν ἀργοὶ καημοί,
ποῦ μὲ μεθούσατε τὶς ἄλλες...
Τὰ καλοκαίρια μ᾿ ἕψησαν καὶ τὰ λιοπύρια τὰ βαριά,
κι οἱ ξάστεροι οὐρανοὶ οἱ γαλάζοι:
ἀπόψε μου ποθεῖ ἡ καρδιὰ πότε νὰ ῾ρθεῖ μεσ᾿ τὰ κλαριά,
ὁ θεῖος βοριὰς καὶ τὸ χαλάζι!
Τότε, γερτὸς κι ἐγὼ ξανά, μεσ᾿ τὰ μουγγὰ τὰ δειλινά,
θ᾿ ἀναπολῶ γλυκά, -ποιὸς ξέρει-,
καὶ θὰ μὲ σφάζει πιὸ πολύ, σὰν ἕνα μακρινὸ βιολί,
τὸ περασμένο καλοκαίρι...''
Λαπαθιώτης ''ΠΟΘΟΣ''
χαχα είπαμε προχώ ο Λαπαθιώτης..:):)
Λοιπόν εκπαιδευτικό το blogg σου..
εφ'όσον μου φαίνεται πλέον οικείος..:):)
Φιλιά (απαλά):):)
Πολύ όμορφο και πολύ ερώτικο! Δεν έχω διαβάσει καθόλου Λαπαθιώτη...
Βλέπω πως ντύθηκες σύμφωνα με το κλίμα της εποχής! Καλά Χριστούγεννα λοιπόν. Εδώ μας χιόνισε και όλα γύρω μου είναι πάλλευκα!
Και προχώ και επειδή ήταν ομοφυλόφυλος έπρεπε να προσέχει τι γράφει. Και που να διαβάσετε κάτι άλλα, όπως "κλείσε το παράθυρο μην βλέπουν οι γειτόνοι..."
Α, ναι, πολύ ερωτικός όντως. Καλή επιλογή Μαριάννα!
@Σοφία Κολοτούρου
Πρόλαβε και μας το έβαλε σε προηγούμενο μάθημα:):)
@ ΩΣΗΕ
Γελάω με το ευλογημένη! :)
Λοιπόν με τον Λαπαθιώτη και την Αθηναϊκή Σχολή, έχουμε αγάπες. Ίσως επειδή οι νεορομαντικοί, ήταν μια παρεξηγημένη σχολή στα νεανικά μου χρόνια, βάλθηκα ωριμάζοντας να τους τοποθετήσω μόνη μου στη σωστή θέση. Με Φιλύρα, με Καρυωτάκη,με Ουράνη, με Άγρα, ο Λαπαθιώτης άνοιξε το δρόμο στη γενιά του 1920, αυτής δηλαδή των συμβολιστών.
Θα γράψω το Μανιφέστο του στους Εκφραστές, όταν θα βρω τον πολυπόθητο χρόνο.
Σ' ευχαριστώ για τον Πόθο και μάλιστα σε πολυτονικό!!! ;)
Φανταστικό ποίημα, όπως όλα. Και πάντα το πιάνο και το βιολί, πρώτη θέση ε;
Στο κέντρο το νυχτερινό
Τώρα που παίζει το βιολί, κι έχουμε πιει τόσο πολύ,
που μ' έναν έρωτα τρελό σα να 'μαστε δεμένοι,
σ' ένα συντρόφεμα ζεστό, βάλε ξανά να ζαλιστώ,
μες στ' όνειρά μου να κλειστώ - το μόνο που μου μένει'
γιατί, άμα λείψει το κρασί, και φύγεις, άξαφνα, και συ,
και βουβαθεί και το βιολί, με το γλυκό βραχνά του,
- μες στης καρδιάς μου το κενό, μεγάλο σαν τον ουρανό,
θ' ακούσω, πάλι, το βραχνό τραγούδι του θανάτου...
Nα είσαι καλά! :)
@ koulpa
Είσαι ο καλύτερός μου μαθητής! ;)
Ο πιο επιμελής λέμε... Εύγε λεβέντη μου! Εύγε! Και σκίζουμε και από μνήμη βλέπω... :)
Φιλιά πολλά και γλυκά!
@ Antoine
Χαίρομαι που σε φέρνω σ' επαφή μ' έναν ποιητή που θα σου αρέσει και θα τον αγαπήσεις. Ανατρεπτικό πνεύμα και ερωτικός πολύ...
Ναι, είπα να ντυθώ στο πνεύμα των ημερών...;)
Ομορφιές λοιπόν καρντάσια ε; Σας χαίρομαι! Κι εδώ τα ίδια... χιόνισε προχθές, αλλά χωρίς ζημιές στην πόλη. Κυκλοφορούμε ελεύθερα. Ελπίζω να μη μου σπάσει τα νεύρα γιατί ταξιδεύω με αυτοκίνητο σε λίγο...
Φιλιά χουχουλιάρικα! :)
@ Σοφία Κολοτούρου
Νομίζω ότι ήταν από τους πολύ προχώ σε επίπεδο ιδεών και σε στάση ζωής. Δεν είναι τυχαίο που όσοι έρχονταν σε επικοινωνία μαζί του, γίνονταν φίλοι του και τον αγαπούσαν πολύ. Κλασικό παράδειγμα η πολύχρονη φιλία του με τον Σικελιανό, που ξεκίνησε όταν έκανε το μονόπρακτο «Απ' τα μεσάνυχτα ως τα γλυκοχαράματα», το 1908 δίπλα στον Χρηστομάνο, τον ιδρυτή της Νέας Σκηνής. Και το 1914 με το περιβόητο Μανιφέστο, τσάκισε τα κόκαλα του αραχνιασμένου κατεστημένου, αφού το το 1910 τον είχαν ρημάξει με το σκάνδαλο της «Ανεμώνης»!!! Γιατί είχε σκανδαλίσει την Αθηναϊκή κοινωνία με τη δημοσίευση του ποιήματος: «Κι έπινα μέσα απ' τα χείλη σου», προκαλώντας βίαιες επιθέσεις εναντίον του, τις οποίες βεβαίως και έγραφε όπου δει! :)
Κι οι μπερντέδες ήταν κόκκινοι
κι ήταν άσπρο το κρεβάτι,
κι όλο θόλωνε, όλο μέλωνε
το γλυκό σου μάτι
και τα χέρια σου πλεκόντουσαν
στο κορμί μου γύρω-γύρω
κι έπινα μέσα απ' τα χείλια σου
γλυκιάν άχνα σαν το μύρο...
Θα το αναρτήσω σε ποστ να μην χάνεται στα σχόλια... ;)
Καληέρα Ευρώπη, τα πρωιά κοντά σου είναι σαν τον καλό αχνιστό καφέ!
Κι επειδή ανέφερες μια άλλη μου αγάπη (βλ. Καρυωτάκης) να σου πω ότι το όνομα του μπλογκ μου είναι του αυτού... (Ονειροπόλος, πεζό, ΤΕΛΕΙΟ!!!)
Άντε ευλογημένη, να σε καλημερίσω με κάτι που σου αρέσει
Πόσο βαθὺ κι ἀσήμαντο συνάμα,
τῆς Ζωῆς καὶ τῆς Τέχνης σου τὸ δρᾶμα,
σ᾿ ἕνα παιχνίδι μάταιο καὶ γελοῖο,
τοῦ Νοῦ σου νὰ σκορπᾷς τὸ μεγαλεῖο!
Μέρα-νύχτα νὰ παίζεις μὲ τὶς λέξεις,
πῶς, πρέπει, μεταξύ των, νὰ τὶς πλέξεις
καὶ πῶς, μαζί, νὰ σμίξεις κάποιους ἤχους,
ὥστε νὰ κλείσεις τ᾿ Ὄνειρο σὲ στίχους!
Πόσος κόπος καὶ πόνος κι ἀγωνία,
νὰ πλάσεις ἀπ᾿ τὴ θλίψη σου ἁρμονία
καὶ νὰ τὴ πλάσεις μ᾿ ὅλους σου τοὺς τρόπους,
γιὰ νὰ τὴ ξαναδώσεις στοὺς ἀνθρώπους!
Μήτε κι ἀληθινὰ ποὺ ξέρω πρᾶμα
πιὸ θλιβερό, ἀπ᾿ τοῦ πόνου σου τὸ δρᾶμα,
τοῦ Πόνου αὐτοῦ, ποὺ στέργει γιὰ κλουβί του,
τὸ χῶρο ἑνὸς ἀνθρώπινου ἀλφαβήτου!
Κι ἀφοῦ, σὰ τὰ μικρὰ παιδάκια, παίξεις,
τόσο καιρό, μὲ ρίμες καὶ μὲ λέξεις
κι ὅλες σου τὶς ἐλπίδες ἀφανίσεις,
χαμένος, ὅλος, μέσ᾿ στὶς ἀναμνήσεις,
μόλις φανοῦν οἱ πρῶτες μαῦρες τύψεις
κι ἔρθ᾿ ἡ στιγμὴ νὰ σκύψεις, νὰ μὴ σκύψεις,
μὰ παίρνοντας μαζὶ τὸ θησαυρό σου,
τὸ Γολγοθᾶ σου ἀνέβα καὶ σταυρώσου!
Λαπαθιώτης
''Ποιτής''
Κάνει κρύο, καιρός για δύο!
Τελευταια οταν παω να ανοιξω το μπλογκ σου κολλαει. Μηπως αν εβαζε λιγοτερες αναρτησεις σε μια σελιδα θα ηταν καλυτερα;;; Υποθεσεις κανω, δεν ξερω πολλα απο αυτα.
Καλημερα κουκλιτσα μου!!!
@ ΩΣΗΕ
Άμα δεν ταιριάζαμε θα συμπεθεριάζαμε;
Δες εδώ;)Κι από κάτω Καρυωτάκης και πιο πριν Φιλύρας...
Καλημέρα!!!:)
@ clelia
Και πού να δεις τα βράδια σε σένα... :)))))
Είχα κάποιες μέρες να σε επισκεφτώ κι εχθές το βράδυ έβγαλα όλα τα χρωστούμενα. Άραξα ώρες...
Έχεις κάνει απίστευτη δουλειά. Μόνο αν θες στο esnips στο edit details, κάτω κάτω, τσεκάρισε το κουτάκι download και μετά πάτα save changes, για να μπορούμε να το ανακτούμε, γιατί άλλαξε το στυλ... ή δες εκεί που λέει: Read more (Opens in new window)...
Φιλιά πολλά!
@ Antoine
Μήπως σου βρίσκεται κανένας εύκαιρος να κάνει το νούμερο δύο; :))))
Φιλιά! Καλημέρα!
@ Dee Dee
Καλώς την κούκλα!
Δεν ξέρω πρώτη φορά το ακούω αυτό. Με adsl; Ίσως τα βιντεάκια να το βαραίνουν, γι αυτό και τα αλλάζω μετά από λίγο με λινκ σκέτο. Και νόμιζα πως αυτό τον καιρό το έχω ελαφρύ. Θα το δω...
Εν τω μεταξύ ετοιμάζομαι για να έρθω και τρέχω σαν κολασμένη. Δύσκολες μέρες...
Φιλιά και καλημέρες!
Επεισόδιο
Μάτι δειλό, που σε κοιτάζει
βαθιά, βουβά και σκοτεινά,
κ’ έτσι πιστά, σα να σου τάζη
Θα σ’ αγαπώ παντοτινά
Ψηλό, λιγνό, τρελό για χάδι,
δουλεύει σ’ ένα μαγαζί.
Το πήρα ένα Σάββατο βράδι
και κοιμηθήκαμε μαζί.
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ποίημα, στο περιοδικό "Νεοελληνικά Γράμματα", ξέσπασε σκάνδαλο και η λογοκρισία της κυβέρνησης Μεταξά απαγόρευσε στον ποιητή να ξαναδημοσιεύσει. Η απάντηση του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη ήρθε πληρωμένη. Στέλνει γράμμα στον διευθυντή:
"Επειδή μαθαίνω, με πολλή μου λύπη, την εξαιρετική συγκίνηση και ταραχή που προκάλεσε στη λογοκρισία το εντελώς – ή περίπου, ή και καθόλου έστω – αθώο παιχνίδι – οκτάστιχο (...) αποφασίζω ν' αλλάξω τον τελευταίο και τον ένοχο στίχο του, έτσι ώστε – αποκαθαρμένος από το βάρος των φοβερών υπονοούμενων που περικλείει – να εμφανιστεί περισσότερο σύμφωνο με το πνεύμα της νέας καταστάσεως.
Λάβε λοιπόν την καλοσύνη να τους ανακοινώσεις ότι πρέπει να διαβαστεί έτσι:
Ψηλό, λιγνό, τρελλό για χάδι,
δουλεύει σ’ ένα μαγαζί.
Το πήρα ένα Σαββάτο βράδυ,
Μα δεν πλαγιάσαμε μαζί"
Ωραίος;
Ωραίος, όπως και ο πατέρας του. Πληρωμένη απάντηση έδωσε κι αυτός στον Σπύρο Μελά όταν του έκανε παράπονα για το γιο του: "έναν έκανες" του είπε, και ο πατήρ Λαπαθιώτης τον έκοψε: "...αλλά Ναπολέοντα"
Αρκετές καταχωρήσεις για τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη έχουν γίνει στο blog Gay Βιβλιογραφία στα Ελληνικά. Αν πας στον Αλφαβητικό Κατάλογο θα βρεις δέκα καταχωρήσεις και ανάμεσα σ' αυτές κι ένα τολμηρό ανέκδοτο ποίημά του. Αυτό θέλω να σε δω να αναρτήσεις σε ποστ!
Ένα αφιέρωμα στον Λαπαθιώτη, με αρκετό ποιητικό υλικό, έκανε πρόσφατα και το "Απέναντι Πεζοδρόμιο" στην επέτειο της γέννησής του.
Τέλος, προτείνω την έκδοση του Ζήτρου "Ναπολέων Λαπαθιώτης, Ποιήματα". Κομψό και εύχρηστο βιβλιαράκι.
Α! και κάτι ακόμα. Ο Λαπαθιώτης έγραφε για τους δεσμούς του ποιήματα. Μέσα από την ακροστιχίδα τους περνούσε μυστικά το όνομα, του αγαπημένου του στην αιωνιότητα.
Όπως έκανε στο "Ερωτικό" που μελοποίησε έξοχα ο Νίκος Ξυδάκης:
Καημός αλήθεια να περνώ του έρωτα πάλι το στενό
Ώσπου να πέσει σκοτεινιά μια μέρα του θανάτου
Στενό βαθύ και θλιβερό που το θυμάμαι για καιρό
Τι μου στοιχίζει στην καρδιά το ξαναπέρασμα του
Ας είναι ωστόσο, τι ωφελεί, γυρεύω πάντα το φιλί
Στερνό φιλί, πρώτο φιλί και με λαχτάρα πόση
Γυρεύω πάντα το φιλί, αχ καρδιά μου που μου το τάξανε πολλοί
Κι όμως δεν μπόρεσε κανείς ποτέ να μου το δώσει
Ίσως μια μέρα όταν χαθώ γυρνώντας πάλι στο βυθό
Και με τη νύχτα μυστικά γίνουμε πάλι ταίρι
Αυτό το ανεύρετο φιλί που το λαχτάρησα πολύ
Σαν μια παλιά της οφειλή να μου το ξαναφέρει
@ artois
Επειδή φορτώνω αμάξι, πάω κι έρχομαι, σκάλες, βιβλία, ψόφος με μηδέν βαθμούς, μπάχαλο, αχθοφόρος κανονικός, θα το αναρτήσω το βράδυ!
Και σιγά μην κωλώσουμε να αναρτήσουμε Λαπαθιώτη! Είχα σκοπό να κάνω ποστ με το Μανιφέστο του και το Εκ βαθέων, καθώς και το Κι έπινα μέσα απ' τα χείλη σου.
Οπότε θα τα βάλω όλα μαζί... Δε φτάνει που ο άνθρωπος τα είχε δει όλα στη συντηρητική εποχή που έζησε. Έχω κλάψει για κείνα τα χρόνια... εκείνο το 1910 πια, με κάτι Δελμούζους και Γληνούς και Εκπαιδευτικούς Ομίλους, έχω βαλαντώσει στο κλάμα από λύσσα για τα υπέροχα ελεύθερα πνεύματα ανθρώπων που οι διώκτες τους, δεν ήταν ικανοί ούτε τα παπούτσια να τους γυαλίζουν...
Τέλος πάντων. Εχθές είχα πέσει με τα μούτρα στο βιβλίο σου!!!
Απόλαυση...
Θα επανέλθω... ;)
Όταν το πρωί έγραφα ''να σε καλημερίσω με κάτι που σου αρέσει, εννούσα ότι... υπολόγιζα να σου αρέσει. Δεν είχα ιδέα ότι το είχες αναρτημένο κι όλας!!!
Αλλά λες και συ ευλογημένη,
άμα δεν ταιριάζαμε θα συμπεθεριάζαμε;
και θα σου πω κε ένα κυπριακό:
''ετζιύλησεν το στούππωμαν τζι' ήβρεν τη μαείρισσαν'' (κύλησε το καπάκι και βρήκε τη κασαρολα)
xaxa εμείς το λέμε ανάποδα.. κύλησε ο τέτζερης και βρήκέ το καπάκι..:):)
Έχω πολλά να μάθω εδώ..:):)
Ερχεσε στη γειτωνιά μας;.. σου χρωστάω και μιά τούρτα..:):)
Πότε αναχωρείς;
@ artois
Φοβερά τα περιστατικά όντως και υποθέτω ότι προέρχονται από την αυτοβιογραφία του τα περισσότερα.
Πάντως και ο πατέρας πολύ τυπάς πρέπει να ήταν, ο Λεωνίδας Λαπαθιώτης ο οποίος δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του.
Γέλασα όταν είχα διαβάσει ότι το παιδί ήθελε να το βγάλει Ναπολέοντα ή Αννίβα!!! :))))))))
Διάβαζα στο βιβλίο του Ζήτρου, αυτό έχω κι εγώ, ότι όταν έγινε το κίνημα της Θεσσαλονίκης, ο Λαπαθιώτης τάχτηκε στο πλευρό του βενιζελικού πατέρα του και τον ακολούθησε πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Αίγυπτο ως ανθυπολοχαγός διερμηνέας στο Επιτελείο στα χρόνια του Α' παγκοσμίου πολέμου. Μάλιστα στην Αλεξάνδρεια γνώρισε και τον Καβάφη.
Είχε φοβερή σχέση με τον πατέρα του, ο οποίος ως στρατιωτικός, θα μπορούσε να είναι κολλημένος του κερατά. Αντίθετα. Από την άλλη, ήταν τόσο ερωτευμένος με τη γυναίκα του, που όταν αυτή κινδύνεψε να πεθάνει στον τοκετό, δεν ήθελε να δει το μωρό! Όταν εκείνη διέφυγε του κινδύνου... αποφάσισε να το αγαπήσει, λέει ο ίδιος ο Ναπολέων στην αυτοβιογραφία του, που δημοσίευσε σε 29 συνέχειες στο περιοδικό «Μπουκέτο».
@ artois
Στην τελευταία δουλειά της Μάρθας Μεναχέμ, Μικρή Ελεγεία, υπάρχουν τρία τραγούδια σε ποίηση του Λαπαθιώτη και μουσική δική της. Σου χαρίζω αυτό που αγαπώ πιο πολύ...
Το απλό παιδί που εγώ αγαπώ
Τ' απλό παιδί ,που εγώ αγαπώ,δεν έζησε στα πλούτη
δεν έχει τρόπους να φερθεί και μήτε να ντυθεί
μα'ναι το πιο καλό παιδί, που μες την πλάση τούτη
μπορεί ν΄ απαντηθεί...
Δεν ξέρει γράμματα πολλά, δεν κάνει για σαλόνι
τα ρούχα του είναι της δουλειάς, τριμμένα και παλιά
μα το μεγάλωσε το φως, αυτό που μεγαλώνει
τα ξένοιαστα πουλιά...
κι άλλοτε μου΄τυχε ξανά στο διάβα κάποιου δρόμου,
να περπατήσω συντροφιά με διάφορα παιδιά,
μ' αυτό σεμνό και ταπεινό, βαδίζει στο πλευρό μου,
σαν μια μικρή καρδιά....
Άκουσέ το εδώ...
Τα άλλα δύο, είναι η Μικρή Ελεγεία και Το βασίλεμα που πέφτει.
Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τα βρει στην Οδό Ονείρων.
Χμ!!χμ!!
Σας εχω ξομολογηθει την αμαρτια μου;;;!!!
Οταν με εμπνεει η Μαριαννα..τρελενομαι!!Επιτηδες το κανει!!"Τρελενομαι" για τα..χειλη φραουλα!!!
Αχ!να φιλουσα τα δυο σου χειλη...!!!
Και ποιος παρακαλω "ειναι" ο Λαπαθιωτης!!
............................
Τα χειλη σου τα κοκκινα,σαρκωδη
και μεγαλα,
με φιλησαν κι απομεινα,σαν της βροχης την σταλα!
Της σταλας που εκαηκε στην φλογα του φιλιου σου,
καθως εγω αγκαλιαζα,την φλογα του κορμιου σου!!
Τα σεβη μου γητευτρια!!!!
Αθωον ον γαρ..ξεχασα να πω καλησπερα!!!
@ ΩΣΗΕ
Περιττό να σου πω πως πεθαίνω για κυπριακά και όχι μόνο! ;) Γενικά για τοπολαλιές που είναι τόσο ενδιαφέρουσες και τόσο γοητευτικές! Και όλες έχουν ρίζες παλιές από λέξεις της Βενετοκρατίας, της Τουρκοκρατίας κτλ...
Και δε μου λες παλικάρι μου; Ποιός είναι το στούππωμαν και ποιός η μαείρισσαν; ;) Εγώ θέλω να είμαι το στούππωμαν!!! Φοβάμαι μη μου πέσεις κομματάκι βαρύς αν είμαι η μαείρισσαν!!! χαχαχαχαχα
Πάει ένας Κύπριος σε ένα σαντουιτσάδικο στην Αθήνα και παραγγέλνει ένα σάντουιτς.
- Βάλεν μου και αυγόν, και ντυρίν, και ντομάταν και αγγούριν...
- Αμάν ρε άνθρωπε του λέει ο σαντουιτσάς. Δεν μπορείτε να μιλήσετε σαν άνθρωποι εσείς οι Κύπριοι; Χωρίς τα «νι»; Μας τα πρήξατε... :Ρ Λέγε τί άλλο θέλεις να βάλω;
- Βάλε και ζαμπό και μπέικο, απαντά αποσβολωμένος ο Κύπριος!
Τόμπολα ο σαντουιτσάς! :)))))))
@ koulpa
Έρχομαι στη γειτονιά σας, εννοώ την Αθήνα, το Σάββατο. Θα βρεθείς μήπως κατακάτ'; :)))) Πολύ θα χαρώ...
@ vrakas kostas
Βρε Κωστή... εσύ αγόρι μου κελαηδάς όταν εμπνέεσαι!!! Μα τί αηδόνι είσαι!!! Φανταστικό!!!
Ε τώρα με προκαλείς να σου κάνω μια ερώτηΞη. :)
Εσύ έτσι εμπνέεσαι από τα κόκκινα φραουλένια χείλη; Γράφεις ποιήματα;
Σόρρυ που ρωτάω, αλλά εγώ με αυτά τα άτιμα τα χείλη τα ολοπόρφυρα, εμπνέομαι για αεροπλανικά, όχι για ποιήματα... :ΡΡΡΡΡΡ
Φιλιά βρε συ πολλά!!! ;) Σε πειράζω λιγάκι ε;
Τζι` αφού σου άρέσκουν κόρη μου οι τοπολαλιές, δκιάβασε ένα ποίμαν του Δημήτρη του Λιπέρτη. Σιερετώ σε
Ο ΧΑΡΟΣ ΛΕΙΠΕΙ
Θωρείς με τζι ο πελλός καρτκιοφλοΐζουμαι
Τζι αν μεν με δης, ακόμα καρτκιοσπάζω,
Για τουν τ' αμμάδκια πώσ'εις, μαγκλαβίζουμαι
Τζιαι τρώουμαι, σσωτζιούμαι τζιαι λαμπάζω.
Δροσ'άν, παρηορκάν, λαμπρόν πυρούμενον,
Πλήξες, χαρές, 'πο ούλλα εγ γεμάτα
Τζι αννοιχτομμάτην κάμνουν τον καμμούμενον
Τζιαι χάσσ'ει τζιαι θωρεί τζιαι πεθυμά τα.
Τζ'υρά, τούτα που κάμνεις ένεν πράματα.
Ώς ποσον πκιον γελόκλαμαν μαζίσ σου;
Καλά, κακά μεν τάσ'ης πασανάκατα,
Δκιάλυσ' τα πκιον, ας εν για την ψυσ'ήσ σου.
Αν εν χαρά, χαράν να φανερώννουσιν
Τζι αν ενι λύπη, ας πα' ναν τζιαι λύπη
Τζι όι να δκιούν ζωήν τζιαι να σκοτώννουσιν,
Γιατί ψυχομαχώ τζι ο χάρος λείπει.
χαχα αυτο με τον τέτζερι το είχε πεί ένας πλακατζής μαθηματικός στο γυμνάσιο σε δύο μπουμπούκια στην τάξη.. ο ένας διατύπωσε την άπορία ποιός είναι τι.. και του απάντά ο μαθ... σκέψου να σας έλεγα κώλο και βρακί..:):)
χαχα (καλά ε είπε χαχανούλη κάποια..) Το ίδιο ανέκδοτο έχει κυκλοφορήσει με κρητικό και το "τσ"..:):)
Θα μέινεις καθόλου.. ή θα σε κηνηγώ ανα τας ευρώπας;:):)
ΣΚ θα είμαι καλάβρητα για μιά κουζίνα:):)
Ο κύκλο των καμένων ποιητών θα γίνουμε εδώ πέρα..:):):)
Φιλιά και καληνύχτες:):)
@ ΩΣΗΕ
Γελάω... Σ' ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!! Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είναι τόσο δύσκολα τα Κυπριακά!!! Αν σου πω ότι καταλαβαίνω ελάχιστες φράσεις; Βρε τί πάθαμε! Είμαστε εμείς οι Κρητικοί... αλλά κι εσείς... δεν πάτε πίσω! :))))
Να είσαστε καλά! Είσαστε φοβεροί! ;)
@ koulpa
Να σου πω εκτός από κουζίνες, μήπως κάνεις και βιβλιοθήκες; Σοβαρολογώ. Θέλω να φτιάξω μία στον τοίχο. Κατασκευή. Κατάλαβες, ακούνητη να είναι.
Ναι, θα μείνω κάμποσο. Των Φώτων θα φύγω.
Ο κύκλος των ερωτευμένων ποιητών, εμείς θα λέμε ότι είμαστε... ;)
Έτσι για σπάσιμο!
Καλημέρα!!! :)
Όλα τα κάνω.. αλλά αν δεν έχεις ιδιαίτερες απαιτήσεις μήπως συμφέρουν περισσότερο οι έτιμες..:):)
Ε θα τα καταφέρουμε να βρεθούμε τότε:):)
χαχα δεν έχω τα τυπικά προσόντα.. αλλά αν είναι έτσι..:):)
Καλημερόυδια:):)
@ koulpa
Έχω ιδιαίτερες απαιτήσεις. ;) Γι αυτό θέλω κατασκευή. Και μάλιστα πολύ ζόρικη. :))))
Ο πρώην μου, όταν έφυγε από το σπίτι, πήρε μόνο αυτά που θα με πονούσαν πιο πολύ. Κάτι υπέροχες βιβλιοθήκες χειροποίητες, που τις είχε φτιάξει με πολύ μεράκι, ένας ξάδερφος μου καλλιτέχνης, όπως και όλα μου τα έπιπλα, ένα γραφείο ίδιο και τα στερεοφωνικά τα καλά! :(((((
Ήξερε καλά, ότι αυτά αγαπούσα πιο πολύ. Οπότε πέντε χρόνια που λείπω το έχω αφήσει για να κάνω κάτι πολύ καλό επιστρέφοντας. Καταλαβαίνεις... Είναι και το γαμώτο, εκτός του ότι είναι το πιο λειτουργικό έπιπλο για μένα. Χωρίς σκρίνιο θα επιζήσω... χωρίς βιβλιοθήκη, όχι. ;)
..Ο έρωτας είναι πόλεμος..
Οκ.. για δύσκολα ότι θές.. τα εύκολα δεν αποτελούν πρόκληση.. και μια γραμμή παραγωγής υπερέχει φαντάζομαι στην τίμή.. βέβαια έλεγε ο παππούς μου η φθύνια τρώει τον παρα.. αλλά οι καιροί αυτό ζητούν..:):)
Δημοσίευση σχολίου