Η Estrella Morente τραγουδά τη Yerma του Lorca, σε μουσική του πατέρα της, Enrique Morente! Το φινάλε είναι από το Triniá του Rafael de León!

Estrella Morente - Yerma
Federico García Lorca: letras
Enrique Morente: música
Εδώ ακούτε τη Yerma

¿Por qué duermes solo pastor?
en mi colcha de lana dormirías mejor (x2)

En el arroyo frío lavo tu cinta,
como un jazmín caliente tienes la risa.

Quiero vivir en la nevada chica de ese jazmín (x2)

Sola, verme sola, sola detrás de los muros
donde está la herida cerrada,
donde está la herida cerrada.
Y soportar mi cuerpo de tierra
hasta el blanco del alba.

En seguida llegó la noche,
aquí la noche llegaba,
mira que oscuro se pone
el chorro de la montaña,
el chorro de la montaña.

Yo tiré un limón por alto
y en tu puerta se paró,
y en tu puerta se paró;
y hasta los limones saben
que nos queremos los dos,
que nos queremos los dos.
Sentitos mios, y estos sentitos mios,
ay por más vueltas que le doy
más grande mi desvarío,
ay por más vueltas que le doy
más grande mi desvarío.
Algo que me envenena,
¿qué tienes en la mirá
que no me parece buena, Triniá?

Ay Trini, mi Trini, mi Triniá (x4)

Estrella Morente - Yerma
Federico García Lorca

Γιατί κοιμάσαι μόνος βοσκέ;
στην κουβέρτα μου τη μάλλινη, θα κοιμόσουν καλύτερα (x2)

Στο κρύο ρυάκι πλένω την κορδέλα σου,
σαν ένα τρυφερό γιασεμί είναι το γέλιο σου.

Θέλω να ζήσω στο μικρό χιόνισμα αυτού του γιασεμιού (x2)

Μόνη, δες με μόνη, μόνη πίσω από τους τοίχους
όπου βρίσκεται η κλειστή πληγή,
όπου βρίσκεται η κλειστή πληγή.
Και για ν' αντέξει το γήινο σώμα μου
μέχρι το λευκό της αυγής.

Αμέσως έφτασε η νύχτα,
εδώ η νύχτα έφθασε,
κοίτα τι σκούρος έγινε
ο χείμαρρος του βουνού,
ο χείμαρρος του βουνού.

Πέταξα ένα λεμόνι ψηλά
και στην πόρτα σου στάθηκε,
και στην πόρτα σου στάθηκε'
μέχρι και τα λεμόνια ξέρουν
ότι αγαπιόμαστε μείς οι δυο,
ότι αγαπιόμαστε εμείς οι δυο.
Τα αισθήματά μου, και αυτά τα αισθήματά μου,
αχ περισσότερες στροφές τους δίνω
μεγαλύτερο το παραλήρημά μου,
αχ περισσότερες στροφές τους δίνω
μεγαλύτερο το παραλήρημά μου.
Κάτι που με δηλητηριάζει,
Τί έχεις στη ματιά
και δε μου φαίνεται καλό, Τρινιά;

Αχ Τρίνι, Τρίνι μου, Τρινιά μου!(x4)

Mετ. Μαριάννα Τζανάκη

Rafael de León: Ποιητής της γενιάς του '27, φτυστός ο Αλεξανδράκης και φίλος του Λόρκα, του οποίου τους στίχους, από το τραγούδι Τρινιά, χρησιμοποιεί στην τελευταία στροφή της Γέρμα...

Ο Rafael de León y Arias de Saavedra λοιπόν, ήταν ποιητής Ισπανός, γεννημένος στη Σεβίλλη το 1908 και γόνος πολύ αριστοκρατικής οικογένειας. Από μικρός σπούδαζε σε ιδιωτικά κολέγια και θρησκευτικές σχολές και το 1926 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας για ν' αρχίσει τις σπουδές του στο Δίκαιο. Εκεί γνώρισε τον Φεδερίκο και μια μεγάλη φιλία δημιουργήθηκε μεταξύ τους. Το ποιητικό στυλ του Λόρκα επηρέασε για πάντα τον Ραφαέλ, σε όλη του την καριέρα. Το έργο του Rafael de León χωρίζεται σε δυο μεγάλα μέρη: Ποιήματα και στίχους τραγουδιών. Σχεδόν όλο του το έργο είναι εμπνευσμένο από τυπικά ανδαλουσιανά θέματα. Ξεχωρίζουν τα έργα του: «Pena y alegría del amor», «Profecía» y «Romance de la serrana loca». Πέθανε στη Μαδρίτη το 1982.

Κι εδώ ακούτε το Triniá με Rocío Jurado