Όταν η Soledad Bravo τραγουδά Rafael Alberti, μένουν άφωνοι και οι άγγελοι... και σκύβουν ν' ακούσουν!

Μια συνεργασία να το πεις; Συνάντηση μαγική ίσως; Ένας δίσκος αριστούργημα!

01 Coplas de Juan Panadero (Rafael Alberti - Daniel Viglietti) Guitarra: Manolo Sanlucar
02 Juan Panadero en América (Rafael Alberti)
03 Que trata de España (Título de Blas de Otero. Rafael Alberti - Soledad Bravo)
04 A la soledad me vine (Rafael Alberti - Soledad Bravo)
05 A Pablo Neruda, en el corazón (Rafael Alberti)
06 Tarde de otoño (Rafael Alberti - Soledad Bravo)
07 A Cádiz, base extranjera (Rafael Alberti) / Rota Oriental, Spain (Rafael Alberti - Soledad Bravo) Guitarra: Víctor Luque
08 Ven mi amor (Rafael Alberti - Soledad Bravo)
09 Al pueblo de Brasil - Ao povo do Brasil (Rafael Alberti - Traducción al portugués: Marcia Teophilo - Soledad Bravo)
10 Balada del posible regreso (Rafael Alberti)
11 Balada del Paraná (Rafael Alberti - Soledad Bravo)
12 Yo mataba los murciélagos (Rafael Alberti)

Arreglos orquestales: Ricardo Miralles

Soledad Bravo Rafael Alberti

Απαγγέλει ο ίδιος ο Rafael Alberti!!! Το συγκλονιστικό του θρήνο για τον Pablo Neruda...

A PABLO NERUDA, EN EL CORAZóN

Δε θ' αναπαυτείτε, καταραμένοι του ξίφους,
νυκτερινά κοράκια με τα ματωμένα νύχια,
θλιβεροί δειλοί θλιβερών σκιών,
βιαστές των νεκρών.

Δε θ' αναπαυτείτε.

Το ευγενικό τραγούδι του, το ανοιχτό πάθος του,
το ανάστημά του ψηλότερο από τις κορυφές,
με τον ύμνο της ελευθερίας του χωριού του
θα σας πνίξουν μια μέρα.

Δε θ' αναπαυτείτε.

Ελάτε να δείτε το δολοφονημένο σπίτι του,
η περιττωματική δυστυχία του μίσους σας,
η απέραντη καρδιά του ποδοπατημένη,
το καθαρό χέρι του πληγωμένο.

Δε θ' αναπαυτείτε.

Δε θ' αναπαυτείτε όχι γιατί κανείς δεν αναπαύεται.
Δε θ' αναπαυτείτε γιατί το φως του σας τυφλώνει.
Δε θ' αναπαυτείτε γιατί ο θάνατος είναι μόνο
η δική σας νίκη.

Δε θ' αναπαυτείτε ποτέ γιατί είσαστε νεκροί.

Ισπανία, 1973

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

No dormireis, malditos de la espada,
cuervos nocturnos de sangrientas uñas,
tristes cobardes de las sombras tristes,
violadores de muertos.

No dormireis.

Su noble canto, su pasión abierta,
su estatura más alta que las cumbres,
con el cántico libre de su pueblo
os ahogarán un día.

No dormireis.

Venid a ver su casa asesinada,
la miseria fecal de vuestro odio,
su inmenso corazón pisoteado,
su pura mano herida.

No dormireis.

No dormireis porque ninguno duerme.
No dormireis porque su luz os ciega.
No dormireis porque la muerte es solo
vuestra victoria.

No dormireis jamás porque estais muertos.



España, 1973.

H Soledad Bravo, με γυρίσματα φωνής κυριολεκτικά αγγελικά, τραγουδά Rafael Alberti, A Cádiz, base extranjera / Rota Oriental, Spain, Guitarra: Víctor Luque

Μήπως η κιθάρα πάει πίσω σε μαγεία;

Αφιερωμένο στον Σωκράτη τον Ξένο με την ευχή, να αγαπηθούν το ίδιο και οι

Σημύδες του σε όλον τον κόσμο!