Σάββατο 8 Μαρτίου 2008

8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας! Χρόνια πολλά Γυναίκες του Κόσμου! Κουράγιο και δύναμη να 'χετε ν' αντέχετε!

Η γαζία στην αυλή μας

Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους φίλους που συμμετέχουν στη σημερινή επέτειο!

Η σημερινή γιορτή δεν είναι ένα πανηγυράκι ανθοπωλείων και ξεσαλώματος!

Είναι μέρα μνήμης. Που κανονικά θα έπρεπε να τη σκεφτόμαστε καθημερινά, αν θέλουμε ν' αλλάξουμε τις συνθήκες της ζωής των γυναικών.

Όποιος νομίζει πως η ισοτιμία, τουλάχιστον στη Δύση, έχει γίνει πράξη, αυταπατάται.

Τα στοιχεία εξακολουθούν να είναι τραγικά ίδια και χειρότερα!
Αν διαβάσετε το τελευταίο λινκ του ποστ, που έχω το άρθρο για τη Γυναίκα, θ' απελπιστείτε.

Γι αυτό φέτος, για να μη γράφω πάλι τα ίδια, όπως κάνω χρόνια τώρα, σκέφτηκα να κρυφτώ στο καταφύγιο της Τέχνης.

Να κρυφτώ να μη βλέπω. Να στρουθοκαμηλίσω ηθελημένα, κρυμμένη στα ποιήματα και στα τραγούδια!

Γιατί δεν αντέχει η καρδιά μου άλλο πόνο... λιγοψύχησα.

Συμβαίνει και στους ανθεκτικούς ενίοτε...

Αφιερώνω αυτό το ποστ στις μανούλες της Γάζας με την ευχή να κάνουν κουράγιο και να έχουν δύναμη να αντέξουν όλον αυτόν τον πόνο.

Κάποια μέρα

Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα
που δε θα αναφέρει τον αέρα ούτε τη νύχτα'
ένα ποίημα που θα παραλείπει τα ονόματα των λουλουδιών,
που δεν θα έχει γιασεμιά ή μανόλιες.
Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα χωρίς πουλιά ούτε πηγές,
ένα ποίημα που θα ξεφεύγει απ' τη θάλασσα
και δε θα κοιτάζει τ' αστέρια.
Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που θα περιορίζεται
στο να περνούν τα δάχτυλα στο δέρμα σου
και που θα μετατρέπει σε λόγια τη ματιά σου.
Χωρίς συγκρίσεις, χωρίς μεταφορές,
κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που θα μυρίζει «εσύ»
ένα ποίημα στο ρυθμό των παλμών σου,
με την συνθλιπτική σφοδρότητα της αγκαλιάς σου.
Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα,
το τραγούδι της καλής μου τύχης.

Dario Jaramillo Agudelo
Mετ. Γητ.


Στέρεο σύνορο της ζωής,
τέλεια ήπειρος,
ξετελεμένη αρμονία,
μοναδικέ σκοπέ,
σίγουρε ορισμέ της ομορφιάς,
γυμνή γυναίκα,
μια μέρα
θα συντριβεί η γραμμή
του κορμιού μου

Juan Ramón Jimenez
Mετ. Νίκος Καζαντζάκης



Του γλυκού παράπονου

Φοβάμαι να χάσω αυτό το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τον τρόπο
που τη νύχτα ακουμπάει στο μάγουλό μου
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου.

Πονάω να βρίσκομαι σ’ αυτή την όχθη
κορμός χωρίς κλαδιά, και ότι πιο πολύ πονάει
είναι που δεν έχω το λουλούδι, λάσπη ή άργιλο
για το σαράκι του πόνου μου.

Αν είσ’ εσύ ο κρυμμένος θησαυρός μου,
αν είσαι ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της επικράτειάς σου

Μη μ’ αφήσεις να χάσω αυτό που έχω κερδίσει
και που στολίζει τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα απ’ το Φθινόπωρό μου το χαμένο.

Sonetos de amor oscuro
Federico García Lorca
Μετ Γητ



Εντελώς τυχαία βρέθηκε! Λες και ήξερε...


Δίψα για σένα

Δίψα για σένα με καταδιώκει στις πεινασμένες νύχτες.
Κόκκινο χέρι τρεμάμενο που σηκώνεται μέχρι τη ζωή σου.
Μεθυσμένη δίψα, τρελή δίψα, δίψα του δάσους σε ξηρασία.
Δίψα μετάλλου που καίγεται, δίψα ριζών που φλέγονται.
Προς τα πού λοιπόν, τις νύχτες που τα μάτια σου
δεν πάνε ταξίδι στα δικά μου, που σε περιμένουν.
Είσαι γεμάτη απ' όλες τις σκιές που με κατασκοπεύουν.
Με ακολουθείς όπως ακολουθούν τ' αστέρια τη νύχτα.
Η μάνα μου μ' έκανε, γεμάτο κοφτερά ερωτήματα.
Εσύ τα απαντάς όλα. Είσαι γεμάτη φωνές.
Λευκή άγκυρα που πέφτει πάνω στη θάλασσα που διασχίζουμε.
Αυλάκι για το θαμπό σπόρο του ονόματός μου.
Να υπήρχε μια γη για μένα που να μην την κάλυπτε το χνάρι σου.
Χωρίς τα ταξιδιάρικα μάτια σου, στη νύχτα προς τα πού.
Γι αυτό είσαι η δίψα κι αυτό που πρέπει να τη σβήσει.
Πώς μπορώ να μη σ' αγαπώ αν πρέπει να σ' αγαπώ γι αυτό.
Αν αυτός είν' ο κάβος, πώς μπορώ να τον κόψω, πώς.
Πώς αφού ακόμα και τα κόκκαλά μου διψούν για τα δικά σου κόκκαλα.
Δίψα για σένα, δίψα από σένα, γιρλάντα απάνθρωπη και γλυκιά.
Δίψα για σένα που τις νύχτες με δαγκώνει σαν σκυλί.
Τα μάτια διψούν, γιατί είναι τα μάτια σου.
Το στόμα διψά, γιατί είναι τα χείλη σου.
Η ψυχή είν' αναμμένη απ' αυτά τα κάρβουνα που σ' αγαπούν.
Το κορμί πυρκαγιά ζωντανή που πρέπει να κάψει το κορμί σου.
Από δίψα. Ατέλειωτη δίψα. Δίψα που ψάχνει τη δίψα σου.
Και μέσα σ' αυτήν εξοντώνεται σαν το νερό στη φωτιά.

Pablo Neruda
Μετ. Γητ



Η Μνηστή της Κορίνθου 12

Το κάτω είναι του πάνω η ουσία
γι αυτό χαμήλωσε σου λέω σαν πρώτα
να βλέπω στης αφής τα μαύρα φώτα
και να 'ναι σαν δευτέρα παρουσία.

Ότι η γλώσσα και το δόντι πιάνει
είναι καρποί στιγμής του παραδείσου
γι αυτό χαμήλωσε σου λέω και γδύσου
τα υπόλοιπα το δάχτυλο θα κάνει.

Άγγελος που στα μάτια έχει το χέρι
τη μουσική που σπαταλάς μαζεύει
στης σάρκας τη φθορά που τον χαζεύει
δεν έχει γλώσσα όνομα να δώσει.

Είσαι γυναίκα κι είσαι βιολοντσέλο
χορδές το πρέπει και χορδές το θέλω.

Γιώργος Μίχος


Γιώργος Σαραντάρης
Ήταν γυναίκα, ήταν όνειρο...

(J' ai cueilli ce brin de bruyere)
(G. Apollinaire)

Ήταν γυναίκα, ήταν όνειρο ήτανε και τα δυο
ο ύπνος με εμπόδιζε να την δω στα μάτια
Αλλά της φιλούσα το στόμα την κράταγα
Σαν να ήταν άνεμος και να ήταν σάρκα
Μου 'λεγε πως μ' αγαπούσε, αλλά δεν το άκουγα καθαρά
Μου 'λεγε πως πονούσε να μη ζει μαζί μου
Ήταν ωχρή και κάποτε έτρεμα για το χρώμα της
Κάποτε απορούσα νιώθοντας την υγεία της σα δική μου υγεία
Όταν χωρίζαμε ήτανε πάντοτε νύχτα
Τ' αηδόνια σκέπαζαν το περπάτημά της
Έφευγε και ξεχνούσα πάντοτε τον τρόπο της φυγής της
Η καινούρια μέρα άναβε μέσα μου προτού ξημερώσει
Ήταν ήλιος ήταν πρωί όταν τραγουδούσα
Όταν μόνος μου έσκαβα ένα δικό μου χώμα
Και δεν τη σκεφτόμουνα πια εκείνη.
(6.11.1938)

Mascara

Μ' αυτή μου την πανάθλια περσόνα
που την προκρίνω ως τον εαυτό μου
μιας θλίψης που ήτανε το φυσικό μου
και διάβηκε μαζί μου τον αιώνα

έτσι τον βρίσκω και με βρίσκει ο χρόνος.
Βλέπω τις εκδοχές μου που δεν πήρα
μονάχα αυτές να μου προσθέτουν πείρα:
μονάχος ήρθα και θα φύγω μόνος

για εκεί που περιμένει μια μητέρα
τα τέρατα μητέρα που ημερεύει
και δίνοντας τον ύπνο γαληνεύει
μακριά ως του θανάτου μου τη μέρα.

Μες στη γραφή καθρέφτη μου την είδα
να με κοιτάει αυτή η προσωπίδα.

Γιώργος Μίχος

Θα έρθει ο θάνατος και θα 'χει τα μάτια σου

Θα έρθει ο θάνατος και θα 'χει τα μάτια σου
αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει
από το πρωί ως το βράδυ
άγρυπνος και κουφός
σαν μια παλιά τύψη
ή μια παράλογη συνήθεια.

Τα μάτια σου θα είναι μια άδεια λέξη
ένα πνιχτό ουρλιαχτό, μια σιωπή.
Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωί
όταν μονάχη κοιτάζεσαι στον καθρέφτη.

Ω ελπίδα αγαπημένη, εκείνη τη μέρα
θα ξέρουμε κι εμείς
πως είσαι η ζωή και το τίποτα.
Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.

Θα έρθει ο θάνατος και θα 'χει τα μάτια σου.
Θα είναι σα ν' αφήνεις μια συνήθεια
σα να βλέπεις στον καθρέφτη
να αναδύεται ένα νεκρό πρόσωπο,
σα ν' ακούς δυο σφαλιστά χείλη.

Θα καταλήξουμε στη δίνη άφωνοι.

Cesare Pavese
Μετ Γητ

Απουσία
Μόλις σε άφησα,
έρχεσαι μέσα μου,
κρυσταλλένια ή τρεμάμενη,
ή ανήσυχη, πληγωμένη από μένα
ή ξεχειλισμένη από έρωτα,
όπως όταν τα μάτια σου
κλείνουνε πάνω στο δώρο της ζωής
που ακατάπαυστα σου δίνω.

Αγάπη μου,
βρεθήκαμε
διψασμένοι και ήπιαμε
όλο το νερό και το αίμα,
βρεθήκαμε
πεινασμένοι
και δαγκωθήκαμε
όπως δαγκώνει η φωτιά,
αφήνοντάς μας πληγές.

Αλλά περίμενέ με,
φύλαξέ μου τη γλύκα σου.
Κι εγώ θα σου δώσω
ένα τριαντάφυλλο.

Pablo Neruda
Μετ Γητ


«Σονέτα για την κόρη μου»

Ακόμα στη σιωπή


Γεννήθηκες με τα μάτια γεμάτα ερωτήσεις
κι ασταμάτητα με πολιορκείς ρωτώντας.
Κι εγώ χωρίς ν' απαντώ...Κόρη Μέχρι πότε
βουβοί εσύ κι εγώ: δύο άγνοιες μαζί;

Μέχρι πότε θα πηγαίνουν στη σιωπή τα βόδια ζεμένα
με την κατάπληξη σου και την αγάπη μου· από μένα, τρέμοντας
κι από σένα, λίγο λίγο, στερεώνοντας
μουσική χωρίς λόγια; Ξέρω ότι στοχεύεις

με ακρίβεια τα μπουμπούκια, κόκκινων τριαντάφυλλων
που μια μέρα θα γίνουν φωνή εναντίον μου κατάστηθα
και θα πρέπει με φωνή να σου απαντήσω.

Θα αναστατωθεί το φθινόπωρό μου ανάμεσα στα φύλλα σου,
και τα δικά μου θα είναι μια απέραντη κοίτη
που το βούλιαγμα του ποδιού σου θα σημάνει το θάνατό μου.

José García Nieto
Μετ. Γητ





Τ. Ουίλλιαµς: Μίλα µου σαν τη βροχή

Μανχάτταν. Μέσα στην παρακµιακή ατµόσφαιρα ενός φτηνού δωµατίου,
ένας άντρας και µια γυναίκα συζητούν.
Η οικονοµική τους κατάσταση αλλάκαι η προσωπική τους σχέση
βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης.
Ο Άντρας εκφράζει την επιθυµία να κάνουν µαζί ένα νέο ξεκίνηµα.
Η Γυναίκα µέσα από ένα µονόλογο - ξέσπασµα
δηλώνει τη θέλησή της να αποµονωθεί σε ένα µικρό ξενοδοχείο,
µακριά από γνωστούς και φίλους.
Ανώνυµη µέσα στο ανώνυµο πλήθος, ελπίζει να βρει τη ψυχική της ηρεµία.
Το απόσπασµα δείχνει πώς ονειρεύεται τη νέα ζωή της.

ΓΥΝΑΙΚΑ:

... Κάποια µέρα θα κοιτάξω στον καθρέφτη και θα δω ότι τα
µαλλιά µου έχουν αρχίσει να γίνονται γκρίζα
και για πρώτη φορά θ’
ανακαλύψω ότι έζησα σ’ αυτό το µικρό ξενοδοχείο,
µε ένα ψεύτικο όνοµα,
χωρίς καθόλου φίλους ή γνωστούς,
ή κανενός είδους σχέσεις, για εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια.
Θα µε ξαφνιάσει λίγο αλλά δεν θα με τροµάξει καθόλου.
Θα είµαι ευχαριστηµένη που ο χρόνος θα έχει περάσει
τόσο εύκολα.
Μια φορά στο τόσο θα πηγαίνω στον κινηµατογράφο.
Θα κάθοµαι στις πίσω σειρές µε όλο αυτό το σκοτάδι γύρω µου
και µε κείνες τις φιγούρες ακίνητες στο πλάι µου,
χωρίς να µε προσέχουν.
Βλέποντας την οθόνη. Φανταστικός κόσµος.
Ο κόσµος των παραµυθιών.
Θα διαβάζω µεγάλα βιβλία και το ηµερολόγιο των
νεκρών συγγραφέων.
Θα νιώθω πιο πολύ κοντά τους, πολύ περισσότερο
από ότι ένιωσα ποτέ
για ανθρώπους που γνώρισα, προτού να φύγω από τον κόσµο.
Θα είναι γλυκιά και ψυχρή αυτή η φιλία µου
µε τους νεκρούς ποιητές
γιατί δεν θα µπορώ να τους αγγίζω ούτε και ν’ απαντάω στις
ερωτήσεις τους.
Θα µου µιλάνε και δεν θα περιµένουν να τους
απαντήσω.

(Μετ. Κ. Μητροπούλου, Απόσπασµα)
Ουίλλιαµς Τ., Θεατρικά, εκδ. Γκοβόστης, Αθήνα x.x., σ. 180.


Ζιγκ Ζαγκ, Γι αυτό σ' αγαπώ!!!

Το μήλο, Αφροδίτη Μάνου

Αλεξίου, Το γράμμα

Τάνια Τσανακλίδου, Μαμά Γερνάω

Άκου λοιπόν, Ελένη Δήμου

Να γράφεις να τηλεφωνείς, Παπακωνσταντίνου

Γιάννης Μηλιώκας, Ανοργασμικιά

Μαρινέλα, Τί έκανα για πάρτη μου

Νότης, Άκου βρε φίλε

Μελίνα Κανά, Να βάλω τα μεταξωτά

Επιτέλους! Γαρμπή, Θεοδωρίδου

Γυναίκα, Καβαδίας

Φίλιππος Νικολάου, Στο άδειο μου πακέτο

Άστη να λέει, Πυξ Λαξ-Καρράς

Είδα τα μάτια σου κλαμένα, Πορτοκάλογλου, Αλεξίου

Μαίρη Παναγιωταρά, Αφροδίτη Μάνου




Female Genital Mutilation - FGM, Violence, Domestic violence, Dating violence, Psychological abuse, Trafficking in human beings, Sexual slavery, Child sexual abuse, Sexual abuse, Human rights, Sexual harassment in education, Prostitution, Comfort women...

Ήθη κι έθιμα που λένε μερικοί...

Υπάρχει Θεός ε; Τον είδε καμιά απ' αυτές;

Χρειάζεται παιδεία λένε άλλοι...

Κουράγιο γυναίκες...Ζωή είναι θα περάσει...λέω εγώ...

Δείτε περισσότερα εδώ

46 σχόλια:

μαριάννα είπε...

.
.
.
.
.
.
Γι αυτό σ' αγαπώ

Επειδή η λογική τελειώνει εκεί που αρχίζεις εσύ
και μ' ένα σου άγγιγμα όλα γκρεμίζονται
και πάλι χτίζονται απ' την αρχή
κι όλα τ' αστέρια κι οι γαλαξίες
χορεύουν μέσα μου ως το πρωί
γι' αυτό σ' αγαπώ...

Επειδή χαράζεις καινούριες πληγές στο κορμί μου
και γίνομαι χώμα, σάρκα κι αίμα και γίνεσαι εσύ η ψυχή μου
κι οι άγρυπνες νύχτες φεύγουν πέρα μακριά απ' τη ζωή μου
γι' αυτό σ' αγαπώ...

Κι επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες επειδή για να σου πω
και μόνο στα χέρια σου νιώθω ατόφια εγώ
κι όπου κι αν ψάξω στου μυαλού μου τις γωνιές εσένα θα βρω.

Γι' αυτό σ' αγαπώ, γι' αυτό σ' αγαπώ,
γι' αυτό σ' αγαπώ, γι' αυτό σ' αγαπώ...

Επειδή γεμίζεις πουλιά και χρώματα κάθε αίσθησή μου
κι ένας τυφλός ανάβει ένα φως
να δει βαθιά μες στη συνείδησή μου
και δε μου 'μεινε ούτε μια ντροπή,
να φτύσω απάνω της μ'όλη τη δύναμή μου
γι' αυτό σ' αγαπώ...

Ε, και με σκορπάς και με μαζεύεις
στων ψαράδων τα δίχτυα τις βραδιές
και στης φυσαρμόνικας τις νότες,
τις πιο σκληρές, τις πιο τρυφερές
κι οι χαρές μου όλες βγαίνουν στα πεζοδρόμια γυμνές
γι' αυτό σ' αγαπώ...


Αυτό το τραγούδι θα ήθελα πολύ να το έχω γράψει εγώ και όχι ο Γιώργος Σαρρής! Και να το έχω τραγουδήσει εγώ και όχι οι Ζιγκ Ζαγκ με τη θεϊκή φωνή και το μαγικό τρέμουλο στο Ε, της τελευταίας στροφής!
Επειδή όμως δεν έγιναν όλα αυτά... στο αφιερώνω γαμώτο! ;)

koulpa είπε...

Εκανα την προσπάθειά μου.. στη τούρλα του σαββάτου.. μεταφορικά και κυριολεκτικά..:):)
Φιλιά και καλημέρες πλέον:):)

Μηθυμναίος είπε...

Τελικά μας έλιωσες Γητέυτριά μου!
Τούτο το post είναι μαγεία! Είναι όνειρο! Είναι συλλεκτικό!!!
Άσε, ας μη πω για το τραγούδι, είναι καλύτερα να ψάξω να το βρω, να το ακούσω.
Δεν σου στέλνω λουλούδια σήμερα (συμφωνώ μαζί σου), μόνο σου στέλνω την αγάπη και τον θαυμασμό μου: γι' αυτό που είσαι...
Α, κι ένα φιλί!

artois είπε...

Αλλάζω κλίμα. Mπαίνω σ' αυτό που ήθελες να αποφύγεις.

Ένα ποίημα της Μοζαμβικανής Noémia de Sousa (1926 - 2003), της πρώτης γυναίκας της Μαύρης Αφρικής που απέκτησε διεθνή φήμη ποιήτριας. Το μεταφέρω από τον ομπζέρβερ για να μην σε στέλνω ως εκεί να το διαβάσεις.

ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ

Αν θέλεις να μάθεις ποια
είμαι κοίτα, με προσεκτικό
βλέμμα, εκείνο το κομμάτι
του μαύρου ξύλου που κάποιος
αδερφός Μaconde με εμπνευσμένα
χέρια μόχθησε και σκάλισε
σε μακρινούς τόπους, στο Βορρά.

Α, αυτή είμαι: Μάτια
άδεια, κοιλώματα που δείχνουν
απόγνωση κατακτημένης ζωής,
στόμα σημαδεμένο από πληγές
αγωνίας, τεράστια χέρια
-πλατιά- υψωμένα
ωσάν για να κάνουν επίκληση
ή ν' απειλήσουν' σώμα
χαρακωμένο από ουλές,
oρατές κι αόρατες,
από το τραχύ μαστίγιο
της δουλείας' βασανισμένο
και φωτερό, περήφανο
και μυστηριώδες - Αφρική
από τα νύχια ως την κορφή -
α, αυτή είμαι!

Αν θέλεις να με γνωρίσεις,
έλα και σκύψε απάνω
στην αφρικάνικη ψυχή μου'
στους στεναγμούς των Νέγρων
φορτοεκφορτωτών - στις προκυμαίες -
στους ξέφρενους χορούς των Chopes,
στις εξεγέρσεις των Shanganas,
στην αλλόκοτη μελαγχολία
που αναδύεται από το τραγούδι
όλων των ιθαγενών, μέσα στη νύχτα.

Και μη με ρωτάς πιο πολλά
αν πραγματικά θέλεις
να με γνωρίσεις. Γιατί δεν είμαι
παρά μια απλή, ανθρώπινη ύπαρξη!
Μα που μέσα της η διαμαρτυρία
της Αφρικής πνίγει την κραυγή της

-πρησμένη κυρίως από προσδοκίες!...

Ανώνυμος είπε...

[είναι από την ανθολογία "Η ποίηση της Μαύρης Αφρικής" σε μετάφραση Αθανασ. Νταουσάνη -
(από την δεύτερη εμπλουτισμένη έκδοση του 2003)]

Προσθέτω ακόμα AYTO το μικρό ανθολόγιο, τους πίνακες των δύο Γουσταύων:

- The Three Ages of Woman, του Κλιμτ

- L'Origine du monde, του Κουρμπέ

και το Woman Power:

Παρασκευή βραδάκι. Ψιλοκαύσων.
Το σύνθημα εδόθη κι εφορμήσανε,
του ήλιου οι πολεμιστές, χιλιάδες,
προς της Χαλκιδικής το ιερό τέμενος.

Και άξαφνα είναι 'κει. Μπροστά σου!
Μες στο χαμό, ούτε μια, ούτε δυο.
Τετράδα ολόκληρη. Εξοπλισμένη πλήρως.
Κανονικές γυναίκες.

Μάλιστα, εκ πρώτης όψεως,
και κάτι παραπάνω. Ποθητές.
Φρόνημα αντρικό. Αυτάρκειας image.
Ωριμότητα. Κινήσεων άνεση.

Μια καπετάνισσα αψηλή.
Με ένα χαμόγελο τεράστιο.
Και αγωνίες αυταξίας
να παραμονεύουν στη γωνία.

Μια ωραία Σερραία.
Μηχανικός. Ψύχραιμη
στην προσπάθεια απαγκίστρωσης
από glamorous παρελθόντα.

Μια πεισματάρα αθλήτρια.
Γεροδεμένη. Μετρημένη. Δυνατή.
Αρκούντως σκεπτικίστρια.
Μπαϊλντισμένη κι απορούσα.

Μια παρολίγον αιωροπτερίστρια.
Γλυκιά. Αστραφτερή. Σφιγμένη.
Ν' αναρωτιέται τι και ποιόν
στη Δημοσία Υπηρεσία της γυρεύει.

Τέσσερις στην συσκευασία της μιας.
Στην πασαρέλα της επιτυχίας
με διαβατήριο αριστουργηματικά πλαστό.
Επίμονα ακροβατώντας

ανάμεσα στην πίκρα και την ηδονή,
μιας καλοκαιρινής ανεμελιάς
εξοφλημένης από πριν κι από άλλους.
Ανάθεμα και αναστεναγμός...

~ ~ ~
Κι εγώ, μαγαρισμένος παντρεμένος,
άθλιος καιροσκόπος, φαλλοκράτης,
χαμερπής οφθαλμολάγνος, αφελής,
γι' αυτά ν' αδιαφορώ.

Και να τις θέλω απλά.
Ολες για μένα. Ολος γι αυτές.
Για όσο τ' όνειρο κρατήσει.
Χωρίς δεσμεύσεις κι υποσχέσεις.

Χωρίς μέλλον. Οπως οι φίλοι. Οι γνήσιοι...
Που ο ένας τον άλλον δέχονται
χωρίς συμβόλαια κι όρους.
Χωρίς κλισέ κι επίθετα.

Με ψυχραιμία και πάθος.
Με αρχοντιά και εφευρετικότητα.
Με φαντασία και διάκριση.
Με αγκαλιές και δόσιμο.

Με σώμα και μυαλό.
Με διάλογο και πρόκληση.
Με στοίχημα και ρίσκο.
Με Έρωτα. Με Φλερτ. Με Σεξ.

~ ~ ~
Αλίμονο. Λάθος ο τόπος. Λίγος ο χρόνος.
Λάθος ζώδιο. Λάθος εποχή.
Λάθος μερίδα στο δημοτολόγιο.
Λάθος απόψεις. Λάθος μάρκα κινητό.

Αγάπησα προχθές, τυχαία, κάτι στιγμές
και πάλι στο κλουβί, κι αγάπες άλλες,
γύρισα Δευτέρα. Μέχρι νεωτέρας, τρυφερά,
σε μάγουλο, κι απόκρυφα, κυρία μου,

φιλώ σας.

Βουρβουρού, Ιούλιος 1999
Γιώργος Τσελίκας



K.σ-Μ

faraona είπε...

Γητευτρια μου
καλημερα και σ ευχαριστω γι αυτα που διαβασα!
Κυριως γιατι μεσα απ αυτα τα αριστουργηματα της αναρτησης σου αντιλαμβανεται καποιος ποσο σε ποναει το θεμα ,ποσο σφαιρικα το βλεπεις και ποση αγαπη εχεις μεσα σου για ολες τις γυναικες αυτου του κοσμου.


φιλια
και ναμαστε παντα ετσι και καλυτερα!

μαριάννα είπε...

@ koulpa

Μπράβο μάτια μου! Και του χρόνου! Ρίχνω μια βιαστική ματιά σε όλα γιατί δουλεύω σε λίγο και φεύγω...

Καλημέρες και φιλιά! :)

μαριάννα είπε...

@ μηθυμναίος

Γλυκέ μου ευαίσθητε και τρυφερέ Στράτο! Μακάρι όλοι οι άντρες να έβλεπαν τις γυναίκες μέσα από τα δικά σου μάτια! Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος!
Το τραγούδι είναι πρώτο στη λίστα μπροστά. Ελπίζω να το βρήκες. Το έβαλα εκεί για να μπορείτε να το ανακτήσετε.

Σε φιλώ... κι ευχαριστώ! Καλημέρα!

μαριάννα είπε...

@ Faraona

Κι εγώ σ' ευχαριστώ φαραονάκι μου γλυκό για τη συμμετοχή σου και την αγάπη και το ενδιαφέρον σου για τις γυναίκες του κόσμου!
Χαίρομαι που με τέτοιες ευκαιρίες, μαθαίνουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον! Κι αυτό είναι κέρδος...

Καλό ΣΚ! Φιλάκια πολλά!
Και του χρόνου να είναι καλύτερα για όλες τις γυναίκες του κόσμου!

μαριάννα είπε...

@ artois και K.σ-Μ

Αγαπημένοι μου!
Θα επανέλθω... Φεύγω και δε θέλω να σας απαντήσω βιαστικά, θέλω να απολαύσω τις αναρτήσεις σας! ;)

Καλημέρα!!!

Juanita La Quejica είπε...

Καλημέρα!
Θα απολαύσω το κείμενο και τις μουσικές μόλις ξεμπερδέψω με τον Valle-Inclán και το esperpento του.
Καλή Δουλειά!

Roadartist είπε...

Παρα πολύ όμορφο το αφιερωμα σου!
Μπράβο!!!
Να είσαι παντα καλα εσυ και ολες οι γυναικες και ολοι οι αντρες που τιμουν τη γυναικα, την αγαπουν κ τη σεβονται!

Αν θες περνα απο το blog μου τίμησα και εγω τη γυναίκα με το δίκο μου τρόπο!
http://roadartist.blogspot.com/2008/03/blog-post_07.html

Σε φιλώ και πάλι μπράβο σου!

koulpa είπε...

αχ.. τρεχάτε ποδαράκια μου κι εσύ;:):)
με αυτά και με αυτά.. δε πρόλαβα να κοιμηθώ.. και είμαι σα μαραμένο λίψανο..:):)
Έγραψες πάλυ..:):) τη γυναίκα του καβαδία κι εγώ τη σκεύτικά.. και κάτι του σαββόπουλου.. αλλά το πρώτο που μου ήλθε ήταν ο δεληβοριά..:):)
Φιλιά και καλησπέρες:):)

A.F.Marx είπε...

Ωραία ανθολογία!
Χρόνια Πολλά γυναίκες του κόσμου, να καλυτερεύετε καθημερινά τον κόσμο
:)

νατασσΆκι είπε...

Εξαιρετικό το αφιέρωμα, άφωνη έμεινα!

Κι έχεις δίκιο -είναι μέρα μνήμης

Μπράβο, υπέροχο!
:)

Χρόνια πολλά λοιπόν, και καλά -ν' αντέχουμε.

Φιλιά

BOSKO είπε...

Ανταποκρίθηκα κι εγώ στην πρόσκληση σου απ' το blog μου. Να σας χαιρόμαστε! Θα με πεις πάλι δογματικό, κολλημένο και εμπαθή, αλλά τι δουλειά έχουν, ρε συ, ο Notis και η Βανδή στο playlist που έφτιαξες; θα μας στείλεις κανονικά δηλαδή;

Ανώνυμος είπε...

Έχω ανταποκριθεί στον χώρο μου .
Φιλιά , μαζί με τα "χρόνια πολλά" μου .

μαριάννα είπε...

Παίζει και πάλι με τα νεύρα μου η μπλογκ σποτ!!!!
Έχω ποστάρει σχόλια στις αναρτήσεις της Σίλιας και του Μπόσκο και δεν τα πήρε! Θα ξαναδοκιμάσω αργότερα. Αν τα βγάλει διπλά και τριπλά, δε θα φταίω εγώ παιδιά. ;)
Αν το πάρει και τούτο που γράφω τώρα, θα συνεχίσω... Βαρέθηκα να γράφω στον αέρα...

koulpa είπε...

χαχα.. εδώ ούτε τα πόστ βγαίνανε για κάποια ώρα..:):)
Χρόνια πολλά στις κύρίες.. αιτίες της υπαρξής μας..:):)
Καληνύχτες και φιλιά:):)

μαριάννα είπε...

@ artois

Ήθελα λοιπόν να σου πω ότι αυτή την ποιήτρια από τη Μοζαμβίκη που γράφει στα πορτογαλικά σκεφτόμουν να τη μεταφράσω μέσω των ισπανικών! Μάλιστα τα πρώτα ποιήματά της τα είχα διαβάσει σε ισπανικά μπλογκς με το ψευδώνυμό της που ήταν Vera Micaia. Έγραφε και με τα δυο. Σαν τον Πεσσόα. Και όπως θα γράφω κι εγώ σε λίγο... ως Ρόζα Λόλα! :Ρ Ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη η ανάρτησή σου γιατί δεν ήξερα ότι έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Με την ευκαιρία να συμπληρώσω από το μπλογκ σου, στο οποίο ποτέ δεν είναι κόπος η περιήγηση, ότι:

μετέφρασε ο Αθανάσιος Β. Νταουσάνης
από την ανθολογία Η ποίηση της Μαύρης Αφρικής


Αρτουά και του χρόνου να είμαστε καλά! Πολύ σ' ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου! Είσαι αστέρι! ;)

μαριάννα είπε...

@ K.σ-Μ

Λοιπόν, τώρα πρόσεξα ότι είχες συμπληρώσει το μεταφραστή στο ποίημα που ποστάρισε ο αρτουά.
Δεν πειράζει, να το εμπεδώσουμε.
Η γυναίκα σε στάση φαύλης αναμονής, μου άρεσε καθώς και οι πίνακες που μας χάρισες! Για τον Κλιμτ το ξέρεις ότι έχω πάθος...
Το L'Origine du monde, του Κουρμπέ
μου θύμισε δύο πράγματα. Το ποίημα του Καψάλη:

«Kι εσύ, σαν να μιλάω σε ντουβάρι -
ποτέ σου δεν κατάλαβες πώς νιώθω,
κι όταν ανοίγω μια κουβέντα σταματάς,
δεν θες ν' ακούσεις -»
.....................τι ν' ακούσω τι να πω'
να σκύψω να φιλήσω το μουνί σου,
κι όλα θα βρουν τη θέση τους στον κόσμο.

«Ο νούς σου στο μουνί -»
.....................ποιον ενδιαφέρουν
οι φλογεροί συναισθηματισμοί μας
κι εκείνες οι αβρές ιδανικεύσεις,
οι έρωτες, οι κρίνοι, τα σονέτα.
Και κάτω απ' την αβρότατη επιφάνεια,
όχι πολύ βαθιά, δυο λέξεις μόνο
κάτω απ' την επιφάνεια, το κτήνος,
το θνήσκον κτήνος - θέλει να γαμήσει,
αυτό μονάχα' όλα τ' άλλα θα 'ναι
φαντάσματα του στερημένου ανθρώπου,
σταυροφορίες στην οθόνη τ' ουρανού.
Αν μείνει κάτι θα 'ναι το γαμήσι.
[...]

Το αιδοίο και το θαύμα μιας απόλυτης παράδοσης στον κόλπο της γυναίκας -
αυτό ποθώ, δεν τό 'κρυψα ποτέ μου'
μόνο από μένα κρύβομαι, τη βία
του κρατημένου πόθου που με πνίγει,
και πρέπει γράφοντας να εξανθρωπίσω
εικόνες άφατης λαγνείας: το μουνί,
το λαγαρό αιδοίο, ένας κόσμος
αδιάφορος στο φόβο του θανάτου.
Και τώρα μίλησέ μου εσύ για τ' άλλα.

Διονύσης Καψάλης

και τον πίνακα του Egon Shiele, που είχα ποστάρει πέρυσι τέτοια εποχή... ;)

Τώρα ο Τσελίκας, πολύ μάγκας. Ξεκάθαρος κι απλός. Σωστό τον βρίσκω, αλλά πειράζει να μη γουστάρω να είμαι μία από τις τέσσερις; Μου αρέσει να τον διαβάζω και να γελάω με την αντρική βολεψιά, αλλά στην παρούσα φάση δεν μου λέει... Πιο νέα ίσως. Τώρα βαριέμαι. Θέλω πιο πολλά.
Ξέρεις με την πάροδο του χρόνου γινόμαστε ιδιαιτέρως εκλεκτικοί, όντας χορτασμένοι. Και λες θα βγω μια φορά, αλλά θα πάω εκεί που θέλω. Θα φορέσω ένα παλτό, αλλά θα απολαμβάνω την αφή στο δέρμα μου. Θα βγω μ' έναν άντρα, αλλά θα είναι αυτός που γουστάρω κολασμένα.
Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτή... ;)
Δηλαδή σήμερα τον μεσιέ Τσελίκα, θα τον ευνούχιζα! χαχαχαχαχαχα
Θα μου πει τώρα αυτός ότι δε θα γύρναγε να με φτύσει. Σωστό κι αυτό. Και πολύ σοφά θα έπραττε. :Ρ

Ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα! Υπέροχη όπως πάντα, ποιοτική, ενδιαφέρουσα, ερωτική! Εύχομαι και του χρόνου να είμαστε καλά να τα λέμε και οι γυναίκες που έχουν άλλα, πολύ σοβαρότερα από τα δικά μας πολυτελή προβλήματα, να είναι σε καλύτερη μοίρα! Ει δυνατόν γελαστές και ήρεμες! Χωρίς να πονάνε για απώλειες αγαπημένων... και χωρίς να είναι αναγκασμένες να πουλάνε την ψυχή τους στο διάολο για να επιζήσουν!

μαριάννα είπε...

@ Juanita La Quejica

Κι εγώ θα έρθω εκεί να δω. Ελπίζω να διορθώθηκαν τα τεχνικά προβλήματα. Δεν μπορούσα για ώρες να ποστάρω τίποτα.

BOSKO είπε...

Πολύ ωραίες οι συζητήσεις στο σπίτι σου, ειλικρινά. Βλάβη αποκαταστάθηκε, περιμένω το σχλιασμό σου, dear ghteytria μου!

μαριάννα είπε...

@ Roadartist

Καλησπέρα κοπέλα μου! Χρόνια πολλά και του χρόνου καλύτερα! Θα έρθω να σε απολαύσω στο στέκι σου! Σ' ευχαριστώ για όλα!

Φιλάκια πολλά!

μαριάννα είπε...

@ koulpa

Έρχομαι τώρα ματάκια μου γλυκά να δω τί έχεις να μας χαρίσεις! Εσύ είσαι δοκιμασμένος φίλος των γυναικών έτσι κι αλλιώς, όλο το χρόνο, όπως κι ο Μηθυμναίος και κάποιοι άλλοι! Γι αυτό και σας έχουμε αδυναμία! ;)

Φιλάκια πολλά πολλά!!!

μαριάννα είπε...

@ A.F.Marx

Να χαίρεσαι τις γυναίκες της ζωής σου καλέ μου! Να είναι πάντα γελαστές και χαρούμενες! Και πως να μην είναι όταν σ' έχουν γιο, αδερφό, σύζυγο, φίλο;
Και του χρόνου φίλε! Να 'μαστε καλύτερα και να 'ναι καλύτερα οι γυναίκες που υποφέρουν σε όλο τον κόσμο!

μαριάννα είπε...

@ νατασσάκι μου!

Χρόνια πολλά και του χρόνου εύχομαι να μην υπάρχει μάνα που να κλαίει! Όλα τα υπόλοιπα, λίγο πολύ ξεπερνιούνται... Αυτός ο πόνος δεν αντέχεται!
Φαντάζομαι είδες το λινκ το τελευταίο του ποστ που παραπέμπει στους Εκφραστές. Εκεί έχω συλλέξει τα σοβαρά στοιχεία για το δράμα των γυναικών του κόσμου και αυτά που υφίστανται.
Πολλά φιλιά γλυκιά μου! Να είσαι πάντα μια γελαστή μανούλα!

μαριάννα είπε...

@ silia

Αφού έχω ποστάρει στο μπλογκ σου 5 φορές άκαρπα σχόλια, ευτυχώς τα τελευταία τα πήρε, δεν παίρνει όμως τα λινκς με τις καμέλιες και τη μιμόζα που ήθελα να σου χαρίσω, γι αυτό στα προσφέρω από 'δω. :)
Ευχαριστώ θερμά για την ανταπόκριση και την πάντα ενδιαφέρουσα και ποιοτική συμμετοχή σου Αννούλα μου!

Φιλιά πολλά!

ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ είπε...

Υπέροχο το αφιέρωμα - όχι πως είχα αμφιβολία εγώ που σε ξέρω.

Μόνο που δεν κατάφερα να τα διαβάσω όλα...Ελπίζω μέσα στις επόμενες μέρες.

μαριάννα είπε...

@ μπόσκο

Λοιπόοοοον... χαχαχαχαχα! Γελάω πριν καν αρχίσω...

Είσαι η χαρά των γυναικών αγόρι μου! Ξέρεις πόσο τα γουστάρουμε αυτά τα ποιοτικά πλάσματα που δίνουν πάσα για ωραίες συζητήσεις;

Άκου λοιπόν... Άκου βρε φίλε... ;)

Πρώτον δεν έχω στη λίστα Βανδή. Θα μπορούσα να έχω όμως το «το ΄ριξες και πάλι απόψε το φαρμάκι σου κι έκανες ξανά να κλαίει το κοριτσάκι σου» :ΡΡΡΡ

Προφανώς εννοείς την Καιτούλα και τη Νατάσσα! Για τί τις έχω στη λίστα; Γιατί το τραγούδι αυτό πιάνει μια κατηγορία γυναικών και την παρηγορεί.

«Μοιάζεις με πλοίο κι άρχισες να βάζεις
Νερά μεσ' στο παλιό σκαρί σου
Κι αργοβουλιάζει το κορμί σου
Μοιάζουν τα λόγια του να σε πειράζουν
που πάντοτε εσένα βγάζουν για ό,τι γίνεται ένοχη

Άκουσε με είν' αμαρτία
Έτσι όπως σου φέρεται
μην του δίνεις τόση αξία
Το εκμεταλλεύεται

Κι επιτέλους πάψε ν' αυτοτιμωρείσαι
που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε
μην ξεχνάς πολύ καλύτερή του είσαι
πάψε πια ν' απολογείσαι για ό,τι γίνεται

Κι επιτέλους πίστεψε στον εαυτό σου
Άκου με για το καλό σου ζήσε όπως θες
Θα βρεθεί άλλος ν' αγαπάει αυτό που είσαι
Πάψε πια να προσποιείσαι πως για όλα φταις

Μοιάζεις μ' ένα φαντάρο που διστάζει
και τη στολή του που φοράει
Ντροπιάζει αφού δεν πολεμάει
Μοιάζουν φαρμάκι αυτά που λέει να στάζουν
Και να σου δηλητηριάζουν το είναι σου και την ψυχή»



Κι εγώ δεν απευθύνομαι μόνο στην γυναικεία πνευματική ελίτ.

Απευθύνομαι σε ΟΛΕΣ τις γυναίκες!

Εκτός αυτού, αγαπώ και τις δύο λαϊκές τραγουδίστριες για διαφορετικούς λόγους την κάθε μια.
Η Γαρμπή που προφανώς εσύ την κατατάσσεις στο ευτελές είδος μουσικής εν αδίκω, γιατί ανήκει απλά στο λαϊκό και λαϊκό δεν είναι μόνο το παλιό ρεμπέτικο και ο Καζαντζίδης. Η Καιτούλα λοιπόν, είναι ένα εκλεκτό παιδί και τη γουστάρω για πολλούς λόγους.

1. Είναι υπέροχη μάνα! Και το πάλεψε πολύ να γίνει...

2. Είναι σεμνή και δεν το έπαιξε ποτέ. Πάντα μιλάει με σεβασμό για τις μεγάλες λαϊκές γυναικείες φωνές, υποτιμώντας τον εαυτό της.

3. Είναι από τις λίγες αφανείς φιλάνθρωπες και φιλόζωες καλλιτέχνιδες.
Έχει αγοράσει με τον Σχοινά, ολόκληρη έκταση για να φτιάξει άσυλο για αδέσποτα που θα τα φιλοξενούσαν δωρεάν εννοείται.
Και

4. Έχει μια συνέπεια επαγγελματική σπουδαία και είναι Κυρία στην πίστα.

Η Νατάσσα πάλι είναι μια συνεπέστατη λαϊκή τραγουδίστρια και χαίρει μεγάλης εκτίμησης στον χώρο της. Έτυχε να τη δω με Πάριο στην Ιερά Οδό πρόπερσι και η γυναίκα ήταν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ, σε πολλά παλιά κλασικά λαϊκά και όχι μόνο τα δικά της!

Και βεβαίως για το Δε σε νοιάζει για μας!!!!!!! ΚΑΙ ΜΟΝΟ, που με έχει κάνει ΛΙΩΜΑ και μ' έχει ρίξει ΣΤΑ ΠΑΤΩΜΑΤΑ ή ΕΧΩ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ και να πάνε να γα@#θούνε οι Ελβετοί και τα ραντάρ τους, και που οι παρακμιακοί στίχοι είναι του φίλου μου του Χρήστου του Κατζέλη και γουστάρω τρελά!

Είπες γιατί Νότη στην playlist;

ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΤΩΡΑ;;;;;;;;

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΝΑΡΑ!!!!

Θα σου πω ένα απλό και μόνο.

Λατρεύω τον Στέλιο τον Μπικάκη! Τον Κρητίκαρο που έχει γράψει τα απίστευτα «Γενέθλια» και το καταπληκτικό Πού; Πού πήγαινες κερά μου πού; Με τα στενά βαλμένα... κτλ.

Άκου το εδώ από Μπικάκη

Άκου κι εδώ από Νότη

κι ελπίζω να μην αναρωτηθείς ξανά γιατί λατρεύω το Νότη!

Δώσε βάση στο πώς προφέρει το στίχο « για την ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΡΕΩΣΑΝΕ!!!!!»

ΘΕΟΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ!!!!!!!!!!!!!

Και κάτι ακόμα και κλείνω αυτή την χαριτωμένη παρένθεση στο ποστ της ΓΥΝΑΙΚΑΣ...

Όταν παλιά άκουγα Μαρινέλα, Βοσκόπουλο, Στράτο, Λίτσα Διαμάντη, Ζαμπέτα και άπειρους ακόμα λαϊκούς, κάποιοι φίλοι μου μονόχνωτοι που άκουγαν μόνο Crosby, Stills, Nash & Young τους οποίους φυσικά άκουγα κι εγώ με δεκάδες άλλους φανταστικούς της εποχής, μου την έλεγαν όπως εσύ, αλλά εγώ ξέρω

Ποιά είναι

η Βούρτσα

και ποιά είναι

η Λούτσα

και ξέρω τί θα ακούσω και ποιά στιγμή και δεν έχω ανάγκη να λογοδοτήσω αν θα ακούσω ΚΑΙ λαϊκά, γιατί τις εξετάσεις μου στον εαυτό μου τις έχω δώσει προ πολλού κι εκρίθην προβιβάσιμη! :ΡΡΡΡΡ

Σε ασπάζομαι και δε σε θεωρώ δογματικό, κολλημένο και κάλο. Σε θεωρώ ένα πασίγλυκο νέο. Απλά νέο. Με όλα τα καλά που κουβαλά το γλυκό πουλί της νιότης! :))))))

Κι επίσης όταν μπόσκο μου ο Έλληνας καψουρεύεται, δε γίνεται να σέρνεται με Φλέρυ Νταντωνάκη και Νένα Βενετσάνου, ούτε με Λένα Πλάτωνος. Αυτά θα τα ακούσεις άλλες ώρες. Χαλαρός και νηφάλιος.
Αν ήταν να εκφράσω την καψούρα μου κυριλέ ποιοτικά, θα είχα παντρευτεί Ελβετό. :ΡΡΡΡΡΡ

Τον Καρρά δεν το σχολίασες! Γιατί είπαν καλά λόγια οι Πυξ Λαξ ε; Πριν ο Καρράς κάνει συνεργασίες «ιν», όταν τον άκουγα, ο πρώην μου με έλεγε Λόλα Όπα και μου πέταγε σπόντες πού στο διάολο τον έμαθα! :))))))) Είχα ρίξει τρελό γέλιο.

Τέλος πάντων. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Αν μου επιτρέψεις ως παλιά στο κουρμπέτι μια συμβουλή...

Να μην έχεις στεγανά στη μουσική. Μπορείς να βρεις διαμαντάκια εκεί που δεν τα περιμένεις. Κι επίσης ότι η τάση των νέων είναι να απορρίπτουν αυτά που θα ακούνε οι ίδιοι και τα παιδιά τους μερικές δεκαετίες μετά.

Σιγά μην άκουγε η γενιά μου Πόλυ Πάνου ή Ρεμπέτες... ή Τσιτσάνη ή Βαμβακάρη! Τα εκτίμησαν αργότερα.

μαριάννα είπε...

@ σοφία κολοτούρου

Με την ησυχία σου. Είναι και πολλά. Αναδημοσιεύσεις είναι όλα, εκτός από αυτά του Μίχου, που τα πήρα από το μπλογκ του πριν δυο τρεις μέρες. Οπότε μάλλον τα ξέρεις. Να είσαι καλά Σοφάκι μου!
Και του χρόνου να είμαστε καλά... να τα ξαναπούμε. Μακάρι να έχουν πιάσει τόπο!

habilis είπε...

!!!Πανεμορφο και τεραστιο το αφιερωμα σου. Μου εφαγες ολο το μεσημερι ,α να χαθεις!!![προσπαθεισα να ανεβασω κατι ,αλλα δεν μου βγηκε]...

μαριάννα είπε...

@ habilis

Γι αυτό είχαμε και καφέ και γλυκάκι! Για να σου κάνουμε τις ώρες όμορφες! Τεμπελάκο! Που δεν έγραψες τίποτα για μας... :(
Αλλά ξέρουμε. Γνωστή η μοίρα μας. Γραμμένες μας έχετε μια ζωή! Τώρα θ' αλλάζατε; :ΡΡΡΡΡ

habilis είπε...

Tα σοβαρα επιχειρηματα ,οπως γλυκακι, δεν τα λενε μετα ,μην γκρινιαζεις ,επρεπε να εχεις διευκρινησει, εκ των πρωτερω τας προυποθεσεις της εορτης σας.

μαριάννα είπε...

Δε μου λες habilis είσαι παντρεμένος; Αν ναι, να την προσέχεις σαν τα μάτια σου! Έτσι σπαστικός που είσαι, εγώ θα σ' είχα φυτέψει προ πολλού στο Θερμαϊκό και τώρα θα χες φυτρώσει και θα 'χαμε και δάσος!!! :ΡΡΡΡ
Και θα 'χαμε και τουρισμό! ;)
Ακούς εκεί να του προαναγγείλουμε το γλυκό και τον καφέ, του πασά, να μας ξανάρθει! Ρε πολύ σας χαϊδεύουνε οι καρντάσες εκεί πάνω. Για συμμαζωχτείτε, γιατί οι χαμουτζούδες δε χαρίζουμε κάστανα!
:)))))))) Άντε μπράβο! Με μπρίζωσες και πάω για δουλειές! :Ρ

μαριάννα είπε...

Τα τελευταία χρόνια, έχει έντεχνα διαστρεβλωθεί και παραποιηθεί κυρίως από τα ΜΜΕ, η ιστορία του Γυναικείου Κινήματος, σε βαθμό που οι νέες κοπέλες έχουν μεσάνυχτα για τους γυναικείους αγώνες και οι νέοι άντρες αγρό αγοράζουν, οι πιο πολλοί τουλάχιστον.

Οι παλαιότεροι αγνοούν ηθελημένα τους αγώνες των γυναικών και παρουσιάζουν την Ημέρα της Γυναίκας σαν μία ευκαιρία ξεσαλώματος και ξεσπάσματος των γυναικών ενάντια στο όμορφο βασίλειο της κουζίνας τους.

Κι αυτό είναι κάτι που με πονάει πολύ.Με πονάει η άγνοια ακόμα και συνομηλίκων μου γυναικών, που έχουν αβασάνιστα καταπιεί την καραμέλα ότι οι φεμινίστριες είναι εξαγριωμένες λεσβίες που φθονούν το περιβόητο και αξιοζήλευτο ανδρικό μόριο!

Και μη βιαστεί κανένας να μου πει ότι η ισοτιμία της γυναίκας έγινε πράξη σήμερα, γιατί έχω να του αντιπαραθέσω χιλιάδες επιχειρήματα και αποδείξεις για το απολύτως αντίθετο.

Ναι, η γυναίκα βγήκε στην παραγωγή, αλλά και οι δουλειές στο σπίτι εξακολουθούν να είναι άλλη μια πηγή ευτυχίας γι αυτήν.Και φυσικά και η ανατροφή το παιδιών είναι απόλυτα δική της χαρά.

Θα επιχειρήσω μια όσο γίνεται πιο σύντομη αναδρομή στην ιστορία του Γυναικείου Κινήματος, σαν έναν ελάχιστο φόρο τιμής σ' αυτές που τόσα υπέφεραν και τόσο αγωνίστηκαν για να μπορούμε σήμερα εμείς, ακόμα κι από δω να μιλάμε ελεύθερα, ακόμα κι αν έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Ότι όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι, επιστήμονες, διανοητές, ποιητές, καλλιτέχνες και κυρίως οι "Άγιοι Πατέρες" εδιακατέχοντο από έναν απίστευτο μισογυνισμό, το ξέρουμε όλοι.

Οι κληρικοί της Μεσαιωνικής Γαλλίας ταύτιζαν τη γυναίκα με το σατανά. Την εποχή της Αναγέννησης η υπόσταση της γυναίκας, ήταν ακόμα σε αμφισβήτηση.

Γυναίκες με προσωπικότητα και άποψη τις χαραχτήριζαν μάγισσες και τις έκαιγαν στην πυρρά.

Στην Αγγλία κατά την "Βικτωριανή" εποχή, αρκετές γυναίκες τις θεωρούσαν τρελές. Για να διαπιστώσουν αν ήταν, έβαζαν τα κεφάλια τους μέσα σε μια λεκάνη/μπανιέρα με νερό. Εάν πέθαιναν, δεν ήταν μάγισσες. Εάν δεν πέθαιναν, θεωρούνταν μάγισσες και τις έκαιγαν ζωντανές..

Στην καλύτερη δε των περιπτώσεων, τους έβαζαν κάτι σαν βδέλλες, στα γεννητικά τους όργανα για να "ρουφήξουν το τρελό αίμα"..

Τον καιρό των ζυμώσεων της Επανάστασης στη Γαλλία άρχισαν να αναπτύσσονται κάποια φεμινιστικά ρεύματα, από την Ολυμπία ντε Γκουζ και τον Κοντορσέ που το 1788 ζητούσε πολιτικά δικαιώματα για τις γυναίκες.

Έτσι η Συντακτική Συνέλευση συνέταξε το 1791 τη διακήρυξη των δικαιωμάτων της γυναίκας και πολίτιδος, απ' όπου το περίφημο άρθρο 10:

"Η γυναίκα έχει δικαίωμα ν' ανεβαίνει στο ικρίωμα, πρέπει λοιπόν να έχει το δικαίωμα ν' ανεβαίνει και στο βήμα".

Και είναι αλήθεια πως η Ολυμπία ντε Γκουζ εξασφάλισε για τον εαυτό της μόνο το πρώτο δικαίωμα και πέθανε το 1793 στις 3 του Νοέμβρη στη γκιλοτίνα.

Στην Αγγλία η κατάσταση ήταν παρόμοια. Το 1857 η Μπάρμπαρα Λέι Σμιθ έστειλε μια επιστολή στους Τάιμς με τίτλο"λευκές σκλάβες" και περιγράφει τη φοβερή εκμετάλλευση των γυναικών που δούλευαν σαν γκουβερνάντες.

Σύμφωνα με μια απογραφή του 1841 υπήρχαν 100.000 μοδίστρες που
δούλευαν 15 ώρες την ημέρα και σε περίοδο μεγάλης δουλειάς και όλη τη νύχτα.

Τα νηματουργεία μια κόλαση. Οι έγκυες γεννούσαν στα εργοστάσια την ώρα της δουλειάς και πολλές απ' αυτές απέβαλαν.

Στα ανθρακωρυχεία της Σκωτίας και της Ουαλλίας, καθώς και στα ορυχεία χαλκού της Κορνουάλης δούλευαν χιλιάδες νέες κυρίως κοπέλες, με μεροκάματα πολύ μικρότερα από εκείνα των αντρών.

Γερμανία ίδια κατάσταση. Στη ζωή της γυναίκας κυριαρχούν τα τρία κάπα:kinder, kuche, kirche...που σημαίνει παιδιά, κουζίνα, εκκλησία.

Στη Ρωσία την ίδια εποχή η κατάσταση της γυναίκας ήταν αξιοθρήνητη όπως την παρουσιάζουν συγγραφείς σαν τον Γκόρκι και τον Τσέχωφ.Ο μέσος όρος ζωής των γυναικών το 1913 ήταν τα 33 χρόνια!!!

Η τεράστια πλειοψηφία των γυναικών ήταν αναλφάβητη. Μετά την Επανάσταση του Οκτώβρη και από την πίεση των γυναικείων σωματείων δημιουργήθηκαν οι πρώτοι νόμοι που παραχωρούσαν δικαιώματα και σημαντικά προνόμια στις γυναίκες.

Στην Κίνα ίδια και χειρότερα. Τις έβαζαν να περπατούν με δεμένα πόδια και τις έπειθαν ότι αυτό ήταν στοιχείο ομορφιάς, ενώ ήταν η απόλυτη υποταγή.

Στην Αμερική το 1854 η Βουλή της Νέας Υόρκης εναντιώθηκε στη γυναικεία ψήφο με την παρακάτω απόφαση:

"Αν οι γυναίκες ψηφίζουν το ίδιο κόμμα με τον άντρα τους, δε χρειάζεται να ψηφίσουν. Αν όχι, διασπάται η οικογένεια, οπότε ας μην ψηφίσουν.Αν είναι ανύπαντρες είναι φοβερά άτυχες, ας ξαναπροσπαθήσουν".

Στην Ελλάδα το φεμινιστικό κίνημα ξεκίνησε με την Αιμιλία Κτενά και την Καλλιρόη Κεχαγιά.

Το 1897 η Καλλιρόη Παρρέν, δημοσιογράφος από το Ρέθυμνο της Κρήτης, άρχισε έντονη κοινωνική δράση, δημοσιεύοντας άρθρα για την εκπαίδευση και τη χειραφέτηση της γυναίκας .

Τελικά δικαίωμα ψήφου στις Ελληνίδες δόθηκε το 1952 με το Νόμο 2151/52.

Η τελευταία Ευρωπαία που πήρε δικαίωμα ψήφου είναι η Ελβετίδα, μόλις το 1971 και όχι σε όλα τα καντόνια. Μόλις τα τελευταία χρόνια ψηφίζουν οι Ελβετίδες.

Άργησαν όμως πολύ τα δικαιώματα των Ελληνίδων. Το 1982 πήρε η αγρότισσα σύνταξη και άρχισε να συμμετέχει και να ψηφίζει στους αγροτικούς συνεταιρισμούς.

Ψηφίστηκε το νέο οικογενειακό δίκαιο που καθιέρωσε την ισοτιμία στην οικογένεια.

Το 1984 ψηφίστηκε νόμος που ορίζει αυτεπάγγελτη δίωξη για το έγκλημα του βιασμού.

Το 1986 ψηφίστηκε ο νόμος που νομιμοποιεί την άμβλωση. Παρ' όλα αυτά τα τελευταία χρόνια μια νεοσυντηρητική επίθεση που ξεκινά από την Αμερική του Μπους και καταλήγει στην εκκλησία του Χριστόδουλου, με αντιεπιστημονικές θεωρίες για τα δικαιώματα του εμβρύου και το σλόγκαν "η έκτρωση είναι φόνος", βάλλονται τα κεκτημένα μας.

Στις 25 του Απρίλη του 2004, 1.000.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στην Ουάσιγκτον, για το δικαίωμα στην έκτρωση και τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.

Το ζήτημα της γυναικείας χειραφέτησης και ισοτιμίας είναι ένα ζήτημα που δεν εξαντλείται στο μικρό αυτό κείμενο. Θα μπορούσα να γράφω ώρες παραθέτοντας στοιχεία ανατριχιαστικά.

Σήμερα μόλις ανακοινώθηκε επίσημα ότι πρώτη αιτία θανάτου γυναικών στον πλανήτη είναι η βία. Και μάλιστα μέσα στην οικογένεια!

Μερικά στατιστικά στοιχεία από τις εκθέσεις του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας μιλούν από μόνα τους:

1.000.000.000 γυναικών έχει ξυλοκοπηθεί και έχει να αναγκαστεί να κάνει σεξ κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Μία στις πέντε γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού κατά τη διάρκεια της ζωής της.

Στα 15 κράτη μέλη της ΕΕ το 2000, το 2% των εργαζομένων γυναικών έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, δηλαδή 3.000.000 γυναίκες.

Περισσότερα από 137.000.000 γυναίκες και κορίτσια, με απίστευτα πρωτόγονες μεθόδους, εντελώς ανθυγιεινές, περιγράφει φοβερές καταστάσεις ο πρώην Υπουργός Πολιτισμού και Παιδείας της Γαλλίας, Ζακ Λανγκ, στο βιβλίο του "Αύριο οι Γυναίκες", έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή
για να μην απολαμβάνουν το σεξ και να μένουν πιστές στους συζύγους τους.

Στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στη Σουηδία και στον Καναδά ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων είναι παράνομος και κρίνεται από κακουργιοδικείο. Ο εκτελεστής της επέμβασης, αλλά και οι γονείς, τιμωρούνται με φυλάκιση.

Έτσι λοιπόν σήμερα πράγματι δεν γιορτάζουμε. Είναι όμως ημέρα μνήμης η 8η του Μάρτη για τους αγώνες των γυναικών όλου του κόσμου.

Η 8η του Μάρτη καθιερώθηκε ως "Διεθνής Ημέρα των εργαζόμενων Γυναικών" το 1910 με πρωτοβουλία της Γερμανίδας σοσιαλίστριας επαναστάτριας Κλάρα Τσέτκιν,που έκανε την πρόταση στο Παγκόσμιο Συνέδριο Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη.

Στις 8 Μάρτη του 1857 είχε πνιγεί στο αίμα η εξέγερση που είχαν κάνει οι εργάτριες στον ιματισμό.

Αλλά και το 1910 οι υφαντουργίνες στη Νέα Υόρκη έκαναν απεργία που είχε ονομαστεί "η εξέγερση των 20.000".

Από το 1910 μέχρι σήμερα η 8η Μαρτίου αποτελεί ακριβώς το σύμβολο αυτής της πάλης. Δεν είναι ημέρα κούφιων πανηγυρισμών, αλλά ημέρα αγώνων δράσης και προβολής των γενικών και ειδικών γυναικείων αιτημάτων.

Ας θυμηθούμε μερικά χαρακτηριστικά γεγονότα:

8 Μαρτίου 1911: Τον πρώτο χρόνο μετά την καθιέρωση της γιορτής, οι γυναίκες της Αμερικής και της Γερμανίας, διαδηλώνουν διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.

8 Μαρτίου 1913: Οι γυναίκες της Τσαρικής Ρωσίας ξεσηκώνονται με την κραυγή "Κάτω η πείνα-Κάτω ο πόλεμος".

Τον επόμενο ακριβώς χρόνο οι γυναίκες των λαϊκών συνοικιών του Παρισιού κάνουν διαδηλώσεις και απαιτούν να ελευθερωθεί η επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, που είχε συλληφθεί στη Γερμανία για τους αγώνες της κατά του επερχόμενου πολέμου.

8 Μαρτίου 1917: 200.000 εργάτριες υφαντουργίας της Πετρούπολης, ξεχύνονται στους δρόμους και ζητούν Ειρήνη και Ψωμί, ξεκινώντας πρώτες αυτές την επανάσταση.

8 Μαρτίου 1923: Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έχει τελειώσει, 5 χρόνια πριν. Αλλά η κατάληξη του Ρούρ απειλεί να ανάψει νέα πολεμική φωτιά. Δύο χιλιάδες Γαλλίδες συγκεντρώνονται και απαιτούν: «Όχι άλλο πόλεμο» .

8 Μαρτίου 1936: Ενώ οι γυναίκες της Ισπανίας διαδηλώνουν στη Μαδρίτη κατά του φασισμού, στη Γερμανία η χιτλερική τρομοκρατία οργιάζει. Χιλιάδες γυναίκες ρίχνονται στις φυλακές. Ο παγκόσμιος πόλεμος προετοιμάζεται για δεύτερη φορά στον ίδιο αιώνα, από τους Γερμανούς
μιλιταριστές.

Πολλές γυναικείες οργανώσεις τάσσονται στο πλευρό εκείνων που αγωνίζονται να σώσουν την Ειρήνη. Ο πόλεμος, όμως, ξεσπά για να προκαλέσει στην ανθρωπότητα αμέτρητη καταστροφή και τελικά να καταλήξει στην ήττα των χιτλερικών υποκινητών του.
Το νικηφόρο τέρμα του πολέμου βρίσκει τις γυναίκες αποφασισμένες να μην επιτρέψουν άλλη φορά το ξέσπασμα πολέμου.

Το Νοέμβριο του 1945 ιδρύεται η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Γυναικών, που θα συσπειρώσει γύρω της 80 εκατομμύρια γυναίκες και θα γίνει κυριότερος εκφραστής των πόθων τους για την ισοτιμία των δύο φύλων και για την Παγκόσμια Ειρήνη.

Ένα θέμα ανεξάντλητο που για να το αναλύσουμε χρειάζονται τόμοι.

Θα τελειώσω με τα λόγια του Τρότσκι:"Αν θέλουμε να αλλάξουμε τις συνθήκες της ζωής, πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε τον κόσμο με τα μάτια των Γυναικών" και του Μάο:"Η γυναίκα είναι το άλλο μισό του ουρανού".

Ανώνυμος είπε...

ax vre giteytria!
ksereis ti nomizw? mou aresei poli to blog sou giati eisai ekpaideytikos kai mou thymizeis tin kathigitria mou sto gymnasio pou tin latreyw epeidi mou emathe tin poiisi.
egw gi ayto s agapw, gia na perasoume kai sto 1o sou post :)

Ανώνυμος είπε...

Τυχεροί, τυχεροί που είστε εσείς οι Έλληνες. Ζείτε σε μια χώρα που τα δικαιώματα της γυναίκας της αποδίδονται στο ακέραιο. Όχι σαν και μας τους μωαμεθανούς που τις γυναίκες πρώτα τις πηδάμε και μετά τις κλείνουμε φυλακή.
Σας θαυμάζω με την υπόθεση « ζαχό» πως συμπαρασταθήκατε σα κοινωνία στο θύμα.
Καηραμαν Μβεη.

μαριάννα είπε...

@ elena

Αχ Ελενάκι μου! Πάλι το ευαίσθητο σημείο μου άγγιξες! Κι εγώ τη λάτρευα την φιλόλογό μου στο σχολείο, που όντως της χρωστάω απίστευτες ώρες, ψυχικής ανάτασης και φυσικά το ότι μας άνοιξε δρόμους και μας οδήγησε στην αγάπη της ποίησης, είναι αρκετό για να την ευγνωμονώ αιώνια. θα κάνω ένα ποστ γι αυτήν την υπέροχη γυναίκα! Ήταν η Μαρία η Σταματάτου, γνωστή ως η Μαρία του λοχαγού Κορέλι. Αυτήν την γυναίκα είχα φιλόλογο έξι χρόνια!!! Πολύγλωσση, πολυτάλαντη, ερωτική, μια γυναίκα φλόγα! Με ντουέντε!

Κι 'γω γι αυτό σ' αγαπώ! Για όσα θυμόμαστε παρέα!

Φιλιά πολλά!!!

habilis είπε...

Kοιτα να δεις που τα σχολια σου ,μου δινουν ιδεες.Αυτο που γινοταν στην Αγγλια την Βικτωριανη εποχη μου φαινεται πολυ πρακτικο..[αντε για ορισμενες γυναικες]...Για να το σοβαρεψω ομως λιγο ,για μενα, ενα φυλο υπαρχει και ενας κοινος αγωνας για την αξιοπρεπεια του ανθρωπου...

μαριάννα είπε...

@ Καηραμαν Μβεη

Βρε καλώς τον Μπέη την ημέρα της γυναίκας, να μας τη βγει κι απ' αριστερά!
Αλλά επειδή η κατσίκα δε μασάει ταραμά Μπέη μου, θα στην κάνω εγώ την ερώτηση.
Εν προκειμένω, ποιός είναι ο θύτης και ποιό το θύμα;
Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα!

Και του χρόνου καλύτερα Μπέη μου! Να χαίρεσαι το χαρέμι σου! Και καλή δύναμη να το κουλαντρίζεις!

Φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ habilis

Καλέ μου habilis, αυτό είναι ευχολόγιο. Δε διαφωνώ, αλλά με αυτά που περνάει η γυναίκα ακόμα σήμερα, για ποιά αξιοπρέπεια μιλάς;
Γι αυτήν που δείχνουνε τα βίντεο; Τα είδες; Όταν ακόμα σήμερα ο αδερφός λιθοβολεί την αδερφή μαζί με το εξαγριωμένο πλήθος, γιατί ατιμάστηκε από βιασμό... κι όταν η ίδια η μάνα ακρωτηριάζει την κλειτορίδα των κοριτσιών της... κι όταν εκατομμύρια θηλυκά έμβρυα πνίγονται καθημερινά στην Ινδία για να μην έχουν την τύχη των μανάδων τους... κι όταν η πρώτη που υφίσταται ΑΝΕΡΓΙΑ είναι η γυναίκα... για ποιά αξιοπρέπεια μου λες;

habilis είπε...

Εαν η παιδεια για τους παντες [γνωση του επιστητου] δεν γινει πρωτος μας στοχος ,ιεραρχουμε στραβα.Οσο η ιδιοκτησια ,ανθρωπινων σχεσεων,ιδεων,αγαθων υπαρχει τα παρατραγουδα δεν θα λειπουν...

μαριάννα είπε...

@ habilis

ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!!!!
Ρε συ δεν είμαστε στην τάξη, δε μιλάς με το Λυκειάρχη! Έλεος. Μαζί μιλάμε στο μπλογκ!
Τί μπαρμπούτσαλα επιστητά μου λες; Τις είδες τις χαρακωμένες; Τα πρησμένα πρόσωπα; Που τις πουλάνε σαν τα κοτόπουλα; Που η πρώτη αιτία θανάτου των γυναικών είναι Η ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ; Που τα παιδιά τους τα κουβαλάνε νεκρά στα χέρια;
Κι εσύ μου μιλάς σαν πολιτικός με γλώσσα ξύλινη;
Πας καλά; Όρεξη έχεις να με φουρκίσεις απόψε; :))))))

habilis είπε...

Δεν εχω διαθεση να σε εκνευρισω.Δεν εχουμε ολοι την ιδια οπτικη γωνια.Αυτο, αν μη τι αλο, ας το κατανοησουμε ,αν γινεται.Και εχε υποψην σου οτι γουσταρω τα μαλιοτραβηγματα απο το πληκτρολογιο και μονο...

μαριάννα είπε...

@ habilis

Μπαααα... μην ανησυχείς. Δεν μαλλιοτραβιέμαι ποτέ από πουθενά.Μπορώ να σκάσω γάιδαρο στην κουβέντα! Αν δεν παίρνει από λόγια και τα πάρω, θα τον πυροβολήσω. Απλά! ;)

Φιλιά! Καλό βράδυ! Καλά κούλουμα!
Που θα τον σηκώσετε εσείς;