8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας! Χρόνια πολλά Γυναίκες του Κόσμου! Κουράγιο και δύναμη να 'χετε ν' αντέχετε!

Η γαζία στην αυλή μας
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους φίλους που συμμετέχουν στη σημερινή επέτειο!

Η σημερινή γιορτή δεν είναι ένα πανηγυράκι ανθοπωλείων και ξεσαλώματος!

Είναι μέρα μνήμης. Που κανονικά θα έπρεπε να τη σκεφτόμαστε καθημερινά, αν θέλουμε ν' αλλάξουμε τις συνθήκες της ζωής των γυναικών.

Όποιος νομίζει πως η ισοτιμία, τουλάχιστον στη Δύση, έχει γίνει πράξη, αυταπατάται.

Τα στοιχεία εξακολουθούν να είναι τραγικά ίδια και χειρότερα!
Αν διαβάσετε το τελευταίο λινκ του ποστ, που έχω το άρθρο για τη Γυναίκα, θ' απελπιστείτε.

Γι αυτό φέτος, για να μη γράφω πάλι τα ίδια, όπως κάνω χρόνια τώρα, σκέφτηκα να κρυφτώ στο καταφύγιο της Τέχνης.

Να κρυφτώ να μη βλέπω. Να στρουθοκαμηλίσω ηθελημένα, κρυμμένη στα ποιήματα και στα τραγούδια!

Γιατί δεν αντέχει η καρδιά μου άλλο πόνο... λιγοψύχησα.

Συμβαίνει και στους ανθεκτικούς ενίοτε...

Αφιερώνω αυτό το ποστ στις μανούλες της Γάζας με την ευχή να κάνουν κουράγιο και να έχουν δύναμη να αντέξουν όλον αυτόν τον πόνο.

Κάποια μέρα

Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα
που δε θα αναφέρει τον αέρα ούτε τη νύχτα'
ένα ποίημα που θα παραλείπει τα ονόματα των λουλουδιών,
που δεν θα έχει γιασεμιά ή μανόλιες.
Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα χωρίς πουλιά ούτε πηγές,
ένα ποίημα που θα ξεφεύγει απ' τη θάλασσα
και δε θα κοιτάζει τ' αστέρια.
Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που θα περιορίζεται
στο να περνούν τα δάχτυλα στο δέρμα σου
και που θα μετατρέπει σε λόγια τη ματιά σου.
Χωρίς συγκρίσεις, χωρίς μεταφορές,
κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα που θα μυρίζει «εσύ»
ένα ποίημα στο ρυθμό των παλμών σου,
με την συνθλιπτική σφοδρότητα της αγκαλιάς σου.
Κάποια μέρα θα σου γράψω ένα ποίημα,
το τραγούδι της καλής μου τύχης.

Dario Jaramillo Agudelo
Mετ. Γητ.


Στέρεο σύνορο της ζωής,
τέλεια ήπειρος,
ξετελεμένη αρμονία,
μοναδικέ σκοπέ,
σίγουρε ορισμέ της ομορφιάς,
γυμνή γυναίκα,
μια μέρα
θα συντριβεί η γραμμή
του κορμιού μου

Juan Ramón Jimenez
Mετ. Νίκος Καζαντζάκης


Του γλυκού παράπονου

Φοβάμαι να χάσω αυτό το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τον τρόπο
που τη νύχτα ακουμπάει στο μάγουλό μου
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου.

Πονάω να βρίσκομαι σ’ αυτή την όχθη
κορμός χωρίς κλαδιά, και ότι πιο πολύ πονάει
είναι που δεν έχω το λουλούδι, λάσπη ή άργιλο
για το σαράκι του πόνου μου.

Αν είσ’ εσύ ο κρυμμένος θησαυρός μου,
αν είσαι ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της επικράτειάς σου

Μη μ’ αφήσεις να χάσω αυτό που έχω κερδίσει
και που στολίζει τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα απ’ το Φθινόπωρό μου το χαμένο.

Sonetos de amor oscuro
Federico García Lorca
Μετ Γητ



Εντελώς τυχαία βρέθηκε! Λες και ήξερε...

Δίψα για σένα

Δίψα για σένα με καταδιώκει στις πεινασμένες νύχτες.
Κόκκινο χέρι τρεμάμενο που σηκώνεται μέχρι τη ζωή σου.
Μεθυσμένη δίψα, τρελή δίψα, δίψα του δάσους σε ξηρασία.
Δίψα μετάλλου που καίγεται, δίψα ριζών που φλέγονται.
Προς τα πού λοιπόν, τις νύχτες που τα μάτια σου
δεν πάνε ταξίδι στα δικά μου, που σε περιμένουν.
Είσαι γεμάτη απ' όλες τις σκιές που με κατασκοπεύουν.
Με ακολουθείς όπως ακολουθούν τ' αστέρια τη νύχτα.
Η μάνα μου μ' έκανε, γεμάτο κοφτερά ερωτήματα.
Εσύ τα απαντάς όλα. Είσαι γεμάτη φωνές.
Λευκή άγκυρα που πέφτει πάνω στη θάλασσα που διασχίζουμε.
Αυλάκι για το θαμπό σπόρο του ονόματός μου.
Να υπήρχε μια γη για μένα που να μην την κάλυπτε το χνάρι σου.
Χωρίς τα ταξιδιάρικα μάτια σου, στη νύχτα προς τα πού.
Γι αυτό είσαι η δίψα κι αυτό που πρέπει να τη σβήσει.
Πώς μπορώ να μη σ' αγαπώ αν πρέπει να σ' αγαπώ γι αυτό.
Αν αυτός είν' ο κάβος, πώς μπορώ να τον κόψω, πώς.
Πώς αφού ακόμα και τα κόκκαλά μου διψούν για τα δικά σου κόκκαλα.
Δίψα για σένα, δίψα από σένα, γιρλάντα απάνθρωπη και γλυκιά.
Δίψα για σένα που τις νύχτες με δαγκώνει σαν σκυλί.
Τα μάτια διψούν, γιατί είναι τα μάτια σου.
Το στόμα διψά, γιατί είναι τα χείλη σου.
Η ψυχή είν' αναμμένη απ' αυτά τα κάρβουνα που σ' αγαπούν.
Το κορμί πυρκαγιά ζωντανή που πρέπει να κάψει το κορμί σου.
Από δίψα. Ατέλειωτη δίψα. Δίψα που ψάχνει τη δίψα σου.
Και μέσα σ' αυτήν εξοντώνεται σαν το νερό στη φωτιά.

Pablo Neruda
Μετ. Γητ


Η Μνηστή της Κορίνθου 12

Το κάτω είναι του πάνω η ουσία
γι αυτό χαμήλωσε σου λέω σαν πρώτα
να βλέπω στης αφής τα μαύρα φώτα
και να 'ναι σαν δευτέρα παρουσία.

Ότι η γλώσσα και το δόντι πιάνει
είναι καρποί στιγμής του παραδείσου
γι αυτό χαμήλωσε σου λέω και γδύσου
τα υπόλοιπα το δάχτυλο θα κάνει.

Άγγελος που στα μάτια έχει το χέρι
τη μουσική που σπαταλάς μαζεύει
στης σάρκας τη φθορά που τον χαζεύει
δεν έχει γλώσσα όνομα να δώσει.

Είσαι γυναίκα κι είσαι βιολοντσέλο
χορδές το πρέπει και χορδές το θέλω.

Γιώργος Μίχος


Γιώργος Σαραντάρης
Ήταν γυναίκα, ήταν όνειρο...

(J' ai cueilli ce brin de bruyere)
(G. Apollinaire)

Ήταν γυναίκα, ήταν όνειρο ήτανε και τα δυο
ο ύπνος με εμπόδιζε να την δω στα μάτια
Αλλά της φιλούσα το στόμα την κράταγα
Σαν να ήταν άνεμος και να ήταν σάρκα
Μου 'λεγε πως μ' αγαπούσε, αλλά δεν το άκουγα καθαρά
Μου 'λεγε πως πονούσε να μη ζει μαζί μου
Ήταν ωχρή και κάποτε έτρεμα για το χρώμα της
Κάποτε απορούσα νιώθοντας την υγεία της σα δική μου υγεία
Όταν χωρίζαμε ήτανε πάντοτε νύχτα
Τ' αηδόνια σκέπαζαν το περπάτημά της
Έφευγε και ξεχνούσα πάντοτε τον τρόπο της φυγής της
Η καινούρια μέρα άναβε μέσα μου προτού ξημερώσει
Ήταν ήλιος ήταν πρωί όταν τραγουδούσα
Όταν μόνος μου έσκαβα ένα δικό μου χώμα
Και δεν τη σκεφτόμουνα πια εκείνη.
(6.11.1938)

Mascara

Μ' αυτή μου την πανάθλια περσόνα
που την προκρίνω ως τον εαυτό μου
μιας θλίψης που ήτανε το φυσικό μου
και διάβηκε μαζί μου τον αιώνα

έτσι τον βρίσκω και με βρίσκει ο χρόνος.
Βλέπω τις εκδοχές μου που δεν πήρα
μονάχα αυτές να μου προσθέτουν πείρα:
μονάχος ήρθα και θα φύγω μόνος

για εκεί που περιμένει μια μητέρα
τα τέρατα μητέρα που ημερεύει
και δίνοντας τον ύπνο γαληνεύει
μακριά ως του θανάτου μου τη μέρα.

Μες στη γραφή καθρέφτη μου την είδα
να με κοιτάει αυτή η προσωπίδα.

Γιώργος Μίχος

Θα έρθει ο θάνατος και θα 'χει τα μάτια σου

Θα έρθει ο θάνατος και θα 'χει τα μάτια σου
αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει
από το πρωί ως το βράδυ
άγρυπνος και κουφός
σαν μια παλιά τύψη
ή μια παράλογη συνήθεια.

Τα μάτια σου θα είναι μια άδεια λέξη
ένα πνιχτό ουρλιαχτό, μια σιωπή.
Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωί
όταν μονάχη κοιτάζεσαι στον καθρέφτη.

Ω ελπίδα αγαπημένη, εκείνη τη μέρα
θα ξέρουμε κι εμείς
πως είσαι η ζωή και το τίποτα.
Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.

Θα έρθει ο θάνατος και θα 'χει τα μάτια σου.
Θα είναι σα ν' αφήνεις μια συνήθεια
σα να βλέπεις στον καθρέφτη
να αναδύεται ένα νεκρό πρόσωπο,
σα ν' ακούς δυο σφαλιστά χείλη.

Θα καταλήξουμε στη δίνη άφωνοι.

Cesare Pavese
Μετ Γητ
Απουσία
Μόλις σε άφησα,
έρχεσαι μέσα μου,
κρυσταλλένια ή τρεμάμενη,
ή ανήσυχη, πληγωμένη από μένα
ή ξεχειλισμένη από έρωτα,
όπως όταν τα μάτια σου
κλείνουνε πάνω στο δώρο της ζωής
που ακατάπαυστα σου δίνω.

Αγάπη μου,
βρεθήκαμε
διψασμένοι και ήπιαμε
όλο το νερό και το αίμα,
βρεθήκαμε
πεινασμένοι
και δαγκωθήκαμε
όπως δαγκώνει η φωτιά,
αφήνοντάς μας πληγές.

Αλλά περίμενέ με,
φύλαξέ μου τη γλύκα σου.
Κι εγώ θα σου δώσω
ένα τριαντάφυλλο.

Pablo Neruda
Μετ Γητ


«Σονέτα για την κόρη μου»

Ακόμα στη σιωπή

Γεννήθηκες με τα μάτια γεμάτα ερωτήσεις
κι ασταμάτητα με πολιορκείς ρωτώντας.
Κι εγώ χωρίς ν' απαντώ...Κόρη Μέχρι πότε
βουβοί εσύ κι εγώ: δύο άγνοιες μαζί;

Μέχρι πότε θα πηγαίνουν στη σιωπή τα βόδια ζεμένα
με την κατάπληξη σου και την αγάπη μου· από μένα, τρέμοντας
κι από σένα, λίγο λίγο, στερεώνοντας
μουσική χωρίς λόγια; Ξέρω ότι στοχεύεις

με ακρίβεια τα μπουμπούκια, κόκκινων τριαντάφυλλων
που μια μέρα θα γίνουν φωνή εναντίον μου κατάστηθα
και θα πρέπει με φωνή να σου απαντήσω.

Θα αναστατωθεί το φθινόπωρό μου ανάμεσα στα φύλλα σου,
και τα δικά μου θα είναι μια απέραντη κοίτη
που το βούλιαγμα του ποδιού σου θα σημάνει το θάνατό μου.

José García Nieto
Μετ. Γητ




Τ. Ουίλλιαµς: Μίλα µου σαν τη βροχή

Μανχάτταν. Μέσα στην παρακµιακή ατµόσφαιρα ενός φτηνού δωµατίου,
ένας άντρας και µια γυναίκα συζητούν.
Η οικονοµική τους κατάσταση αλλάκαι η προσωπική τους σχέση
βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης.
Ο Άντρας εκφράζει την επιθυµία να κάνουν µαζί ένα νέο ξεκίνηµα.
Η Γυναίκα µέσα από ένα µονόλογο - ξέσπασµα
δηλώνει τη θέλησή της να αποµονωθεί σε ένα µικρό ξενοδοχείο,
µακριά από γνωστούς και φίλους.
Ανώνυµη µέσα στο ανώνυµο πλήθος, ελπίζει να βρει τη ψυχική της ηρεµία.
Το απόσπασµα δείχνει πώς ονειρεύεται τη νέα ζωή της.

ΓΥΝΑΙΚΑ:

... Κάποια µέρα θα κοιτάξω στον καθρέφτη και θα δω ότι τα
µαλλιά µου έχουν αρχίσει να γίνονται γκρίζα
και για πρώτη φορά θ’
ανακαλύψω ότι έζησα σ’ αυτό το µικρό ξενοδοχείο,
µε ένα ψεύτικο όνοµα,
χωρίς καθόλου φίλους ή γνωστούς,
ή κανενός είδους σχέσεις, για εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια.
Θα µε ξαφνιάσει λίγο αλλά δεν θα με τροµάξει καθόλου.
Θα είµαι ευχαριστηµένη που ο χρόνος θα έχει περάσει
τόσο εύκολα.
Μια φορά στο τόσο θα πηγαίνω στον κινηµατογράφο.
Θα κάθοµαι στις πίσω σειρές µε όλο αυτό το σκοτάδι γύρω µου
και µε κείνες τις φιγούρες ακίνητες στο πλάι µου,
χωρίς να µε προσέχουν.
Βλέποντας την οθόνη. Φανταστικός κόσµος.
Ο κόσµος των παραµυθιών.
Θα διαβάζω µεγάλα βιβλία και το ηµερολόγιο των
νεκρών συγγραφέων.
Θα νιώθω πιο πολύ κοντά τους, πολύ περισσότερο
από ότι ένιωσα ποτέ
για ανθρώπους που γνώρισα, προτού να φύγω από τον κόσµο.
Θα είναι γλυκιά και ψυχρή αυτή η φιλία µου
µε τους νεκρούς ποιητές
γιατί δεν θα µπορώ να τους αγγίζω ούτε και ν’ απαντάω στις
ερωτήσεις τους.
Θα µου µιλάνε και δεν θα περιµένουν να τους
απαντήσω.

(Μετ. Κ. Μητροπούλου, Απόσπασµα)
Ουίλλιαµς Τ., Θεατρικά, εκδ. Γκοβόστης, Αθήνα x.x., σ. 180.


Ζιγκ Ζαγκ, Γι αυτό σ' αγαπώ!!!

Το μήλο, Αφροδίτη Μάνου

Αλεξίου, Το γράμμα

Τάνια Τσανακλίδου, Μαμά Γερνάω

Άκου λοιπόν, Ελένη Δήμου

Να γράφεις να τηλεφωνείς, Παπακωνσταντίνου

Γιάννης Μηλιώκας, Ανοργασμικιά

Μαρινέλα, Τί έκανα για πάρτη μου

Νότης, Άκου βρε φίλε

Μελίνα Κανά, Να βάλω τα μεταξωτά

Επιτέλους! Γαρμπή, Θεοδωρίδου

Γυναίκα, Καβαδίας

Φίλιππος Νικολάου, Στο άδειο μου πακέτο

Άστη να λέει, Πυξ Λαξ-Καρράς

Είδα τα μάτια σου κλαμένα, Πορτοκάλογλου, Αλεξίου

Μαίρη Παναγιωταρά, Αφροδίτη Μάνου




Female Genital Mutilation - FGM, Violence, Domestic violence, Dating violence, Psychological abuse, Trafficking in human beings, Sexual slavery, Child sexual abuse, Sexual abuse, Human rights, Sexual harassment in education, Prostitution, Comfort women...

Ήθη κι έθιμα που λένε μερικοί...

Υπάρχει Θεός ε; Τον είδε καμιά απ' αυτές;

Χρειάζεται παιδεία λένε άλλοι...

Κουράγιο γυναίκες...Ζωή είναι θα περάσει...λέω εγώ...

Δείτε περισσότερα εδώ