Κυριακή 20 Απριλίου 2008

Πιστεύω στα ωραία πουλιά που πετάγονται μέσ' απ' τα πιο πικρά βιβλία...Πιστεύω στο απίστευτο που είναι η πιο αληθινή μας ιστορία...



ΠΙΣΤΕΥΩ

Πιστεύω στα χαλασμένα ρολόγια γιατί μπορώ να τα φτύνω άφοβα
Πιστεύω στις πέντε ηπείρους για τα ωραία χρώματά τους πάνω στο χάρτη
Πιστεύω στις άδειες κάμαρες που ξεκλειδώνοντας βρίσκεις καμιά φορά τον εαυτό σου
Πιστεύω στους τρελούς την ώρα που προσεύχονται και στις μηλιές το βράδυ που συλλογιούνται
Πιστεύω στα μικρά φτωχά ενθύμια της μητέρας μου και στην άσπιλη σύλληψη της Παρθένου
Πιστεύω στη φωνή του ομπρελά που είναι μια ολόκληρη χαμένη νεότητα
Πιστεύω στα ωραία πουλιά που πετάγονται μέσ' απ' τα πιο πικρά βιβλία
Πιστεύω στο φίλο που συναντάς άξαφνα μέσα σ' ένα παραμύθι
Πιστεύω στο απίστευτο που είναι η πιο αληθινή μας ιστορία
Πιστεύω στο φεγγάρι, όταν πέφτει στο πηγάδι, για να μη φαίνεται, καθώς σκύβει να το δει, η πλάτη του ραχητικού παιδιού
Πιστεύω στα σκυλιά που όταν γαβγίζουν σηκώνουν το κεφάλι, σαν κάποιον να κοιτάζουν που περνάει πιο ψηλά...

Τάσος Λειβαδίτης
Ο τυφλός με το λύχνο
Εκδόσεις Κέδρος



Για να μην ξεχνιόμαστε με τα πατερημά και τα πιστεύω των ποιητών, που είναι τόσο όμορφα. Σωστά;

21 σχόλια:

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@Αγαπητή Γητεύτρια
Καλημέρα σας
Αναρτώντας τους στίχους του Λειβαδίτη, μου θυμήσατε, μέρες που 'ναι, την ουσία της ποιητικής πράξης, όπως εκφράζονται περιεκτικά και μοναδικά, από τον ίδιο ποιητή.
"Μα πως περπατάς επί των υδάτων;"ρώτησα
"Έχασα το δρόμο, μου λέει".

tractatus είπε...

Αλλά σήμερα...βρέθηκα...και πάλι εδώ στους ίδιους ποιητικούς σου δρόμους, γητεύτρα μου. Και ναι αυτό το απίστευτο είναι η αληθινή μας ιστορία...άλλωστε:
"Αφού κάθε στιγμή οι άνθρωποι θα μας βρίσκουν στο ήρεμο ψωμί,
στα δίκαι χέρια,
στην αιώνια ελπίδα,
πώς θα μπορούσαμε αγαπημένη μου,
νάχουμε πεθάνει...
Τ. Λειβαδίτης, "Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας",
εκδόσεις Κέδρος

faraona είπε...

"Πιστεύω στα ωραία πουλιά που πετάγονται μέσ' απ' τα πιο πικρά βιβλία...Πιστεύω στο απίστευτο που είναι η πιο αληθινή μας ιστορία..."


Παναγια μου τι στιχος ειναι αυτος βρε Μαριανα μουουουου!!!!

μαριάννα είπε...

άνθρωπος χωρίς ιδιότητες

Πολύ χαίρομαι που σας διαβάζω, την ευλογημένη ώρα του πρωινού καφέ.
Οι υπέροχοι στίχοι που θυμηθήκατε, μου θύμισαν με τη σειρά τους το Ζήτημα Μνήμης:

Υπάρχει πάντα μια παλιά ταπεινωτική λέξη που οι δολοφόνοι προσπαθούν να την ξεχάσουν
ενώ οι αυτόχειρες είχαν τη δύναμη να την ξαναθυμηθούν.

Καλημέρα κι ευχαριστώ για την κατάθεση!

μαριάννα είπε...

tractatus

Τί όμορφο Ελενάκι μου! Ανεξάντλητος είναι... και πάντα επίκαιρος.

ΕΚΛΟΓΗ

Περάσαμε μια ήσυχη ζωή, αξιοπρεπή και στερημένη - ενώ σ' αυτό το μέγα σφάλμα που αποφύγαμε,
ίσως εκεί να βρίσκονταν τα ρόδα
που κάθε βράδυ τον ύπνο μας πολιορκούνε.

Αφιερωμένο με πολλή αγάπη σε σένα Συντρόφισσα!

μαριάννα είπε...

Faraona

Φαντάζεσαι Φαραώνα μου τη ζωή μας χωρίς τέτοιους στίχους; Πόσο ανιαρή θα ήταν;
Αλλά ποιόν ρωτάω τώρα;
Τη σύντροφο του ποιητή; Εσύ κι αν τα ζεις εκ των έσω!
Πόσα τους χρωστάμε...

Καλημέρα καλή μου!

mystikaperasmata είπε...

Λυπηθείτε τους ποιητές που τους τρελαίνουν δυο δισεκατομμύρια εκδοχές
για έναν μοναδικό κόσμο
οι επαναστάτες είναι ανήσυχοι για το μέλλον, οι εραστές για το παρελθόν, οι ποιητές έχουν επωμιστεί και τα δυο
Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο! Τα πιο ωραία ποιήματα δε θα γραφτούν ποτέ
γιατί κι η ποίηση είναι σαν μια εξομολόγηση αργά τη νύχτα, σ' ένα πρόσωπο που άξαφνα πέθανε
κι εμείς συνεχίζουμε να μιλάμε.
Τ. Λειβαδιτης.

Και εγω αντι για αντιο, σου λεω καλησπερα Μαριαννα μου. Ελπιζω να εισαι καλα.
Φιλια!

μαριάννα είπε...

Δημήτρης

Τί όμορφο Δημήτρη μου!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ καλέ μου! Πάντα ευαίσθητες και τόσο καλά ψαγμένες οι επιλογές σου!
Θα το προσθέσω στην Υπεράσπιση της ποίησης που μαζεύω τέτοια, με λινκ σου φυσικά.

Καλό υπόλοιπο Κυριακής! Για σας ήταν Βαΐων σήμερα ε; Έχω χάσει το μπούσουλα εδώ...

Φιλιά!

κοκκινη κισσα είπε...

από τούς πολύ αγαπημένους..

" ο κόσμος μόνο όταν τόν μοιράζεσαι υπάρχει"
από τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου

αυτό πού κάνεις και εσύ Μαριάννα!
νασαι καλά..

Juanita La Quejica είπε...

Είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά τον Λειβαδίτη και να τσουγκρίσω το ποτήρι μου στα ταβερνάκια της Νέας Μάκρης, με την Λίλα, την Τασία, τον Λευτέρη, τον Νίκο, την Ελένη...
(Πολλές απώλειες, τώρα που βλέπω τα ονόματα το ένα δίπλα στο άλλο. Κάποιες πονούν πολύ.)
Αξέχαστες στιγμές.
Ένας εξαιρετικός άνθρωπος, με καθαρό και κοφτερό βλέμμα, που αγκάλιαζε τους γύρω του με απλοχεριά.

tractatus είπε...

Καταπληκτικό, γητεύτριά μου. Τώρα με μάγεψες...γιατί ακούμπησες χορδές...
"ενώ σ' αυτό το μέγα σφάλμα που αποφύγαμε,
ίσως εκεί να βρίσκονταν τα ρόδα"....Σε φιλώ

Ανώνυμος είπε...

Να και η δική μου ... κατάθεση:
"Όταν άρχισε η πολιορκία ,
ο μάντης τόχε πει καθαρά:
Τη σιωπή να φοβόσαστε.
Έτσι πολεμούσαμε αδιάκοπα φωνάζοντας,
τα τύμπανα και οι σάλπιγγες
δεν έπαυαν στιγμή,
ενώ τις νύχτες συδαυλίζαμε
τις γυναίκες να ουρλιάζουν
πάνω απ' τους νεκρούς,
τόσο που καμιά φορά κάποιος απ' αυτούς
σάλευε ενοχλημένος.
Ώσπου στη χάση του άλλου φεγγαριού
ο εχθρός , πήρε την πόλη.
Ώστε λοιπόν ο μάντης;
Ω διφορούμενα λόγια των θεών,
γιατί ακριβώς χαμένοι
μέσα στο μάταιο θόρυβο,
η σιωπή
ήταν που μας είχε τελικά, νικήσει.
(ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ)
-------------------------
Νοιώθω πως είσαι η ... Τράπεζα , που πολλοί από εμάς , κάνουν τις μικρές αλλά πολύτιμες για όλους μας ... καταθέσεις .
---------------------
Και ... κάτι άλλο :
Ότ5αν μπαίνω στο μπλογκ σου , τις περισσότερες φορές , ακούγεται (από μένα) ένα Ωωω!! ή ένα Αχ !!..
... Αυτές οι όμορφες εικόνες ...

μαριάννα είπε...

κόκκινη κίσσα

Πόσο μεγάλη κουβέντα! Πόσο σημαντικός στίχος! Και τί δε φανερώνει! Νομίζω Έφη πως έτσι εξηγείται η ύπαρξη των ιστολογίων και οι αμέτρητες ώρες που αφιερώνουμε σ' αυτά. Η ανάγκη να μοιραστούμε τα αγαπημένα και η χαρά του να βρίσκεις αποδέκτες που ξέρεις ότι απολαμβάνουν τα ίδια πράγματα με σένα. Καλή ώρα... ;)

μαριάννα είπε...

Juanita La Quejica

Τόσο τυχερή ήσουνα Χουανίτα μου; Χαίρομαι που επιβεβαιώνεις αυτά που βγαίνουν από την ποίησή του.
Γιατί όπως ξέρουμε όλοι τα ποιήματα δεν συνάδουν απαραίτητα με την προσωπικότητα του ποιητή. Συχνά έχουμε πάρει ψυχρολουσίες χοντρές. Από δημόσιες δηλώσεις και συμπεριφορές που σε κάνουν να λες: Αποκλείεται! Δε γίνεται Αυτός να έχει γράψει αυτά τα ποιήματα!
Το έπαθα εγώ με συνέντευξη της Δημουλά στην Μπακομάρου. Με θέμα τη Γυναίκα! Με ξεράνανε και οι δυο!
Άσχετα αν την αγαπάμε τη Δημουλά ως ποιήτρια, ως άποψη με απογοήτευσε τρομερά.
Κάτι σαν Θεοδωράκης και Σαββόπουλος. Καλύτερα να γράφουνε τραγούδια παρά να μιλάνε... :)))
Όχι πάντα. Αλλά αυτή η ευμετάβλητη άποψη, είναι απογοητευτική.

μαριάννα είπε...

tractatus

Πόσο χαίρομαι... :)

Φιλιά!!!

μαριάννα είπε...

silia

Δε φαντάζεσαι πόσο πολύ είσαι μέσα στη σκέψη μου.

Αυτό.

Αυτό που γράφεις.

Κατάθεση.

Έτσι θα έπρεπε να λειτουργούν τα ιστολογία κανονικά. Αλλιώς τί νόημα έχουν τα σχόλια;

Μου δίνεις τώρα μια καλή πάσα να πω και κάτι που με ξενερώνει χοντρά.

Χοντρά όμως!!!!!

Οι δημοσιοσχεσίτες ιστολόγοι!

Τρελαίνομαι από ξενέρωμα.

Που περνάνε από κάθε ιστολόγιο και γράφουν κάτι κοινότοπο, σε στυλ φοβερό ποστ, ίσα για να αφήσουν τον οβολόν τους.

Που ανάθεμα κι έχουν χαμπαριάσει τι γράφει η ρημάδα η ανάρτηση!

Ρε παιδί μου δεν είναι πιο αξιοπρεπές, όταν δεν έχεις τί να πεις να μη λες;

Μα το γλιτώσαμε στη ζωή μας, θα το υποστούμε εδώ;

Ευτυχώς εγώ δεν έχω τέτοιο είδος, αλλά κυκλοφορεί εν αφθονία. Εδώ γράφουμε αν έχουμε κάτι να πούμε και γράφουμε κατεβατά! :)

Προτιμώ ένα ή δύο σχόλια ουσιαστικά, παρά 100 που αν τα στίψεις, δε βγάζεις μισό.

Οι τρεις τελίτσες και καλά άναυδος! :)))))

Άσε που σε κάνουν να νιώθεις ηλίθιος, γιατί εσύ από ευγένεια πρέπει να λες αηδίες για να μπαλώσεις την αγένεια.

Βλέπω σε μερικά ιστολόγια φίλων την αγωνιώδη προσπάθεια των φίλων να φανούν ευγενείς και γελάω με όσα αναγκάζονται να λένε. Τους θαυμάζω δε για την εφευρετικότητα των απαντήσεων!!! ;)

Ευχαριστώ πολύ λοιπόν για την κατάθεσή σου αγαπημένη φίλη, ότι καταθέτεις είναι διαλεχτό και σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου!

Ο χρόνος μας είναι πολύτιμος και τόσο λίγος γαμώτο, για να τον σπαταλάμε χαζά.

Οι φωτογραφίες είναι από μέρη που αγαπώ και που έχω φωτογραφίσει με πολύ μεράκι, αλλά δυστυχώς δεν έχει τρόπο να γράφω τί είναι το κάθε τι. Αυτή που έχω τώρα, είναι Στρασβούργο. Αν δεν έχεις πάει, βάλτο στο πρόγραμμα. Πραγματικά αξίζει...

Σε φιλώ!

Juanita La Quejica είπε...

Ο Λειβαδίτης ήταν ο αγαπημένος των ψαράδων του λιμανιού, των καθημερινών ανθρώπων του μόχθου, της βιοπάλης.
Από το λίγο που τον γνώρισα, έχω την αίσθηση ότι ενσάρκωνε όλα όσα είχε γράψε, στον τρόπο που ζούσε και φερόταν, ήταν το ίδιο πρόσωπο και σαν ποιητής και σαν άνθρωπος.

μαριάννα είπε...

Juanita La Quejica

Πολύ χαίρομαι με τη μαρτυρία σου. Είναι συγκινητικό να ξέρεις ότι κάποιος γράφει με την ψυχή του και όχι με στόχο να μπει στα «ευπώλητα». ;)

Μαριλένα είπε...

ακόμα, δεν θα σου ευχηθώ Καλό Πάσχα :))

αλλα θα σε φιλησω, θα αφήσω χαμόγελα και θα επανέλθω για τις ευχές :))

reader είπε...

Και πριν από λίγο άκουγα τη Δραπετσώνα από την Πολιτεία Δ' με τον Πέτρο Γαϊτάνο. Ευχαριστούμε για την ανάρτηση των στίχων του μέγιστου Λειβαδίτη!
Καλή βδομάδα Μαριάννα!

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Από τότε που ξέχασα τον Λειβαδίτη νομίζω οτί ξέχασα κι ένα μέρος της ποίησης.

Τρεις κρεμασμένοι μ'έβλεπαν στον κήπο
κσθώς σε μι' άκρη τραγουδούσα θλιβερά
κι αφού ποτέ δεν είχα ζήσει φανερά
θ' ακούτε το τραγούδι κι όταν λείπω